به گزارش ایسنا، کمبود خواب در تمامی مواقع علت اصلی احساس خستگی نیست و از وجود بیماری‌های نهفته و فاکتورهای دیگر ناشی می‌شود.

سایت firstpost در مطلبی به برخی از این عوامل اشاره کرده‌ است:

کم‌خونی/فقر آهن

کم‌خونی بیماری است که با کاهش سطح هموگلوبین یا گلبول‌های قرمز خون همراه است. زنان به دلیل دوران قاعدگی و بارداری بیشتر در معرض این عارضه هستند. کمبود آهن عامل اصلی کم‌خونی است و می‌تواند باعث احساس خستگی و ضعف در فرد شود.  

آپنه خواب

ابتلا به این عارضه باعث می‌شود تنفس فرد هنگام خواب برای مدت زمان کوتاهی متوقف شود. قطع تنفس، فشار خون را کاهش داده و فرد را از خواب بیدار می‌کند. همچنین هنگام نفس کشیدن مجرای تنفسی آنان باریک شده که موجب خُرخُر کردن می‌شود. افراد مبتلا به آپنه خواب در طول روز احساس خستگی دارند. احتمال ابتلا به آپنه خواب در تمامی افراد وجود دارد اما چاقی می‌تواند این خطر را افزایش دهد. همچنین مصرف مواد الکلی و استعمال سیگار شرایط را برای این افراد تشدید می‌کند.

کاهش سطح تیروئید

درصورتیکه غده تیروئید عملکرد مطلوب خود را نداشته باشد فرد احساس خستگی می‌کند. کم‌کاری تیروئید موجب افزایش وزن، احساس درد در بدن و خشکی پوست می‌شود.

استرس یا افسردگی

بدن به استرس واکنش نشان می‌دهد. در مواقع استرس‌های ناگهانی هورمون استرس یا کورتیزول ترشح می‌شود تا بدن بتواند برای مقابله با آن آماده شود. هرچند، درصورتیکه استرس ادامه پیدا کند تاثیر کورتیزول معکوس می‌شود و با احساس خستگی و سستی همراه می‌شود.

سطح بالای کافئین

ممکن است عجیب به نظر آید اما وجود سطح بالایی از کافئین در بدن موجب احساس خستگی و سستی در فرد می‌شود. کافئین با مسدود کردن برخی کانال‌ها در مغز بدن را هوشیار می‌سازد. زمانیکه سطح کافئین تحلیل برود مغز با احساس خستگی به این کاهش واکنش نشان می‌دهد.

به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای‌ اقتصاد با این مقدمه نوشت: ««آخر هفته» در بیش از ۱۰۰ کشور جهان به‌ صورت رسمی - قید در تقویم کشورها - دو روزه است. در این کشورها، مجموع تعطیلات سالانه شامل «تعطیلات مناسبتی» و «تعطیلات آخر هفته»، بیش از ۱۱۰ روز است اما مجموع تعطیلات سالانه در ایران کمتر از ۸۰ روز است. تفاوت ناگفته و مغفول، به اختلاف مجموع روزهای تعطیل محدود نیست، بلکه به «تعطیلات مناسبتی» برمی‌گردد. در عمده کشورها، تعداد تعطیلات مناسبتی حدود ۱۰ روز در طول سال است اما در ایران، این نوع تعطیلات - مناسبتی‌‌ها - بیش از ۲۵ روز است. طبق اعلام علی مطهری، نماینده مجلس برخی تعطیلات مناسبتی،‌ ناشی از بدسلیقگی و بی‌تدبیری است که می‌تواند حذف شود. پژوهش‌های مستقل و رسمی نیز تایید کرده «دوروزه شدن آخر هفته» می‌تواند منافع متعددی در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی داشته باشد. دیروز نتایج یک نظرسنجی عمومی در فضای مجازی درباره «آخرهفته دوروزه» که بیش از سه هزار نفر در آن شرکت کردند، از مطالبه ۸۱ درصدی برای تصویب طرح مجلس خبر داد.

اگر تصاویر تقویم رسمی کشورهای مختلف جهان با یک جست‌وجوی ساده اینترنتی رصد شود، مسیر بازنگری «تعطیلات رسمی» کشور در مجلس طی روزهای آتی هموار خواهد شد. طرح تعطیلی سراسری پنج‌شنبه‌ها بعد از تصویب در کمیسیون اصلی مجلس، قرار است این هفته برای بررسی نهایی در صحن به رای‌گیری نمایندگان گذاشته شود. چند روز پیش یک عضو هیات دولت از اعلام نظر مخالف کابینه خطاب به مجلس درباره تعطیلی پنج‌شنبه‌ها خبر داد. هر چند این موضع‌گیری دولت صرفا «اعلام‌ نظر» محسوب می‌شود و در‌ صورتی‌ که طرح مجلس مبنای کارشناسی داشته باشد - که دارد - دلیلی برای توجه به‌ نظر مخالف وجود ندارد اما در این میان یک برداشت سنتی درباره تعطیلات در تقویم ایران وجود دارد که مجموع تعطیلات کشورمان را خیلی بیشتر از تعطیلات کشورهای مختلف می‌داند. طی سه سال گذشته تحقیقات و مطالعات متعددی درباره تعطیلات در کشورهای مختلف انجام شد که همگی بر «کمتر بودن مجموع تعطیلات رسمی ایران در مقایسه با غالب کشورها» حکایت داشت. در همه تقویم کشورهای جهان، تعطیلات رسمی از مجموع تعطیلی آخر هفته و تعطیلی مناسبتی تشکیل می‌شود. در ایران روزهای تعطیل مناسبتی از خیلی از کشورها بیشتر است، اما تعطیلی آخر هفته کشورمان نصف عمده کشورها است و در بسیاری از کشورها تعطیلات مناسبتی بسیار کم، اما تعطیلات دو روزه آخر هفته آنها در مجموع موجب تعطیلات بیشتر این کشورها در طول یک سال است. در ایران با همانندسازی تعطیلات آخر هفته و کم کردن از تعطیلات مناسبتی مانند سایر کشورها می‌توان از آثار چندمنظوره این تغییر منتفع شد.

تعطیلات آخر هفته در تقویم رسمی حداقل ۱۰۲ کشور جهان، دو روزه است اما در ایران آخر هفته فقط یک روزه (جمعه) است. اکنون تصاویر تقویم کشورها نیز نشان می‌دهد: رنگ دو روز آخر هفته آنها یعنی شنبه و یکشنبه، با رنگ بقیه روزها متفاوت است. در این کشورها، رنگ شنبه‌ها کمی متفاوت‌تر از یکشنبه است چون برخی ادارات خاص دولتی از جمله اداره پست و همچنین بانک‌ها برای ساعاتی از روز شنبه، فعالیت می‌کنند، اما آخر هفته در این کشورها به شکل رسمی به‌صورت دو روزه تعطیل است. تصاویر تقویم ۵ کشور می‌‌تواند به رای‌گیری صحیح درباره مناسب‌سازی تعطیلات آخر هفته در ایران کمک کند. در ایران میزان تعطیلات سالانه با احتساب تعطیلات مناسبتی و آخر هفته‌ها حدود ۷۸ روز است که نسبت به سایر کشورها کم است، اگر چه تعطیلات مناسبتی ایران به ۲۶ روز طی یک سال می‌رسد؛ اما تعطیلی آخر هفته در ایران فقط یک روز است. در مقایسه تعطیلات ایران با سایر کشورها باید کل تعطیلات رسمی اعم از مناسبتی و آخر هفته را در نظر گرفت و تفکیکی میان تعطیلات پایان هفته و مناسبتی قائل نشد.

تعطیلات پایان هفته با توجه به شغل افراد، فرهنگ و مذهب حاکم بر کشورها، متفاوت است. در اغلب کشورهای جهان، روزهای کاری هفته از دوشنبه تا جمعه است و دو روز پایانی هفته یعنی شنبه و یکشنبه به اوقات فراغت و انجام کارهای شخصی اختصاص پیدا می‌کند. در کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس و برخی کشورهای مسلمان جمعه و شنبه دو روز تعطیلی آخر هفته است. بر اساس تحقیقات انجام شده بر روی ۱۱۴ کشور، معدود کشورها فقط یک روز از هفته را به‌عنوان تعطیلی رسمی آخر هفته اعلام کرده‌اند. از این میان دو کشور ایران و جیبوتی فقط در روز جمعه تعطیل هستند و کشورهای اوگاندا، پاکستان، کره‌‌شمالی، مکزیک، هند، هنگ‌کنگ، گینه استوایی، کاستاریکا و کلمبیا هم فقط یک روز تعطیل یعنی روز یکشنبه را در تقویم خود دارند. ۱۰۲ کشور باقی‌مانده، دو روز تعطیلی هفتگی در تقویم رسمی خود داشته‌اند که برای اکثر کشورها، روزهای شنبه و یکشنبه و برای کشورهای مسلمان، روزهای جمعه و شنبه است.

در بسیاری از کشورهای پیشرو در جهان تعطیلات آخر هفته دو روز شنبه و یکشنبه است. در کشورهای کانادا، آمریکا، انگلیس و استرالیا با احتساب روزهای آخر هفته و تعطیلات مناسبتی طی یک سال حدود ۱۱۴ روز تعطیل رسمی هستند. در فرانسه میزان روزهای تعطیل مناسبتی ۱۴ روز است که با احتساب تعطیلات آخر هفته ۱۱۸ روز تعطیلی سالانه ثبت شده است و اسپانیا ۱۵ روز تعطیلی مناسبتی دارد که ۱۱۹ روز طی یک سال تعطیل است. در بعضی از کشورها مانند مالزی، ترکیه، چین و امارات که طی چند سال اخیر در بازار گردشگری رشد چشمگیری داشتند نیز تعطیلات آخر هفته دو روز است که با تعطیلات مناسبتی طی یک سال بالای ۱۱۸ روز تعطیل هستند. میزان تعطیلات آخر هفته در چین ۹۸ روز است و تعطیلات مناسبتی آن حدود ۲۸ روز می‌باشد که در مجموع به ۱۲۶ روز در طول یک سال می‌رسد. در تقویم رسمی این کشورها دو روز شنبه و یکشنبه تعطیل رسمی اعلام شده است اما با دو رنگ متفاوت نشان داده شده است. رنگ قرمز در روز یکشنبه‌ها به معنای تعطیلی کامل تمامی بخش‌های خصوصی و دولتی آن کشورهاست و رنگ دیگر در شنبه‌ها به معنای تعطیلی مدارس، دانشگاه‌ها، بخش‌های خصوصی و غالب ادارات دولتی است. اما بانک‌ها یا برخی ادارات دولتی که وظیفه خدمات‌دهی مستقیم دارند مانند اداره پست، اداره صدور گواهینامه در روز شنبه با ساعاتی کمتر از ساعات روزهای کاری دیگر کار می‌کنند.

از جمله عوامل تاثیرگذار بر سیاست‌های اتخاذ شده در میزان تعطیلات آخر هفته و در مجموع تعطیلات سالانه در یک کشور، تفاوت‌های میان کشورها از نظر موقعیت جغرافیایی و شرایط فرهنگی، اقتصادی و سیاسی حاکم بر هر کشوری است. در سوئد و نروژ یا دیگر سرزمین‌های شمالی اروپا به ازای هر سه هفته کار، یک هفته مرخصی برای سفر به دیگر کشورهای اروپایی اختصاص داده می‌شود. براساس مطالعات انجام شده میزان بهره‌وری کشورها با ساعت کار نسبت معکوس دارد و افزایش بهره‌وری نیروی کار با افزایش تعطیلات رابطه مستقیمی دارد به این معنی که هرچقدر تعطیلات یک کشوری کمتر باشد بهره‌وری نیروی کار آن کشور پایین تر است و متقابلا هرچه بر میزان تعطیلات آخر هفته آن افزوده شود نیروی کار نیز عملکرد بهتر با بهره‌وری بیشتری خواهد داشت. همچنین افزایش تعطیلات منظم هفتگی می‌تواند در برخی موارد از هزینه‌های اضافی بکاهد و منجر به کاهش آلودگی هوا و تردد کمتر در نواحی پرترافیک روزهای کاری شود. کشورهای دنیا برای افزایش لذت کار کردن و بهره نیروی کار به کاهش ساعت کاری هفتگی روی آورده‌اند.

با توجه به اهمیت روز جمعه برای کشورهای مسلمان تمامی کشورهای مسلمان به‌جز لبنان و پاکستان روز جمعه را تعطیل رسمی اعلام کرده‌اند و این دو کشور یکشنبه را به‌عنوان تعطیلی آخر هفته به ثبت رسانده‌اند. پاکستان و ایران تنها کشورهای مسلمانی هستند که فقط یک روز تعطیلی آخر هفته دارند. و دیگر کشورهای مسلمان به‌جز لبنان روزهای جمعه و شنبه را به‌عنوان تعطیلی آخر هفته برگزیدند. در لبنان روزهای شنبه و یکشنبه تعطیل است. یکی از دلایل انتخاب روز شنبه به‌عنوان تعطیلات آخر هفته به جای روز پنج‌شنبه از منظر اقتصادی و براساس مبادلات و مراودات بین‌المللی است که براساس تقویم رسمی جهانی پنج‌شنبه از روزهای کامل کاری محسوب می‌شود و یکسان‌سازی تعطیلات بر حسب مبادلات بین‌المللی موجب صرفه‌جویی در هزینه تعطیلات خواهد شد.

به گزارش ایسنا، فضاهای عمومی شهری از نظر ویژگی های کالبدی و کارکرد اجتماعی محیط چشمگیری برای رشد و بالندگی جامعه هستند. فضای شهری مکانی برای تعاملات، برخوردها و تعاملات اجتماعی و همچنین، محملی برای انواع فعالیت‌هاست. تشویق مردم به حضور در فضای عمومی یا فراهم کردن امکان دسترسی برابر همه افراد و گروه‌ها به آن، نخستین گام برای دستیابی به عرصه عمومی است و این عرصه، تحقق جامعه مدنی را تضمین می‌کند.

پژوهشی که در ارتباط با فضاهای عمومی و امنیت زنان، توسط تیم پژوهشگران متشکل از سعید شریعتی مزینانی( مربی، گروه پژوهشی علوم اجتماعی سازمان جهاد دانشگاهی) و سیمین فروغ‌زاده( مربی، گروه پژوهشی علوم اجتماعی سازمان جهاد دانشگاهی)، با جامعه آماری ۱۰۰۰نفری،‌ زنان بزرگ‌تر از ۱۵ سال در شهر مشهد انجام شده، نشان می‌دهد:«زیرگذر ها و مسافربران شخصی ناامن ترین موقعیت‌ها بوده اند. پارک‌ها و محدوده‌ اطراف محل زندگی هم با میانگین نزدیک به هم در رده بعدی قرار می‌گیرند و اتوبوس، پل‌های عابر پیاده و تاکسی در مقایسه با فضاهای عمومی دیگر، بیشتر امنیت دارند.»

در این پژوهش آمده است:« یکی از اولویت‌های اساسی در مسائل شهری توجه به امنیت شهروندان است که شکل‌گیری سرمایه اجتماعی را در ساختار شهری ممکن می‌کند. بدون ایجاد امنیت، ساختار شهری به صورت سیستمی از اجزا و عناصر برای سکونت شهروندان و زندگی همراه با رفاه و کرامت انسانی کارایی ندارد.»

در این پژوهش یافته ها نشان می‌دهد:« با محور قرار دادن موضوع امنیت زنان، یعنی نیمی از کل جمعیت، در فضاهای عمومی باید فرصت های برابری فراهم شود.

زنان باید به وسایل حمل و نقل عمومی  دسترسی داشته باشند تا به راحتی و آزادانه جا به جا شوند و از مواهب زندگی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شهر استفاده کنند. زنان همانند مردان حقوقی دارند و وقتی که به دیدگاه آنان توجه شود، امنیت شبانه‌روزی کاملا تضمین می‌شود؛ زیرا در زمان خشونت و پرخاشگری آنها نخستین هدف هستند و به همین دلیل، در برنامه‌ریزی شهری باید تجدید نظر شود. یک شهر امن امکان تحرک را برای همه، به‌ویژه برای زنان فراهم می‌کند و احساس امنیت در انسجام اجتماعی بسیار تاثیر دارد.»

پژوهشگران این پژوهش می‌گویند:« در بعد فیزیکی، در زمینه مسائل مربوط به زیرگذر ها نیز وضعیت نور تقریبا نیمی از آنها متوسط یا ضعیف بوده است. در ورودی هیچ‌کدام از زیرگذرها علائم نحوه کمک خواستن در وضعیت ویژه،‌ پیش‌بینی نشده است. در درون حدود دو سوم زیرگذرها جریان مناسب جمعیت دیده نشده است. نور شب در دو سوم پل ها به میزان متوسط بوده است و امکان دیدن آنها از پایین وجود دارد. همچنین، در ورودی بیشتر پل ها علائم نحوه کمک خواستن در وضعیت ویژه، پیش‌بینی نشده است. در دو سوم پل ها هم جریان مناسب جمعیت دیده شده است.»

در ادامه این پژوهش محققان در ارتباط با " احساس ناامنی" می‌گویند:« احساس ناامنی عوارض و ضایعات روان‌شناختی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی دارد و آثار آن بر کیفیت زندگی و بهروزی اقتصادی و اجتماعی دراز مدت است. احساس ناامنی تاثیرات روان‌شناختی گسترده ای ایجاد می‌کند که شامل مواردی مثل: اضطراب، بی‌اعتمادی، احساس بیگانگی،‌انزوا و نارضایتی از زندگی است.»

در نتایج این پژوهش آمده است:« در زمینه احساس امنیت به تفکیک فضاهای موجود، زیرگذرها و مسافربران شخصی ناامن ترین موقعیت ها بوده‌اند. پارک ها و محدوده اطراف محل زندگی با میانگین نزدیک به هم در رده بعدی قرار می‌گیرند و همچنین،‌اتوبوس، پل های عابر پیاده و تاکسی در مقایسه با فضاهای عمومی دیگر، امنیت بیشتری دارند.

فضاهای شهری در صورت امن بودن، گذشته از آنکه آرامش را برای مردم شهر به ارمغان می‌آورند، میزان تعاملات و فعالیت‌های اجتماعی ساکنان را افزایش می‌دهند و در نهایت، احساس مطلوب بودن و رضایت را نیز در شهروندان تقویت می‌کنند.»

این پژوهش در شماره چهارم پژوهش های "راهبردی امنیت و نظم اجتماعی" منتشر شده است.

به گزارش ایسنا، دکتر احمد رئیس السادات به مناسبت روز جهانی پوکی استخوان اظهار داشت: پوکی استخوان شایع‌ترین بیماری متابولیک استخوان است و از معضلات اصلی تهدید کننده سلامت به ویژه در سالمندان به شمار می‌رود.

وی افزود: در پوکی استخوان تراکم استخوان‌ها کاهش می‌یابند و استخوان‌ها متخلخل‌تر می‌شود و به دلیل تغییر کیفیت ساختاری استخوان، خطر و احتمال شکستگی در آنها افزایش می‌یابد. این بیماری هم به دلیل اختلالاتی که در عملکرد فرد ایجاد می‌کند و هم به علت شکستگی‌های ناشی از آن اثرات مخربی بر کیفیت زندگی مبتلایان دارد.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود: ۲۰ اکتبر (۲۸ مهر) توسط سازمان بهداشت جهانی و بنیاد بین‌المللی استئوپروز روز جهانی پوکی استخوان نامگذاری شده است. هدف از نامگذاری این روز، ارتقای سطح آگاهی عمومی در خصوص پیشگیری، تشخیص و درمان پوکی استخوان است.

وی گفت: هر سال به صورت سمبلیک شعار یا نمادی برای معرفی این روز و فعالیت‌های یکساله مرتبط با آن در نظر می‌گیرند. امسال (۲۰۱۹) عنوان " آن است پوکی استخوان" به عنوان سرتیتری برای تصاویر و داستان‌های احساسی مردمی که دچار پوکی استخوان شده‌اند جهت تاثیرگذاری بر سایرین در نظر گرفته شده است.

دبیر انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران گفت: حدود ۱۷ درصد بزرگسالان بالای ۳۰ سال دچار پوکی استخوان هستند و این آمار در استان‌های شمالی از جمله گلستان، مازندران، تهران و آذربایجان بیشتر از استان‌های جنوبی مانند فارس و بوشهر گزارش شده است.

وی بیان داشت: بر اساس پژوهش‌های داخلی بیش از ۲۰ درصد خانم‌های بالای ۵۰ سال دچار پوکی استخوان هستند. حدود ۱۰ درصد جمعیت ایران را سالمندان تشکیل می‌دهند و با افزایش امید به زندگی این میزان بیشتر خواهد شد و در نتیجه بر جمعیت مبتلا به پوکی استخوان افزوده خواهد شد.

رئیس السادات گفت: از هر سه خانم بالای ۵۰ سال یک نفر و از هر پنج مرد بالای ۵۰ سال یک نفر دچار شکستگی مرتبط با پوکی استخوان می‌شود و خسارات مادی، جسمی و روحی قابل توجهی ایجاد می‌کنند.

وی گفت: اگرچه عامل ژنتیک و وراثت مهم‌ترین عامل تعیین کننده تراکم استخوان به شمار می‌رود، ولی تغذیه، فعالیت فیزیکی و پرهیز از عادات غلط از مهم‌ترین عوامل قابل اصلاح در ابتلا به پوکی استخوان به شمار می‌روند.

به گفته رییس السادات، استئوپروز یک بیماری خاموش است؛ چرا که تا وقتی که شکستگی در استخوان اتفاق نیفتاده باشد، درد و شکایت جدی ایجاد نمی‌کند و نمی‌توان به وجود آن پی برد.

وی درباره روش‌های تشخیصی استئوپروز، اظهار داشت: تشخیص استئوپروز مبتنی بر انجام سنجش تراکم استخوان است و در افراد با عوامل خطر و در سنین خاص باید انجام شود.

دبیر انجمن طب فیزیکی در پاسخ به اینکه چه کنیم که استخوان‌های سالمی داشته باشیم، گفت: پنج اقدام برای داشتن استخوان سالم و پیشگیری از شکستگی در آینده لازم است. اقدام اول انجام ورزش منظم شامل ورزش‌های تحمل کننده وزن، تقویت عضلات و تمرینات تعادلی است.

وی ادامه داد: اقدام دوم تغذیه مناسب شامل مصرف غذاهای غنی از کلسیم و ویتامین د (مانند لبنیات) و پروتئین مانند ماهی و تخم مرغ و حبوبات و همچنین میوه و سبزیجات تازه است و اقدام سوم پرهیز از عادت‌های غلط در زندگی از جمله تلاش برای داشتن وزن مناسب، اجتناب از کشیدن سیگار و مصرف الکل و همینطور مصرف بی‌رویه قهوه و نوشیدنی‌های گازدار است.

دبیر انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران عنوان کرد: اقدام چهارم پیگیری اینکه آیا نشانه‌ای از خطر جهت ابتلا به پوکی استخوان وجود دارد یا نه؟ مثلا سابقه شکستگی استخوان بر اثر صدمات و یا زمین خوردن ملایم، یائسگی زودرس (زیر ۴۵ سال)، شکستگی لگن در خانواده، بیماری‌هایی چون دیابت و روماتوئید آرتریت و برخی از بیماری‌های گوارشی، مصرف داروهای کورتونی و ضد تشنج و داروهای بیماری‌های تیروئید، کوتاهی قد و لاغری مفرط از مهم‌ترین نشانه‌های خطر ابتلا به پوکی هستند.

بنابر اعلام دبیرخانه انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران، وی بیان داشت: اقدام پنجم پیشگیری از زمین خوردن و تشخیص و درمان به موقع پوکی استخوان با ویزیت پزشک و انجام سنجش تراکم استخوان است.

وی در مورد  برگزاری پنجمین سمپوزیوم تازه‌های پوکی استخوان نیز گفت: پنجمین سمپوزیوم تازه‌های پوکی استخوان به همت انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران و با همکاری واحد توسعه پژوهش‌های بالینی بیمارستان شهید مدرس (سعادت آباد) تهران در تاریخ جمعه سوم آبانماه برگزار می‌شود.

دکتر سید موید علویان در گفت‌وگو با ایسنا،  با اشاره به برخی از علائم بیماری هپاتیت، اظهار کرد: اکثر بیماران مبتلا به هپاتیت ویروسی، علامتی مبنی بر وجود بیماری ندارند و بیماری آنها با انجام آزمایش‌های روتین مشخص می‌شود. البته باید توجه کرد که در برخی از بیماران هپاتیت نیز علائم حاد بیماری دیده می‌شود. بر این اساس به دنبال تماس با ویروس مولد بیماری هپاتیت و پس از طی دوره‌ای که از هفته‌ها تا ماه‌ها متغیر است و «دوره کمون» یا «دوره نهفته» بیماری گفته می‌شود، علائم حاد ابتلا به هپاتیت ویروسی ظاهر می‌شوند.

وی با بیان اینکه باید توجه کرد که علائم و نشانه‌های بیماری‌های کبدی کاملا متغیر است، افزود: علائم ابتلا به این بیماری از یک حالت سرماخوردگی و شبه آنفلوانزا، بی‌اشتهایی، ضعف و بی‌حالی، احساس کسالت و تیره شدن ادرار و کم رنگ شدن مدفوع، خارش و سردرد تا حالت یرقان شدید، متغیر است. به این حالت «هپاتیت حاد» گفته می‌شود.

علویان با بیان اینکه این علائم خاص یک هپاتیت نبوده و در همه انواع هپاتیت دیده می‌شود، افزود: در ۹۵ درصد موارد بیماری هپاتیت حاد، علائم بیماری به صورت خود به خودی و حتی بدون درمان در مدت چهار تا شش هفته برطرف می‌شوند و ویروس نیز از بدن دفع می‌شود.

وی تاکید کرد: در پنج درصد موارد ابتلا به ویروس هپاتیت «بی»، ویروس عامل بیماری در بدن فرد مبتلا، باقی مانده و حالت ناقل ایجاد می‌شود.  تغییر رنگ پوست و چشم‌ها به زردی (یرقان)، پررنگی ادرار (تیره شدن ادرار)،   بی‌رنگ شدن مدفوع، سفید شدن رنگ مدفوع، تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی، خارش بدن، خستگی، بی‌حالی و کاهش توانایی در انجام فعالیت‌های روزانه از جمله نشانه‌ها و علایم این بیماری است.

علویان با بیان اینکه ابتلا به بیماری هپاتیت، با مرگ برابر نیست، گفت: با توجه به شدت بیماری و نوع هپاتیت، سیر بیماری متفاوت است. به عنوان مثال خوشبختانه هپاتیت A مرگ‌ومیر بسیار کمی دارد و پس از بهبودی نیز هیچ گونه عارضه‌ای بر جا نمی‌گذارد. در مورد هپاتیت B نیز در اکثر موارد بیمار بهبود می‌یابد و در پنج درصد بیماران، ویروس در بدن آنها باقی مانده و احتمالا با تکثیر خود برای بیمار مشکلاتی را در آینده ایجاد می‌کند. البته هپاتیت C نیز در مدت زمان طولانی مثلا ۲۰ تا ۳۵ سال می‌تواند منجر به نارسایی کبد شود.