همزیستی نیوز - اکران فیلم «عصبانی نیستم!» آغاز شد.
به گزارش سینما دیلی فیلم رضا درمیشیان در اولین سانس هایش در پردیس کوروش و پردیس ارگ تجریش به نمایش در آمد.
فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» که بعد از 5 سال توقیف بالاخره از روز چهارشنبه نمایش خود را آغاز کرد درباره نوید، دانشجویی است که در جریان اعتراضات سال 88 دانشجوی ستاره می شود و برای رسیدن به نامزد مورد علاقه اش با مشکلاتی رو به رو می شود...
باران کوثری، نوید محمدزاده، رضا بهبودی، میثاق زارع، میلاد رحیمی، بهرام افشاری، امیررضا میرآقا، تینو صالحی، رضا کولغانی، وحید قاضی زاهدی و عباس جمالی در این فیلم ایفای نقش می کنند.
فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» به نویسندگی و کارگردانی رضا درمیشیان نمایش خود را در 33 سالن سینما آغاز کرد.
در ابتدای این مراسم دکتر حسن حضرتی سرپرست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران خیرمقدم گفت و سپس دکتر سید احمدرضا خضری مشاور و مدیر کل حوزه ریاست و روابط عمومی دانشگاه تهران در سخنانی، دانش جغرافیا را بر دیگر علوم بسیار تاثیرگذار دانست و گفت: بدون دانش جغرافیا و تولیدات و محصولات جغرافیایی نمی‌توان دروس دیگر را به درستی به دانشجویان ارائه کرد. وی افزود: ۸۰ سال پیش خاندانی اهل فضل به نام سحاب با بنیانگذاری «موسسه سحاب» یک تنه این زحمت بزرگ را به دوش کشیدند. به گفته وی اروپائیان روی این موضوع خیلی اهمیت قائل شدند، چرا که دانش جغرافیا دیگر دانش‌ها را تعمیق می‌بخشد. وی مرحوم ابوالقاسم سحاب بزرگ خاندان سحاب را مبتکر و مبدع علم جغرافیا در ایران دانست و افزود: فرزند ایشان دکتر عباس سحاب از کودکی با جغرافیا آشنا شد و با جغرافیا زندگی کرد و این موسسه را بنا نهاد. وی یادآور شد: عباس سحاب کسی بود که توانست با همکاری بنیادهای بین‌المللی، نخستین کره جغرافیایی را به زبان فارسی تهیه کند.
خضری اضافه کرد: شادروان عباس سحاب افزون بر ۳۰ هزار شهر و روستا را در ایران گام به گام طی کرده است تا دانش جغرافیای این مملکت را شناسایی کند.
محمدرضا سحاب رئیس هیأت مدیره مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی سحاب، فرزند عباس سحاب دومین سخنران این آیین بود که در سخنانی گفت: دکتر عباس سحاب در سیزده‌سالگی نقشه فرانسه را تهیه کرد و سپس نقشه گردشگری تهران را به زبان لاتین، نقشه تهران و حومه را به زبان فارسی و نقشه‌های شهرهای مختلف کشور را تهیه و تدوین کرد که در مجموع ۱۷ نقشه مربوط به ایران در این مؤسسه تهیه شده است.
فرزند دکتر سحاب تأکید کرد: پدر مرحومش در سال ۱۳۴۰ در دفاع از نام خلیج‌فارس نقشه ایران را با نام خلیج فارس و با استناد به نقشه‌های بین‌المللی تدوین و تهیه کرد.
سخنران بعدی دکتر محمود جعفری دهقی، استاد دانشگاه تهران و رئیس انجمن ایران‌شناسی بود که در سخنانی به تشریح رشته ایران شناسی پرداخت و گفت: نیاز به این رشته از دیرباز مشهود بوده است چرا که ایران‌شناسی از نان شب واجب‌تر است. وی افزود: انجمن علمی ایران شناسی در سال ۱۳۹۶ تأسیس شد. اما ایران‌شناسی در لابه‌لای کتاب‌های مؤسسه سحاب موج می‌زند و عشق ایران شناسی از طریق این کتاب‌ها به فرزندان ایران منتقل شده و می‌شود.
وی اظهار امیدواری کرد که در هر کارگاه و موسسه‌ای یک ایران‌شناس وجود داشته باشد.
سپس دکتر محمد‌تقی رهنمایی استاد جغرافیای دانشگاه تهران، سخنان خود را تحت عنوان «سحاب از مشق تا عشق» ارائه کرد و به تاریخچه این مؤسسه و خدمات بزرگ خاندان سحاب به علم جغرافیای کشور اشاره کرد و گفت: این موسسه توانسته است از همه بحران‌ها عبور کند و این بیانگر مدیریت کارآمد این موسسه بوده است.
به گفته وی خاندان سحاب توانمندی‌های عاطفی در کنار سایر توانمندی‌ها داشتند و این خواستن احساسی در رگ و پوست آنها جریان داشته و دارد.
دکتر رهنمایی موسسه سحاب را یک گنجینه و یک میراث ملی دانست و گفت: در این موسسه اطلس‌ها و نقشه‌ها و عکس‌های قدیمی و نقاشی‌های مربوط به جغرافیا وجود دارد که می‌طلبد برای حفظ این گنجینه، متولیان فرهنگی کشور کمک کنند و ساختمان جدیدی را برای نگهداری این اسناد درنظر بگیرند و آن را به یک نمایشگاه دائمی تبدیل کنند.
دکتر ابراهیم مقیمی رئیس دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران سخنران بعدی بود که در سخنانی گفت: مرحوم عباس سحاب و موسسه سحاب برای تامین منابع علمی و درسی برای دانشگاه‌های ایران و دنیا کارهای بزرگی انجام داده‌اند و علت توفیق این خاندان برخورداری از الطاف الهی و تلاش بی‌نهایت بود، زیرا مرحوم سحاب از صداقت و پاکی و درآمد حلال برخوردار بودند. وی افزود: ما از استمرار کار این موسسه مطمئن هستیم و امیدواریم که هیچگاه از فعالیت باز نایستد. ایشان محبوب قلوب همه جغرافی‌دانان، تاریخ‌شناسان و همه کسانی که در حوزه تکنولوژی کارتوگرافی فعالیت می‌کنند، هستند. دکتر مقیمی در بخش دیگری از سخنان خود به نشانه شناسی از ساختار شکنی محیط طبیعی با دو ایده شتابی و تأخیری اشاره کرد و گفت: نشانه‌شناسی یک روش برای همه علوم است و در علم جغرافی‌شناسی نیز از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است که در این زمینه‌ها دکتر عباس سحاب و خاندان او تبحر بسیار گسترده‌ای دارند. وی با اشاره به جنگ‌های منطقه از جمله یمن اشاره کرد و گفت: متأسفانه در این جنگ‌ها نشانه‌های طبیعی معناداری وجود دارد که در حال از بین رفتن است که باید راهکاری برای حفظ و نگهداری و جلوگیری از تخریب آنها پیدا کرد. این در حالی است که در عراق بسیاری از نشانه‌های طبیعی از بین رفته‌اند. که تا ۲۰۰سال دیگر هم امکان ترمیم آنها وجود ندارد. وی به نابودی دریاچه ارومیه هم اشاره کرد و گفت: اگر چنانچه این دریاچه دوباره آبگیری شود به حالت اول باز نمی‌گردد چون طبیعت به تدریج شکل می‌گیرد و در صورت تخریب، بازسازی آن بسیار دشوار خواهد بود.
دکتر عباس سعیدی، استاد جغرافیای دانشگاه شهید بهشتی با عنوان «سحاب: بسترساز جغرافیای نوین ایران»، دکتر ناصر تکمیل همایون استاد دانشگاه درباره نقش فرهنگی خاندان سحاب در شناخت جغرافیای ایران و دکتر داریوش بوربور مدیر پژوهشکده و کتابخانه مطالعات ایران‌شناسی، با عنوان «روش تهیه نقشه تحقیقاتی غیرکارتوگرافی» سخنانی را مطرح کرد.
در ادامه مراسم دکتر «نیکولوز ناخوستریشویلی»، استاد ایران‌شناسی دانشگاه ایلیای تفلیس گرجستان هم در سخنانی در خصوص روابط علمی و فرهنگی ایران و گرجستان در دوره معاصر و پروفسور «جرج سانیکیدزه» از استادان گرجستانی بیانیه انجمن جغرافیایی گرجستان را درباره خدمات دکتر عباس سحاب و نقش وی در تعمیق روابط ایران و گرجستان قرائت کرد.
در ادامه دکتر طهمورث ساجدی، استاد ایران شناسی دانشگاه تهران در خصوص ایران شناسی فرانسه از آغاز تا امروز مطالبی را طرح کرد و گفت: ایران‌شناسی در فرانسه حدود ۲۴۰ سال عمر دارد و در سال ۱۹۴۵ برای جغرافیای ایران نقشه‌ای تهیه می‌شود.
وی افزود: اوایل قرن بیستم جهشی در تحقیقات فرانسوی‌ها درخصوص ایران‌شناسی صورت می‌گیرد و در اواخر این قرن درباره فلسفه ایران تحقیقات خوبی به عمل می‌آید. استاد جمشید کیان‌فر، پژوهشگر تاریخ و جغرافیا هم درخصوص نقشه‌های تهران در عصر قاجار و استاد محمدعلی سیفی، پژوهشگر تاریخ و جغرافیا هم درباره نقش جغرافیا در تکامل اجتماعی و سرنوشت انسان سخنانی ایراد کرد.
در پایان از کتاب ۸۰سال کارتوگرافی رونمایی شد و به صاحبان مقالات مندرج در کتاب هدایایی اهداء شد.
منبع: روزنامه اطلاعات 10/2/97
همزیستی نیوز - آیین بزرگداشت پروفسور داریوش فرهود بنیانگذار علم ژنتیک در ایران با شرکت استادان دانشگاه ها، متخصصان، پزشکان و فعالان حوزه علوم پزشکی روز پنجشنبه در محل دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد.
به گزارش خبرنگار روزنامه اطلاعات در این آیین سخنرانان با برشمردن خصوصیات، فعالیت ها و خدمات پروفسور فرهود در زمینه های ژنتیک پزشکی، ژنتیک جمعیت‌های انسانی، اخلاق در ژنتیک پزشکی، انسان شناسی، علوم رفتاری و سبک زندگی از این استاد به عنوان یک نخبه عاشق ایران و ملت ایران تمجید کردند. براساس این گزارش، دکتر مسلم بهادری رییس گروه علوم پایه فرهنگستان علوم پزشکی ایران به عنوان اولین سخنران این آیین با تشریح فراز و نشیب‌های سیر توسعه علوم پزشکی در ایران، سهم دکتر داریوش فرهود را به عنوان بنیانگذار علم ژنتیک در این مسیر بسیار مهم و تاثیرگذار خواند و گفت: این استاد بزرگ به عنوان عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی ایران در گروه علوم پایه این فرهنگستان منشاء خدمات ماندگاری در این کشور شده است.
دکتر آریا الستی معاون فرهنگی بنیاد ملی نخبگان نیز در این آیین دکتر فرهود را نمونه بارز از یک نخبه ایرانی خواند و با تشریح ویژگی های یک فرد نخبه، خدمت ۵۰ساله وی را به کشور بدون هیچگونه توقع، نشانه ای از بی نیازی او به ستایش های لفظی دانست.
دکتر علی اکبر ساری رییس دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران هم پروفسور فرهود را معلم اخلاق و کرامت خواند و گفت: خصوصیات بارز شخصیتی، علمی و مدیریتی این استاد و درخشش او در جشنواره رازی و موفقیتش در اداره مجله تخصصی دانشکده بهداشت از نقاط برجسته خدمات دکتر فرهود در این دانشکده بود.
دکتر علیرضا بیگلری رییس انستیتو پاستور ایران همکاری ۲۴ساله خود را با دکتر فرهود افتخاری بزرگ دانست و تصریح کرد: از این استاد بزرگ آموختم که مهربانی بسیار بالاتر و بالاتر از دانایی است و دکتر فرهود نه تنها سخنانش دلپذیر است بلکه دلی بزرگ و گوشی شنوا برای پذیرش سخنان دیگران دارد.
دکتر نجفقلی حبیبی قائم مقام هیات مدیره انجمن اخلاق در علوم و فناوری هم مقید بودن پروفسور فرهود را به مسائل اخلاقی برجسته ترین خصوصیات او خواند و عشق او را به اعتلای فرهنگ ایران و علاقه او را به سرنوشت جوانان این مرز و بوم ستایش کرد.
دکتر فرزین فرزانه استاد رشته ژنتیک دانشگاه کینگز کالج لندن نیز در این آیین با اشاره به اقدام دکتر فرهود در نگاشتن کتاب ۱۰جلدی درباره فرهنگ ایران، این اقدام او را مایه افتخار و نشانه ای شگفت‌انگیز از یک پزشک ژنتیک خواند و گفت: ما از این استاد گرانمایه وطن پرستی، فرهنگ دوستی و ژنتیک آموختیم.
دکتر سیامک صالحی استاد رشته ژنتیک دانشگاه کینگز کالج لندن هم با ستایش از خصوصیات اخلاقی دکتر فرهود یکی از مهم ترین کارهای او را
نقشه برداری ژنتیکی و ارتباط دادن علم با اخلاق وآشتی دادن ادبیات با علم خواند و گفت: نگاه استاد جدید، علمی و کاملا تجربی است و در امور اجتماعی و سیاسی نیز نظریات روشنی دارد که یکی از آنها درباره اقوام است و معتقد است که آنچه اقوام را متحد می کند اخلاق است.
دکتر فاطمه راکعی مشاور شهردار تهران در امور بانوان نیز به فعالیت های خیرخواهانه و نوع دوستانه دکتر فرهود از جمله در مسند ریاست انجمن تالاسمی و کودکان استثنایی اشاره کرد و با روشن و عمیق خواندن افکار وی گفت: نگاه اجتماعی مبتنی بر اخلاق استاد فرهود خیلی زیباتر از نگاه برخی سیاستمداران فعال امروز جامعه ماست.
وی با تقدیر از خدمات اجتماعی دکتر فرهود افزود: این استاد فرزانه مجموعه ای شگف انگیز از علم، اخلاق، مسئولیت اجتماعی، فرهنگ و ادب است و چکیده همه ویژگی های ایشان که در لحظه لحظه زندگی او نقش آفرینی کرده و می کند، عشق است و بس!
بنا به این گزارش ، دکتر داریوش فرهود در پایان با تقدیر و تشکر از بانیان و دست اندرکاران برگزاری و همچنین شرکت کنندگان آیین نکوداشت ، از اینکه بخشندگی و مهربانی در جامعه امروز کمیاب شده است، اظهار تاسف کرد و گفت: به رغم اینکه عبارت خداوند بخشنده و مهربان در کتاب آسمانی ما این همه تکرار شده، اما متاسفانه به جای آن خشونت ترویج می شود. وی اظهارات سخنرانان و تعاریف صورت گرفته از خود را در این آیین، نشانه حرمت گذاشتن به جایگاه معلم و اخلاق خواند و گفت: خدمتگزاری برای من اولین اصل بوده است و البته خدمت به مردم و معتقد هستم که این اصل اگر همراه با دانش نباشد ثمری نخواهد داشت.
دکتر داریوش فرهود با تاکید بر ضرورت ارائه خدمت در راستای اصلاح جامعه افزود: اگر
می خواهیم یک جامعه را اصلاح کنیم نقطه شروع باید از دبیرستان ها و آن هم از دبیرستان های دخترانه باشد. وی سبک زندگی غلط را پایه و مادر ۸۰درصد بیماری ها در جامعه دانست و یادآور شد: یکی از راه های اصلاح سبک زندگی غلط ترویج مهربانی و عامل شدن خودمان به این خصوصیت اخلاقی است که زبان مشترک همه مردم جهان و حتی جانوران است.
این استاد دانشگاه با انتقاد از نامهربانی نسبت به محیط زیست در کشور، عامل و محرک اصلی این رفتار را نادانی برخی از انسان ها خواند و درباره نظام آموزشی کشور هم گفت: نظام آموزشی ما مدرسه محور است، یعنی بهترین دانش آموز ما کسی است که مطالب درسی را حفظ بکند و بدترین دانش آموز ما کسی است که سئوال بکند!
پروفسور فرهود با اشاره به اینکه تنها ۱۰درصد از علم خود را از دانشگاه و ۹۰درصد بقیه را از سئوالات دانشجویان فرا گرفته است، تصریح کرد: ما باید به دنبال دانشگاه های نسل سوم و چهارم باشیم و توجه ما باید به همگرایی در علوم باشد.
وی همچنین کمبود آب، اعتیاد به مواد مخدر، از هم گسیختگی خانواده ها و سالمندی را از جمله بحران های پیش رو در جامعه ایران خواند و از بی اخلاقی به عنوان مادر بحران ها نام برد.
پروفسور فرهود در تاریخ چهارم فروردین ماه ۱۳۱۷در تهران، خیابان سیروس، به دنیا آمد، دوره ابتدایی را در هفتگل و مسجد سلیمان خوزستان و دوره دبیرستان را در مدارس رهنما، دارالفنون و البرز تهران به پایان رساند و در سن ۱۹سالگی برای ادامه تحصیل به آلمان رفت و در مقطع دکتری در دو رشته پزشکی، انسان شناسی و ژنتیک فارغ التحصیل شد و در اواخر سال ۱۳۵۰به ایران بازگشت و درسال ۱۳۵۱اولین گروه آموزشی و پژوهشی دانشگاهی در ایران به نام گروه ژنتیک انسانی و انسان شناسی را تشکیل داد.
دکتر نسرین نورشاهی* رییس و عضو هیات علمی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی از جمله افرادی است که به ندرت با رسانه ها گفت و گو می کند. خودش علت این موضوع را خاطره بدی می داند که پس از مصاحبه با یک رسانه در ذهنش باقی مانده است. به گفته وی تفاوت فاحش آنچه که در گفت و گو مطرح کرده بود با آنچه که در این رسانه منتشر شده بود او را برای همیشه از رسانه هاگریزان کرد.
وقتی توضیح دادم که در عرصه رسانه ها نیز مانند عرصه های دیگر، کاستی هایی وجود دارد و ما نباید همه را با یک چوب برانیم، رو به من کرد و گفت: وقتی به من گفتند خبرنگار روزنامه اطلاعات تقاضای گفت و گوی اختصاصی کرده است، نمی دانم چرا مانند رسانه های دیگر که به راحتی تقاضای آنها را رد می کردم، نتوانستم تقاضای شما را رد کنم!
گفت و گو با یک مدیر زن، گرچه برای من اتفاق تازه ای نبود، اما از این منظر که در سال های اخیر حضور زنان در عرصه های اجتماعی بخصوص در مناصب مدیریتی کشور به یک مطالبه فراگیر تبدیل شده است، حداقل این حسن را دارد که نقطه نظرات مطرح شده در این گفت و گو
در خصوص یک موضوع تخصصی می تواند معیاری برای ارزیابی هم موافقان و هم مخالفان این حضور نسبت به توانمندی زنان محسوب شود، موضوعی که هر دو طرف غالبا قبل از هرگونه ارزیابی نسبت به این توانمندی، نخست جنسیت زنان را مورد توجه قرار می دهند، مخالفان، همه زنان را ذاتا ناتوان و موافقان نیز همه زنان را ذاتا توانمند می دانند!
***
اطلاعات: قبل از هرچیز بهتر است به مقوله پژوهش از بعد تئوریک بپردازیم، این مقوله از نظر شما در جامعه امروز ما چه جایگاهی دارد و شما به عنوان مسئول مستقیم پژوهش در آموزش عالی کشور چه برداشتی از این مقوله دارید؟
نورشاهی: در ابتدا لازم است بگویم من صرفا یک فعال حوزه پژوهش هستم نه مسول حوزه پژوهش و بعد عرض کنم در ایران به لحاظ فرهنگ عمومی متاسفانه پژوهش شناخته شده نیست، در حالی که در جوامع دیگر این فعالیت کاملا شناخته شده و جایگاهش هم مشخص است، چرا که در این جوامع از ابتدای ورود دانش آموزان به مدرسه به آنها جستجوگری و پرسشگری آموزش داده می شود و افراد در این جوامع کار آموزششان را با داشتن روح پرسشگری شروع می کنند، ولی درکشور ما معمولا ما آموزش را انتقال اطلاعات به دانش آموز می دانیم و با توجه به روش های آموزشمان ذهن پرسشگر را پرورش نمی دهیم و چون ذهن پرسشگر را پرورش نمی دهیم، خودمان هم پرسشگر نیستیم و چون پرسشگر نیستیم، ضرورت پژوهش را هم متوجه نیستیم.
اطلاعات: دانشگاهیان که در صف اول مجریان پژوهش در کشور قرار دارند، نگاه شان به این مقوله غیر از یک ماموریت اداری و بخشی چگونه است؟
نورشاهی: با کمال تاسف باید بگویم این مقوله در دانشگاه های ما در درجه دوم اهمیت قرار دارد، یعنی آن چیزی که در زبان ما مسئولان جاری است مبنی بر اینکه دانشگاه های ما از نسل دانشگاه آموزشی به ترتیب به سمت دانشگاه پژوهشی، دانشگاه کارآفرین و دانشگاه مسئله محور پیش می رود، اما در واقع گرچه دانشگاه از مرحله آموزش به مرحله پژوهش پیش می رود، ولی این پژوهش، پژوهش اصیل از نظر من نبوده بلکه پژوهشی است که بیشتر جنبه وظیفه گرا پیدا کرده است، یعنی اینکه برای یک عضو هیئت علمی دانشگاهی تعریف شده که شما وظیفه دارید آموزش بدهید و پژوهش کنید و بنابراین پژوهش بیشتر تبدیل شده است به یک وظیفه در دانشگاه ها و وقتی اینگونه باشد در درجه دوم اهمیت قرار می گیرد.
اطلاعات: در پژوهشگاه ها و موسسات پژوهشی اوضاع چگونه است؟
نورشاهی: در پژوهشگاه ها و موسسات پژوهشی که به دلیل ماهیتشان پژوهش باید حرف اول را بزند و در راس امور آنها قرار گیرد، می بینیم که نگاه ها از بیرون به آنها طوری است که آن ارزش و اصالتی که حق این پژوهشگاه ها و موسسات پژوهشی است به آنها داده نمی شود.
شما همین امروز در همین ادبیات مسئولین ذیربط دقت کرده و یک تحلیل محتوایی درباره آنها بکنید، آنقدر که اسم دانشگاه برده می شود، اسم موسسات پژوهشی و پژوهشگاه ها برده نمی شود، خود این موضوع نشان می دهد که ما آموزش را بر پژوهش ترجیح می دهیم، در صورتی که تعداد پژوهشگاه ها و موسسات پژوهشی دولتی و غیردولتی در کشور از مرز ۶۴۰ واحد عبور کرده است که در مجموع ظرفیت بزرگی را تشکیل می دهند.
اما پژوهش همیشه در سایه آموزش قرار گرفته است و همین باعث می شود که ما در سطوح مختلف از جمله تخصیص منابع، اهمیت دادن برنامه ریزی برای پژوهش و توجه و نگاه ویژه به پژوهش این مورد را در درجه دوم اهمیت قرار بدهیم.
اطلاعات: به نظر شما چه اتفاقی در عرصه آموزش عالی کشور افتاده است که اذهان برخی از مقامات تصمیم گیر کشور و بخصوص آموزش عالی نسبت به اهمیت پزوهش خالیست؟
نورشاهی: پژوهش تولید علم و دانش می کند ولی متاسفانه در کشور ما چون مرجعیت علم در ابهام قرار دارد به نظر من باور مدیرها نیز یکی از موانع توسعه پژوهش در کشور است، مدیران ما ارزش پژوهش و مرجعیت علم را باور ندارند، علتش هم این است که وقتش را ندارند و آنقدر درگیر هستند که ممکن است خودشان هم گرچه اهل علم و دانشگاه و پژوهش باشند و اکثراً هم اندیشه ورزی کرده باشند ولی وقتی پشت میز اجرایی می نشینند، بسیار بسیار وقت شان فشرده و صرف رفع انواع واقسام موانع اجتماعی، سیاسی، زمانی، مالی وگاهی قانونی می شوند و اصلا فرصت فکر کردن و اندیشیدن و رجوع به علم را ندارند.
اطلاعات: شما به مرجعیت علمی دانشگاه ها مکرر اشاره کردید، برخی از مسئولان در کشور دانشگاه ها را متهم به شانه خالی کردن از انجام مسئولیت علمی شان در خصوص مقابله با برخی از معضلات بزرگ پیش رو کشور از جمله خشکسالی و کاهش ذخایر آب می کنند، شما چه پاسخی به این اتهام دارید؟
نورشاهی: من می گویم مرجعیت علم بخاطر این است که ما باید یک جایی تقاضا برای علم داشته باشیم تا علم مرجع شود و علم بخودی خود مرجع نمی شود، مگر اینکه طرف رجوع قرار بگیرد. بدیهی است علم و خاستگاه آن یعنی دانشگاه ها وقتی طرف رجوع قرار گیرد، خودش را موظف می داند که مرتبا ظرفیت، امکانات، تجهیزات و توانمندی های خود را به روز کند تا بتواند پاسخ درخور و به روز بدهد.طبیعی است که علم وقتی مورد پرسش قرار نگیرد، می رود کار خودش را می کند، پس علم کار خودش را می کند و جامعه نیز کار خود را انجام می دهد و آسیب ها زیاد می شود.
امروزه می گویند کشور مشکل آب دارد، مشکل خاک دارد، مشکل محیط زیست دارد و به دانشگاه ها انتقاد می کنند که چرا شما جلو این مشکلات را نگرفتید! چرا پژوهش و تحقیقات علمی دانشگاه ها درخصوص این مشکلات نبوده است!من می گویم کسانی که از دانشگاه ها انتقاد می کنید آیا یک روز شده که به دانشگاه یا پژوهشگاه بیایید و بگویید آقای دانشگاه! بیا این سئوال من را جواب بده، یا درهمین تحقیقاتی که دانشگاه ها و پژوهشگاه ها کردند، جستجو کردید تا پاسخ سئوال تان را پیدا کنید یا اگر پیدا نکردید، بیایید صورت مسئله را از دانشگاه یا موسسه پژوهشی بخواهید که در مورد این مشکل، ما فکر کنیم؟ در این خصوص مثال عینی می زنم پزوهشگاهی وابسته به وزارت علوم مالچ زیستی تولید نموده که با کلی مزایا می تواند در کنترل رانش شن و خاک و موضوع ریزگردها مورد استفاده قرار گیرد ولی به گفته مسئول این پزوهشگاه علی رغم اطلاع رسانی هیچ مراجعه ای به آنها نشده است !
با کمال تاسف باید بگویم ما در جاهایی حتی درطرح و بیان مسئله مشکل داریم، یعنی صورت بندی مسئله غلط است که ما به جواب نمی رسیم، خیلی مواقع شده که دولتمردان و سیاست گذاران ما صورت مساله شان غلط است و این صورت مسئله باید توسط یک اندیشمند و اندیشه ورز و محقق دانشمند صورت بندی صحیح بشود و بیان مسئله تصحیح شود و روش صحیح حل مسئله انتخاب شود تا ما به جواب درست برسیم و ما در بیشتر جاها این مشکل را داریم بعد می گوییم تحقیقات ما به درد نمی خورد و کاربردی نیست.
کسانی که از کاربردی نبودن پژوهش ها در دانشگاه ها انتقاد می کنند اول بیایند صورت مساله شان را تصحیح بکنند بیایند از اهل فن مشورت بگیرند، بیان مساله شان را بدهند و قبول کنند که صورت مساله شان اشتباه بوده و باید تصحیح شود، بعد بگویند که پژوهش های دانشگاه ها به درد نمی خورد!
اطلاعات: بیشتر درباره اشکال در دیدگاه ها و نگاه ها نسبت به مقوله پژوهش صحبت کردیم، بیاییم وارد عرصه اجرا بشویم و درباره مثلا اعتبارات پژوهشی صحبت بکنیم!
نورشاهی: موضوع اعتبارات پژوهشی هم دقیقا
برمی گردد به باورها یعنی وقتی علم مرجعیت ندارد برای آن پول هم خرج نمی شود و طبیعی است که اگر در جایی از بودجه دانشگاه ها کسری آمد، فوری از محل اعتبارات پژوهشی آن کسری را پر می کنیم. یا در تخصیص اعتبارات به آموزش عالی اول تخصیص به دانشگاه ها داده می شود و در مرحله بعد به پزوهشگاه ها و این خود بیانگر همین دیدگاه است .
می گوییم دانشجو الان در سلف سرویس غذا ندارد، چکار کنیم، چکار نکنیم، از کجا پول غذای دانشجو را تامین کنیم! از محل اعتبارات کجا بزنیم؟ مناسب ترین محل پژوهش است! چون فکر می کنیم به پژوهش نیازی نداریم و احساس نیاز نکردیم، به نظر من این موارد معلول است و علت نیست.
اطلاعات: فکر نمی کنید ساختارها، قوانین و مقررات هم در عرصه پژوهش به این موانع و مشکلات دامن می زند؟
نورشاهی: چرا! اتفاقا به نظر من تحمیل بعضی ازساختارها، منظورم قوانین و مقررات نیز باعث شده که پژوهش از طبیعت خودش دور شود و در مواردی شکل صوری و وظیفه ای پیدا کرده و در مواردی نیز تنها به رفع تکلیف تبدیل شده است.
ما پژوهش را از اصالت و ذات خودش به دلیل وجود برخی ساختارها تهی کردیم، به عنوان مثال یکی ازاین ساختارها آئین نامه ارتقاء اعضای هیات علمی دانشگاه هاست،به این صورت که همه اعضای هیات علمی در دانشگاه ها باید مقاله داشته باشند و مقاله باید از درون یک پژوهش در بیاید ودر نتیجه استاد این پژوهش را در پایان نامه های دانشجویی سفارش می دهد و پایان نامه های دانشجویی هم دریک قالب خاص تعریف می شود و استاد مجبور می شود
به سمت و سویی برود که دانشجو مجبور شود به جای اینکه دیتاهای واقعی را گرد آوری کند، داده سازی بکند و به جای اینکه از یک روش تحقیق اصیل و با طی مراحل صحیح به یک پژوهش و نتیجه پژوهشی برسد مجبورمی شود که مسیر اصلی را دور بزند و بدون استفاده از روش های تحقیق اصیل، پروژه و پایان نامه اش را ببندد!این ساختارها درواقع به نوعی انحراف را در پژوهش دامن می زند و باعث دورشدن آن از پاکیزگی ذاتی و هنجارهای خودش می شود.
اطلاعات: با این همه مشکل در عرصه پژوهش خیلی نباید تعجب کنیم که چرا نتایج پژوهش ها در کشور بیشتر در کتابخانه ها و آرشیو ها خاک می خورند و بازخورد عملی ندارد، نظر شما را می خواستم دراین خصوص جویا شوم؟
نورشاهی: وقتی یک پژوهشی اتفاق می افتد، شما یک دانشی را تولید می کنید، این دانش لزوما نمی تواند بیاید در عرصه عمل بنشیند و اینجا یک حلقه مفقوده وجود دارد، یک حلقه ای که این دانش را باید تبدیل به کاربرد از جنس دستورالعمل و محصول از جنس ایده و فرآیند بکند.
منظورمن این است که دانش یک فرآوری لازم دارد تا بر روی آن اتفاق بیفتد که بعد ازاین، تبدیل به کاربرد شود، بنابراین، چون این حلقه مفقوده را معمولا در پژوهشگاه ها و موسسات پژوهشی نداریم در خیلی از مواقع می گویند نتیجه پژوهش شما به درد نمی خورد، در حالی که من معتقد هستم که همان خروجی هایی که ما فکر می کنیم درآن کتاب ها و گزارشات پژوهشی وجود دارد اگر فقظ یکبار خوانده شود اثر خودش را می گذارد و حداقلش این است که کاربر نسبت به این که چگونه از دانش موجود دراین پژوهش برای عرصه عمل خودش از آن استفاده بکند به آن حساس می شود و به حلقه مفقوده فکر می کند.
اطلاعات: به رغم مواردی که مطرح کردید در برخی عرصه ها پژوهش های خوبی در کشور صورت گرفته است در این خصوص توضیح می دهید؟
نورشاهی: من پیشرفت های خوبی در پژوهش در برخی عرصه ها از جمله پژوهش های دفاعی، هسته ای، بهداشتی و پزشکی می بینم، همچنین در نانو و تکنولوژی های
جدید نیز پژوهش های خیلی خوبی داشتیم و به نظر من الان وقت آن رسیده است که به حوزه های اجتماعی ورود بکنیم و آسیب های اجتماعی را پژوهش کنیم و پژوهش در حوزه کشاورزی هم باید تقویت شود و پژوهش های حوزه هنر نیز که همیشه مغفول مانده است، بایستی جانی تازه بگیرد.
اطلاعات: با توجه به اینکه دانشگاه ها، پژوهشگاه ها و موسسات پژوهشی کشور عمدتا دولتی هستند، شاید یکی از دلایل ناکامی و ناکارآمدی پژوهش در آنها همین ماهیت دولتی بودن آنهاست، بنابراین منطقا بخش خصوصی ما باید در عرصه پژوهش دست بالا داشته باشد، آیا این گونه است؟
نورشاهی: پژوهش یک موقع برای نوآوری و تکنولوژی های جدید و برای بهبود کیفیت کالا ها و خدمات است که بخش خصوصی در این حوزه متمرکز می شود، یعنی شما بنگاه هایی دارید که تولیدی، تجاری و خدماتی هستند و اینها برای اینکه وضعیت رقابتی پیدا بکنند لازم هست که آینده نگری داشته باشند و لازم هست که پژوهش کنند برای اینکه محصولات، خدمات و کالاهای شان را توسعه و بهبود ببخشند.
پژوهش در بخش خصوصی عمدتا در این حوزه تعریف می شود، حالا متاسفانه ما چون اقتصادمان، اقتصاد بازار و رقابتی نیست، نیاز به مزیت رقابتی نداریم، بنابراین پژوهش در بخش خصوصی هم متاسفانه توسعه پیدا نمی کند و بنگاه تجاری و تولیدی ما نیازی به پژوهش پیدا نمی کند و احساس نیاز نمی کند، چرا چون رقابت نیست.
اطلاعات: آخرین سئوال من درباره یک معضل اخلاقی در عرصه علم و پژوهش است و آن سرقت مقاله دیگران و گذاشتن آن در سایت ISI به نام خود است، در این خصوص شما چه نظری دارید و غیر از این، آیا صرف داشتن مقاله در سایت، اگر مقاله واقعا تولیدی خود شخص و کاملا هم علمی و استاندارد باشد، منجر به تولید علم می شود؟
نورشاهی: من بطورکلی در این خصوص فقط این را می توانم بگویم که وقتی در جامعه ای هنجارهای علمی خدشه دار می شود و ساختارها و قوانین به هنجارهای آکادمیک و علمی تحمیل می شوند و نهاد های علمی را منکوب می کنند، پایبندی به هنجارهای علمی نیز خدشه دار می شود.
یا وقتی هدف ما در کلاس های درس فقط انتقال دانش تولید شده باشد و یادمان می رود که در سر کلاس درس یکی از اولویت ها باید این باشد که هنجارهای آکادمیک و علمی را به دانشجوی خودمان انتقال بدهیم، نتیجه اش این می شود که ما به اخلاق حرفه ای و آکادمیک پایبند نیستیم و عزیزان ما در دانشگاه ها در واقع اجتماع پذیری شان به طورکامل اتفاق نمی افتد و هنجارها و ارزش های جامعه علمی را درونی نمی کنند و چون این هنجارها درونی و باورمند نشده اند، پایبندی به آنها را نیز احساس نمی کنیم و خیلی راحت آنها زیر پا گداشته و منکوب ساختارها می شویم.
در پاسخ به قسمت دوم این سئوال نیز می توانم بگویم که اگر تولید علم را یک بسته(پکیج) در نظر بگیریم و بسته ای شاخص ها را مورد سنجش قرار بدهیم، تولید مقاله یکی از آنهاست، نه همه آن و شرط لازم است ولی کافی نیست.
اینکه ما تولید علم را فقط به تولید مقاله تقلیل دهیم یا بگوییم تولید مقاله اصلا مهم نیست هردو اینها غلط است. شاخص های تولید علم یک بسته است و ترکیبی از شاخص هاست که باید باهم باشند.
ما اگر بخواهیم درعلم بگوییم که پژوهشگر به یک مرجعیت علمی رسیده است، یکی از شاخص هایی که معمولا لحاظ نمی شود، شاخص دیده شدن است، یعنی میزانی است که یک فرد در یک حوزه تخصصی خودش دیده و مورد رجوع قرار می گیرد و دعوت می شود و به او استناد می شود و این لزوما به تعداد مقالاتش مربوط نیست، شما کسانی را شاید سراغ دارید که در طول عمر علمی شان
مثلا تعداد زیادی مقاله منتشر نکرده باشند، ولی بسیار مرجع هستند و یک مقاله در طول ده سال کار علمی منتشر می کنند و همین مقاله ممکن است که هزاران هزار بار مورد رجوع قرار گرفته و به سمینارها و نشست های مختلف دعوت می شوند و در بیان نظرات مرتبا مورد رجوع واقع می شود، پس می بینید که تنها شاخص تولید علم تولید مقاله نیست و البته کسی ممکن است که با یک مقاله مرز دانش را تکان بدهد و سطح آن را بهبود ببخشد ولی تولید مقاله به تنهایی شاخصی برای تولید علم محسوب نمی شود.
——————-
*عضو هیئت علمی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی حدود ۲۴ سال در حوزه آموزش عالی پژوهش کرده است. وی ابتدا عضو گروه مطالعات تطبیقی در آموزش عالی بوده و مدت دو سال است که عضو هیئت علمی گروه نوآوری های برنامه درسی شده و درحوزه های سیاست گذاری در آموزش عالی، مدیریت دانشگاهی، افت تحصیلی، پذیرش دانشجو و کیفیت زندگی اعضای هیئت علمی تحقیقات و مطالعات داشته است.
گفت و گو: تاج محمد کاظمی
منبع: روزنامه اطلاعات/ یکشنبه 2.2.97
همزیستی نیوز:شاعر و زبان شناس ایرانی گفت: عشق در شعر سعدی کاملا زمینی است اما همین عشق زمینی کاملا متعالی و در قالب عشق به حسن صورت و زیبایی است و از آن فراتر نمی رود.
به گزار ش ایرنا٬ عبدالجبار کاکایی افزود: مهمترین خصیصه و وجهی که از سعدی یاد می شود موضوع فصاحت و سخنوری اوست، هیچکس مثل سعدی زبان آور نبود و هیچکس به اندازه او به زبان فارسی خدمت نکرد.
این نویسنده و منتقد ادبی ادامه داد: هیچکس به اندازه سعدی در استحکام، جمله آرایی، جمله بندی و تالیف جملات، سبک و صورتی اینگونه از خود باقی نگذاشت و بعد از او هم خیلی ها سعی کردند از اسلوب او تقلید کنند اما هیچکس به پای او نمی رسد و این کم، خدمتی به زبان فارسی نیست.
کاکایی گفت: تعالیم اخلاقی سعدی بخصوص در دو کتاب بوستان و گلستان تاثیر فراوانی بر فرهنگ عمومی جامعه ما گذاشته و مردم ما عموما تحت تاثیر تعالیم اخلاق عملی این شاعر قرار دارند.
وی افزود: حکایت های بوستان و گلستان در سلوک و رفتارهای اجتماعی که بایستی الگو و سرمشقی داشته باشند، خیلی تاثیرگذار بوده، به ویژه باب اول این دو کتاب که به نصایح حکام، امرا و دولتمردان وقت اختصاص دارد.
کاکایی توضیح داد: این اتفاق در جامعه ای رقم می خورد که نصایح حکام و دولتمردان به سختی صورت می گرفته و هر کسی نمی توانسته به راحتی حاکمان و سلاطین را نصیحت کند، اما سعدی آنها را حتی گاهی با لحن تحقیرآمیز نصیحت می کرده است.
وی افزود: تمثیل هایی که سعدی در خصوص رفتار حکومتیان و قدرت‌مداران داده بسیار تاثیرگذار بوده است.
این شاعر ایرانی در مورد عشق در غزلیات سعدی گفت: این سخنور بزرگ ادبیات ایران در غزل، عشق مجازی و عشق حقیقی را بسیار زیبا کنار هم گذاشته به گونه ای که مخاطب با نمونه عشق متعالی از نوع عشق افلاطونی آشنا می شود.
کاکایی گفت: ظهور و بروز عشق حقیقی و مجازی در شعر سعدی همانند حافظ نیست به گونه ای که این دو همپوشانی ندارند که نتوان تشخیص داد که این عشق زمینی یا آسمانی است.
این زبان شناس ایرانی در مورد اثرات سعدی در ادبیات فرای مرزها نیز گفت: در ادبیات ملل کسانی هستند که تحت تاثیر سعدی قرار دارند و نمونه آن «آناتول فرانس» شاعر اروپایی است که تعالیم اخلاقی اش متاثر از سعدی است.
کاکایی گفت: اگر آثار سعدی ترجمه بشود در همین جامعه فعلی بشری و کنونی خود ما نیز هم می تواند اثرات خود را داشته باشد چون تعالیم اخلاقی سعدی عمومی و زبان همه ملتهاست.
وی به عبارت معروف و مشهور «چو عضوی به درد آورد روزگار» اشاره کرد و گفت: این بیت که در موزه های سازمان ملل نگهداری یا نگاشته شده، پیام های جهانی دارد.
این زبان شناس ایرانی به اثرگذاری سعدی در شبه قاره هند نیز اشاره کرد و گفت: بسیاری از بزرگان شعر و ادب این شبه قاره متاثر از آثار سعدی بوده اند.
وی افزود: بعد از سعدی هم مشخصا شاعر پرآوازه ای چون جامی متاثر از گلستان سعدی به نگارش کتاب می پردازد و به این ترتیب شاهدیم اثرات قلم سعدی در داخل و خارج کشور حکمفرماست.
مرکز سعدی شناسی ایران از سال 1381، اول اردیبهشت ماه را روز سعدی اعلام کرد و در اول اردیبهشت 1389 و در اجلاس شاعران جهان در شیراز، رسما نخستین روز اردیبهشت ماه از سوی نهادهای فرهنگی داخلی و خارجی به عنوان روز سعدی نامگذاری شد.
همزیستی نیوز: گروهی از ادیبان فارسی گوی هند به مناسب روز بزرگداشت سعدی شیرازی بر نقش این شاعر بزرگ در تقویت مشترکات فرهنگی بین دو ملت و اشاعه زبان فارسی در شبه قاره هند تاکید کردند.
به گزارش ایرنا در مراسمی که به مناسبت روز بزرگداشت سعدی مصادف با اول اردیبهشت ماه در مرکز تحقیقات زبان فارسی در دهلی‌نو برگزار شد، تنی چند از استادان، دانشجویان و علاقه مندان زبان و ادبیات فارسی با ایراد سخنرانی و شعرخوانی جایگاه وی را در ادبیات فارسی گرامی داشتند.
احسان‌الله شکراللهی رئیس این مرکز ، درباره جایگاه وی در ادب فارسی بویژه در شبه قاره و همچنین فلسفه نامگذاری این روز به نام سعدی، و علت نامگذاری بنیادی در ایران به نام سعدی برای آموزش زبان فارسی به غیرفارسی‌زبانان سخن گفت.
علی دهگاهی رایزن فرهنگی ایران در دهلی‌نو نیز باتوجه به تخصص خود در رشته‌ی تاریخ درباره تاریخچه‌ی زندگانی و اشعار سعدی سخنرانی کرد و سپس پروفسور شریف حسین قاسمی استاد دانشگاه دهلی، طی سخنانی سعدی را به عنوان شناخته شده‌ترین شاعر ایرانی در شبه‌قاره معرفی کرد، و این را از عجایب گلستان سعدی دانست که از دوره ابتدایی تا پیش دکتری همه گلستان را می‌خوانند و از آن بهره می‌برند.
وی همچنین برخی استنباط ها از اشارات تاریخی در گلستان و بوستان را از اشتباهات پژوهشگران در تحلیل زندگی سعدی برشمرد و در انتها از تاثیر سخنان صوفیانه‌ی سعدی بر برخی شخصیت های دینی و تاریخی هند به ویژه خواجه نظام‌الدین اولیا و معین‌الدین چشتی و پیروان ایشان سخن گفت.
پرفسور اختر مهدی استاد بازنشسته‌ی دانشگاه جواهرلعل نهرو نیز از تاثیر گلستان سعدی و مثل‌واره‌های آن در زبان مردم فارسی‌گوی و اردوزبان هند سخن به میان آورد.
حجت‌الله عابدی معاون رایزنی ایران در دهلی نو نیز نگاه اخلاق‌گرایانه‌ی این شاعر بلندآوازه را به عنوان نقطه‌ی قوت وی برشمرد و توجه به اخلاق و ترویج آن را مهمترین کارکرد ادبیات سعدی دانست.
دکتر «قمرغفار» رئیس بنیاد بیدل دهلوی هم نکاتی درباره جلسات سعدی خوانی که در طی سالهای همواره در هند برقرار بوده است ذکر کرد.
پس از وی دکتر چندر شیکهر استاد دانشگاه دهلی و مدیر گروه تدوین فرهنگ چهارزبانه‌‌ی فارسی، اردو، هندی و انگلیسی، از نسخه‌های آثار سعدی در شبه‌قاره و ویژگی‌های آن صحبت‌کرد.
در این مراسم همچنین ، کتاب دیوان شوکت یزدی که به دست خانم دکتر فاطمه عطار‌پور تصحیح شده است رونمایی شد. وی ضمن معرفی این اثر و نسخه‌های آن و شیوه‌ی تصحیح، از مضامین مورد استفاده‌ی این شاعر فارسی‌سرا سخن‌گفت.
اول اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایرانیان همزمان با سالروز تولد شیخ اجل سعدی شیرازی که به‌عنوان 'استاد سخن' شناخته می شود، به عنوان یادروز سعدی ثبت شده است.
سعدی پژوهان، سعدی شناسان و علاقمندان به شعر و ادب فارسی هر سال با اجتماع بر تربت وی با نکوداشت یاداین پیام آور انسانیت به تبیین آرا و اندیشه‌های شیخ اجل می‌پردازند.
سعدی از شاعران شناخته شده ایرانی و فارسی گو در هند است و آثار او در میان دانشگاهیان و مردم عادی علاقi مندان زیادی دارد.
همزیستی نیوز: تدوینگر فیلم «محمد رسول الله (ص)» گفت: موج نو سینمای جهان در سال 1963 میلادی همه فیلم‌سازان دنیا را تحت تاثیر قرار داد و باعث شد فیلم‌سازان به یکدیگر نزدیک شوند.
به گزارش ایرنا، روبرتو پرپینانی روز پنجشنبه در ادامه کارگاه های تخصصی بخش «دارالفنون» سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر در ابتدا به معرفی و سابقه کاری خود پرداخت و گفت: از سال 1940 در دانشگاه سینمای عالی رم تدریس تدوین را شروع کردم و در این حرفه باقی ماندم زیرا در تعامل با جوانان چیزهای زیادی یاد می گرفتم و این دقیقاً وقتی اتفاق افتاد که رشد سینما کند شده بود.
وی افزود: اولین بار که در سن 35 سالگی از من خواستند تدریس کنم بسیار دودل بودم و نمی دانستم چه چیزی می توانم منتقل کنم آن هم در حالی که من نقاشی خوانده بودم و قرار بود نقاش شوم.
این تدوینگر ایتالیایی در مورد همکاری خود با «اورسن وِلز» کارگردان مطرح سینمای دنیا و فیلم «همشهری کین» گفت: در یک کار پژوهشی بودم که به من پیشنهاد شد با اورسن وِلز کار کنم، به یک گاراژ در منزل وِلْز رفتم و در یک اتاق تاریک تدوین فیلم را زیر نگاه صبور او آغاز کردم، این تجربه فوق العاده بود و هیچگاه آن را فراموش نمی کنم و به مرور رابطه ما پیچیده تر شد.
تدوینگر فیلم سینمایی «محمد رسول الله (ص)» در ادامه به موج نوی سینمای ایتالیا اشاره کرد و گفت: از سال 1963 موجی در جهان اتفاق افتاد که سینمای ایتالیا را نیز تحت تاثیر خود قرار داد، همه ما در یک جریانی قرار گرفته بودیم که هم هیجان زده بودیم و هم هوای یکدیگر را داشتیم.
پرپینانی در ادامه به اختراع تلویزیون اشاره کرد و گفت: تا آن زمان تهیه کنندگان بزرگی داشتیم که می گفتند ما اپراتورهای فرهنگی هستیم و باید فیلم هایی که می سازیم بفروشد نه اینکه فیلمی که فروش می رود، بسازیم.
این تدوینگر در مورد اثر تلویزیون روی سینما و نگاه تجربه گرا، گفت: فرانسویان به برش هایی به شکل نسخه اولیه فیلم اعتقادی نداشتند چرا که باعث می شد فرآیند طبیعی احساسات برای خلاصه کردن آن قطع شود، اما یک روز دیدیم تجربیاتی که در سطل گذاشتیم توسط دست سیاه تبلیغات استفاده می شود.
وی در پایان نشست درباره ارتباط کارگردان و تدوینگر در مرحله پیش تولید نیز توضیح داد: این مساله می تواند وجود داشته باشد ولی چندان اهمیتی ندارد.
سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر از امروز، 30 فروردین ماه در پردیس چارسو (کاخ جشنواره) آغاز شده و تا 7 اردیبهشت در تهران برگزار می‌شود.
