به گزارش ایرنا ششمین ماه از سال ماه فعالیت و جنب و جوش فوق العاده ای است، ماهی است که همه برای نیمه دوم سال آماده می شوند،  گرمای نیمه اول را پشت سرگذاشته اند و در گذر از روزهای گرم و رسیدن به روزهای خنک و سرد، راهی سفر می شوند تا از ایام باقی مانده تا بازگشایی مدارس بتوانند با خانواده اوقات خوبی را در کنار هم تجربه کنند، اما گاهی با کمی بی توجهی، حاصل عمر خود را نقش بر آب می کنند در تصادفی وحشتناک اعضای خانواده راهی دیار باقی می شوند یا اینکه تا آخر عمر معلولیت و مصدوم شدن و از کار افتادگی بر اثر یک بی توجهی به عنوان ارمغان شوم سفر برایشان باقی می ماند.

علت اصلی تصادفات جاده‌ای در کشور نبود انضباط اجتماعی و ترافیکی است، رعایت نکردن سرعت مطمئنه و خستگی رانندگان، صحبت کردن با تلفن همراه، سرعت و سبقت غیرمجاز، نداشتن دقت و تمرکز کافی، رعایت نکردن فاصله مجاز با خودروی جلویی، تغییر ناگهانی مسیر و نداشتن تجربه کافی رانندگی از عوامل تصادفات رانندگی هستند که در این بین مسائل دیگری مانند حادثه خیز بودن برخی از نقاط، رعایت نشدن اصول ایمنی جاده و نصب نشدن علائم راهنمایی رانندگی نیز مطرح است که البته با کمی حوصله و رعایت اصول ایمنی می توان از بروز آسیب های ناشی از حوادث رانندگی جلوگیری کرد.

شهریور، دارای بیشترین آمار جانباختگان حوادث رانندگی 

سازمان پزشکی قانونی کشور اعلام کرد ه است:‌ بر اساس اطلاعات موجود، بیشترین آمار جانباختگان حوادث رانندگی هر سال مربوط به شهریور ماه است به نحوی که در ۱۰ سال گذشته ۱۹ هزار و ۹۹۲ نفر تنها در ماه شهریور جان خود را از دست داده اند.
با توجه به افزایش حجم سفرها در آخرین ماه فصل تابستان و بالا رفتن میزان تردد در جاده های کشور، آمار حوادث رانندگی و فوتی های ناشی از آن نیز در این ماه افزایش می یابد، آنچنان که در ماه‌های شهریور ۱۰ سال گذشته (۱۳۸۸ تا ۱۳۹۷) ۱۹ هزار و ۹۹۲ نفر در حوادث رانندگی جان خود را از دست دادند که این رقم ۱۰.۷ درصد از کل تلفات رانندگی این سال ها را دربرمی گیرد.
مطابق آمارهای موجود پزشکی قانونی، در میان ماه‌های شهریور ۱۰ سال اخیر، بیشترین آمار تلفات حوادث رانندگی در سال ۱۳۸۹ با ۲ هزار و ۴۴۹ نفر و کمترین آن در سال ۱۳۹۵ با هزار و ۷۱۱ نفر گزارش شده است.
بر اساس این آمار هر چند از سال ۱۳۸۹ تا سال ۱۳۹۵ به طور تقریبی شاهد کاهش تلفات حوادث رانندگی در شهریور بودیم؛ اما متاسفانه این آمار طی دو سال اخیر با افزایش مواجه بوده و رقم تلفات در شهریور ماه سال گذشته به هزار و ۸۶۳ کشته رسیده است.

مرگ روزانه ۶۰ نفر در تصادفات شهریور سال گذشته
بر اساس گزارش پزشکی قانونی، بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که میانگین مرگ روزانه افراد در حوادث رانندگی شهریور ماه از ایام نوروز نیز بیشتر است. به عنوان نمونه در سال گذشته (۱۳۹۷)، هزار و ۱۰۹ نفر در حوادث رانندگی نوروز جان باختند که میانگین روزانه آن برابر با ۵۵.۴ نفر گزارش شده؛ این در حالی است که آمار تلفات شهریور ماه همان سال هزار و ۸۶۳ نفر یعنی روزانه ۶۰ نفر بوده است.

هشدار سازمان پزشکی قانونی کشور

بنا به آنچه آمارهای سازمان پزشکی قانونی نشان می دهد فصل تابستان و به ویژه ماه شهریور پرتصادف‌ترین و به دنبال آن پرتلفات ترین ماه سال است و این موضوع حداقل در ۱۰ سال گذشته ثابت بوده است. این ماه همواره رقم قابل توجهی از تلفات حوادث رانندگی را به خود اختصاص میدهد و تعداد تلفات آن بیش از ماه‌های دیگر سال است.
بر همین اساس با توجه به نزدیک بودن ماه شهریور و تعطیلات نیمه دوم این ماه، سازمان پزشکی قانونی به همه هموطنان توصیه می کند در صورت سفر حتما نکات ایمنی و توصیه های لازم را حین رانندگی و در طول سفر مورد توجه قرار دهند تا ضمن مدیریت سفر خود با توجه به پیش بینی ترافیک پرحجم در جاده ها، از هرگونه حادثه احتمالی پیشگیری کنند.

روزانه ۴۵ تا ۵۵ نفر جان خود را بر اثر تصادف از دست می‌دهند

رئیس پلیس راهور ناجا گفت: روزانه ۴۵ تا ۵۵ نفر جان خود را بر اثر تصادف از دست می‌دهند که بخش زیادی از این تصادفات به ناوگان عمومی مربوط می شود.
سردار سید کمال هادیان فر افزود: یکی از جدی ترین مسائلی که امروز در کشور با آن مواجه هستیم، ایمنی ترددها در شهرها و جاده ها است.
وی ادامه داد: بدترین شرایط را در سال ۸۴ داشتیم بالغ بر ۲۷ هزار نفر در کشور جان خود را از دست دادند اما با تغییراتی که در رویکرد کلان کشور اتفاق افتاد و با کمک هایی که توسط این دولت و دولت های گذشته انجام شد، در این حوزه با کاهش چشمگیری همراه بودیم و از سال ۸۵ به تدریج کاهش پیدا کرد.
رئیس پلیس راهور ناجا اضافه کرد: از سال ۹۶ در کاهش این روند متوقف شدیم به طوری که در این سال تعداد کشته ها ۱.۲ درصد افزایش یافت و سال ۹۷ این افزایش ها برابر با ۱.۷ درصد بود.
وی ادامه داد: همچنین سال گذشته ۱۷ هزار و ۱۳۸ نفر جان خود را در جاده های کشور بر اثر تصادف از دست دادند و بالغ بر ۳۶۵ هزار نفر نیز بر اثر این تصادفات مجروح و معلول شدند.
سردار هادیان فر با اشاره به اینکه روزانه ۴۵ تا ۵۵ نفر جان خود را بر اثر تصادف از دست می‌دهند، گفت: بخش زیادی از این تصادفات به ناوگان عمومی بازمی‌گردد. در شرایط کنونی ۹۰ درصد حمل و نقل بار و مسافر جاده ای، ۷ درصد ریلی، ۲ درصد هوایی و کمتر از یک درصد نیز دریایی است.
رئیس پلیس راهور ناجا تصریح کرد: دو برنامه داریم که یکی از آنها کاهش سوانح و حوادث است و  جدی ترین بخش آن به اتوبوس ها و مسافران بازمی گردد و برنامه دیگر نیز توسعه انضباط ترافیکی است. در جاده ها و شهرها علائم، خط‌کشی و تابلو داریم ولی با توسعه ناوگان عمومی و کلان به طوری که در حال حاضر ۲۳.۵ میلیون خودرو، بیش از ۴۰ میلیون راننده و حدود ۱۲ میلیون موتورسوار در کشور وجود دارد،
سردار هادیان فر با اشاره به اینکه ۳۳ دستگاه در کشور در این حوزه مسئولیت دارند، گفت: دغدغه ما در حوزه حمل و نقل عمومی اتوبوس ها و کنترل هایی است که باید در پایانه‌ها اتفاق بیفتد.
وی افزود: در دو ماه اخیر تصادفات حمل ونقل عمومی و اتوبوس ها افزایش داشته است. البته این تصادفات فاجعه بار نبود ولی  نسبت به سال گذشته با افزایش همراه بوده است.
سردار هادیان فر گفت: چهار عامل شکل گیری تصادفات در کشور شامل سرعت بالا، سبقت غیرمجاز، عدم توجه به جلو و خستگی و خواب آلودگی راننده است که هر چهار عامل را در ناوگان عمومی داریم.
 

۶۲ درصد تصادفات در ۳۰ کیلومتری اتفاق می افتد

وی افزود: ۶۲ درصد تصادفات در ۳۰ کیلومتری بعد از شهرها یا ۳۰ کیلومتر مانده به شهرها اتفاق می‌افتد زیرا یا راننده انرژی و سرعت زیادی دارد یا به دلیل طی مسافت طولانی خسته و خواب آلوده شده است.
رئیس پلیس راهور ناجا به فرهنگ‌سازی در این حوزه نیز اشاره کرد و گفت: آمادگی داریم در بخش هایی مانند بستن کمربند و فرهنگ سازی ترافیکی جلساتی را با رانندگان داشته باشیم. هر پایانه باید در ترمینال با حضور رانندگان جلساتی را برگزار کند و ما نیز به افسران راهور تاکید می‌کنیم که در این جلسات حضور یابند.

کاهش ۱۲ درصدی تصادفات در دستورکار پلیس راهور

رئیس پلیس راهور ناجا گفت: یکی از برنامه هایی که به صورت جدی امسال در دستورکار داریم و آن را انجام می دهیم، کاهش ۱۲ درصدی تصادفات و ۲ هزار نفری میزان تلفات جاده ای است.
هادیان‌فر افزود: هر چند شاید اجرای این برنامه سخت باشد، اما تلاش خواهیم کرد که این اتفاق بیفتد چرا که نسبت به سال های گذشته در بهترین شرایط شاهد کاهش ۷۱۲ نفری تلفات تصادفات بودیم.
وی ادامه داد: گام‌های موثری در این حوزه برداشته شده است که یکی از اقدامات موثر همسوسازی دستگاه‌ها و سازمان‌های مسئول در این زمینه است.
وی درباره اقدامات ویژه پلیس برای شهریور ماه نیز گفت: شهریور امسال روند افزایشی نسبت به سال گذشته نداشتیم. در برخی از استان ها شرایط مطلوب بوده است و در برخی استان‌های پرتردد نیز آسیب هایی داشتیم.

در نیمه دوم شهریورماه نظارت های ما نیز جدی تر خواهد شد

هادیان‌ فر ادامه دارد: با توجه به اینکه شهریور امسال همراه با ماه محرم است و سفرها نیز در روزهای عاشورا و تاسوعا افزایش یابد و هموطنان می خواهند به موطن خود سفر کنند، توصیه های جدی را در این زمینه در خصوص رعایت ایمنی انجام می دهیم و در نیمه دوم شهریورماه نظارت های ما نیز جدی تر خواهد شد چرا که بر اساس سنوات گذشته تصادفات در نیمه دوم شهریور افزایش می یابد.
وی تاکید کرد: امسال هم طرح های ویژه نظارتی و کنترلی و نامحسوس را به ویژه در این زمان اجرا می کنیم. برخوردها نیز با رانندگان خاطی جدی‌تر خواهد شد تا با افزایش نظارت ها شاهد کمترین تصادفات در این ایام باشیم.

گزارش از ناهید حاجی خانی

شاید شنیده باشید که عده‌ای از معلمان خصوصی با آمبولانس رفتوآمد می‌کنند. این معلم‌های کنکور به آمبولانس خصوصی پول می‌دهند که آنها را از خط ویژه از کلاسی به کلاس دیگر برسانند که البته این پول در مقابل شهریه‌های هنگفتی که می‌گیرند، چیزی نیست. این آمبولانس‌ها زیر نظر هیچ‌کجا نیستند و در تخلفی آشکار، ماشینی عادی به‌صورت آمبولانس درآمده؛ حتی شما می‌توانید آگهی‌ خرید آنها را در سایت‌ها ببینید. از آمبولانس‌های پژو ٤٠٥ تا بنزهای یک میلیارد تومانی.

این روزها نقش بازی کردن در زندگی اجتماعی توسط خیلی از افراد در روابط اجتماعی یا شغلی، بدل به یک سبک زندگی شده است. شاید یکی از دلایل سست بنیانی روابط اجتماعی ما ایرانیان در این روزها، تفاوت بیش از ۱۸۰ درجه‌ای رفتار ظاهری و باطنی ماست. تظاهرات گفتاری یا رفتاری برخی، برای رسیدن به سرمنزل مقصود و اهداف ایده‌آل خود از در و دیوار می‌بارد؛ ویژگی‌ها، رفتارها و کنش‌هایی که باعث سلب اعتماد در بین افراد با یکدیگر و نسبت به جامعه می‌شود.

از دیگر سو، بیش از ۴۰۰۰ موسسه خیریه در کشور فعال هستند که این موسسه‌ها حاضر به افشای صورت‌های مالی، میزان منابع درآمدی و هزینه‌های خود نیستند. این موسسه‌ها سالانه در قالب کمپین‌های جمع‌آوری کمک مالی، مبالغ هنگفتی کمک نقدی و غیرنقدی دریافت می‌کنند. بسیاری از مؤسسات خیریه با تأسیس شرکت‌های تجاری و صنعتی به فعالیت‌های اقتصادی نیز مشغول هستند تا درآمد حاصل از آن را صرف امور خیر و کمک به نیازمندان کنند، اما بسیاری از آنها از ارائه صورت‌های مالی شفاف خودداری می‌کنند یا صورت‌های مالی‌شان حسابرسی نمی‌شود و فاقد تأییدیه و اظهارنظر حسابرس هستند.

یا همین دو ماه پیش، خنده‌های دختر جوانی که قصد خودکشی روی پل پیروزی را داشت، جمعیتی ۳۰۰- ۴۰۰ نفری را پشت حفاظ‌های اتوبان جمع کرد و حدود یک ساعت، ترافیک سنگینی را در زیرگذر آنجا به‌وجود آورد. دختر می‌خندید و روی پل قدم می‌زد، انگارنه‌انگار که تا همین چند لحظه پیش در حال پریدن بود. چند وقت یک‌بار هم از آن بالا نیروهای آتش‌نشانی را تهدید می‌کرد که خودش را پایین می‌اندازد. نیروهای آتش‌نشان تمام اقدامات خود را برای جلوگیری از وقوع حادثه به‌کار بسته بودند؛ از تشک بادی گرفته تا روان‌شناسی که با استفاده از بالابر به دختر نزدیک شده بود تا او را از این کار منصرف کند. مردم دو دسته شده بودند. عده‌ای دختر را هو می‌کردند و می‌خواستند تا زودتر پایین بپرد و قال قضیه را بکند. حتی برخی به نیروهای امداد می‌گفتند تا دختر را پایین بیندازند؛ شده بود مضحکه‌ای تمام عیار.

گسیختگی اجتماعی چه پیامدهایی برای جامعه دارد؟

اما حاکم شدن این وضعیت در جامعه چه پیامدهایی دارد؟ بی‌اعتمادی در حال حاضر به بیماری مزمنی در کشورهای در حال گذار درآمده ‌است و اگر میزان آن شدید باشد جامعه را با بحران روبه‌رو می‌کند. در واقع این بحران باعث می‌شود که اعتماد تک‌تک افراد نسبت به یکدیگر و مجموعه آنها نسبت به جامعه سست شود و همبستگی بین فرد و جامعه از هم گسیخته شود. در چنین وضعیتی هنجارهای اخلاقی نزول پیدا می‌کند و معیارهای اجتماعی نادیده گرفته می‌شود. در نتیجه این گسست، بی‌تفاوتی حاکم می‌شود، به حقوق دیگران تجاوز می‌شود و آشکارا باج‌گیری، رشوه‌خواری، اختلاس، زورگیری، رانت‌خواری، آقازادگی و… افزایش می‌یابد و افراد برای رسیدن به هدف‌های خود به هر وسیله‌ای دست می‌یازند.

با این حال، شواهد بسیاری دال بر کاهش اعتماد اجتماعی در تمام ابعاد زندگی اجتماعی در روابط شهروندان و کنشگران در تمام سـطوح در جامعـه ایـران وجـود دارد. بسیاری از مطالعات در سطح کشور حاکی از کاهش نسبی اعتماد اجتماعی در نزد اقشارمختلف اجتماع دارد. پژوهشی که در مورد ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانی‌ها در سال ۱۳۸۰، توسط دفتر طرح‌های ملی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام گرفته، نشان می‌دهد که به‌طور کلی، بی‌اعتمادی در بین افراد جامعه حاکم است. به گزارش دفتـر طرح‌های ملی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در همان دهه ۸۰، در رابطه با رواج دورویی در بین مردم بیشترین پاسخ‌ها زیاد و خیلی زیاد به ترتیب ۳۷.۴ و ۲۹.۴ درصد بـوده اسـت. قطعاً با گذشت دو دهه از نتایج این طرح، وضع بدتر از این هم شده است.

به یاد داشته باشیم که اعتمادسازی در هر جامعه‌ای از درون گروه‌های کوچک‌تر به بزرگ‌تر سرایت می‌کند؛ بنابراین باید توجه داشت که بازی کردن با افکار عمومی و این رفتارها، نتیجه‌ای جز خیانت به اعتماد عمومی، روابط انسانی و اجتماعی ندارد.

شرایط مطلوب کاری برای هر فرد، تعریف ویژه خود را دارد. بعضی‌ها ترجیح می‌دهند صبح به صبح ورودشان به محل کار را با کارت یا انگشت‌زدن ثبت کنند و آخر ماه حقوقشان را از کارفرما دریافت کنند. بعضی دیگر هم شرایط استخدامی را نمی‌پسندند؛ یا خودشان کسب‌وکار مستقلی دارند یا کارفرما هستند و دیگران را به استخدام خود درآورده‌اند. همیشه این ترجیح افراد نیست که موقعیتشان را به‌وجود می‌آورد. بعضی کارمندها اگر می‌توانستند شغلشان را تغییر می‌دادند و بعضی از صاحبان مشاغل آزاد هم از هر فرصتی برای شرکت در آزمون‌ها و مصاحبه‌های شغلی، استفاده می‌کنند.

بیش از نیمی از جمعیت شاغلان کشور در سال ۱۳۹۷ را افراد مزد و حقوق‌بگیر تشکیل داده‌اند که البته این نسبت در مقایسه با پنج سال گذشته، تقریباً دو درصد کاهش یافته است. ۵۳.۸۷ درصد شاغلان در سال ۱۳۹۷، حقوق‌بگیر بخش‌های مختلف خصوصی، تعاونی و عمومی بوده‌اند، یعنی جمعیتی بیش از ۱۲ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر.

حقوق‌بگیرها کجا هستند؟

بیشتر حقوق‌بگیرها در بخش خصوصی فعالیت می‌کنند. توزیع این جمیعت بین دو بخش خصوصی و عمومی، تقریباً ۷۰ به ۳۰ است و حقوق‌بگیران بخش تعاونی، کمتر از یک درصد کل حقوق‌بگیرها هستند. ۷۱.۰۴ درصد  شاغلان حقوق‌بگیر، در استخدام بخش خصوصی هستند و ۲۸.۸۵ درصد نیز به استخدام بخش عمومی درآمده‌اند.

افراد با شغل آزاد، با ۳۷.۲۷ درصد از سهم کل شاغلان در رتبه بعدی قرار دارند. مرکز آمار، این افراد را با عنوان «کارکن مستقل» معرفی می‌کند. این افراد، به اصطلاح، آقای خودشان و نوکر خودشان هستند؛ یعنی نه از کسی  حقوق می‌گیرند و نه به کسی حقوق می‌دهند.

نقشه اشتغال کشور، با دو گروه دیگر، یعنی کارفرماها و کارکنان بدون مزد تکمیل می‌شود. نکته قابل توجه اینکه تعداد کارکنان بدون مزد، از تعداد کارفرماها کمتر است. ۳.۷۳ درصد شاغلان، کارفرما هستند، یعنی حداقل یک نفر را استخدام کرده‌اند. ۵.۱۳ درصد از شاغلان در سال ۱۳۹۷، بدون اینکه مزد یا حقوقی دریافت کنند یا درآمدی بابت کاری که انجام می‌دهند به‌دست آورند، فعالیت می‌کنند. تعداد این افراد که مرکز آمار از آنها با عنوان «کارکن فامیلی بدون مزد» نام می‌برد، بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر است. این یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر، برای یکی از اعضای خانوار خود که با وی نسبت خویشاوندی دارند کار می‌کنند و از این بابت، مزد و حقوقی دریافت نمی‌کنند.

کار بدون مزد زنان؛ ازخودگذشتگی یا بهره‌کشی

حضور مردان شاغل در وضعیت‌های مختلف شغلی، بیشتر از زنان است. بیشتر کارفرماها، حقوق‌بگیرها و شاغلان آزاد یا به قول مرکز آمار، کارکنان مستقل، مرد هستند، اما تنها در یک گروه، تعداد زنان، بیشتر از مردان است که آن هم سودی برای زنان ندارد. تعداد زنانی که بدون مزد و حقوق برای اقوام خود کار می‌کنند، از مردانی که کار بدون مزد انجام می‌دهند، بیشتر است.

۶۲.۳۸ درصد از «کارکنان فامیلی بدون مزد»، زنان هستند. زنانی که ارزش اقتصادی ایجاد می‌کنند، اما این نوع اشتغال، درآمدی برایشان ایجاد نمی‌کند. بخش عمده این زنان، در فعالیت‌های «کشاورزی، جنگل‌داری، ماهی‌گیری»، «تولید صنعتی» و «عمده‌فروشی و خرده‌فروشی، تعمیر وسایل نقلیه» کار می‌کنند و در روستاها ساکن هستند.