مرحوم دکتر نوربخش رئیس اسبق بانک مرکزی تعریف میکرد : در یکی از سفرها که به ژاپن داشت و از بانک مرکزی در توکیو دیدار کرده بود . تمام قسمت‌های بانک مرکزی را با هیات همراه بازدید کردم و اصرار داشتم که پول‌‌ها و سرمایه‌های نقدی و غیر نقدی ژاپن در کجا نگهداری میشود ؟ برای همین بهمراه روسای بانک مرکزی ژاپن سوار آسانسور شده و دکمه آسانسور را که زدند من متوجه شدم که در حال بالا رفتن به طبقه آخر بانک هستیم و در همین حین با خود فکر میکردم که این ژاپنی‌ها عجب اعجوبه‌هایی هستند ؟! چرا که سرمایه‌های ژاپنی رو در طبقه آخر ساختمان بانک مرکزی قرار میدهند . در صورتیکه ما ، نه تنها بانک مرکزی بلکه در تمامی بانکهای کشور ، پول و دیگر سرمایه‌های نقدی و غیر نقدی و شمشهای نفیس رو در زیر زمین ساختمان قرار میدهیم ...
وقتی به طبقه آخر بانک رسیدیم باکمال تعجب دیدم که افراد مسن از خانمها و آقایون با لباس راحتی هر کدام به کار شخصی مشغولند و خانمهای خیلی مسنی را مشاهده کردم که یا در حال صحبت با یکدیگر بودند و یا در حال خواندن روزنامه و در حال مطالعه و یا در حال بافتنی و غیره بودند که بعضی از همون خانمها روی ویلچر نشسته بودند که بعلت کهولت سنشان بود .
پیرمردانی را دیدم که آنان نیز بعضی‌ها در حال صحبت با یکدیگر و بازی شطرنج و مطالعه کتاب یا خواندن روزنامه و غیره بودند ...
وقتی با این صحنه مواجه شدم به مسئولین بانک مرکزی ژاپن گفتم که انگار گویا طبقه رو اشتباه اومدیم ؟!
و آنان در مقابل جواب من گفتند : سرمایه‌های اصلی ما بازنشستگان ما هستند که بعد از بازنشستگی آنان را هر روز بر اساس تمایل خودشان با در اختیار گذاشتن امکانات رفاهی و تفریحی اینجا آورده تا از تجربیاتشان در موقع نیاز استفاده کنیم و آنان در این مورد از نظر فکری و تجربی بسیار در این زمینه کمک حالمان بوده و هستند ...
" سوال اینجاست : آیا در کشور ما مسئولین کشوری و لشکری و تامین اجتماعی و خدماتی از حال بازنشستگان ما خبر دارند ؟؟؟ "
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.