همزیستی نیوز - آنتونیو گوترش طی مراسمی به عنوان دبیرکل جدید سازمان ملل متحد سوگند یاد کرد.
به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری رویترز، گوترش از دیدگاه بسیاری از مقام های سازمان ملل فردی با مهارت های سیاسی است که می تواند بین دیدگاه های متفاوت در سازمان ملل به خوبی هماهنگی ایجاد کند.
گوترش ۶۷ ساله که سابق بر این نخست‌وزیر پرتغال بوده، به دنبال دستیابی به یک سازش در سوریه و پایان دادن به جنگ داخلی در این کشور است.
بدین‌ترتیب گوترش جایگزین بان کی مون ۷۲ ساله از کره جنوبی خواهد شد و از اول ژانویه کار خود را رسماً به عنوان دبیرکل بعدی سازمان ملل متحد آغاز خواهد کرد. بان کی مون پس از دو دوره پنج ساله در پایان سال میلادی جاری به کار خود پایان می‌دهد.
گوترش در مراسم تحلیف خود خاطرنشان کرد: از بحران‌های جاری در سوریه، یمن، سودان جنوبی و غیره گرفته تا مناقشه‌های بلندمدتی نظیر مناقشه اسرائیل و فلسطین، ما به میانجیگری و دیپلماسی خلاق نیاز داریم.
وی در ادامه تصریح کرد: من به عنوان بخشی از کار خود شخصاً این آمادگی را دارم که در فرآیندهای حل مناقشه در جایی که ارزش افزوده‌ای وجود داشته باشد، مشارکت داشته باشم.
دبیر کل جدید سازمان ملل امروز سوگند یاد کرد. انتخاب دبیرکل این سازمان به صورت دوره‌ای در قاره‌های گوناگون می‌چرخد، این بار نوبت اروپاست؛ «آنتونیو گوترش» پرتقالی که مهر امسال با رای‌گیری برای این سمت انتخاب شده از امروز کارش را آغاز می‌کند.
او در لیسبون، پایتخت پرتقال به دنیا آمده و همان جا هم بزرگ شده است، وقتی در 1965 فارغ‌التحصیل شد، به عنوان بهترین دانش‌آموز سال پرتقال انتخاب شد. بعد به سراغ تحصیل در رشته فیزیک و بعد مهندسی برق رفت. در سال 71 به عنوان دستیار استاد در دانشگاه کارش را اغاز کرد؛ اما در سال 74 مدتی بعد از پیوستن به حزب سوسیالیست، تصمیم گرفت شغل دانشگاهی‌اش را رها کند و به صورت تمام‌وقت به سیاست بپردازد. در همان سال، در پی انقلاب «گل میخک» در پرتقال، که به برکناری «مارسلو کائناتو» منجر شد، آقای گوترش وارد شورای رهبری حزب شد. در سال اول، رییس دفتر وزیر صنایع بود، دو سال بعد ازدواج کرد و بین سالهای 76 تا 97 در سمت معاون رییس پارلمان این کشور کار کرد و از 1988 ریاست فراکسیون سوسیالیست‌های مجلس این کشور را به عهده گرفت. در 1970 او عضو تیم مذاکره برای پیوستن کشورش به اتحادیه اروپا شد.
در 1991 او یکی از پایه‌گذاران شورای پناهندگان پرتقال بود. یک سال بعد وقتی حزبش برای سومین بار در انتخابات پارلمانی شکست خورد، دبیر کلی حزب را به عهده گرفت و تبدیل به رهبر مخالفان دولت «کاواکو سیلوا» شد. در 1995 حزب سوسیالیست بالاخره برنده انتخابات پارلمانی کشور شد و گوترش مامور تشکیل کابینه شد. در این دوران تمام تلاشش را کرد تا با بودجه های سخت‌گیرانه، تورم و هزینه‌های دولت را کنترل کند تا معیارهای لازم برای پیوستن به اتحادیه اروپا را در پرتقال ایجاد کند، کاهش بیکاری به ویژه در میان زنان، بهبود شیوه‌های جمع‌آوری مالیات، افزایش سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش، افزایش نرخ حضور نهادهای غیردولتی در بخش خدماتی اقتصاد و تلاش برای تضمین حداقل درآمد برای تمام مردم از جمله برنامه‌هایی بود که دولت چپ‌گرای پرتقال به رهبری او سعی کرد آنها را اجرایی کند.
او که در سال 1998 همسر اولش را به دلیل بیماری سرطان از دست داده بود، دور اول مسوولیتش در دولت را در پایان سال 1999 به پایان رساند؛ اما در انتخابات پارلمانی این سال، دو حزب مطرح پرتقال هر دو در تعداد کرسی‌های پارلمانی برابر شدند؛ در نتیجه گوترش دوباره به دفتر کارش برگشت. در دور دوم ریاست بر دولت، یک دوره شش ماهه هم به عنوان رییس شورای اروپا کار کرد، اما در مجموع در این دوره به نسبت دور قبلی کارش موفقیت‌های اقتصادی کمتری به دست آورد، با این که مجلس در دروه او قوانین پیشروانه‌ای تصویب کرد؛ اما حزبش در انتخابات سال 2001 شکست سختی خورد که در نتیجه آن گوترش از سمتش استعفا کرد و در مورد علت استعفایش گفت برای جلوگیری از سقوط کشور در بحران سیاسی تصمیم به کناره‌گیری گرفته است.
در نتیجه این تصمیم رییس‌جمهور پارلمان را منحل و بار دیگر درخواست برگزاری انتخابات پارلمانی کرد، گوترش اما دیگر در دولت نماند. او که قبلا به عنوان رییس شورای بین‌المللی سوسیالیست‌ها انتخاب شده بود، تا سال2005 در این سمت باقی ماند. در 2001 با همسر دومش که وزیر امور خارجه قبلی پرتقال بود ازدواج کرد، در 2005 توسط مجمع عمومی سازمان ملل برای یک دوره پنج‌ساله به ریاست شورای عالی پناهندگان این سازمان انتخاب شد؛ یکی از بزرگ‌ترین نهادهای حقوق بشری دنیا که در پایان دوره او 10 هزار همکار و 126 دفتر در سر تا سر دنیا داشت که به بیش از 60 میلیون نفر مهاجر پس‌فرستاده‌شده و بی‌جاشدگان جنگی، کمک می‌کرد. مهم‌ترین تغییری که او در این شورا ایجاد کرد، کم‌کردن تعداد کارکنان دفتر مرکزی در ازای افزایش تعداد تیم‌های اورژانس کمک به پناهندگان و بی‌جاشدگان در مناطق پر درگیری و ناامن بود.
گوترش تا سال 2015 به عنوان کمیسر عالی امور پناهندگان سازمان ملل کار کرد، در طول دوران کاری‌اش با بحرانی‌ترین دوره‌های مهاجرت و بی‌جاشدن مردم از زمان جنگ جهانی دوم تا به حال رو به رو بود؛ اول در عراق، بعد در جمهوری آفریقای مرکزی و کنگو، و بعد در بحران جهانی سوریه. او برای کمک به مهاجران، پناهندگان و بی‌جاشدگان در جنگ‌ها، یکی از مورد توجه‌ترین برنامه‌های روابط عمومی سازمان ملل را طراحی کرد؛ او «آنجلینا جولی» بازیگر مشهور آمریکایی را به عنوان سفیر ویژه این سازمان معرفی کرد و خودش مذاکرات دیپلماتیک برای جمع‌آوری کمک‌های مالی بین‌المللی برای بهبود وضعیت مهاجران و کشورهایی را که به مهاجران پناه داده‌اند، در دستور کار قرار داد، در طول این کمپین او و جولی حداقل از سه کمپ آوارگان در ترکیه، اردن و مالی دیدن کردند و کمکی معادل پنج میلییارد دلار برای کمیساریای عالی پناهندگان جمع‌آوری کردند تا وضعیت زندگی بیش از 10 میلیون آواره سوری را بهبود بخشند.
اواسط سال 2016، با نزدیک‌شدن به پایان دوره دبیرکلی «بان‌کی مون» گوترش اعلام کرد که قصد دارد از پرتقال برای به دست آوردن این سمت وارد رقابت شود. این دوره از انتخابات برای دبیر کلی سازمان ملل اولین دوره‌ای بود که در آن نامزدها باید برنامه‌های خودشان را برای دبیرکلی اعلام می‌کردند و برنامه گوترش از برنامه سایر نامزدهای این سمت برای دوره آینده قوی‌تر ارزیابی شد. در 5 اکتبر سال جاری میلادی، اعضای شورای امنیت سازمان ملل در نشستی پشت درهای بسته ریاست گوترش بر سازمان ملل را به رای گذاشتند. در این جلسه که با حضور هر 15 عضو این شورا برگزار شد، 13 رای مثبت و دو رای ممتنع به سبد گوترش ریخته شد، در نتیجه او رسما نامزد دبیرکلی سازمان ملل شد و یک هفته بعد در رای‌گیری مجمع عمومی این سازمان به عنوان هفتاد و یکمین دبیر کل سازمان انتخاب شد.
در حالی که دنیا با آشوب داعش و جنگ‌های داخلی و بحران‌های سیاسی در آفریقا روبه‌روست، نگرانی از روی کار آمدن راست‌گرایان در امریکا و اروپا افزایش یافته است و فعالان محیط زیست هر روز فشار بر سازمان ملل برای ایفای نقش اساسی‌تر در اجرایی‌شدن قوانین مربوط به حفاظت از محیط زیست را بیشتر می‌کنند، خیلی‌ها امیدوارند که دبیر کل جدید علاوه بر ابراز انزجار از حوادث غیرانسانی در سر تا سر دنیا، به بهبود شاخص‌های حقوق بشری در زندگی مردم تمام کره زمین کمک کند.
ایسنا - فاطمه کریمخان
به گزارش آسوشیتدپرس، «نانا آکوفو-آدو» در حساب کاربری‌اش در شبکه اجتماعی توئیتر نوشت: «چند دقیقه پیش، رئیس‌جمهور ماهاما ذر یک تماس تلفنی پیروزی در انتخابات سال 2016 را به من تبریک گفت.»
کمیسیون انتخابات کشور غنا اعلام کرد «ماهاما» با کسب 44.4 درصد از آرا نتیجه را به «نانا آکوفو-آدو» که موفق به کسب 53.8 درصد آرا شده واگذار کرده است.
«آدو» در کارزار انتخاباتی سال جاری وعده بهبود اوضاع اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری داده بود
همزیستی نیوز - یحیی جامع که بیش از 22 سال است رهبر کشور گامبیا بوده و یک هفته پیش شکست خود در انتخابات ریاست جمهوری در مقابل رقیبش آداما بارو را پذیرفته بود، اکنون نتایج انتخابات را رد کرده و از پذیرش شکست خود سرباز زده است.
به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، یحیی جامع در سخنانی در تلویزیون دولتی گامبیا گفت، تحقیقاتی که از اول دسامبر انجام شده وقوع یک سری بی نظمی ها و اتفاقات غیر عادی در انتخابات را نشان داده اند. وی این اتفاقات را غیرقابل پذیرش خوانده و خواستار برگزاری دوباره انتخابات شد.
یحیی جامع گفت: من به این ترتیب کلیت نتایج انتخابات را رد می کنم. بگذارید تکرار کنم: من با توجه به اتفاقات افتاده دیگر نتایج انتخابات را نمی پذیرم.
این در حالی است که یک هفته پیش یحیی جامع در تصاویری که از تلویزیون گامبیا پخش شد به آداما بارو کاندیدای ریاست جمهوری اپوزیسیون زنگ زد و با تبریک پیروزی اش در انتخابات برای او آرزوی موفقیت کرد.
جامع که در کودتایی در سال ۱۹۹۴ به قدرت رسیده بود متحمل شکست غافل گیرکننده ای از آدام بارو شد.
آمریکا بیانیه اخیر جامع را"قویا" محکوم کرده است. مارک تونر، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در بیانیه‌ای گفت: این اقدام برای تضعیف فرآیند معتبر انتخاباتی و حفظ نامشروع قدرت است.
بارو که گفته شده پیش از این در بخش املاک فعالیت داشته قرار است در اواخر ماه ژانویه سوگند بخورد.
مدیر تیم انتقال قدرت بارو به خبرگزاری رویترز گفت: مردم رای خود را داده اند و ما ضمن حفظ صلح و ثبات اجازه نخواهیم داد کسی ما را به خشونت تحریک کند.
گامبیا با جمعیتی بیش از دو میلیون نفر، کوچکترین کشور در قاره آفریقاست.
جامع گفت "پس از تحقیقات کامل" تصمیم گرفته نتیجه انتخابات اخیر را رد کند. او خواستار برگزاری "انتخابات مجدد و شفاف" شد.
دولت سنگال، همسایه گامبیا، نیز این تصمیم را محکوم کرده و خواستار نشست اضطراری شورای امنیت سازمان ملل شده است.
جامع هفته پیش در تلویزیون دولتی به بارو گفت: شما رئیس جمهور منتخب گامبیا هستید و برایتان بهترین ها را آرزو می کنم. من هیچ سوءنیتی ندارم.
به گفته کمیسیون انتخاباتی گامبیا بارو با ۲۳۶ هزار و ۵۱۵ رای یعنی ۴۵.۵ درصد آرا در مقابل ۳۶.۷ درصد رای جامع برنده شد.
جامع در طول ۲۲ سال حکومت در گامبیا به عنوان رهبری بی رحم شهرت یافته است.
دیدبان حقوق بشر پیش از انتخابات او را به استفاده از خشونت برای خاموش کردن منتقدان متهم کرده بود. این گروه از جمله گفت که دو فعال در بازداشت جان باخته اند.
'جیمز والش' تحلیلگر و کارشناس مطالعات امنیتی دانشگاه ماساچوست آمریکا در گفت وگوی اختصاصی با ایرنا درخصوص نتایج غیرقابل پیش بینی این دوره از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا گفت: این که در این دوره از انتخابات حقیقتا چه گذشته است دست کم به یک سال تحقیق و بررسی دقیق نیاز دارد و دوستان من در حوزه علوم سیاسی از هم اکنون مشغول این کار هستند.
وی افزود: یکی از نکات قابل توجه در این انتخابات ؛ این بوده است که مردم آمریکا در این دوره با دو نامزد روبرو بودند که نامحبوب ترین نامزدهای سفیدپوست در تاریخ مسائل سیاسی جهان شناخته شده اند و فاصله بسیار کم نتایج انتخاباتی و تفاوت چند رای در این حوزه و یا ان حوزه نشان می دهد که این رقابت ها تا چه اندازه تنگاتنگ و نزدیک بوده است.
این تحلیلگر مسائل سیاسی در ادامه گفت که به عقیده او آن هایی که کاستی هایی در نحوه رای گیری ها و یا نقش غیر منصفانه انجمن گزینشگران و تاثیر آرا الکترال را دلیل پیروزی او برشمرده اند،حرف قانع کننده ای نمی زنند و به نظر او سیستم الکترالی که ترامپ را انتخاب کرد همان سیستمی است که برای بار دوم اوباما را انتخاب کرده بود و تغییری در آن بوجود نیامده است.
والش افزود: به هرحال این که ترامپ چگونه در این انتخابات پیروز شده است به فاکتورهای متعددی برمی گردد که طبعا روشن کردن آن ها زمان می برد اما آنچه که تردیدی در آن نیست این است که نحوه تفکر و اندیشه های سیاسی ترامپ یکی از این فاکتورها نبوده است.
وی در ادامه تصریح کرد که پیروزی ترامپ در واقع ابطال بسیاری از فرضیات سنتی در عرصه سیاست آمریکا را به خصوص در رابطه با نحوه عملکرد روان مردم آمریکا ثابت کرده است.
پژوهشگر باسابقه امنیت بین المللی دانشگاه ماساچوست آمریکا با اشاره به این که ترامپ اساسا یک جمهوری خواه محافظه کار نیست و شخصیت او عملا ملغمه ای از خیلی چیزها است، گفت: با این همه سران جمهوری خواه به رغم اختلافات عقیدتی فاحشی که با ترامپ داشتند ؛ به او رای دادند.
والش در ارائه نمونه هایی از برخوردهای غیرمتعارف اقشار مختلف آمریکایی در این انتخابات به پیروان کلیسای انجلی آمریکا اشاره کرد و گفت : انجیلیون که بشدت خود را پاسدار موازین اخلاقی خاصی می دانند به رغم این که ترامپ تا به حال سه بار ازدواج کرده و به رغم همه جنجال هایی که در مورد رفتار زننده او با خانم ها بپا شد، در نهایت به او رای دادند.
وی افزود که بسیاری از زنان جمهوری خواه آمریکایی که تصور می رفت وقتی به پای صندوق ها بروند در خفا به کلینتون رای خواهند داد دیدیم که به ترامپ رای داند و این طور نتیجه گیری کرد که بنا بر این باید قبول کنیم که ترامپ بسیاری از قوانین بازی در انتخابات این کشور را به هم ریخته است و درحالی که هیچ سابقه ای در سیاست نداشت و بسیاری از مقررات و هنجارها را نقض کرده بود در نهایت در انتخابات پیروز شد.
کارشناس مسائل امنیتی آمریکا افزود که با توجه به ویژگی های شخصیتی فردی مثل ترامپ که نه تجربه ای در کار دولتی داشته و نه این که تا بحال خط مشی سیاسی خاصی را ارائه داده و اگر هم موضع خاصی در مورد برخی مسائل کرده بارها شاهد تغییر موضع او در مورد همان مسائل بوده ایم پیش بینی در مورد این که با ورود به کاخ سفید چه رویکردهایی را پیش خواهد گرفت، بسیار دشوار است.
والش به اظهارات ترامپ در کمپین های انتخاباتی اشاره کرد و گفت: با این همه با توجه به اظهارات خود او که بارها خود را موجودی تلافی گر خوانده باید انتظار واکنش های لحظه ای، عاطفی و تلافی جویانه در برخورد با بسیاری از مسائل را داشت.
والش به عنوان نمونه ای از شگردها و تمهیداتی که ترامپ ممکن است برای اجرای مقاصد خود به آن ها متوسل شود به حادثه سو قصد به جان رونالد ریگان رئیس جمهوری پیشین آمریکا و یا واقعه یازدهم سپتامبر در زمان جرج بوش که به بالارفتن محبوبیت این دو رئیس جمهوری و هموارکردن راه برای آن که آن ها به هرکاری که دلشان می خواهد دست بزنند، اشاره کرد و گفت که وقوع اتفاقاتی نظیر صحنه سازی یک سوء قصد به جان ترامپ به منظور بالابردن محبوبیت و صدور کارت سفید برای اجرای سیاست های او امر غیرقابل انتظار و پیش بینی به نظر نمی رسد و ترامپ ممکن است برای اجرای مقاصد خود به هر یک از این زمینه سازی ها روی بیاورد.
این پژوهشگر مسائل امنیتی بین المللی یادآور شد که از طرفی برخوردهای جدی ترامپ با جمهوری خواهان کنگره آمریکا که اکثر آن ها دیدگاه ها و باورهای سیاسی کاملا متفاوتی با آنچه که ترامپ بعنوان سیاست مطرح می کنند، دارند و یا درگیری ها و اصطکاک منافع میان ترامپ و دستگاه های امنیتی آمریکا نیز از جمله اتفاقات قابل پیش بینی هستند که می توانند بعنوان سدی در مقابل یکه تازی های رئیس جمهوری منتخب عمل کنند.
والش در رابطه با موضوع بازشماری آرا در برخی از ایالت ها که از سوی نامزد حزب سبز آمریکا مطرح شد، ادامه داد که گرچه درخواست بازشماری آرا انتخاباتی یک حق قانونی محسوب می شود اما گمان نمی کند در نهایت تغییری در نتایج این انتخابات ایجاد کند و ترامپ رئیس جمهوری بعدی آمریکا خواهد بود.
وی افزود :با این همه چیزی که باید نگران آن بود واکنش ترامپ و هوادارانش نسبت به این اقدام است که می تواند چهره انتخابات آمریکا را از این که هست نیز غیرمتعارف تر کند.
پس از افول قدرت استعماری اسپانیا و پرتغال، ایالات متحده آمریکا کشورهای آمریکای لاتین را حیاط خلوت خود پنداشت و تلاش گسترده ای را برای فعالیت دولت های همسو و گاه دست نشانده به کار بست.
کاسترو چهره ای بود که در برابر این تلاش ها علم مبارزه برافراشت و با حکومت دیکتاتوری باتیستا به رویارویی نظامی پرداخت. از زمان مبارزات او در سال های دهه 50 میلادی، چهره او در کنار «ارنستو چه گوارا» دیگر مبارز برجسته آمریکای لاتین در اذهان نقش بسته است.
**کاسترو در یک نگاه
کاسترو ۱۳ اوت سال ۱۹۲۶ در شهر «بیران» واقع در استان «اورینته» کوبا به دنیا آمد. خانواده او از زمینداران مرفه بودند. کاسترو پس از گذراندن دوره ابتدایی در روستا به مدرسه‌ای خصوصی واقع در شهر «سانتیاگو د» کوبا و سپس هاوانا رفت و از دانشکده حقوق دانشگاه هاوانا فارغ التحصیل شد.
کاسترو سال 1947 و در زمان دانشجویی به یک فعال سیاسی تبدیل شد. او در اقدام سیاسی برای سرنگونی «رافائل تروخیو» دیکتاتور کشور دومینیکن شرکت فعال داشت و سال بعد در شورش‌های مناطق و حومه شهر «بوگوتا» در کلمبیا شرکت کرد.
کاسترو سال 1951 عضو حزب مردم کوبا شد که به حزب ارتودوکس هم شهرت داشت و سپس رهبری جناح این تشکل را برعهده گرفت. او سال 1953 در نخستین قیام نافرجام علیه «فولخنثیو باتیستا» شرکت کرد.
پس از این قیام او زندانی و سپس به مکزیک تبعید شد. در سال 1956 کاسترو به کوبا بازگشت و دوباره رهبری انقلاب علیه باتیستا را در دست گرفت. او سپس برای تقویت موقعیت خویش به نیروهای چریکی تحت فرماندهی چه گوارا پیوست.
کاسترو در سال 1959 توانست نیروهای باتیستا را شکست دهد و رهبری کوبا را در دست گیرد. آمریکا که منافع خود را در کوبا در خطر می‌دید، تلاش کرد وی را با انجام توطئه‌هایی با نقش آفرینی سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا از پای درآورد. واشنگتن حتی با حمایت از چریک‌های ضد انقلاب کوبا در سال 1961 کوشیدند در حمله‌ای به «خلیج خوک‌ها» انقلابیون کوبا رو شکست دهند.
کاسترو اما در برابر همه این تلاش های براندازانه و توطئه ها مقاومت کرد و سال ها رهبری کشورش را در دست گرفت. کاسترو طی این سال ها 2 دوره دبیرکلی جنبش غیرمتعهدها را بر عهده داشت. وی در 31 ژوئیه سال 2006 به دلیل انجام یک عمل جراحی، قدرت را به طور موقت به برادرش «رائول کاسترو» واگذار کرد. این نخستین باری بود که کاسترو قدرت را به فرد دیگری انتقال می‌داد.
**انقلاب کمونیستی کوبا
کاسترو نخستین حکومت «مارکسیست- لنینیستی» جهان را در منطقه آمریکای لاتین ایجاد کرد. بر اساس قانون اساسی مصوب سال 1976 میلادی در کوبا، دبیرکل حزب، رهبری حکومت را در دست دارد. در دوران زمامداری کاسترو در کوبا، صنایع و تجارت ملی شد و اصلاحات سوسیالیستی دولت در سراسر جامعه به اجرا درآمد.
حزب کمونیست که تنها حزب سیاسی در نظام تک حزبی کوبا است از سال 1965 تا سال 2011 تحت رهبری وی اداره می‌شد. او پس از به دست گرفتن حکومت در کوبا مخالفت با سیاست های آمریکا در کوبا و آمریکای جنوبی را سرلوحه سیاست های خود قرار داد.
**پایان راه سوسیالیسم کوبایی ؟
برخی معتقدند که با کنار رفتن کاسترو از قدرت و واگذاری آن به برادرش رائول کاسترو، «سوسیالیسم کوبایی» به آخر خط رسید. رائول برخلاف فیدل به «مدل چینی» به جای مدل کوبایی علاقه نشان داد. رائول از زمان به قدرت رسیدن، اصلاحات اقتصادی را با اعطای مالکیت آپارتمان‌ها، اعطای مجوز اجاره دادن اتاق‌ها، پرداخت اضافه کار، برداشتن محدودیت واردات برخی اقلام کشاورزی، اصلاحات پولی، آزادی مالکیت ارضی و برداشتن موانع مبادله لوازم صوتی و تصویری، آغاز کرد. (1)
**سخنرانی های طولانی
یکی از ویژگی های خاص کاسترو، سخنرانی های طولانی بود. او از این نظر جزو رکورداران جهان به حساب می آید. برای نمونه کاسترو روز بیست وششم سپتامبر سال 1960 ، سخنرانی 4 ساعت و 29 دقیقه ای را در مجمع عمومی سازمان ملل انجام داد که رکوردار طولانی ترین سخنرانی در این مجمع است.
او در این سخنرانی گفت: زمانی که فلسفه سرقت و دزدی از بین برود ، آن وقت فلسفه جنگ هم محو خواهد شد. کاسترو در متن سخنانش معنای واقعی انقلاب کوبا و هدف اصلاحاتی را که دولتش آغاز کرده بود توضیح داد.
وی در تاریخ 24 فوریه 1998 نیز پس از آن که مجلس ملی کوبا او را برای پنج سال دیگر به ریاست جمهوری انتخاب کرد به مدت 7 ساعت و 30 دقیقه به سخنرانی پرداخت. یک بار نیز کاسترو در یک از سخنرانی های طولانی مدتش سقوط کرد و دست و زانویش شکست.
**فیدل مرد تسلیم ناپذیر
بیست و دوم فروردین1394 (یازدهم آوریل2015) رسانه ها دیدار «باراک اوباما» و رائول کاسترو، رهبران 2 کشور آمریکا و کوبا را به سراسر جهان مخابره کردند؛ روابطی که طی نیم سده گذشته تیره و تار بوده و به رغم کاهش تدریجی اصطکاک و تنش ها در سال های اخیر، 2 طرف رویکردی خصمانه را به صورت متقابل به پیش برده بودند.
با این حال این تنها دیدار 2 رییس جمهوری نبود. اوباما در مارس سال جاری میلادی (فروردین ماه) نیز به عنوان نخستین رییس جمهوری آمریکا از زمان پیروزی انقلاب کمونیستی در کوبا به این کشور سفر کرد. در جریان این سفر بین فیدل کاسترو و اوباما دیداری صورت نگرفت.
کاسترو پس از سفر اوباما با نوشتن مقاله ای ناخرسندی خود از سیاست های 6 دهه گذشته آمریکا در قبال کشورش را اعلام کرد و نوشت: مردم کوبا تحریم های 60 سال گذشته آمریکا علیه کشورشان را فراموش نخواهند کرد.
**مردی که بارها ترور شد
خبرگزاری رویترز امروز(26 نوامبر2016) نوشت: به گفته کاسترو، وی از 634 نقشه ترور و یا اقدام به آن جان سالم به در برد. سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) و کوبایی های مقیم آمریکا بیشتر این اقدام ها را برنامه ریزی می کردند. قرص های سمی، سیگار برگ زهرآلود، حلزون انفجاری و لباس شنای آغشته به مواد شیمیایی از جمله این نقشه ها بودند.
کاسترو رهبر پیشین، بنیانگذار انقلاب کوبا و آخرین سنگردار اصلی سوسیالیسم کوبایی، روز جمعه به وقت محلی کوبا و در سن 90 سالگی درگذشت.
*پی نوشت ها
1- طاهری، محمد، «آخر خط سوسیالیسم کوبایی، فیدل کاسترو می‌گوید مدل کوبا دیگر کارآمد نیست»، ماهنامه مهرنامه شماره 6، آّبان 1389
منبع: ایرنا - محمدستاری
همزیستی نیوز - اگر به اردوگاه بازندگان احتمالی منتقل شویم، معارضان سوری (به اصطلاح)میانه رو و مسلح با هم بارزترین بازندگان هستند. این معارضان و ائتلاف عربی حامی شان روزها را برای رفتن اوباما و دولتش و تحویل ماموریت به رئیس جمهوری جدید آمریکا، می شماردند و تقریبا برای شان مؤکد شده بود که این رئیس جمهوری جدید خانم«هیلاری کلینتون» است که وعده داد این مخالفان را با سلاح های منحصر به فرد و پیشرفته تسلیح کند و مناطق پرواز ممنوع در سوریه به منظور مقدمه ای برای براندازی اسد و نظامش ایجاد کند اما پیروزی ترامپ قابل پیش بینی نبود و همه امیدهای شان را بر باد داد.عربستان سعودی نیز ترجیح می داد که خانم کلینتوون برنده شود نه به دلیل اینکه کم ضررتر است بلکه به این دلیل که می داند رئیس جمهور منتخب نه به این کشور و نه به دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس هیچ علاقه ای ندارد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی در بخش سخن سردبیر در روزنامه رأی الیوم نوشت: اشتباه بزرگی که بیشتر نویسندگان و تحلیلگران عرب و خارجی در آن گرفتار می شوند، تمرکز بر سیاست های «دونالد ترامپ»رئیس جمهوری جدید آمریکا درباره امور خارجی است و فراموشی واقعیت اساسی و آن این است که او به دلیل تمرکزش بر مسائل داخلی آمریکا،مهاجرت و به ویژه کار، سورپرایز بزرگ را محقق کرد و این یعنی اینکه وی در درجه نخست بر داخل آمریکا تمرکز می کند زیرا بازسازی آمریکا از داخل است که قدرت و عظمتش در خارج را بر اساس دیدگاه و طرح های آینده اش، به این کشور باز می گرداند.
به رغم آن چه گفته شد و در سایه همان معیار وجود طرح های عریض برای سیاست خارجی آمریکا در دوران جدید آمریکا هر چند به شکل مرحله ای را نفی نمی کنیم که می توان از طریق تامل درباره خطوط عریض اش نقشه برندگان و بازندگان را با تاکید بر اینکه بیشتر تکیه گاه های سیاست دولت«باراک اوباما»شاهد تغییرات ریشه ای در مرحله آینده می شود،ترسیم کرد.
اگر از برندگان آغاز کنیم باید بگوییم که «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهوری روسیه و «بشار اسد»رئیس جمهوری سوریه بارزترین برندگان هستند.ترامپ از همتای روس اش بسیار خوش اش می آید و به وی احترام زیادی می گذارد و بر این باور است که وی با«جهادی ها »در سوریه می جنگد و به همین دلیل با آنها در کنار پوتین خواهد جنگید و در اردوگاه او خواهد ایستاد و با بشار اسد نمی جنگد بلکه با داعش خواهد جنگید.ترامپ محکوم کردن حمله روسیه به حلب یا دیگر مناطق را نپذیرفت.
جنگ در کنار روسیه با داعش و دیگر گروه های جهادی،جنگ در کنار اسد رئیس جمهوری سوریه نیز به شمار می رود و جنگ علیه وی به شمار نمی رود؛ امری که اسد را در وضعیتی مشروع تر و باثبات تر در نظر دولت جدید آمریکا قرار می دهد. این قابل توجه بود که ترامپ که با اشغال عراق و دخالت ناتو در لیبی مخالفت کرد و تاکید کرد که وی نمی خواهد که دموکراسی آمریکایی را «صادر» کند و نظام ها را در خاورمیانه نمی خواهد تغییر دهد و این به نفع چندین نظام از جمله یا در رأس آنها نظام حاکم بر سوریه است.
چه بسا«عبدالفتاح السیسی»رئیس جمهوری مصر از جمله قوی ترین اعضای باشگاه برندگان است. ترامپ طی دیدارش با وی در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل احترام زیادی به وی گذاشت و وعده داد که روابط آمریکا با مصر را در صورت پیروزی اش تقویت کند و از سیاست دولت اوباما در حمایت از جنبش«اخوان المسلمین»انتقاد کرد.
عبدالباری عطوان نویسنده در ادامه تحلیلش مدعی شد: اگر درباره ایران بخواهیم سخن بگوییم باید بگوییم که ایران در اردوگاه برندگان و بازندگان با هم است.ایران در اردوگاه برندگان است زیرا متعلق به ائتلاف روسیه و سوریه است که ترامپ به آن تمایل دارد و از پرونده های سوریه و عراق حمایت می کند اما اگر ترامپ تلاش کند که بندهای توافقنامه هسته ای با ایران را تغییر دهد همانطور که در تبلیغات انتخاباتی اش وعده داد، این مساله باعث می شود که وی در رویارویی مستقیم با ایران قرار گیرد اما ما بعید می دانیم این کار را بکند زیرا کاندیداها هر چیزی که وعده می دهند را عملی نمی کنند .علاوه بر آن، توافقنامه فقط میان آمریکا و ایران نیست بلکه توافقنامه توافق میان ایران و شش کشور بزرگ است که سازمان ملل نیز آن را تصویب کرد و تغییر یا لغو آن چه بسا در خدمت ایران باشد و محدودیت هایش را از بین ببرد به طوری دست به واکنش زده و غنی سازی اورانیوم و ساخت سلاح هسته ای را در پیش گیرد و این منجر به رویارویی نظامی می شود و ما بر این باور نیستیم که این را ترامپ بخواهد.
موضع ترامپ درباره چین روشن نیست.در حالی که وی از هر گونه انتقاد مستقیم از چین اجتناب کرد اما نسبت به غرق کردن بازارهای امریکایی با کالاهای چینی اعتراض کرد و به استفاده از سلاح«حمایت» برای کاهش رقابت این کالاها با همتاهای آمریکایی اش با اعمال مالیات ها بر آنها اشاره کرد حتی اکر این مساله بر خلاف توافقنامه های تجارت آزاد باشد.
اما اگر به اردوگاه بازندگان احتمالی منتقل شویم، معارضان سوری (به اصطلاح)میانه رو و مسلح با هم بارزترین بازندگان هستند. این معارضان و ائتلاف عربی حامی شان روزها را برای رفتن اوباما و دولتش و تحویل ماموریت به رئیس جمهوری جدید آمریکا، می شماردند و تقریبا برای شان مؤکد شده بود که این رئیس جمهوری جدید خانم«هیلاری کلینتون» است که وعده داد این مخالفان را با سلاح های منحصر به فرد و پیشرفته تسلیح کند و مناطق پرواز ممنوع در سوریه به منظور مقدمه ای برای براندازی اسد و نظامش ایجاد کند اما پیروزی ترامپ قابل پیش بینی نبود و همه امیدهای شان را بر باد داد و این معارضان را یتیم کرد و امیدهای شان را باد هوا کرد و چراغ سبزی برای تشکیل ائتلاف آمریکایی،روسی و سوری برای از بین بردن شان داد.
عربستان سعودی ترجیح می داد که خانم کلینتوون برنده شود نه به دلیل اینکه کم ضررتر است بلکه به این دلیل که می داند رئیس جمهور منتخب نه به این کشور و نه به دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس هیچ علاقه ای ندارد به رغم سخنان تعارف آمیزی که با پادشاه عربستان در تماس تلفنی میان آنها رد و بدل کرد.اگر اوباما در مصاحبه مشهورش با مجله«آتلانتیک» عربستان را این گونه توصیف کرد که می خواهد مجانی از آمریکا سواری بگیرد،ترامپ از این کشور می خواهد که برای هر گونه حمایتی که آمریکا در گذشته از عربستان کرد به واشنگتن بهایش را بدهد. از امروز به بعد نه حمایت و نه سواری مجانی دیگر وجود ندارد.خطرناکتر از آن این است که ترامپ از جمله مشتاق ترین افراد به قانون «جاستا» است که آمریکایی های متضرر از انفجارهای یازدهم سپتامبر را تشویق می کند که عربستان را محاکمه کرده و غرامت های مالی کلانی بگیرند.
می ماند اینکه برای مان دشوار است فلسطینی ها و اسرائیلی ها را بر اساس سخنان و موضع گیری های ترامپ در اردوگاه های برندگان یا بازندگان قرار دهیم. وی وعده داد که سفارت آمریکا را به قدس اشغالی منتقل کند و در عین حال اشاره کرد که سیاست بی طرفانه ای را در نزاع عرب ها و اسرائیلی ها اتخاذ کند. همچنین لابی یهودی(آیپاک) هیچ نقشی در پیروزی اش بازی نکرد و هیچ گونه کمک مالی از این لابی یا غیر از آن در تبلیغات انتخاباتی اش به دست نیاورد. اما اسرائیل همپیمان قوی همه دولت های آمریکایی می ماند از خواستگاه عقده گناه غربی ها در قبال یهودی ها و اذیت و آزارشان تحت حاکمیت نازی ها در آلمان، به همین دلیل مایل هستیم برای احتیاط فلسطینی ها را در اردوگاه بازندگان قرار دهیم.
در این مقوله هیچ بحثی نداریم که تاکید می کند عرب ها و مسلمانان باید از تکیه بر انتخابات آمریکا و نتایج آن دست بردارند و به خودشان تکیه کنند و اما چه بسا این مقوله در زمانی که عراق قوی ، سوریه قوی ، مصر عبدالناصر ، الجزایر هواری بومیدن ، عربستان فیصل بن عبدالعزیز و امارات شیخ زاید داشتیم منطقی تر بود اما اکنون و در سایه فروپاشی عربی تصویر دردناک شده است.
از رسیدن ترامپ به ریاست جمهوری چندان ابراز خوش بینی نمی کنیم تا مبادا بعدها دچار ناامیدی شویم اما غیر از آن گزینه ای نداریم و همانطور که ضرب المثل می گوید«کسی که در حال غرق شدن است دست به دامن علفی خشک می شود»و ما چاره ای جز انتظار نداریم، این مرد هنوز بر کرسی امپراتوری آمریکا تکیه نزده است.
به گزارش ایرنا، اسبربانک و آلفابانک که بزرگ ترین بانک های روسیه به شمار می روند، حمله هکری به سامانه های رایانه ای خود را تایید کردند که برای نخستین بار در سال جاری میلادی انجام شده است.
شبکه خبری روسیه 24 روز پنجشنبه اعلام کرد: هکرها در طول شبانه روز گذشته بارها به بانک های هدف حمله کردند.
رسانه روسی افزود که به احتمال زیاد هکرها از کشورهای مختلف از جمله آمریکا، هند، تایوان و همچنین فلسطین اشغالی علیه بانک های روسیه عملیات انجام داده اند.
سال گذشته نیز هکرها هشت بانک بزرگ روسیه را هدف حمله های خود قرار داده بودند.
اسبربانک سال گذشته برای تامین امنیت سامانه رایانه ای خود و محافظت در برابر حمله های هکرها حدود 22 میلیون دلار هزینه کرده است.
از سوی دیگر، یک مقام شورای امنیت ملی آمریکا روز شنبه برنامه ریزی این کشور برای حمله سایبری علیه روسیه را به صورت ضمنی تائید و اعلام کرد: واشنگتن از اقدام های خود در این زمینه اطلاعاتی منتشر نمی کند.
پس از انتشار اخباری در رسانه های آمریکا مبنی بر نفوذ یک گروه هکری از این کشور به زیرساخت های رایانه ای روسیه از جمله کاخ کرملین با هدف آمادگی برای انجام حمله نهایی، مسکو خواستار دریافت توضیح واشنگتن شده بود.
سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا در این باره به خبرگزاری روسیا سگودنیا گفت که این کشور به تهدیدهای سایبری حتما پاسخ می دهد و از منافع ملی خود دفاع می کند.
مارک استروکس افزود: آمریکا هر زمان و در هر موردی که مناسب ببیند اقدام خواهد کرد، اما مطابق رسم معمول قرار نیست در مورد اقدام هایی که انجام می شود یا در آینده قرار است صورت گیرد، آگاهی رسانی شود.
سخنگوی شورای امنیت ملی آمریکا در پایان تاکید کرد: در مورد پاسخ احتمالی سخنی نخواهیم گفت، اما یادآور می شوم شما برخی اقدام ها را خواهید دید و از برخی دیگر اطلاعی نخواهید داشت.
اوایل ماه جاری نیز جوبایدن معاون رئیس جمهوری آمریکا اعلام کرد که این کشور به حمله های سایبری که روسیه پشت آن قرار دارد، موثرترین پاسخ را می دهد.
آندره کروتسکیخ نماینده ویژه رئیس جمهوری روسیه در عرصه امنیت اطلاعاتی نیز در واکنش به تهدید بایدن گفت که این تصمیم برای آمریکا بازی با آتش است. هر اقدامی بی پاسخ نمی ماند. تلاش واشنگتن برای ترساندن مسکو ساده لوحانه و غیرمسئولانه است و آنها (آمریکایی ها) سعی می کنند با آتش بازی کنند، اما شعله ها می تواند خانه آنها را بسوزاند.
به گزارش ایرنا، موگرینی چهارشنبه شب در پاسخ به پرسش کریستین امانپور خبرنگار سی اِن اِن درباره تهدید ترامپ به پاره کردن برجام و اینکه آیا رئیس جمهوری در آمریکا می تواند به طور یکجانبه درباره برجام تصمیم بگیرد، گفت: توافق هسته ای با ایران یک توافق دوجانبه بین آمریکا و ایران نیست بلکه یک توافق چندجانبه است که به طور چندجانبه درباره آن مذاکره شود.
وی افزود: خود من الان مسئولیت مستقیم در برجام دارم و رئیس کمییته مشترکی هستم که بر اجرای برجام نظارت می کند.
موگرینی تاکید کرد: برجام یک توافق چندجانبه در چارچوب سازمان ملل است که در قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل گنجانده شده است.
امانپور در بخش دیگری از این مصاحبه با اشاره به اظهارات مقام های اروپایی در واکنش به پیروزی ترامپ این سئوال را مطرح کرد که نگرانی اروپا درباره رئیس جمهوری آینده آمریکا چیست؟
موگرینی گفت: ما همواره در فرایند گذار دمکراتیک حتی در کشورهای خودمان با چنین مسائلی رو به رو هستیم. دوستی و مشارکت پا برجاست هر چند دولت ها تغییر کنند و هر چند ممکن است در اروپا انتظارات دیگری باشد.
وی افزود: برای من مساله مهم این است که بتوانیم دوستی و مشارکت بین مردم در اروپا و آمریکا را حفظ کنیم و روشن است که نگرانی هایی در هر دو سوی آتلانتیک (اروپا و آمریکا) وجود دارد، اما اطمینان دارم که قدرت روابط ما می تواند این نگرانی ها از میان بردارد.
موگرینی در پاسخ به سئوالی درباره اظهارات ترامپ در مورد ناتو، توافق های تجاری، چین، روسیه و تاثیر ریاست جمهوری وی بر روابط اتحادیه اروپا با روسیه گفت: روابط ما با روسیه مشارکت راهبردی نیست، بلکه گفت وگو و همکاری است و ما در زمینه های مختلف از جمله در توافق هسته ای و در مناقشه های خاورمیانه و مبارزه با تروریسم با روسیه همکاری می کنیم.
وی افزود: البته ما در بحران اوکراین نگرانی جدی داریم و بنابراین روابط ما با روسیه سیاه و سفید نیست.
موگرینی در پاسخ به اینکه آیا اروپا برای داشتن یک سیاست متحد در قبال روسیه، به رهبری آمریکا وابسته نیست، گفت: این موضع آمریکا نیست که موضع اتحادیه اروپا را تعیین می کند؛ ما با دولت آمریکا همکاری های خوب به خصوص در سالهای گذشته داشتیم اما موضع اروپا مستقل از تحولات در آمریکا تعیین می شود، هر چند امیدواریم که با آمریکا همگرایی داشته باشیم اما ما همواره مستقل از آمریکا خواهیم بود.
وی درباره سیاست خارجی رئیس جمهوری بعدی گفت: در این مورد باید از وزیر خارجه بعدی سئوال کرد چون حرفها در جریان مبارزات داغ انتخاباتی یک موضوع است، ولی آنچه می خواهید عمل کنید و سیاست ها و اولویت ها بحث دیگری است. باید منتظر ماند و دید که اولویت و سیاست دولت جدید آمریکا چیست.
موگرینی درباره استقبال احزاب راست افراطی اروپا به پیروزی ترامپ گفت: این تحولات برای اروپا جدید نیست، شاید برای آمریکا جدید باشد؛ ما باید با تناقض ها و شکاف های سیاسی جامعه خودمان رسیدگی کنیم.
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت: این انتخابات آمریکا یک مسئولیت و یک فرصت جدید به اروپا می دهد به این علت که الان و پس از انتخابات آمریکا بخشی از جهان، با توجه و انتظارات بیشتری نسبت به گذشته به اتحادیه اروپا نگاه می کنند.
به گزارش ایرنا، مواضع جنجالی ترامپ رئیس جمهوری منتخب آمریکا درباره مسائل سیاست خارجی موجب نگرانی متحدان سنتی این کشور از جمله اروپاییان شده است. کشورهای مهم اروپایی از جمله آلمان از اظهارنظر ترامپ درباره ناتو نگران شده اند. ترامپ گفته است در صورت حمله روسیه به هر کشور عضو ناتو او پیش از ارائه کمک نظامی، بررسی می کند که، آیا آن کشور هدف حمله به تعهدات خود در ناتو عمل کرده است یا نه؟
دونالد ترامپ توانست در انتخابات 18 آبان (هشتم نوامبر) با عبور از حد نصاب 270 آرا الکترال برنده این دور از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شود.
شبکه خبری سی ان ان آخرین تعداد آرای الکترال شمارش شده برای دونالد ترامپ را 290 در برابر 228 رای الکترال هیلاری کلینتون اعلام کرد.
هیلاری کلینتون پس از مشخص شدن باخت خود در تماسی تلفنی با رقیب جمهوریخواه خود، شکست دراین انتخابات را پذیرفت با این حال در برخی شهرهای آمریکا از جمله لس آنجلس اعتراضاتی به نتیجه انتخابات شکل گرفته است.
به گزارش ایرنا، اوباما در این سخنرانی که از شبکه خبری سی اِن اِن به طور مستقیم پخش می شد، گفت: ما همه خواستار بهترین ها برای کشورمان هستیم؛ ترامپ شب گذشته در سخنرانی خود همین حرف را زد و در گفت وگوی مستقیم با من همین حرف را زد و این به من قوت قلب داد.
وی افزود: این حس وحدت و احترام به قانون اساسی و احترام به یکدیگر چیزی است که کشور ما به آن نیاز دارد. امیدوارم او در طول دوران انتقال قدرت همین روحیه را حفظ کند و امیدوارم که ریاست جمهوری او با همین روحیه آغاز شود.
اوباما همچنین با بیان اینکه ریاست جمهوری مانند مسابقه دو امدادی است، گفت: من اکنون مشتاق هستم که هر کاری می توانم انجام دهم تا اطمینان حاصل کنم رئیس جمهوری بعدی موفق خواهد بود.
وی خطاب به طرفداران کلینتون بویژه جوانانی که برای نخستین بار رأی داده اند، گفت: سرخورده و بدبین نشوید و گمان نکنید که هیچوقت نمی توانید تفاوت ایجاد کنید.
به گزارش ایرنا، هیلاری کلینتون نامزد شکست خورده ریاست جمهوری آمریکا از حزب دموکرات، روز چهارشنبه در سخنانی در نیویورک ضمن پذیرش شکست خود ابراز امیدواری کرد که دونالد ترامپ رئیس جمهوری موفقی برای همه آمریکایی ها باشد.
وی افزود: این نتیجه ای نبود که ما می خواستیم و برای ارزش ها و دیدی که برای کشور داریم، متأسفم که در انتخابات برنده نشدیم.
دونالد ترامپ در پنجاه و هشتمین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که روز گذشته 18 آبان/ 8 نوامبر برگزار شد، توانست با کسب 289 رأی الکترال در برابر 218 رأی الکترال، رقیب دمکراتش هیلاری کلینتون را پس از دو سال کارزار انتخاباتی شکست دهد و چهل و پنجمین رئیس جمهوری آمریکا شود.
باراک اوباما قرار است فردا (پنجشنبه) با دونالد ترامپ دیدار و درباره نحوه انتقال قدرت با وی مذاکره کند.
