به گزارش ایسنا، ماهنامه دنیای فوتبال نوشت: «لیگ که تمام شد، خبری عجیب در فضای مجازی منتشر شد. سایت‌ها نوشتند: «بازی تیم‌های پرسپولیس - راه‌آهن یک تماشاگر ویژه داشت. در شرایطی که بعد از رسانه‌ای شدن خبر حضور دختر و همسر برانکو در ورزشگاه برای دیدن بازی آخر پرسپولیس، بسیاری از بانوان نسبت به عدم حضور زنان ایرانی در استادیوم اعتراض کردند، یکی از بانوان طرفدار پرسپولیس توانسته وارد استادیوم شود و بازی تیم محبوبش را از نزدیک ببیند. این هوادار که شیوا نام دارد، تصویری از خود در اینستاگرامش منتشر کرد تا ثابت کند به آزادی رفته و با کلاهی که گذاشته، موفق شده برگزارکنندگان مسابقه را فریب دهد.»

پژمان راهبر هم برای این دختر نوشت: «گیر کرده‌ام بین برق اشک‌های عبدالله ویسی یا این نگاه مصمم خیره به لنز گوشی. بین آن ناباوری از قهرمانی یا این باور قدرتمند بالا رفتن از سکوی محرومیت. این دو تصویر ریشه مشابهی دارند؛ عکس‌هایی که قهرمان‌های‌شان دیوار بلند تبعیض را پشت سر گذاشتند و فتح را به روش خود جشن گرفته‌اند. این دو عکس فصل زیبای ۹۵-۹۴ را تمام می‌کنند؛ دو تصویر متفاوت که پیام‌شان در بدیهیاتی مثل تلاش و زحمت برای موفقیت خلاصه شده و این‌ که چه قدر تخس بودن دختری که جنسیتش را با رنگ و کلاه هواداری مخفی کرده، دوست‌داشتنی است.»

در آخرین روزهای آماده شدن مجله، ای‌میلی به مجله دنیای‌ فوتبال رسید که گویا همان دختر، داستان حضورش در ورزشگاه را نوشته است؛ داستانی که هر چند ذوق یک هوادار را نشان می‌دهد اما در انتها از خالی شدن این حس، میان یک‌صدهزار مرد نوشته است. نمی‌دانیم چه آینده‌ای برای حضور بانوان در ورزشگاه‌ها می‌توان متصور بود اما شاید با تدارکی ویژه و برنامه‌ریزی صحیح بتوان بخشی از آرزوهای این بخش از جامعه را برآورده کرد.

«همیشه آرزویم بود بروم ورزشگاه اما به نظرم محال بود. فکر و خیال بود. تا این‌ که تصمیمم را گرفتم. با ترس و لرز اما محکم عزمم را جزم کردم که بروم بازی پرسپولیس – راه‌آهن را از نزدیک ببینم. من عاشق بارسلونا و پرسپولیسم. فکر این‌ که یک روز بروم استادیوم آزادی، وسوسه‌ام می‌کرد.

همیشه عاشق لباس‌های پسرانه بودم. حتا چند دست لباس پسرانه هم دارم. وقتی تنها می‌شدم، می‌پوشیدم و تمرین می‌کردم. لحن پسرانه. تُن صدای پسرانه. کمی ‌لاتی حرف می‌زدم و یک‌کَتی راه می‌رفتم. قدم‌های مردانه. گریمم خیلی سنگین بود. یک گواش روی خودم خالی کرده بودم. چهارساعت زیر آن گرما در حال سوختن بودم اما راهی دیگر نداشتم و نمی‌توانستم دست بزنم.

هر چه نزدیک‌تر به استادیوم می‌شدم، قلبم تندتر می‌زد. نشستم نزدیک ورودی و فیلم گرفتم از خودم. هم برای اینستاگرام و هم برای این‌که به دوستانم نشان دهم واقعا به استادیوم رفته‌ام. حالم قابل توصیف نبود. با همه تمرین‌هایی که کرده بودم اما استرس داشتم. غیر از لباس‌های پسرانه و راه رفتن برای خودم سبیل گذاشته بودم و ابروهایم را پررنگ‌تر کرده بودم. حرف نمی‌زدم اما یکی، دو بار که مجبور شدم، صدایم را گرفته کردم که کسی شک نکند.

سرم را بالا نمی‌آوردم. اول خیلی ترسیده بودم اما به خودم گفتم باید بروم. باید بروم تو! با وجود گارد ویژه و پلیس و مامورهای بازرسی، ترس به جانم افتاده بود اما به روی خودم نمی‌آوردم تا رسیدم به بازرسی اول. چند دست لباس پوشیده بودم و خوش‌بختانه اولین بازرسی را رد کردم. خیلی شلوغ بود. ازدحام قرمزها اصلاً جوری بود که انگار من گم شده بودم وسط این همه پرچم و رنگ قرمز.

بازرسی اول را که رد کردم، با همان مدل راه رفتن پسرانه رفتم طرف بازرسی دوم. کلاهم را پایین کشیده بودم و پرچم روی دوشم بود، اما جرات نمی‌کردم سرم را بالا بیاورم. می‌دانستم اگر بفهمند دخترم، اجازه ورود نمی‌دهند. با آن‌ که مردانه قدم می‌زدم اما بازرسی دوم واقعاً ترس داشت. ماموری که بازرسی می‌کرد، یک لحظه شک کرد. قلبم ایستاد. نفسم بند آمد اما ... رد شدم. باورم نمی‌شد اما رد شدم... حالا به نزدیکی استادیوم رسیده بودم. صدای تماشاگرهایی که داخل ورزشگاه بودند، دیوانه‌ام می‌کرد. دلم می‌خواست بدوم، پرواز کنم و زودتر برسم.

شانس آوردم که بازرسی سوم در کار نبود. بالاخره رسیدم. من، ورزشگاه آزادی، بازی آخر پرسپولیس. آزادی، مثل یک الماس قرمز شده بود. خدا را شکر کردم. پشتم به خودش گرم بود وگرنه امکان نداشت من این‌ جا باشم. طبقه دوم استادیوم. وسط صدهزار مرد. حس امنیت بیش‌تری داشتم اما ساکت روی سکو نشستم. استرس لعنتی ولم نمی‌کرد اما داشتم ذوق‌مرگ می‌شدم.

چند بار نگاه‌های مردانه اذیتم می‌کرد اما نگاهم را می‌دزدیدم و به روی خودم نمی‌آوردم. چشمم به مامورهای یگان ویژه ورزشگاه که می‌افتاد، قلبم تندتر می‌زد. اگر می‌فهمیدند. اگر بو می‌بردند که دخترم و دزدکی آمده‌ام ورزشگاه... اما به خودم تلقین می‌کردم که من هم یک پسرم. مثل همه. کی می‌فهمه؟ از چی می‌ترسی؟ محکم باش!

هی خودم را جمع‌وجور می‌کردم که به کسی برخورد نکنم. جای سوزن انداختن نبود. خیلی شلوغ بود. یک لحظه وقتی ماموری آمد و یکی از تماشاگرها را به خاطر این‌ که ترقه پرتاب کرد، گرفت و برد، من سکته زدم. خیلی ترسیدم. صورتم را دزدیدم از نگاه‌ها.

من از صدای انفجار می‌ترسم. این‌جور مواقع چشم‌هایم را می‌بندم و گوش‌هایم را می‌گیرم اما توی ورزشگاه نباید عکس‌العملی نشان می‌دادم که کسی شک می‌کرد دخترم و از این صداها ترسیده‌ام. لحظه‌های سختی بود؛ به‌ خصوص این‌ که بازی هم گره خورده بود و پرسپولیس گل نمی‌زد. کلافه شده بودم. هیجان و استرس بازی هم اضافه شده بود اما جو ورزشگاه فوق‌العاده بود. این‌ که آدم کنار صد هزار پرسپولیسی دیگر باشد که همه مثل خودت عاشق تیم هستند، فوق‌العاده است. بی‌نظیر.

وقتی رامین رضائیان پنالتی را گل کرد، همه ورزشگاه رفت روی هوا. هیچکس حواسش به من نبود. من هم بالا و پایین می‌پریدم. جیغ می‌زدم و از ته دلم خوشحالی می‌کردم. گل نوراللهی خیلی امیدوارمان کرد. هنوز چند دقیقه وقت داشتیم. چند نفر دوروبرم آمار بازی اهواز را داشتند. دو گل دیگر می‌خواستیم که راه‌آهن گل زد. خیلی لحظه تلخی بود. ورزشگاه ساکت شد. من هم نمی‌توانستم چیزی بگویم. بعضی‌ها فحاشی می‌کردند. فحش‌های تند و رکیک. ناراحت بودم اما چاره دیگری نبود جز سکوت.

بازی که تمام شد، با آن‌ که قهرمان نشدیم اما حس خوبی داشتم. حس آدمی ‌که به یکی از آرزوهایش رسیده است. من عادت دارم برای رسیدن به هدف‌هایم بجنگم. من هم مثل خیلی‌های دیگر ایستادم و برای تیم دست زدم. پرسپولیس قابل افتخار بازی کرد. دلم گرفته بود اما از این تجربه خوشحال بودم. ترسم کم شده بود اما باز هم با احتیاط و همان ژست راه رفتن پسرانه از ورزشگاه بیرون زدم.

در مسیر برگشت فکر می‌کردم که دنیای پسرانه برایم اصلاً قشنگ نیست. من چند ساعت رفته بودم در پوست پسرانه. لباس پسرانه. فضای پسرانه. علی‌رغم محدودیت‌هایی که هست اما بی‌تعارف فکر می‌کردم که دنیای دخترانه زیباتر است. لطیف‌تر. متنوع‌تر. ما چیزهای جالب‌تری داریم مثل لاک. مثل رنگ صورتی. مثل آرایش. مثل لباس‌های رنگارنگ که دنیای‌مان را رنگی‌تر می‌کند.

رویای رفتنم به ورزشگاه آزادی به حقیقت تبدیل شد. با انبوهی از ترس و اضطراب. هنوز هم خبر ندارم که چه‌ کسی عکسم را منتشر کرد. پیج من در اینستاگرام خیلی محدود و کوچک بود اما الان هر روز صدها نفر درخواست می‌فرستند که عضو شوند. خیلی‌ها تحسینم می‌کنند. خیلی‌ها می‌گویند پشتت هستیم و کار مهمی ‌کردی اما من نه هدف سیاسی داشتم از این کار و نه اصلاً این بازی‌ها را بلدم. من یک دختر ایرانی هستم که عاشق کشورم و فوتبالم. آرزوهای دیگری هم دارم اما دلم می‌خواست یک روز روی سکوهای ورزشگاه آزادی بروم و پرسپولیس را تشویق کنم. و این کار را کردم. همین.»

به گزارش ایسنا، مرتضی حاجی در این باره توضیح داد: بحث اصلی مربوط به بدهکاران بانک سرمایه است. عمده پولها در دست 5 نفر و معادل 3285 میلیارد تومان است که آنهم از سال 87 و در دولت قبل به صورت تسهیلات بدون وثیقه مکفی به افرادی پرداخت شده است.

به گفته وی با توجه به سهم 45 درصدی صندوق ذخیره فرهنگیان در بانک سرمایه در بدترین حالت سهم صندوق از معوقات بانک سرمایه کمتر از1500 میلیارد تومان است که البته همین میزان نیز باید وصول شود. عملکرد صندوق و مدیرعامل آن در سه سال گذشته در حوزه های سودآوری، ایجاد ارزش افزوده و افزایش خدمات به فرهنگیان عضو قابل قبول و مثبت است.

مطرح کردن اختلاس 8000 میلیاردی با انگیزه های سیاسی است

حاجی با اشاره به اینکه مدتی است در فضای رسانه ای و مجازی کشور مطالبی بعضا به نقل از اشخاص شناخته شده یا حتی ناشناس درباره اختلاس بزرگ در صندوق ذخیره فرهنگیان نقل و تکرار می‌شود گفت: برحسب سلیقه سیاسی افراد که نوعا با ژست دلسوزی مطالبی را مطرح می کنند رقم هایی از هشت هزار میلیارد تومان تا 3500 میلیارد تومان نقل می‌شود و اگر به بعضی از رقم‌ها دقت کنیم بیشتر از کل دارایی صندوق است. یعنی وقتی گفته می شود هشت هزار میلیارد تومان اختلاس شده است یعنی همه هست و نیست صندوق رفته است و هیچ چیزی در صندوق موجود نیست در حالی که صندوق به قوت خود باقی است و مشغول فعالیت‌های جاری است.

وی افزود: از اینکه انگیزه اصلی کسانی که خبرها را نقل می‌کنند چیست، می گذرم زیرا اعتقاد دارم انتقاد و انطباق‌های مبالغه آمیز و مغرضانه نمی‌تواند به اصلاح امور کمک کند. با این حال از تاثیر این مطالب در ذهن و فکر فرهنگیان و اعضای صندوق ذخیره نمی‌توان گذشت.

مطالبات معوق بانک سرمایه عمدتا مربوط به مدیران دولت قبل است

عضو هیات امنای با بیان اینکه نگرانی‌هایی که اینگونه اظهارات نسنجیده ایجاد می کند واقعا جدی و مهم است گفت: نیاز به شفاف سازی در این موضوع وجود دارد. بنده به عنوان عضو هیات امنای صندوق جهت روشن تر شدن ابعاد فاجعه ای که عنوان شده است باید تاکید کنم اتفاقات رخ داده مربوط به بانک سرمایه است و خود این بانک همانند بانک‌های دیگر به کسانی وام یا تسهیلات با رقم‌های درشت داده است. شخصیت‌های حقوقی که از این تسهیلات استفاده نموده‌اند به وعده خود در بازپرداخت عمل نکرده‌اند و وام خود را به موقع برنگردانده‌اند.

وی تصریح کرد: در شروع بکار هیات مدیره و مدیرعامل جدید صندوق این رقم بسیار بیشتر از این بود و کل سوابق و پرونده‌های این تسهیلات موجود است که مربوط به قبل از سال 92 است.

عضو هیات امنای صندوق با اشاره به اینکه بنا به قوانین بانکی، بانک ها در تصمیمات خود مستقل هستند، تاکید کرد: حتی مدیران فعلی صندوق ذخیره که در آغاز راه تلاش کردند کمیته نظارت بر بانک در صندوق تشکیل دهند تا بتواند از  اعطای وام‌های بزرگ پیشگیری و سیاست هایی را اعمال کند که با مخالفت بانک مرکزی مواجه شد و استدلال کردند که دخالت صاحب سهم در مدیریت بانک مجاز نیست و در نهایت متوقف شد.

به گفته وی تنها کاری که در آن زمان هیات مدیره توانست انجام دهد این بود که بانک سرمایه را ملزم کند از این به بعد تسهیلات خرد و متوسط پرداخت کند و نه تسهیلات بزرگ نظیر آنچه که در سال 92 و قبل از آن در دولت سابق اتفاق افتاده است.

حاجی اظهار کرد: نظارت بر کار بانک‌ها به طور مستقیم و مشخص وظیفه بانک مرکزی است کما اینکه مدیرانی که در بانک ها منصوب می شوند همه مورد تایید بانک مرکزی هستند و یک اداره بزرگ و وسیعی هم تحت عنوان اداره نظارت بر بانک‌ها در بانک مرکزی فعالیت می‌کند و به امور بانکی هم اشراف و تسلط کافی دارد.

سهم صندوق از معوقات بانک سرمایه کمتر از1500 میلیارد تومان است

وی با بیان اینکه صندوق ذخیره فرهنگیان سهام حدود 45 درصدی در بانک سرمایه دارد گفت: حتی اگر صندوق صاحب کل سهام بانک بود باز هم فرقی نمی کرد چون کار نظارت سیستم آن به گونه دیگری است و چندان در اختیار سهامدار نیست. سهامدار در مجمع عمومی متناسب با گزارشی که بازرس قانونی و حسابرس بانک ارائه می‌کند، در محدوده‌ای که اساسنامه برای آن تعیین می کند، تصمیم می‌گیرد و نه اینکه به صورت مطلق بتواند برای بانک تصمیم بگیرد. جالب اینکه صندوق ذخیره برای انتخاب مدیران بانکی از روزی که آمده است تا به امروز مشکل داشته است و با مخالفت‌ها یا عدم تاییدهایی در بانک مرکزی مواجه شد که البته آن هم وظیفه قانونی خود را انجام می دهد و امیدواریم که به درستی انجام داده باشد.

عضو هیات امنای صندوق افزود: رقمی که در ابتدای کار اعلام شد رقم اصلی آن متعلق به چند نفر است و از انگشتان دست تجاوز نمی‌کند. صندوق فداکارانه برای احیای حقوق سهامداران بانک و سهامداران خودش که فرهنگیان هستند تلاش کرد و بخش هایی از آن را احیا نمود و برگرداند. بخش باقیمانده همچنان مورد پیگیری صندوق به عنوان صاحب سهم و صاحب حق از طرف فرهنگیان است که آن را در مراجع قضایی و بانک و هرجای دیگری دنبال می‌کند تا به نتیجه برسد.

حاجی تصریح کرد: معوقه پنج نفر به بانک سرمایه چیزی حدود 3285  میلیارد تومان است که اگر به فرض محال غیر قابل وصول باشد و نتوان این طلب را در قوه قضاییه، قوه مجریه یا کمیته مبارزه با مفاسد اقتصادی وصول نماید، در بدترین حالت 45 درصد آن مربوط به صندوق است که نسبت به عدد هشت هزار میلیاردی که برخی مطرح می‌کنند قابل مقایسه نیست. بنابراین صندوق به عنوان سهام‌دار بانک کارش را درست انجام داده و پیگیر وصول مطالباتی است که در سال های 87 تا 92 ایجاد شده است و بخشی از آن هم به علت این است که مرجع ناظر به درستی نظارت نکرده است.

دستگاه های نظارتی به کمک بانک سرمایه بیایند

به گفته حاجی با توجه به اینکه اشخاصی که بدهی‌های درشتی دارند تعدادشان زیاد نیست، حتما بانک مرکزی و حوزه نظارت بانک مرکزی این امکان را دارد که سابقه اشخاص را احصا کند زیرا اینها کارشان منحصر به بانک سرمایه نبوده و مشابه این رقم‌ها را از بانک‌های دیگر گرفته‌اند و متاسفانه آزادانه حرکت می‌کنند و گویی بدهکاری ندارند و در بسیاری از محافل هم حضور دارند و خودی نشان می‌دهند.

وی افزود: بانک مرکزی باید اسامی آنان را استخراج کند و با استفاده از ابزارهایی که دارد و یا به کمک قوه قضاییه کشور مجموع بدهی آنان را به بانک‌ها فهرست کند و مشخص کند که اینها به چه صورتی موفق شدند که تا این اندازه از بانک‌ها تسهیلات دریافت کنند در صورتی که یک زوج جوان با مصوبه دولت و تمام تشویق‌هایی که برای ازدواج صورت می‌گیرد اگر بخواهد وام ازدواج بگیرد با مشکلات زیادی مواجه می‌شود.

رئیس شواری سیاستگذاری صندوق ذخیره فرهنگیان با اشاره به تلاش‌های مدیران موسسه برای اخذ مطالبات گفت: صندوق ذخیره فرهنگیان و مدیرانش مدعی عملکرد گیرندگان تسهیلات هستند در حالی که با کمال تاسف برخی جای مدعی و متهم را عو ض کردند و به عمد  یا به اشتباه صندوق را به اختلاس متهم می‌کنند. در حالی که چنین چیزی درست نیست و این مدیران نسبت به آنچه که در بانک اتفاق افتاده پیگیر هستند و انتظار می‌رود در صورتیکه مقامات قضایی هم همت کنند این موضوع به سرانجام برسد.

موافق شفافیت صد در صدی صندوق هستم

وی با اشاره به نحوه فعالیت و نظارت هیات امنای صندوق گفت:  مجمع عمومی چون خود ابزار نظارتی مستقیم ندارد دو ابزار  بازرس قانونی و حسابرس را در اختیار دارد. حسابرسان موسسات حقوقی شناخته شده و مورد تایید وزارت اقتصاد و دارایی هستند، کار بلدند، بیطرفند و گزارش آنان مورد وثوق سازمان مالیاتی و وزارت اقتصاد و مراجع مختلف کشور است و براساس این اطلاعات که از حسابرس و بازرس قانونی منعکس می‌شود مجمع عمومی نتیجه گیری می‌کند که عملکرد موسسه مثبت است  یا  منفی و به دنبال آن هم برای اصلاحاتی که باید انجام شود تصمیم می‌گیرد.

عضو هیات امنای صندوق یادآور شد: در صندوق ذخیره، مجمع عمومی آن، هیات امنای موسسه است. هیات امنا صندوق طبق اساسنامه توسط وزیر آموزش و پرورش تعیین می شود که معمولا ترکیبی از افرادی است که با مسائل بازرگانی، تجاری و اقتصادی و همچنین کسانی است که با حوزه های اجتماعی و نیازهای فرهنگیان آشنایی دارند.

از همه سلایق سیاسی در هیات امنای صندوق حضور دارند

وی گفت: برخی می گویند که وزرای سابقدر صندوق چه می‌کنند؟ در پاسخ باید گفت که یکی از خواسته‌های دیرینه فرهنگیان و اعضای صندوق این بوده که از بین فرهنگیان کسانی باید انتخاب شوند که بر صندوق نظارت داشته باشند. بر این باورم که وزیر فعلی آموزش و پرورش با این نگاه وارد عمل شده است زیرا وزرای پیشین آموزش و پرورش اطلاعاتشان از نیازهای فرهنگیان و خواسته‌های آنان وسیع و نسبتا کامل است.

عضو هیات امنای صندوق تصریح کرد: بمعتقدم اگر چیزی به نام سازمان معلمان یا نظام صنفی معلمان که فراگیر باشد و با پشتوانه قانون تشکیل شده باشد مشابه سازمان نظام پزشکی، نظام پرستاری، نظام مهندسی و ... شکل بگیرد، راه حل بسیار متین و منطقی برای حضور نماینده معلمان در صندوق پیدا خواهد شد. اما مادام که این امر شکل نگرفته است وزیر آموزش و پرورش باید افراد را خودش تعیین کند.

عملکرد مدیرعامل صندوق در سه سال گذشته مثبت و قابل دفاع است

حاجی تصریح کرد: عملکرد موسسه را بر اساس سه شاخص مورد ارزیابی قرار می دهم که شامل سودآوری، ایجاد ارزش افزوده و در نهایت گسترش خدمات حین خدمت برای فرهنگیان عضو است. اول اینکه علی رغم تنگناهای اقتصادی سال های گذشته و با توجه به اینکه بسیاری از شرکت ها دچار زیان بوده اند، موسسه عملکرد قابل قبولی داشته و توانسته 23 هزار میلیارد ریال سودآوری ایجاد کند. اگر یک کارشناس بیطرف صندوق را با صندوق های مشابه مقایسه کند مسلما صندوق ذخیره فرهنگیان جزو چند صندوق برتر است.

وی افزود: دوم اینکه در زمینه ایجاد ارزش افزوده و تولید ثروت نیز باید گفت که در این سه سال ارزش دفتری این دارایی ها به بیش از 7700 میلیارد تومان رسیده که مرهون سرمایه گذاری های موسسه در حوزه‌های مختلف از جمله ساختمان و پتروشیمی است که سودآوری تضمین شده ای ایجاد می‌کند. بنابراین عملکرد موسسه در حوزه ایجاد ارزش افزوده نیز کاملا قابل دفاع است.

رئیس شورای سیاستگذاری صندوق ذخیره فرهنگیان اظهار کرد: سوم اینکه تغییر رویکرد موسسه از یک نهاد مالی به نهاد مالی و خدماتی است که در زمان زیادی از ایجاد ساز و کار اجرایی آن نمی گذرد و شرکتی که بدین منظور تاسیس شده در ابتدای راه است. با این حال ارائه خدمات و تسهیلات به فرهنگیان در این دوره به طور جدی دنبال شده و ادامه پیدا می کند.

مرتضی حاجی همچنین تاکید کرد: در موسسه صندوق ذخیره فرهنگیان شاهد موفقیت ها و پیشرفت ها و همچنین نواقصی هم هستیم که البته قابل رفع شدن و بهبود است. با این حال صندوق به حال خودش رها نشده و نظارت جدی و نسبتا خوبی بر عملکرد آن وجود دارد. حالا ممکن است پیش بینی هایی شده که محقق نشده است یا اینکه مدیرانی که انتخاب شده اند نتوانسته اند انتظارات مدیران ارشد موسسه را برآورده سازند. با تمام این جوانب، عملکرد صندوق در سه سال گذشته مثبت و قابل دفاع است. منفی نگری موجود در فضای مجازی با واقعیت های امروز صندوق فاصله دارد اما اگر انتقادات به صورت سازنده مطرح شود می تواند در جهت رفع کاستی‌های موسسه بسیار مثمر ثمر باشد.

تحقیق  و تفحص از صندوق باید در دولت قبل انجام می شد

حاجی با بیان اینکه تحقیق و تفحص حق قانونی نمایندگان مجلس شورای اسلامی است تصریح کرد: بنده موافق صد در صد تحقیق و تفحص از موسسه صندوق ذخیره فرهنگیان هستم. تا جایی که خاطرم هست در دولت قبل نیز موضوع تحقیق و تفحص از صندوق ذخیره به طور جدی مطرح شد ولی نمی‌دانم چرا این مهم فراموش شد و اجرایی نشد.

عضو هیات امناء موسسه صندوق ذخیره فرهنگیان با بیان اینکه تحقیق و تفحص از آنجایی که به شفاف سازی کمک می‌کند امری بسیار پسندیده است، گفت: کاش در دولت قبل تحقیق و تفحص انجام می شد و موارد مطروحه فهرست می شد تا آشکار می‌شد اتفاقات اشاره شده دست پخت چه کسانی است.

حاجی خطاب به نمایندگان مجلس شورای اسلامی توصیه کرد: یادمان باشد موسسه صندوق ذخیره فرهنگیان یک بنگاه بزرگ اقتصادی است و پروژه هایی در سطوح مختلف داخلی و خارجی در حوزه بورس، بانک، بیمه، صنعت و ... دارد و بدیهی است جوسازی و نحوه نقل مطالب در مورد یک بنگاه اقتصادی تاثیر مستقیم بر تعامل سرمایه گذاران و ادامه همکاری آنان دارد علاوه بر  اینکه رقبا را نیز برای مقابله بر می‌انگیزد و میدان را برای جولان آنان باز می‌کند لذا در هر شرایطی باید منافع فرهنگیان را مد نظر داشته باشیم.

وی افزود:  نقل مطالب و تهیه گزارش‌ها به گونه‌ای نباشد که روابط خارجی موسسه را بهم بزند و شرکا و سرمایه گذاران را نگران کند زیرا رقابت در عرصه تجاری مهم است. اما متاسفانه یکدفعه مصاحبه ای انجام می شود و سهام شرکت های صندوق و بانک در بورس تحت تاثیر قرار می گیرد و این آسیب زدن به صاحبان این سهام است.

به گزارش روابط عمومی صندوق ذخیره فرهنگیان، حاجی یادآور شد: معتقدم با رعایت حقوق فرهنگیانی که سهامدار این مجموعه هستند و پرهیز از بیان مطالبی که به ارزش سهامشان در بازار و قراردادشان با شرکاء خارجی لطمه می زند، تحقیق و تفحص و بررسی کنند و اگر ایرادی هست بگویند که حتما باید رفع شود. هیچ مدیری حق ندارد در مقابل ایرادهای کار خودش مقاومت کند بنابراین هر چه زود تر تحقیق و تفحص انجام شود بهتر است زیرا طولانی شدن این امر و تکرار و کشدار کردن این قضیه به صندوق و منافع فرهنگیان لطمه می زند.

به گزارش ایسنا، «شفقنا» به نقل از دیلی میل ادامه داده است: صرف نظر از اینکه هر سال چه تعداد زن و مرد به انواع سرطان مبتلا می‌شوند، مسأله مهم، نحوه برخورد آنها با این بیماری است؛ اینکه کدام گروه در مبارزه با سرطان سربلند بیرون می‌آیند؟ شاید گمان کنید، مردها برابر سختی و درد مقاومت بیشتری از خود نشان می‌دهند و به همین خاطر احتمال بهبودشان پس از ابتلا به سرطان بیشتر است؛ تصوری کاملاً غلط که موجب شده مردان نشانه‌های بیماری را جدی نگیرند و به پزشک مراجعه نکنند.

این تصورات رایج که از مردان افرادی قدرتمند با روحیه ساخته است، موجب شده که آنها در مواجهه با هر بیماری دیرتر به پزشک مراجعه کنند. در واقع، بر خلاف زنان که اغلب پس از مشاهده اولین نشانه‌های درد ترجیح می‌دهند با دکتر مشورت کنند، مردان نسبت به این مسأله تمایل چندانی ندارند. به همین خاطر، آنها نشانه‌های بیماری خود را انکار می‌کنند و این مسأله در خصوص بیماری‌های خطرناکی مانند سرطان می‌تواند موجب مرگ آنها شود.

به دلیل وجود همین خصیصه، در حال حاضر تعداد مردانی که از افسردگی، اضطراب و ناامیدی رنج می‌برند بیشتر از زنان است؛ چراکه برای مردان صحبت در مورد مشکلات و مشورت با پزشک کاری سخت محسوب می‌شود که قدرت مردانه آنها را زیر سؤال می‌برد. این در حالی است که برای زنان صحبت در خصوص احساساتشان به سادگی اتفاق می‌افتد و مراجعه به دکتر مسأله دشواری برایشان نیست.

بنابراین، خلاف باورهای رایج ما احتمال مرگ مردان در صورت مبتلا شدن به سرطان بیشتر از زنان است و دلیل اصلی این اتفاق، جدی نگرفتن نشانه‌های بیماری و عدم تمایل آنها برای رفتن نزد پزشک است.

به گزارش ایسنا، روزنامه ایران در ادامه نوشت: «در مورد مصرف روغن نیز ایران آمار حیرت‌انگیز است. به گفته رئیس سازمان غذا و دارو، سرانه مصرف روغن در کشور 20 کیلوگرم است. این در حالی است که به گفته وزیر بهداشت سرانه مصرف روغن هر ایرانی سالانه 3 کیلوگرم افزایش پیدا می‌کند. هر چند کاهش مصرف چربی، شکر و نمک در برنامه غذایی به منظور جلوگیری از بروز برخی بیماری‌ها از محورهای مورد توجه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بوده و مسئولان سازمان غذا و دارو طرح درج برچسب‌گذاری مواد غذایی و نشانگرهای رنگی تغذیه‌ای را برای این منظورشروع کرده‌اند اما با این همه به ادعای صاحبنظران در حوزه فرهنگ‌سازی اصلاح سبک زندگی و الگوی غذایی کم‌کاری‌هایی نیز وجود دارد.

حالا بر همین اساس انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای کشور و دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی با کمک سازمان بهداشت جهانی و FAO در حال تدوین برنامه پیاده‌سازی رهنمودهای غذایی هستند. به عبارتی قرار است نتایج تحقیقات مختلف که در زمینه تغذیه و سلامت مردم انجام می‌شود، تبدیل به رهنمودها یا توصیه‌هایی شود که قابلیت به‌ کارگیری در زندگی روزمره مردم را داشته باشد. برای مثال آموزش رهنمودهای غذایی به مردم این آگاهی را می‌دهد که غذای کم‌چرب و کم نمک بخورند یا به صنعت کمک می‌کند، چیپس و پفک‌هایی با اسید چرب ترانس کمتری تولید کند.

رفتار تغذیه‌ای مردم باید تغییر کند

رئیس انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای کشور درباره برنامه رهنمودهای تغذیه‌ای که برای نخستین بار در کشور اجرا می‌شود، به خبرنگار «ایران» گفت: هر ساله تحقیقات متعددی برای ارتقای توسعه علم تغذیه در ایران انجام می‌شود و این تحقیقات در مجلات معتبر علمی چاپ می‌شود ولی عملاً بسیاری از افراد از نتیجه این تحقیقات نمی‌توانند استفاده کنند. به این خاطر مجموعه‌ای با عنوان «ترجمان دانش تغذیه و غذا» در انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای کشور ایجاد شده که وظیفه‌شان این است که نتایج تحقیقات را به زبان ساده به مردم آموزش دهند.

دکتر هدایت حسینی گفت: رهنمودهای تغذیه‌ای، اطلاعات تغذیه‌ای حاصل از نتایج تحقیقات تغذیه‌ای را به شکل ملموس به مردم آموزش خواهند داد. حاصل این کار علاوه بر این که تأثیر مثبتی در بهبود فرهنگ مصرف غذا به دنبال دارد در ارتقای سلامت غذا و تغذیه کشور نیز مؤثر است.

به گفته وی بررسی جدید برنامه مصرف سبد غذایی مردم ایران در حال انجام است. نتایج تحقیقات اولیه میزان مصرف عوامل خطر تغذیه‌ای را در کشور نشان می‌دهد به طوری که در پایش‌های مستمر مشخص شد، مصرف سه گروه مواد غذایی نمک، شکر و روغن در ایران نسبت به قبل افزایش پیدا کرده است.

گذر تغذیه‌ای در ایران با رشد فزاینده چاقی، بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت همراه است و افزایش اختلالات مقاومت به انسولین، چربی و فشار خون، چاقی شکمی و بیماری‌های قلبی و عروقی ارتباط بسیار نزدیکی با شیوه زندگی و الگوی غذایی مردم دارد. همچنین مطالعاتی که در ایران انجام گرفته، نشان می‌دهد، دریافت بالای چربی‌های ترانس با چاقی شکمی و سرطان سینه ارتباط دارد و منبع دریافت آن غذاهای فرآیند شده و روغن‌های هیدروژنه است.

مردان ایرانی 9 گرم در روز نمک می‌خورند

عضو هیأت علمی انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای کشور درباره تغییر رفتار تغذیه‌ای مردم به «ایران» گفت: «مطالعه‌ای که توسط انستیتو تحقیقات تغذیه و صنایع غذایی کشور انجام گرفته، نشان می‌دهد دریافت نمک در مردان ایرانی 9 گرم در روز و در زنان 7 گرم در روز است که حدوداً 2 برابر مقدار توصیه شده روزانه است و عمده آن از طریق نان، پنیر و دوغ دریافت می‌شود. نکته جالب آن که عمده نمک سر سفره به غذا اضافه می‌شود و نزدیک به 30 درصد مردم قبل از چشیدن غذا به آن نمک اضافه می‌کنند. به عبارتی 14 درصد از زنان خانوار و 36 درصد مردان سر سفره قبل از تست غذا به آن نمک می‌پاشند. نتایج تازه‌ترین تحقیقات نشان می‌دهد، حدود 90 درصد خانوارها نمک را در زمان پخت غذا می‌افزایند.»

به گفته دکتر مرجان عجمی با توجه به الگوهای تغذیه‌ای نامناسب در خانواده‌های ایرانی دریافت قند و شکر در سال‌های اخیر نیز افزایش چشم‌گیر داشته است. شیرین‌کننده‌هایی مثل شکر و در مواردی شیرین‌کننده‌های حاوی فروکتوز و گلوکز در قالب نوشیدنی‌های شیرین از جمله مهم‌ترین منابع شکر افزودنی در غذا است.

وی افزود: «مصرف بی‌رویه نمک، اسید چرب ترانس و شکر با افزایش بیماری‌های قلبی و عروقی و چاقی شکمی به خصوص در بچه‌ها همراه بوده، بنا بر این روند رو به افزایش این بیماری‌ها اهمیت رهنمودهای تغذیه‌ای را به ویژه در میان زنان، زنان باردار و کودکان زیاد می‌کند. اصلاح شیوه زندگی و عادات غذایی در سنین کودکی اهمیت بسیار دارد، زیرا عمده رفتارهای تغذیه‌ای در این سنین شکل می‌گیرد و باعث آغاز اضافه وزن و چاقی در این سنین و ماندگار شدن آن تا بزرگسالی می‌شود. با توجه به نقش بسیار مهمی که الگوی دریافت غذا با سلامتی مردم دارد، رهنمودهای غذایی توسط متخصصان متعدد از دانشگاه‌های مختلف و با حمایت دفتر بهبود تغذیه و سازمان بهداشت جهانی تدوین شده است. این رهنمودها بر تنوع و تعادل در رژیم غذایی، حفظ وزن ایده‌آل، افزایش دریافت فیبر، مصرف لبنیات کم‌چرب، کاهش مصرف قند، نمک، چربی و دریافت کافی آب سالم تأکید می‌کند.»

این عضو هیأت علمی انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای کشور در پاسخ به این پرسش که آموزش رهنمودهای تغذیه‌ای به چه صورت به مردم انجام می‌شود، گفت: وزارت بهداشت، جهاد کشاورزی، صنعت، معدن و تجارت، شهرداری‌ها، سازمان نظام پزشکی، سمن‌ها، سازمان بهداشت جهانی، FAO و یونیسف در اجرا و طراحی این برنامه به انستیتو تحقیقات تغذیه‌ای کمک می‌کند. البته همکاری سازمان‌های زیادی نیز لازم است که از جمله آنها می‌توان به وزارت آموزش و پرورش، رسانه‌های عمومی، شوراهای شهر و شهرداری‌ها، کارخانجات و دانشگاه‌ها اشاره کرد. این برنامه که در راستای ارتقای فرهنگ و سواد تغذیه‌ای جامعه است، به زودی به صورت گسترده در سطح استان‌ها آغاز خواهد شد.

حالا باید ببینیم آموزش و به‌ کار گیری رهنمودهای تغذیه‌ای که تازه‌ترین برنامه وزارت بهداشت برای کاهش مصرف نمک، شکر و روغن است می‌تواند به ارتقای سواد تغذیه‌ای، اتخاذ رفتار سالم توسط افراد، گروه‌ها و جوامع و گسترش فرهنگ تغذیه سالم در سطح جامعه کمک کند یا این که همچنان ایرانی‌ها رکورد مصرف مواد غذایی پرخطر را در دست خواهند گرفت.