دکتر محمد حسین پورکاظمی در گفت‌وگو با ایسنا ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: برای اینکه امروزه کسی در رشته های پزشکی، دندانپزشکی و دارو سازی پذیرفته شود باید در آزمون سراسری، سطح علمی و درسی بالایی داشته باشد اما در خصوص درس زبان معمولا نتیجه آزمون ضعیف است.

وی با اشاره به اینکه اصولا آموزش زبان انگلیسی در مدارس کشور نیز موفق نیست، گفت: این مساله را می‌توان در نتایج کنکور سراسری نیز مشاهده کرد؛ به طوریکه یک میلیون شرکت کننده در این آزمون نتیجه آزمون زبان ضعیفی کسب می‌کنند.

رییس مرکز سنجش آموزش پزشکی اظهار کرد: برخی دانش آموزان قبل از دوران دانشگاه با ثبت نام در کلاس‌های موسسات خصوصی، سطح زبان انگلیسی خود را تقویت می‌کنند اما افرادی که از این کلاس ها استفاده نکرده باشند عموما در این درس ضعیف هستند.

پورکاظمی با اشاره به برگزاری آزمون MHLE  در وزارت بهداشت اظهار کرد: برای قبولی در این آزمون افراد شرکت کننده باید 50 درصد حد نصاب نمره را کسب کنند تا بتوانند در مقطع ph.dدانشگاه‌های علوم پزشکی ادامه تحصیل دهند اما تنها  20 درصد شرکت کنندگان در این آزمون حد نصاب نمره را کسب می کنند و این نشان دهنده این است که در مجموع سطح زبان دانشجویان در دانشگاه های علوم پزشکی خوب و موفق نیست.  

وی با اشاره به اینکه هر میزان سطح زبان دانشجویان بالاتر باشد می‌توانند از کتاب‌های مرجع مختلفی در رشته‌های پزشکی و غیر پزشکی استفاده کنند و این یک ضرورت برای دانشجویان است، گفت: برخی از دانشجویان ممکن است در استفاده از کتاب ها موفق باشند اما در زمینه محاوره و شرکت در کنفرانس های علمی بسیار ضعیف هستند و حتی گوش آن ها به محاوره زبان انگلیسی نیز آشنا نیست و نمی‌توانند از مطالب بهره کافی را ببرند.

پورکاظمی اظهار کرد: ضعفی که درسطح زبان دانشجویان وجود دارد به آموزش زبان در دبیرستان و مدرسه آنها بر می‌گردد و این موضوع که ما در دوران پیش از دانشگاه آموزش موفقی را در زمینه درس زبان نداریم. این مشکل در خصوص زبان عربی نیز صدق می‌کند، این در حالی است که بسیاری از موسسات خصوصی فعال در زمینه آموزش زبان بسیار موفق هستند.  

رییس مرکز سنجش آموزش پزشکی با تاکید بر اینکه برای آموزش زبان باید از سنین پایین برنامه ریزی و اقدام کرد، گفت: البته این مشکل در دانشگاه‌ها نیز جبران نمی‌شود و آموزش زبان در دانشگاه‌ها نیز موفق نیست به طوریکه به چند واحد درس عمومی و اختصاصی بسنده می‌شود که این امر کمکی به دانشجویان در خصوص یادگیری محاوره‌ای زبان انگلیسی نمی‌کند.  

وی در پایان با تاکید بر اینکه آموزش زبان در دانشگاه‌ها موفق نیست، تصریح کرد: فارغ التحصیلان دانشگاه‌های نیز ما زبان را به خوبی نمی‌دانند و این مساله مهمی است که باید به آن توجه شود.

دکتر صدوق در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا ضمن اعلام این مطلب، اظهار کرد: ارتقای سطح زبان دانشجویان دوره دکتری در دنیای رقابتی امروز امری بسیار ضروری و اساسی است و دانشگاه‌های مطرح کشور باید به این موضوع توجه اساسی داشته باشند، چرا که دانشگاه‌های معتبر دنیا، دانشجویان این دانشگاه‌ها را به عنوان نیروهای بااستعداد و سرمایه ارزشمند انسانی سریع‌تر جذب می‌کنند.

وی در ادامه تصریح کرد: من معتقد هستم شناخت کامل زبان برای دانشجویان دکتری یک امر حیاتی به شمار می‌رود، چرا که این دانشجویان بدون آشنایی با زبان خارجی نمی‌توانند در دنیای رقابتی علم، تحقیق و جست و جو کنند.

رئیس دانشگاه شهید بهشتی تاکید کرد: متاسفانه موضوع زبان دانشجویان دوره دکتری در کشور ما آنچنان که باید، جدی گرفته نمی‌شود و دانشجویان دوره دکتری حتی بعد از آزمون جامع نیز می‌توانند مدرک زبان خود را ارائه دهند، در حالی که ما مهارت زبان را برای پژوهش‌های دانشگاهی و تحقیقاتی نیاز داریم و دانشجویی که نتواند به منابع علمی روز دنیا دسترسی داشته باشد، چگونه می‌شود از او انتظار محقق بودن را داشت.

دکتر صدوق با تاکید بر اینکه باید مدرک زبان به عنوان شرط ورود به دوره دکتری در دانشگاه‌های کشور محاسبه شود، خاطرنشان کرد: متاسفانه دانشگاه‌ها هر ساله با چالشی مواجه هستند که بر اساس آن، دانشجویانی وارد این دوره می‌شوند که آشنایی حداقلی به زبان انگلیسی ندارند و حتی بعد از ورود به دوره دکتری حداکثر نمره زبان را نمی‌توانند کسب کنند تا بتوانند از رساله دکتری خود دفاع کنند، بنابراین من معتقد هستم مدرک زبان باید به عنوان یکی از شروط ورود به دوره دکتری برای دانشجویان در نظر گرفته شود.

وی ادامه داد: به گمان من کسی نمی‌تواند پژوهشگر خوبی باشد، مگر اینکه علاوه بر تسلط بر زبان فارسی به زبان خارجی تسلط داشته باشد. ما در دانشگاه‌ شهید بهشتی آزمون‌های مختلف زبان را برگزار می‌کنیم، اما معتقد هستم باید آموزش دوره‌های زبان انگلیسی در این دانشگاه نیز جدی‌تر مورد توجه قرار بگیرد و بتوانیم دوره‌های آموزشی برای دانشجویان ارائه دهیم.

این مترجم ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ظرفیت ادبیات در زمینه آگاهی‌بخشی به بچه‌ها برای شناخت بدن خود و پیشگیری از اتفاق‌هایی مثل تعرض و تجاوز به آن‌ها، اظهار کرد: این موضوع مسئله مهمی است که مدت‌هاست ذهن دست‌اندرکاران ادبیات کودک را در سراسر دنیا مشغول کرده است.  شاهد هستیم از سال‌های پیش کشورهای غربی  به  این موضوع بها می‌دهند و سعی می‌کنند بچه‌های خود را نسبت به حریم ‌شخصی‌شان آگاه کنند که کمتر برای‌شان‌ مشکل پیش بیاید.  البته این مسئله در مدارس هم آموزش داده می‌شود. اما در کشور ما به خاطر خط قرمزهایی که وجود دارد نسبت به  کشورهای دیگر مقداری عقب هستیم.

او افزود: خوشبختانه در سال‌های اخیر با وجود محدودیت‌هایی که وجود دارد سعی می‌شود این آموزش‌ها به کودکان  داده شود. یاد دادن به بچه‌ها و جلوگیری از حادثه، همیشه بسیار مفیدتر است. کتاب‌های زیادی در مقطع خردسال و کودک دیده‌ام که این مسائل را آموزش می‌دهد.  خوب است همت همگانی برای آن وجود داشته باشد. این‌ کتاب‌ها علاوه بر این‌که تولید می‌شوند باید از طریق کانال‌هایی که امکانش وجود داد، معرفی شوند تا خانواده‌ها با این موضوع آشنا شوند. هنوز خیلی از پدر و مادرها نمی‌توانند راجع‌به این مسائل با فرزندشان صحبت کنند. خود پدر و مادر دنبال این ‌کتاب‌ها هستند تا یاد بگیرند از چه طریقی این موضوعات را آموزش دهند  که ذهن بچه را خیلی درگیر نکند و به بی‌راهه نکشاند.

انتظاریان درباره چگونگی بیان این‌ موضوع که خانواده‌ها تمایل داشته باشند کتاب‌ها را برای کودکان خود تهیه کنند، گفت: بیشتر از این‌که خانواده‌ها موضع بگیرند، آقای ارشاد باید موضع نگیرد و این مسئله باید برای آن‌ها حل شود. ما همه سانسور می‌کنیم. من به عنوان مترجم از لحظه‌ای که کتاب را انتخاب می‌کنم، خودم را سانسور می‌کنم، ویراستار، ناشر و ارشاد نیز کتاب را سانسور می‌کنند. کتابی که به دست بچه می‌رسد معلوم نیست چیست. ما  کتاب را تعدیل می‌کنیم تا مشکلی پیش نیاید و بتواند چاپ شود،  یا کتاب‌هایی را انتخاب می‌کنیم که مجبور نشویم آن‌ها را قلع و قمع کنیم.

او در ادامه تأکید کرد: این مسئله باید از بالا اصلاح شود. بالا باید به این نتیجه برسد که وجود این کتاب‌ها ضروری است و باید به این موضوع توجه شود.  فکر نمی‌کنم خانواده‌ها خیلی موضع بگیرند زیرا پدر و مادرهای نسل جدید اصولا تحصیل‌کرده‌اند؛ چند دهه پیش نیست که  خانواده‌ها ممکن بود ناآگاه و بی‌سواد باشند و خیلی سخت باشد که این‌ کتاب‌ها را به بچه‌ها بدهند.

این مترجم سپس بیان کرد:  همان‌طور که فیلم‌ و کتاب‌های خشن را نفی می‌کنیم، چیزهایی را که خیلی بی‌پرده  و عریان برای ذهن لطیف بچه گفته می‌شود قبول نمی‌کنیم. کتاب‌ها باید به حالت بازی با تصاویر جذاب باشد. مسائل باید در قالب‌ داستان که ارزش ادبی بالایی دارد، عرضه شود تا کودک مانند کتاب درسی با آن برخود نکند. بچه‌ها تمام موضوعات را از طریق داستان بهتر یاد می‌گیرند تا این‌که ما بخواهیم به آن‌ها آموزش بدهیم. بچه‌ها  نه تنها چیزی از طریق آموزش مستقیم یاد نمی‌گیرند بلکه نسبت به آن موضع هم می‌گیرند. کتاب‌ها باید حالت سرگرمی داشته باشد و در دل داستان مسائل را برای بچه‌ها باز کند.

به گزارش ایسنا، هفته پیش بود که مجلس شورای اسلامی تبصره اصلاح حدنصاب سهمیه ایثارگران در کنکور که تا حدودی با موافقت وزارت علوم همراه بود را رد کرد و به منظور بررسی‌های بیشتر مجددا به کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس بازگرداند. در واقع با توجه به مشکلاتی که ماده 90 مصوبه مجلس (قانون سهمیه‌ها در آزمون سراسری) به وجود آورده بود، وزارت علوم لایحه‌ای را با نظرخواهی از وزارت بهداشت به منظور اصلاح این ماده تنظیم کرد و این لایحه که به امضای دو وزیر علوم و بهداشت رسیده بود، به دولت ارسال شد تا قبل از این که بررسی‌های کارشناسی در کمیسیون‌ تخصصی دولت در زمینه ماده 90 مصوبه مجلس (قانون سهمیه‌ها در آزمون سراسری) صورت بگیرد، نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز طرحی را در این زمینه طراحی و تدوین نمودند و این طرح به کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس ارجاع شد و سازمان سنجش آموزش کشور به عنوان نماینده وزارت علوم نیز در کمیسیون‌های مختلف حضور پیدا کرد تا تصمیم‌گیری نهایی در این زمینه را به دیدگاه‌های وزارت علوم نزدیک‌تر کند.

در نهایت در طرح مجلس شورای اسلامی حدنصاب سهمیه‌ها اصلاح شد بطوریکه در برخی از رشته‌ها حدنصاب نمره در آزمون سراسری به 85 درصد افزایش پیدا کرد و در دوره‌ تحصیلات تکمیلی نیز این وضعیت به 85 درصد رسید و چون از نظر وزارت علوم طرح جدید مجلس به ایده‌های این وزارتخانه نزدیک شده است با تصویب آن موافقت کرد، در نهایت طرح جدید در صحن علنی هفته گذشته مجلس رای نیاورد و تبصره مربوط به اصلاح حدنصاب داوطلبان ایثارگر در کنکور رای نیاورد و این طرح مجددا به منظور بررسی کار کارشناسی بیشتر به کمیسیون آموزش و تحقیقات ارجاع شد. کارشناسان عرصه‌های مختلف وزارت علوم و بهداشت با تشریح تبعات عدم اصلاح این موضوع نگرانی‌های خود را در این زمینه ابراز نمودند.

خطر تخصیص سهمیه برای ورود به رشته‌های علوم پزشکی

در همین رابطه دکتر محمد جلیلی معاون آموزشی سابق دانشگاه علوم پزشکی تهران در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص تصویب ماده واحده‌ای در مجلس شورای اسلامی مبنی بر افزایش سهمیه 5 درصدی ورود به دانشگاه برای خانواده‌های ایثارگران، اظهارکرد: این مساله مصوبه مجلس است و اظهار نظر زیادی درباره آن نمی‌توان کرد، ‌اما واقعیت این است که وارد کردن سهمیه‌ها بدون توجه به اینکه چه هدفی از این کار دنبال می‌شود به خصوص در گروه علوم پزشکی که افراد با فراغت از تحصیل،‌ بلافاصله مجوز کار پیدا می‌کنند و با سلامت مردم در ارتباط هستند، می‌تواند بسیار خطرناک باشد.

وی ادامه داد: به طور معمول اگر شخصی در رشته‌ای از سایر علوم فارغ‌التحصیل شود به محض فارغ‌التحصیلی مجوز کار نخواهند داشت، اما در رشته‌های علوم پزشکی به این صورت است که بلافاصله بعد از فارغ‌التحصیلی فرد می‌تواند به کار طبابت بپردازد و نیاز تایید و آزمون دوباره نیست.

معاون آموزشی سابق دانشگاه علوم پزشکی تهران، تاکید کرد: این روش افزایش سهمیه‌ها که مجلس شورای اسلامی تصویب کرده است منجر به افت کیفیت خواهد شد بخصوص  که این سهمیه‌ها بدون توجه به ورودی سهمیه‌های سابق است، چرا که همان سهمیه 25 درصدی که قبلا وجود داشت نیز تکمیل نمی‌شد و متقاضی وجود نداشت و این بدان معنی است که افراد با کسب حدنصاب پایین نیز در آزمون پذیرفته می‌شوند.

جلیلی افزود: این مساله قابل پذیرش است که درجاتی از تسهیل برای بعضی افراد وجود داشته باشد، اما به نظر می‌رسد وقتی به ورودی توجه نمی‌شود که چند نفر در حال حاضر واجد شرایط دریافت سهمیه‌ هستند و سهمیه زیادی اختصاص داده می‌شود به این معنی است که روز به روز شرایط ساده‌تر می‌شود عملا و افراد با حد نصاب پایین وارد دانشگاه می‌شوند.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران همچنین اظهارکرد: سهمیه 25 درصدی که در گذشته به جانبازان و ایثارگران اختصاص داشت، عملا تکمیل نمی‌شد و باقی مانده ظرفیت به داوطلبان آزاد اختصاص پیدا می‌کرد و در حال حاضر علاوه بر سهمیه قبلی، 5 درصد مجددا به خانواده های ایثارگران اختصاص پیدا کرد که با احتساب این امر داوطلبان ایثارگر در مجموع از سهمیه 30 درصدی در آزمون سراسری بهره‌مند می‌شوند و این مساله شرایط را برای داوطلبان آزاد که می‌توانستند در صورت خالی ماندن ظرفیت از این سهمیه استفاده کنند دشوارتر می‌کند.

اعمال سهمیه می‌تواند عدالت آموزشی را در کشور زیر سئوال ببرد

دکتر مسعود شفیعی رئیس سابق دانشگاه فنی و حرفه‌ای نیز در گفت‌وگو با ایسنا، به تبعات اعمال سهمیه در آزمون‌های سراسری و غیره... اشاره کرد و افزود: اصولا اعمال سهمیه‌ها برای داوطلبان در آزمون‌های مختلف با هدف قدردانی از زحمات افرادی است که برای دفاع از کشور تلاش کرده و جان خود را از دست داده‌اند. بنابراین مقوله قدردانی و تشکر از افرادی که برای کشور زحمت کشیده‌اند، امر بسیار پسندیده‌ای است و اصولا حکومت‌ها نیز این امتیازات را برای افراد در نظر می‌گیرند.

وی در ادامه تصریح کرد: اعمال سهمیه کنکور برای داوطلبانی از خانواده‌های ایثارگر، شهدا و رزمندگان ممکن است نتایج درستی به دست ندهد، چرا که کسانی که وارد دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی می‌شوند باید از صلاحیت علمی کافی برخوردار باشند تا بتوانند ادامه تحصیل بدهند. در واقع وقتی تعدادی از امتیازها برای عده‌ای از داوطلبان در نظر گرفته می‌شود، ممکن است این افراد از لحاظ سطح علمی در رتبه پایین‌تری قرار بگیرند. طبیعتا سطح علمی کلاس نیز متفاوت خواهد شد و بهره‌برداری و اثربخشی کافی را نخواهد داشت.

رئیس سابق دانشگاه فنی و حرفه‌ای با تاکید بر اینکه باید راهکارهای حمایتی از داوطلبان خانواده‌های ایثارگران در دانشگاه‌ها تغییر یابد، تاکید کرد: افرادی که از طریق سهمیه یا به احتمال زیاد با سطح علمی پایین‌تری وارد دانشگاه می‌شوند در طول دوران تحصیل از لحاظ روحی نیز با مشکلات و آسیب‌هایی مواجه خواهند شد، چرا که نمی‌توانند با افرادی سطح علمی بالا رقابت داشته باشند.

دکتر شفیعی خاطرنشان کرد: در اوایل سال‌های دفاع مقدس به منظور حمایت از خانواده‌های ایثارگران از شیوه‌هایی نظیر برگزاری دوره‌های کمک آموزشی استفاده می‌شد تا داوطلبان سطح علمی کافی برای ادامه تحصیل در عرصه‌های بالاتر را کسب کنند، یا نمره‌های قبولی در کلاس‌های درس به دست بیاورند. بنابراین به نظر من اقداماتی از این دست برای خانواده‌های ایثارگران و شهدا انجام بگیرد بسیار مفیدتر خواهد شد.

استاد دانشگاه امیرکبیر ادامه داد: ما به هیچ عنوان با نفس این عمل که باید از خانواده‌های شهدا و ایثارگران در عرصه‌های مختلف حمایت‌های لازم صورت بگیرد مشکلی نداریم و این یک وظیفه برای حکومت به شمار می‌رود. چرا که باید یادمان باشد اگر این رزمندگان نبودند معلوم نبود چه آینده‌ای برای کشور پیش می‌آمد،‌ اما نحوه این حمایت‌ها و کمک‌ها باید به گونه‌ای باشد که آینده کشور و خود این افراد با مشکل مواجه نشوند واز راهکارهای دیگری غیر از سهمیه برای کسب رتبه‌های قابل قبول داوطلبان ایثارگر در دانشگاه‌های کشور اتخاذ شود.

رئیس سابق دانشگاه فنی و حرفه‌ای با تاکید بر اینکه اعمال سهمیه برای داوطلبان می‌تواند عدالت آموزشی را در کشور زیر سئوال ببرد، افزود: به نظر من اشکال این امر ممکن است از جایی باشد که یک قانونی مصوب می‌شود و افراد در اجرای آن سر دوراهی قرار می‌گیرند، چرا که وقتی قانونی مصوب و سهمیه‌ای در نظر گرفته می‌شود مخالفانی نیز دارد و ممکن است این استنباط باشد که مخالفان استثناء خاصی برای خانواده‌ها شهدا، ایثارگران و رزمندگان قائل نیستند، ولی اینگونه نیست حرف مخالفان این است که از راهکارهای حمایتی دیگری برای این افراد استفاده شود نه اینکه مخالف زحمات و رشادت‌های آن باشند.

افزایش سهمیه بدون توجه به توانمندی‌های علمی به ضرر جامعه است

دکتر علی جعفریان نماینده وزیر بهداشت در شورای آموزش پزشکی و تخصصی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به تصویب "کلیات طرح ساماندهی سهمیه ایثارگران در کنکور" در جلسه روز گذشته مجلس اظهار کرد: بر اساس این طرح حد نصاب نمره برای این افراد به ۸۵ درصد برای رشته های پزشکی، دندانپزشکی و دارو سازی و ۸۰ درصد برای بقیه رشته ها در نظر گرفته شده است که این افزایش حد نصاب نمره بخشی از مشکلی که به دلیل اضافه شدن سهمیه ۵ درصدی به وجود آمده بود را حل می‌کند چرا که کسانی که از نظر علمی دارای صلاحیت بالاتری هستند می توانند از این سهمیه استفاده کنند .

نماینده وزیر بهداشت در شورای آموزش پزشکی و تخصصی ادامه داد: البته این مصوبه تمام مشکل را حل نخواهد کرد اما اگر اعمال شود افرادی از این سهمیه ۵ درصد استفاده می‌کنند که از نظر علمی توانایی بالاتری خواهند داشت چراکه این حد نصاب قبلا  ۷۰ درصد بود و تعداد زیادی می توانستند حد نصاب را کسب کنند و به همین دلیل سهمیه آزاد کاهش می‌یافت و تعداد افرادی که بر اساس نمره و بدون استفاده از سهمیه در آزمون ها پذیرفته می‌شدند کاهش پیدا می‌کرد.  

وی در خصوص ماده واحده مصوب امروز مجلس در خصوص افزایش سهمیه ۵ درصدی خانواده‌های ایثارگران و جانبازان به ۳۰ درصد تصریح کرد: اگر این خبر به معنای این باشد که ۵ درصد - بدون در نظر گرفتن توانمندی‌های علمی- به سهمیه ۳۰ درصد افزایش یابد، این مساله هم ظلم به فرزندان ایثارگران و هم ظلم به بقیه فرزندان این کشور است. البته باید اصل مصوبه را دید و اگر بدون در نظر گرفتن صلاحیت علمی این تصمیم گرفته شده باشد ظلم به فرزندان این کشور است.

رییس سابق دانشگاه علوم پزشکی تهران اشاره به اینکه اصل موضوع سهمیه موضوع قابل دفاعی است، اظهار کرد: در عین حال در نظر نگرفتن صلاحیت علمی اصلا قابل دفاع نیست و فرقی نمی‌کند که در خصوص چه سهمیه‌ای باشد. اینکه در این سهمیه آنقدر ارزش صلاحیت علمی را کاهش دهیم که عملا این صلاحیت از بین برود این موضوع اصلا قابل دفاع نخواهد بود.

دکتر جعفریان تاکید کرد: اگر به دلایلی می‌خواهیم امتیازی برای برخی افراد که در شرایط متفاوتی از دیگران بوده‌اند، قائل شویم این دلایل برای ورود به دانشگاه باید به موازات صلاحیت علمی حداقلی باشد و اگر ما مساله صلاحیت علمی را در نظر نگیریم نتیجه این می‌شود که افرادی را فارغ التحصیل می‌کنیم که توانایی لازم را ندارند و این به ضرر جامعه است.

مشاور وزیر بهداشت در پایان خاطرنشان کرد: وقتی کسی با اختلاف زیاد از نظر توانمندی علمی در کنار فردی قرار می‌گیرد که توانمندی بالاتری دارد، این مساله نه تنها کمکی به فرد سهمیه‌ای نمی کند، بلکه موجب آسیب دیدن هر دوطرف می‌شود.

ضرورت تغییر راهکارهای حمایت از داوطلبان ایثارگر

دکتر بیژن ظهوری‌زنگنه استاد دانشگاه شریف در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن اعلام این مطلب به تبعات اعمال سهمیه در آزمون‌های مختلف اشاره کرد و افزود: اعمال سهمیه برای داوطلبان کنکور سراسری هم برای کسانی که از این سهمیه‌ها استفاده می‌کنند و هم برای داوطلبان آزاد تبعات جبران‌ناپذیری می‌تواند داشته باشد. در واقع داوطلبان استفاده کننده از سهمیه‌ها بدون اینکه شایستگی‌های علمی لازم را داشته باشند، وارد کلاس‌های درس دانشگاه شده و در واقع آن اعتماد به نفس و توانمندی لازم را در عرصه علمی در خود نمی‌بینند.

وی در ادامه تصریح کرد: این موضوع یک واقعیت است که استفاده کنندگان سهمیه برای ورود به دانشگاه‌ها بیشترین ضربه را می‌خورند و در گذشته ثابت شده است افراد زیادی که از این طریق وارد دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی شده‌اند، با آسیب‌های روحی و روانی زیادی  مواجه شده اند چرا که آنها خودشان را همانند سایر هم‌کلاسی‌ها توانمند نمی‌دانند،‌ در نتیجه به جای پیشرفت علمی با پسرفت مواجه می‌شوند.

این استاد دانشگاه صنعتی شریف خاطرنشان کرد: بسیاری از دانشجویان استفاده کننده از سهمیه‌ها در درد و دل‌هایی که با اساتید دارند بر این باور هستند که اگر براساس توانمندی‌های خود به جایگاه مورد نظر برسند، موفقیت آن‌ها دو چندان خواهد شد ضمن اینکه در این صورت اعتماد به نفس و روحیه‌ خوبی را نیز حس می‌کنند.

دکتر زنگنه با تاکید بر اینکه اعمال سهمیه برای داوطلبان آزمون سراسری مغایر عدالت آموزشی در کشور است، گفت: در این شرایط سهمی را بیشتر از حق داوطلبان به آن‌ها داده می‌شود وافراد به جایگاهی دست می‌یابند که آن را براساس شرایط برابر به دست نیاورده و خود را در جایگاهی می‌بینند که با تضییع حق دیگران به دست آمده است. بنابراین کاملا روشن است که اعمال سهمیه برای داوطلبان آزمون سراسری، عدالت آموزشی را زیر سوال می‌برد.

استاد رشته ریاضی خاطرنشان کرد: البته ما مخالف اعطای یکسری حمایت‌ها از ایثارگران و خانواده‌های آن‌ها نیستیم، همچنان که در بسیاری از کشورهایی که افرادی در جنگ جهانی دوم متحمل ضرر و زیان‌هایی شده‌اند از یکسری مزایا و حقوقی بهره‌مند هستند، در کشور ما نیز این افراد باید مورد حمایت قرار بگیرند، اما این حمایت نباید به گونه‌ای باشد که شرایط و عدالت را زیر سوال برده و امکان ورود یکسان و رقابت برابر بین داوطلبان را خدشه‌دار کند.

دکتر زنگنه تاکید کرد: مثلا مسئولان می‌توانند با تحت پوشش قرار دادن هزینه‌های مادی داوطلبان از آن‌ها در دانشگاه‌های غیر دولتی نظیر آزاد حمایت کنند و یا راهکارهای حمایتی دیگر را به کار بگیرد که متناسب با توانمندی‌های این افراد باشد، بنابراین در کشورهای دیگر از این افراد حمایت‌های مادی صورت می‌گیرد و هزینه‌های زندگی آن‌ها را جبران می‌کند. من تصور می‌کنم اگر در کشور ما نیز این افراد در دانشگاه‌های پولی و پردیس تحصیل کنند، مشکلی ایجاد نخواهد شد.

استاد دانشگاه صنعتی شریف در پایان یادآور شد: تاکید ما به عنوان معلم این است که نباید با ایجاد یکسری سهمیه‌ها و شرایط رقابت تخصصی در دانشگاه‌ها را زیر سوال برد. امیدوار هستم مسئولان تصمیماتی را نگیرند که عدالت آموزشی در کشور را زیر سوال ببرند،‌ چرا که این افراد نیز در برخی از مواقع از این موارد ناراضی هستند و حاضر نیستند در شرایط نابرابر وارد دانشگاه شوند.

به گزارش ایسنا، از دیدگاه بسیاری از کارشناسان وجود سهمیه‌های ۱۹ گانه در آزمون‌های سراسری و حتی آزمون مقاطع بالاتر، کاملا عدالت آموزشی و رقابت برای کسب فرصت‌ها را زیر سوال می‌برد، ‌چرا که این سهمیه‌ها بیش از ۶۰ درصد ظرفیت برخی حوزه‌ها را به خود اختصاص می‌دهند. بنابراین همچنان خانواده‌ها و داوطلبان چشم‌انتظار تصمیم گیری جدی مسئولان در خصوص اصلاح سهمیه‌ آزمون‌ها هستند و امیدوارند کارگروه تخصیصی ویژه این امر در شورای عالی انقلاب فرهنگی و طرح اصلاحیه ماده 90 در مجلس شورای اسلامی بتواند اشکالات موجود در تخصیص سهمیه‌ها را حذف کرده و مسئولان امر فضای برابر و یکسان برای رقابت هزاران داوطلب ورود به دانشگاه‌ها ایجاد کنند.

این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ظرفیت ادبیات در زمینه آگاهی‌بخشی به بچه‌ها برای شناخت بدن خود و پیشگیری از اتفاق‌هایی مثل تعرض و تجاوز به آن‌ها، اظهار کرد: این موضوع یک  مشکل فرهنگی است که بخش بزرگی از آن به حوزه سیاسی کشورمان برمی‌گردد.  تجاوز به کودکان منحصر به الان نیست؛ در گذشته هم بوده، اما قبلا در فرهنگ نادرست ما، این‌گونه بود که از ترس آبرو و حرف مردم و انگشت‌نما شدن، کسی جرات بیان آن را نداشت و اگر در برآیندی کلی، فرد آسیب‌دیده بیشتر محکوم نمی‌شد، مجرم و شاکی به یک اندازه مقصر جلوه داده می‌شدند. متاسفانه به دلایل مختلف، امروز بیشتر شاهد فاجعه‌ آزار جنسی هستیم. اگرچه خوشبختانه جرأت و جسارت مردم برای  بیان این مسائل بیشتر شده است و بخش زیادی از مردم قبول کرده‌اند کسی که مورد آزار قرار می‌گیرد، متهم نیست.

او افزود: جامعه ما تابوهای بسیاری دارد که باید شکسته شود؛ یکی از آن‌ها بیان اتفاق تلخ آزار جنسی و آشکار کردن آن است. تابو بودن این موضوعات و نبود درک درست و شناخت کافی در مسئولان رده بالای کشور که وظیفه‌ ایجاد امنیت در تمامی ابعاد، از جمله روانی و اجتماعی را برعهده دارند باعث شده تا آموزش و پرورش هم که آگاهی‌بخشی به کودکان جزو وظایف اصلی‌اش است، در دوره‌هایی در این زمینه کوتاهی کند و یا به فشارهای بیرونی تن بدهد؛ فشارهایی که از سوی گروه‌های سطحی‌نگر و غیرکارشناس بر حوزه‌ فرهنگ وارد می‌شود. 

ایبد با بیان این‌که  ادبیات وظایف مختلفی بر عهده دارد، خاطرنشان کرد: ادبیات کودکان  می‌تواند در دوره خردسالی و کودکی به شیوه داستان‌گویی مسائلی را به بچه‌ها آموزش دهد و این اطلاع‌رسانی و آگاهی دادن را انجام بدهد تا مخاطب نسبت به آن‌چه حریم بدن او محسوب می‌شود، آگاه شود، اما به دلیل تابو بودن این موضوعات، تاکنون در ادبیات بروز قابل توجهی ندیده‌ایم. از سوی دیگر، ورود به این موضوع باید با نگاهی کاملا تخصصی  و کارشناسانه همراه باشد و عمیق با این موضوعات برخورد کنیم؛ گاهی آموزش مستقیم داریم و گاهی از ادبیات و  شیوه روایت داستانی برای بیان استفاده می‌کنیم. ادبیات به‌ویژه ادبیات داستانی برآمده  از زندگی مردم و وضعیت اجتماعی  کشور است و نیازهای آن‌ها را پوشش می‌دهد و به وضعیت مخاطب خود توجه دارد، بنابراین بسیار ضروری است که به مسئله آزار جنسی کودکان پرداخته شود و در کنار آن فکر جدی‌تری هم به حال چاپ کتاب و وضعیت کتاب‌خوانی شود؛ چرا که معمولا قشرهایی که درگیر چنین وضعیتی می‌شوند و  این اتفاق‌ها برای‌شان رخ می‌دهد، بنا به دلایل مختلف اقتصادی و فرهنگی اهل کتاب ‌خواندن نیستند.

این نویسنده درباره این‌که این مسائل چگونه باید در کتاب مطرح شود تا خانواده‌ها راغب شوند این کتاب‌ها را برای کودکان خود تهیه کنند، گفت: نویسنده باید بنویسد. نویسنده‌ حرفه‌ای کار خود را بلد است و می‌داند از چه تکنیک‌هایی برای جذب مخاطب استفاده کند؛ گاهی لازم می‌داند مسائل را صریح مطرح کند و گاهی ظریف. چگونه معرفی کردن اثر وظیفه‌ رسانه‌های دیگر است؛ به خصوص صدا و سیما که در این بخش، بسیار کوتاهی کرده. من معتقدم آموزش و پرورش برای طرح چنین موضوعاتی و برای آگاهی‌رسانی باید سراغ صدا و سیما برود و پیشنهادم این است که وزرات آموزش و پرورش یک شبکه‌ تلویزیونی کاملا مستقل راه‌اندازی کند و بخشی از وظایفش را در ارتباط با مخاطب کودک و نوجوان از طریق این شبکه پیش ببرد. صدا و سیما رسانه‌ای با بردی وسیع است که علی‌رغم نقش بزرگی که می‌تواند در  اطلاع‌رسانی و آگاه‌سازی مردم و شکست تابوها داشته باشد، نه تنها چنین نکرده که به عکس، بر برخی تابوها مهر تایید هم زده است.  

او در ادامه گفت:  برای پیشگیری از این اتفاقات تلخ باید نگاه و نگرش خانواده‌های سنتی و برخی نهادها به این موضوعات عوض شود و برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری‌های راهبردی در حوزه‌ آزار جنسی را به متخصصان و کارشناسان و روانشناسان دلسوز سپرد و اجازه ندهیم هر گروه ناآگاهی با تندروی و تهدید جلو برنامه‌ها و اقدامات پیشگیرانه را بگیرد؛ وگرنه سلامت جامعه روز به روز بیشتر به خطر خواهد افتاد.

طاهره ایبد تأکید کرد: سیاستمداران ما در دامن زدن به تابوها نقش داشته و دارند؛ آن‌ها یا نمی‌دانند چه باید بکنند و یا می‌خواهند تظاهر کنند که جامعه‌ای آرمانی و بی‌مشکل ساخته‌اند. در چنین فضایی، محدودیت‌ها بیشتر می‌شود و نویسنده هم در تنگنا قرار می‌گیرد و حتی اگر اثری هم بنویسد، به تیغ سانسور محکوم می‌شود و اجازه چاپ اثر داده نمی‌شود. چند سال پیش، یکی از نویسندگان رمانی درباره ایدز نوشت و کتاب چاپ شد؛ اما بعد از چاپ، دستور داده شد که آن را خمیر کنند. در چنین جامعه‌ای چطور می‌توانیم انتظار داشته باشیم نویسنده کار خود را انجام دهد؟ اگرچه خوشبختانه امروز جامعه فریادش را بلند کرده و می‌گوید به اطلاع‌رسانی و آگاهی نیاز دارد و مردم می‌خواهند چارچوب‌ها برداشته شود تا نویسنده راحت‌تر کار خود را انجام دهد؛ هرچند معتقدم نویسنده باید کار خود را انجام دهد و برای چاپ اثرش بجنگد.

او همچنین درباره کتاب‌هایی که در این زمینه نوشته شده‌اند، گفت: کتاب خاصی در ذهنم نیست. کتاب‌هایی که دیده‌ام، خارجی هستند و به فارسی ترجمه‌ نشده‌اند. در حوزه‌ تالیف تنها چند شعر یا بهتر بگویم نظم دیده‌ام که حریم بدن را توضیح می‌دهند که البته کار عمیقی نیستند.

علی مغازه‌ای در گفت‌وگو با ایسنا، درباره جای خالی موسیقی جدید و غیرتکراری در جشن مردمی پیروزی تیم ملی فوتبال کشورمان در مقابل مراکش، بیان کرد: شاید مدیران و تصمیم‌گیران هرگز نمی‌توانستند آنچه را که در بطن جامعه و در کف خیابان‌ها به جریان درخواهد آمد، پیش‌بینی کنند و تا پیش از نتیجه‌ اولین بازی تیم ملی ایران، در رویاهای تولید یک اثر به زعمشان فاخر، بر روی ابرهای افتخار خرامان و پرغرور قدم می‌زدند.

او با بیان اینکه شب گذشته، پس از اولین بازی امیدآفرین تیم ملی فوتبال کشورمان جشنی در میان سیل بی‌پایان جمعیت در ایران به پا شد که برای صدمین بار پیام روشن خود را به مدیران و تصمیم‌سازان فرهنگی فریاد زد، افزود: پیام ساده و رسا بود. کلماتش با کمی پس یا پیش این بود «خودمان بهتر می‌دانیم چه چیزی بخوانیم و چه چیزی گوش کنیم».

 دبیر هنری موسیقی فستیوال آینه دار اضافه کرد: به عقیده من کسانی عامدانه نمی‌خواهند پیام شادی و شیوه شادی مردم را بفهمند در غیر این صورت تردید ندارم اقوام و آشنایان همان افراد در بین جمعیتی بودند که تمام شهر را محل جشن و پایکوبی و ابراز شادمانی و غرور ملی خود کردند.

مغازه‌ای ادامه داد: افرادی که سال‌ها برای تغییر ذائقه مردم کوشش و با طرح‌هایی با هزینه‌های هنگفت تلاش کردند فرهنگ مردم را به سمت خاصی هدایت کنند، باید این بار متوجه شوند که فرهنگ امری پویاست و با بخشنامه و دستور از بالا و اجرای حسب دستور نمی‌توان چیزی را به عنوان خوراک فرهنگی به جامعه تحمیل کرد.

او با بیان اینکه برای جستجوی علل و چیستی و چرایی جای خالی موسیقی‌های تولید شده از سوی مسوولان فرهنگی در بین مردم نیازی به تحلیل پیچیده نیست، افزود: همین که امری از بالا به پایین برای عموم مردم انشاء شده باشد کافی است تا مردمی نبودن آن موضوع، تضمینی بر شکست و رویگردانی عمومی آن باشد.  

این پژوهشگر موسیقی اقوام بیان کرد: چند سال پیش ترانه‌ «واکا واکا» که یک ترانه مردمی بدون ادعای هنری و تکنیکی بود تمام دنیا را درنوردید و در خاطره بشریت جایی برای خود باز کرد. در همان زمان دو هنرمند بسیار خوب از جنوب کشورمان یک ترانه ساخته و اجرا کردند که هر شنونده‌ای را جادو می‌کرد. امسال هم همان هنرمندان دست به کار شدند و با اِلمان‌های فرهنگی و هنری مردم بوشهر و جنوب ایران، ترانه‌ «اومدیم روسیه» را ساختند و اجرا کردند. چطور است که چند هنرمند مردمی بدون هیچ پشتوانه مالی و صرفاً با اتکا به عشق خود و انرژی مردمی می‌توانند ترانه مردمی برای تیم ملی کشورشان بسازند ولی سرودی که با بودجه چند صد میلیونی و خوانندگی یکی از مشهورترین خوانندگان کشور تولید می‌شود، حتی برای یک بار شنیدن خسته‌کننده می‌شود؟

او گفت: موضوع این است که مدیران باید یک روز به مردم اعتماد کنند. خیلی ساده می‌شد، نه از فردای جام پیشین که از دو سال قبل فراخوانی بدهند و از تمام مردم بخواهند هر یک با ذوق و سلیقه خود سرودی بسازند، آثار در اختیار یک تیم کارشناسی قرار بگیرد و پس از ارزیابی و انتخاب بهترین‌ها، در یک برنامه‌ی پر مخاطب تلویزیونی با رأی مردم، در نهایت یکی به عنوان سرود تیم ملی انتخاب و معرفی شود.

مغازه‌ای با بیان اینکه این طرح ساده می‌توانست یک عزم ملی و یک حرکت ملی را برای کشور رقم بزند، اظهار کرد: تنها یک چیز در این باره گفت می‌توان گفت و آن اینکه تا به خود مردم رجوع نشود، هیچ اثری مردمی نخواهد شد و هر اثری هم که تولید شود، با تمام هزینه‌های هنگفت آن، ماندگار نخواهد شد.