به گزارش ایسنا، مصطفی داننده در ادامه یادداشت خود در «عصرایران» نوشت: دیدن این صحنه‌ها برای ما عجیب است. خیلی هم عجیب است. یادمان نمی‌آید مسؤولی در ایران چنین رفتاری از خود نشان داده باشد. البته از نسل قبل‌تر شنیده ایم که اولین استاندار خراسان بعد از انقلاب در بهار ۵۸ با دوچرخه به محل استانداری می‌رفت ولی درباره دیگران نشنیده‌ایم. نه تنها مسئولان رده بالای کشور بلکه مدیران مجموعه‌های کوچک نیز تصور می‌کنند بعد از رسیدن به جایگاه مدیریت تنها و تنها باید کارهای مدیریتی انجام دهد و لاغیر.

ما هر وقت مسئولی دیده‌ایم منتظر بوده یکی از محافظان درهای خودرو را برایش باز کند و تقریبا همه در لباس رسمی دیده می‌شوند در همه حال. چهره‌هایی چون حجت‌الاسلام دعایی مدیر روزنامه اطلاعات را البته با منش مردمی و دور از تشریفات می‌شناسیم ولی تصویر غالب یا قالب تصویر مدیران ایرانی همیشه به گونه‌ای بوده که گویا از کره‌ای دیگر آمده‌اند. اصطلاحا عصا قورت‌دادگی و  لفظ قلم حرف زدن از ویژگی‌های مهم یک مدیر ایرانی تصور شده است.

اصلا تصور نمی‌کنم یک مدیر ایرانی از ماشین تا دفتر کار قهوه‌ای بخورد  چون قرار است پرستیژ یک مدیر حفظ شود. بسیاری از ما عکس‌های روسای جمهوری دیگر کشورها را در حال ورزش کردن، شنا کردن، تفریح کردن دیده‌ایم. نمونه‌اش پوتین اما تصویرهای این چنینی برای ما غریب است. آخرین آن مربوط به حسن روحانی در حال تماشای جام جهانی بود.

بله، یک مدیر در ایران نباید رفتاری خارج از شان یک مدیر انجام دهد. اصلا مگر می‌شود یک وزیر لباس ورزشی بپوشد و با اعضای فامیل خود فوتبال بازی کند. یا مگر می‌شود مدیری را در شهربازی در حال بازی کردن با بچه‌هایش دید.

مدیر ایرانی باید روی صندلی عقب بنشیند، کت و شلوار تیره بپوشد، انگشتری به دست کند و منتظر بایستد تا کسی در خودرو را برایش باز کند.

بسیاری از مسئولان ما علاقه زیادی هم به داشتن محافظ دارند. گویی بسیاری از آقایان و خانم‌ها از اینکه کسی برای آنها در را باز کند و افرادی پشت سر آنها قدم بزنند لذت می‌برند.

در بسیاری از کشورها مدیران رده بالا در حد وزیر و یا حتی رییس جمهور بدون هیچ محافظی در میان مردم حاضر می‌شوند. حالا چه اشکالی دارد مسئولان ایرانی هم حداقل در هفته یک یا دو روز را در میان مردم باشند با آنها حرف بزنند و گفت‌وگو کنند.

تنها فرق آنها با مردم عادی مسؤولیت آنهاست.

البته حالا که یک سوزن به مسئولان زدیم بهتر است یک جوالدوز هم به خودمان بزنیم. مردم هلند، مالیات می‌دهند. سعی می‌کنند تا آنجا که می‌شود قانون را رعایت کنند. در کار خود کم‌کاری نکنند و در بسیاری از مواقع دروغ نگویند. به خدا که نخست وزیر و مردم هلند از کره مریخ نیامده‌اند. ما هم می‌توانیم این سبک زندگی آنها یعنی قانون‌مندی و مسئولیت پذیری را از آنها بیاموزیم و به کار ببریم. به همین سادگی.

به گزارش ایسنا، دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا در توئیتر خود نوشت که روز سه‌شنبه در ساعت ۲۲:۳۰ (۱۴:۰۰ به وقت واشنگتن) از کاخ سفید تصمیم خود را درباره توافق هسته‌ای ایران اعلام خواهد کرد.

ترامپ در حالی این توئیت را منتشر کرد که ساعاتی قبل نیز در توئیت دیگری نوشته بود، ایالات متحده به دیپلماسی سایه غیرقانونی جان کری درباره توافق بد ایران نیازی ندارد.

به اعتقاد رییس‌جمهوری آمریکا، در وهله اول کری فردی بوده که این «مشکل» را ایجاد کرده است.

ترامپ در حالی این خبر را اعلام کرده است که تا ١٢ مه (٢٢  اردیبهشت) هنوز چهار روز باقی است و این موضع‌گیری زودهنگام در قبال برجام از جانب دولت واشنگتن در سال‌های اخیر بیسابقه بوده است. 

بر اساس آنچه مصوب شده، آمریکا باید تا پایان هفته جاری برای چندمین بار از زمان اجرای برجام، تعلیق تحریم‌های یک‌جانبه‌اش علیه ایران را تمدید کند. 

ترامپ سه ماه پیش ضمن تکرار موضع خود مبنی بر «بد بودن» توافق هسته‌ای، اعلام کرد که اگر این توافق اصلاح نشود، از آن خارج خواهد شد. 

سایر طرف‌های مذاکره‌کننده در برجام با این تصمیم ترامپ مخالفند و ایران نیز این توافق را غیرقابل‌بازنگری می‌داند.

بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در آخرین اظهارات خود گفته است: با خروج آمریکا از برجام، تصمیمات غیرقابل تصوری می‌گیریم. 

به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری فرانسه، ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه که 18 سال است بر روسیه حاکم بوده، دو روز بعد از آنکه حدود 1600 معترض مخالف وی شامل چهره سرشناس آنها یعنی آلکسی ناوالنی دستگیر شدند، دور جدید ریاست جمهوری خود را آغاز می‌کند.

این در حالی است که اتحادیه اروپا در واکنش به این اتفاقات "سرکوب‌گری پلیس و اعتراضات دسته‌جمعی" در روسیه را محکوم کرده است.

رئیس‌جمهور روسیه در دور قبلی ریاست جمهوری‌اش در اقدامی مناقشه برانگیز شبه جزیره کریمه را از اوکراین در سال 2014 و بعد از برگزاری یک همه‌پرسی شتاب زده به خاک کشورش منتقل کرد و بعد از آن دست به کمپین نظامی در سوریه برای کمک به حکومت بشار اسد، رئیس‌جمهور این کشور زد.

او وعده داده که در دور جدید ریاست جمهوری‌اش استانداردهای زندگی مردم کشورش را ارتقا دهد.

این در حالی است که او درخصوص مساله جانشینی‌اش سکوت اختیار کرده است.

بر طبق قانون اساسی روسیه زمانی که چهارمین دور ریاست جمهوری پوتین در سال 2024 به پایان برسد او دیگر واجد شرایط کاندیداتوری دوباره نخواهد بود.

با این حال مشاوران پوتین برای امسال یک مراسم تحلیف نسبتا مختصر در نظر گرفته‌اند که شامل مراسم‌های پرخرج سابق کرملین نمی‌شود و هدف آنها این بوده که جلوی هرگونه تبلیغات منفی علیه وی را بگیرند.

در سال 2012 پوتین به هنگام آغاز دور قبلی ریاست جمهوری‌اش در قالب یک کاروان به رنگ مشکی در خیابان‌های خالی مسکو در مسیر رفتن به سمت مراسم افتتاح سومین دور ریاست جمهوری در کرملین حرکت کرد و امسال اما قرار شده که او تنها با داوطلبانی که در کمپین انتخاباتی او شرکت داشتند، ملاقات کند.

ناوالنی که در انتخابات ماه مارس از کاندیداتوری علیه پوتین منع شد از روس‌ها خواسته بود تا روز شنبه تظاهراتی سراسری علیه پوتین برپا کنند و بعد از برپایی این تظاهرات در اتفاقی بی‌سابقه علاوه بر نیروهای پلیس در شهر مسکو گروهی از افراد حامی پوتین در قالب یونیفورم‌های کازاک‌های سابق به سرکوب معترضان پرداختند.

تاتیانا استاناوایا، یک تحلیلگر مرکز تکنولوژی‌های سیاسی در مسکو که در پاریس مستقر است، گفت: کرملین با این سرکوب مخالفان خواست نشان دهد که در دوره جدید ریاست جمهوری پوتین هیچ مخالفتی تحمل نخواهد شد و خط قرمزی کشیده که نمی‌خواهند هیچ کس از آن رد شود.

تحلیلگران سیاسی گفتند که رفتار مسکو در قبال غرب و تنش‌های دو طرف که اخیرا بر سر بحران‌هایی نظیر مسمومیت سرگئی اسکریپال در بریتانیا و مطرح شدن اتهام مداخله روسیه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بالا گرفته در دور چهارمین ریاست جمهوری پوتین نیز تغییری نخواهد یافت.

کنستانتین کالاچف، رئیس گروه کارشناسی سیاسی در مسکو گفت: از نظر پوتین هر امتیازی یک نشانه ضعف محسوب می‌شود و نباید انتظار هیچ تغییری در سیاست خارجی وی را داشته باشیم.

او گفت، سیاست‌ خارجی پوتین یکی از بنیان‌های اصلی پایگاه حمایت او در داخل کشور بوده و پوتین به تضمین اتحاد ملی احتیاج دارد و به همین منظور باید دشمنی وجود داشته باشد اما دیمیتری اورشکین، تحلیلگر سیاسی ایندیپندنت می‌گوید، رویکرد رئیس‌جمهور روسیه در قبال جامعه بین‌المللی باید در دور بعدی ریاست جمهوری او تغییراتی پیدا کند.

او اظهار کرد: روسیه از زمانی که شوروی وارد جنگ در افغانستان شد، تا به این حد منزوی نبوده است و بنابراین اکنون نه تنها وظیفه پوتین این نیست که اراضی جدید برای روسیه ایجاد کند بلکه وظیفه‌اش مجبور کردن جهان برای در نظر گرفتن منافع روسیه و پذیرفتن فتوحات قبلی این کشور است.

آلکسی کودرین، یک وزیر دارایی سابق روسیه که لیبرال است و در خارج از این کشور چهره‌ای شناخته شده محسوب می‌شود، ممکن است براساس برخی گزارش‌ها در دولت جدید پوتین طی یک فرایند تغییر و تحول در کابینه به کرملین برگردد و این کار نشان دهنده این خواهد بود که رئیس‌جمهور روسیه به دنبال یک رویکرد کمتر تقابلی است.

اورشلین اظهار کرد: پوتین کل این دوره را برای انجام این وظیفه به کارش ادامه خواهد داد اما کالاچف گفت ممکن است پوتین کرملین را پیش از پایان این دوره شش ساله ترک کند.

او اظهار کرد: البته پوتین در قدرت خواهد بود اما نه لزوما در ریاست جمهوری.

او اظهار کرد: پوتین برای آنکه نامش را در تاریخ ثبت کند باید زمانی درست را برای رفتن انتخاب کند. طی کردن کامل یک دوره شش ساله جدید ریاست جمهوری برای پوتین راهی به ناکجا خواهد بود. من مطمئن هستم که پوتین به نحوی که همه را شگفت زده کند قدرت را ترک خواهد کرد.

پوتین که سابق بر این به عنوان مامور سازمان اطلاعاتی شوروی سابق کا.‌گ‌.‌ب خدمت کرده در سه دور قبلی ریاست جمهوری‌اش همواره کنترل روسیه را در دست داشته و مخالفانش را ساکت کرده است و تا حدی توانسته قدرت از دست رفته مسکو در جهان خارج را بازیابی کرده و از خود تصویری به عنوان یک مرد قدرتمند ارائه دهد.

پوتین 65 ساله از زمانی که 18 سال پیش قدرت را به دست گرفت بار دیگر تسلط کرملین بر جامعه روسیه را برقرار کرد.

او در عرصه بین‌المللی تاکنون با سه رئیس‌جمهور در آمریکا سروکار داشته و در چهار سال گذشته از سوی مجله فوربس به عنوان قدرتمندترین مرد جهان معرفی شده است.

حامیان پوتین او را به عنوان یک ناجی که توانسته ارزش‌های سنتی و غرور ملی را به یک ملت تحقیر شده بازگرداند ستایش می‌کنند اما دشمنان وی می‌گویند پوتین سبب شده که روسیه هرچه بیشتر از دموکراسی فاصله بگیرد و از طریق هم‌پیمانان امنیتی برگزیده و مخفی خود کنترل کشور را در دست خود بگیرد.

پوتین در تاریخ 7 اکتبر 1952 در یک خانواده کارگر در شهر لنینگراد که اکنون سن‌پترزبورگ نام دارد به دنیا آمد و در محیط سرسخت این شهر بسیار آبدیده شد.

پوتین در سال‌های بعد با پیوستن به سازمان اطلاعاتی کا.‌گ‌.ب تلاش کرد تا رویای بچگی‌اش را محقق کند و در سال‌های 1985 – 1990 در ماموریتی در شهر درسدن واقع در آلمان شرقی مشغول به کار شد.

او چندی بعد در شهرداری سن‌پترزبورگ تحت رهبری یکی از مربیانش یعنی آناتولی سوبچاک، شهردار این شهر دوباره به عرصه سیاسی بازگشت.

او در سال 1996 به مسکو فراخوانده شد تا در کرملین تحت ریاست جمهوری بوریس یلتسین، رئیس‌جمهور اسبق روسیه کارش را شروع کند.

یلتسین در سال 1996 پوتین را که در آن زمان چندان مشهور نبود به عنوان رئیس سازمانی که در روسیه جدید جای کا.‌گ.ب را گرفته بود یعنی سازمان اف‌.‌اس‌.بی منصوب کرد.

در اوت 1999 یلتسین که درگیر مشکلات مختلف شده بود پوتین را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و او ناظر بر دومین جنگ روسیه برای سرکوب شورشیان در منطقه چچن بود.

زمانی که یلتسین در سال 1999 استعفا کرد پوتین جای او را به عنوان رئیس‌جمهور گرفت.

پوتین در زندگی شخصی خود نیز در سال 2013 بعد از سه دهه زندگی مشترک با همسر سابق خود به نام لیود میلا از او جدا شد و بعدا شایعاتی درباره شریک جدید زندگی او که یک ژیمناست سابق المپیک منتشر شد اما این شایعات تایید نشد.

پوتین در سال 2008 به دومین دور ریاست جمهوری‌اش براساس قانون اساسی پایان داد و قدرت را برای یک دور به دیمیتری مدودف واگذار کرد و خودش به نخست وزیری رسید اما همه معتقد بودند که در واقع همچنان کنترل امور در دست او قرار دارد.

در سال 2012 پوتین دوباره به ریاست جمهوری بازگشت اما با موجی از اعتراضات گسترده در این کشور روبرو شد.

پوتین که زمانی از سقوط شوروی سابق به عنوان "بزرگترین فاجعه ژئوپلتیکی" قرن بیستم یاد کرده بود از حوزه نفوذ مسکو سرسختانه دفاع کرده و شدیدا تلاش کرد تا هژمونی آمریکا به چالش بکشد.

او در فوریه 2014 شاهد سرنگونی ویکتور یانوکوویچ، یکی از هم‌پیمانانش در اوکراین بود و با سرنگونی او کرملین تسلطش را بر این همسایه کلیدی خود از دست داد.

پوتین در عرض چند روز بعد از آن دستور داد تا نیروهای ویژه روسی شبه جزیره راهبردی کریمه را تصاحب کنند و بعد از برگزاری یک همه‌پرسی شتاب زده در این منطقه که به طور بین‌المللی رد شد در مارس 2014 فرمان الحاق آن را امضا کرد.

بعد از رسیدن دونالد ترامپ به ریاست جمهوری سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا پوتین را متهم به دستور دادن به اقدامات سایبری برای تاثیرگذاری بر کمپین انتخاباتی در آمریکا به نفع ترامپ کردند.

به گزارش ایسنا، روزنامه شهروند نوشت: «من به شخصه ترجیح می‌دادم به کشور توسعه‌یافته‌تری مهاجرت کنم ولی خب با توجه به شرایط سخت آن کشورها و شرایط ساده گرجستان و احتمال پیوستنش به اتحادیه اروپا در‌ سال ۲۰۲۰ این کشور را انتخاب کردم.» این جملات را یک جوان ایرانی که به ‌تازگی و پس از خرید یک خانه در گرجستان، به ایران بازگشته می‌گوید. او هم مانند بسیاری از شهروندان ایرانی که با حساب و کتاب، این‌روزها گرجستان را مقصد مهاجرت خود ‌کرده‌اند، به امید روزهای بهتر و زندگی آرام‌تر این کشور کوچک و خوش‌ آب‌و‌هوا را انتخاب کرده است. حالا چندسالی است که اگر چه ترکیه، ارمنستان، جمهوری آذربایجان و امارات همچنان در برنامه سفرهای دایمی ایرانیان جای دارند اما یک رقیب جدی هم به این فهرست اضافه شده ‌است. میل سفر به گرجستان تنها به گذران روزهای تعطیلی یا عید نوروز خلاصه نمی‌شود و چندین‌ هزار ایرانی حالا در شهرهای این کشور کوهستانی صاحبِ خانه و ساکن شهرهای این کشور هستند. موج سفر به گرجستان حالا از فضای مجازی و دفاتر مسافرتی و شبکه‌های ماهواره‌ای خارج شده و گروهی بی‌نیاز به این موسسات، خود اقدام به اخذ اقامت دایم در این کشور به روش‌های متفاوت می‌شوند.

به‌ دنبال فضای رهاتر اجتماعی

دلایل برای انتخاب گرجستان به‌ عنوان مقصد مهاجرت، متفاوت است اما فصل مشترک سخنان بسیاری از این افراد، زندگی در شرایطی با فضای باز اجتماعی است؛ هر چند که هزینه پایین زندگی در این کشور هم یکی دیگر از دلایل اصلی این انتخاب است. «حمید»، روزنامه‌نگاری است که در سفر اخیر خود به گرجستان با بسیاری از ایرانیان مهاجر، هم‌کلام شده است. او درباره سطح معیشت مردم گرجستان به «شهروند» می‌گوید: «گرجستان اساسا کشور فقیری است و بنابراین سطح زندگی اغلب مردم چندان لوکس نیست ولی اختلاف طبقاتی هم مثل همه جا، آن‌جا هم وجود دارد و در بعضی از محله‌ها، خانه‌ها و برج‌های لوکسی وجود دارد. با این همه غذا و نوشیدنی درگرجستان نسبت به ایران خیلی ارزان‌تر است. تقریبا می‌شود با یک حقوق متوسط در ایران، در شهری مثل تفلیس هم زندگی کرد، البته اگر مجبور به پرداخت اجاره خانه نباشید.»

حمید حدود یک‌ ماه ساکن تفلیس بوده و معتقد است که وضع زندگی از نظر اقتصادی برای مردم این شهر چندان هم راحت نیست اما چون مردم راحت‌گیر و ساده‌زیستی هستند، با همین حداقل‌ها هم سر می‌کنند. او این ضعف اقتصادی را یکی از مهمترین دلایل گرجستان برای جذب توریست و مهاجر می‌داند: «به خاطر همین فقر و نبود درآمد اساسی در کشور به جذب توریست و سرمایه‌های خارجی روی آوردند که یکی از این موارد، همین اعطای اقامت برای کسانی است که ملکی با ارزش حداقل ۳۵هزار دلار خریداری می‌کنند.»

اخذ اقامت با خرید ملک

یکی از شایع‌ترین راه‌های اخذ اقامت دایم در گرجستان برای ایرانیان، خرید ملک است و این موضوع آن‌ قدر افزایش یافته که همین چند هفته پیش، سفیر ایران در گرجستان در این زمینه هشدار داد و گفت که «خرید ملک در گرجستان لزوما تضمینی برای اخذ اقامت طولانی‌مدت این کشور نیست.» اما روند پذیرش این اقامت به چه شکل است؟ حمید در این‌ باره می‌گوید: «قیمت خانه از ۲۰هزار دلار تا چند‌ میلیون دلار است که بر اساس متراژ و محل فرق می‌کنند ولی برای دریافت اقامت باید ارزش ملکی که خریده می‌شود، حداقل ۳۵هزار دلار باشد.»

روند کار هم به این صورت است که با خرید ملکی با این قیمت، یک‌ سال اقامت موقت به خریدار اعطا می‌شود که پس از تکرار این اقامت موقت در ۶سال، اقامت دایم برای مهاجران فراهم می‌شود. آن‌ طور که حمید می‌گوید، این روند دریافت اقامت، انگیزه زیادی برای ایرانیان علاقه‌مند به مهاجرت ایجاد کرده و البته امنیت گرجستان هم در افزایش این میل مهاجرت تأثیرگذار بوده است: «انگیزه اغلب ایرانی‌هایی که من با آنها صحبت کردم، هم همین پیدا کردن جایی امن و آرام با آزادی‌های اجتماعی است؛ جایی نزدیک به ایران و ارزان‌ و داشتن جایی برای روزهای آینده.»

برای بار دوم به گرجستان رفتم تا تغییرات را ببینیم

«مرتضی» تابستان گذشته و عید امسال به گرجستان سفر کرد و اکنون قصد خرید خانه در این کشور دارد که بتواند در سال‌های آینده به اقامت دایم برسد. او ساکن سیستان‌وبلوچستان است و می‌گوید در فاصله این ۶ ماه، تغییرات زیادی را در گرجستان و در زمینه جذب توریست دیده است. این جوان ۲۸ساله که در زاهدان شغل آزاد دارد درباره دلیل اصلی سفر خود و نیت خرید خانه در گرجستان می‌گوید: «سه دلیل اصلی برای این سفرها داشتم: کم بودن هزینه - قیمت تورهای گرجستان که از ٨٠٠ تومان شروع می‌شود، نیاز نداشتن به ویزا و دیگر این‌ که می‌دانستم گرجستان به دنبال عضویت در اتحادیه اروپاست و می‌خواستم ببینم یک کشور دقیقا چه تغییراتی را در خودش صورت می‌دهد تا به این موضوع برسد.»

او مانند بسیاری دیگر از توریست‌های ایرانی که به کشورهای دیگر سفر می‌کنند، بحث آزادی‌های اجتماعی را هم مطرح می‌کند: «البته مهمترین دلیل سفر به کشور خارجی به جای ایران، متفاوت بودن شرایط است.  در واقع تجربه دخالت کمتر در زندگی خصوصی آدم‌ها برای من جذاب است.»

مرتضی می‌گوید هزینه زندگی در این کشور کمتر از درآمد افراد است و همین موضوع او را علاقه‌مند به مهاجرت کرده است: «در سال‌های اخیر ایرانی‌های زیادی ساکن گرجستان شدند. کلا هزینه‌های زندگی به نسبت درآمد کمتر است. ماشین اصلا تعرفه واردات ندارد و با هزینه کم زندگی اروپایی را تجربه می‌کنند اما موضوعی که برای من و در سفر دومم جالب بود این‌که طی ٦ ماه خیلی شرایط متفاوت شده بود و مشخص بود که این کشور شدیدا روی گردشگری کار می‌کند.»

تب داغ سفر و اقامت در گرجستان همچنان روبه‌ افزایش است و به نظر نمی‌آید این موج در آینده هم متوقف شود و این در حالی ‌است که مقامات داخلی مدام افزایش سفر و مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور را نگران‌کننده می‌دانند. دو روز پیش، رئیس بانک مرکزی گفته بود که «مسافرت به خارج از کشور در کشورمان بیش از حد معمول است و باید متعادل شود» و این وضع نگرانی کارشناسان اقتصادی و جامعه‌شناسان را به همراه داشته است اما به نظر می‌آید تا دلایل این مهاجرت‌ها دیده نشود، امید به کاهش یا متعادل‌شدن آنها در حد یک آرزو باقی بماند.

روایت یک هموطن ساکن در گرجستان

مردمی خونگرم با خوی ایرانی

هستی آتشکاری (مدیر یک آموزشگاه زبان در گرجستان):

کشور گرجستان تا سال‌های پیش یک کشور ناشناخته برای ایرانیان بود چون ترکیه محیط توریستی‌تر و ایرانی‌پسندتری داشت و ایرانیان از گرجستان بی‌خبر بودند و البته این کم‌کاری از طرف دولت گرجستان هم بود. این کشور چندین‌ سال زیر نظر شوروی بوده و همچنان به حسب عادت منتظر این هستند تا کسی از بیرون بیاید و راه و چاه را نشان دهد و با وجود پارامتر‌های خوب در صنایع کشاورزی همچنان به خودکفایی نرسیده‌اند. به‌ هر حال بعد از کودتا و مشکلات سیاسی ترکیه، کم‌کم حجم توریست کاهش پیدا کرد و تفلیس پررنگ‌تر شد؛ به‌ طوری‌ که در بهار ‌سال گذشته حجم پروازها و مسافران ایرانی از تعداد اتاق‌های هتل‌ها هم بیشتر شد و در شهر با حجم زیاد توریست ایرانی هرگز احساس غربت نمی‌کردید و خیابان روستاولی تفلیس همچون ولیعصر تهران شلوغ بود. در ابتدا به دلیل قوانین اتحادیه اروپا و بالا بردن تعداد افراد ساکن تفلیس مهاجران زیادی از کشورهای ایران، هند، عراق و عربستان در خود جای داد ولی کم‌کم راه‌ها را محدود‌تر و فیلترگذاری کردند.

اما یک پرسش همیشه این است به چه دلیلی گرجستان را انتخاب کردید؟ متاسفانه یا خوشبختانه عده‌ای در ایران معتقدند همه جای دنیا بیشتر از ایران پیشرفت می‌کند و امکانات بهتری در انتظارشان است ولی بدون‌ شک ایران امکانات رفاهی بیشتری برای شهروندان قایل است. ولی از مزایای انتخاب کشور گرجستان برای اقامت ایرانی‌ها می‌توان نزدیک بودن به ایران، بدون ویزا بودن، دریافت اقامت راحت، ورود به اتحادیه و شینگن، رشد سریع و قابل رویت، هوای سالم و مردمان خونگرم با خوی ایرانی، ذائقه غذایی مشترک، موا دغذایی ارزان‌قیمت و مدارس و دانشگاه‌های بین‌المللی معتبر را ذکر کرد.

به دلیل حجم زیاد ایرانی‌ها، این کشور در آینده نزدیک به یکی از قطب‌های مهم بیزینس تبدیل می‌شود چون سرمایه‌های کلانی وارد این کشور می‌شود و افراد کار و کاسبی خودشان را راه می‌اندازند و ما هم از این قافله مستثنا نبودیم. ‌سال پیش آموزشگاه زبان‌های خارجی را تأسیس کردیم و در حال حاضر به این امر مشغول هستم.

شغل ایرانیان پس از مهاجرت

کار در بازار املاک و تورگردانی

آمارها نشان می‌دهد که نزدیک به ۱۰‌هزار ایرانی حالا ساکن گرجستان هستند و به نظر می‌آید این عدد روز به‌ روز درحال افزایش است. افرادی که قصد مهاجرت به این کشور دارند، همواره با این پرسش روبه‌رو هستند که پس از مهاجرت به چه کاری مشغول شوند و مهاجران کنونی به چه مشغول هستند. حمید در پاسخ به این پرسش می‌گوید: «ایرانی‌های گرجستان، اغلب به دلالی و کار فروش املاک مشغول هستند که در این بین دغل‌بازی‌های زیادی هم دیده می‌شود. کار در بازار املاک و تورگردانی اما شغل شایعی در بین جامعه ایرانیان ساکن در این کشور است.»

او درباره امکان انجام کارهای دیگر هم می‌گوید: «اگر کسی تخصص خاصی داشته باشد و به زبان گرجی یا روسی، البته علاوه بر انگلیسی تسلط داشته باشد، با توجه به جمعیت کم گرجستان و نیاز این کشور به متخصص‌ در رشته‌های مختلف امکان پیداکردن کار مناسب وجود دارد.»

حمید مانند تعداد دیگری از ایرانیان که با «شهروند» درباره تجربه خود از سفر و زندگی در گرجستان سخن گفته‌اند، به امکان کلاهبرداری یا سوء‌استفاده برخی افراد و شرکت‌ها هم اشاره می‌کند: «کل فرآیند درخواست اقامت بعد از خرید خانه و ارزیابی ملک به وسیله کارشناسان چیزی در حدود ۲۰دقیقه زمان است که حدود ۹۰ تا ۱۵۰دلار هزینه دارد ولی برخی شرکت‌های ایرانی حتی تا ۵۰۰دلار از مردم برای انجام این کار می‌گیرند، در حالی‌ که هر فردی به راحتی و با آشنایی ابتدایی با زبان انگلیسی می‌تواند خودش این کار را انجام بدهد، چون اپراتورهای این بخش همه به زبان انگلیسی مسلط هستند.»

رژیم لغو روادید مجددا بین ایران و گرجستان چه تاثیری داشت 

افزایش ۴۶۰‌درصدی بازدید ایرانی‌ها از گرجستان در ۲۰۱۷ نسبت به‌ سال قبل

مسعود یارمحمدی (کارشناس مهاجرت به گرجستان):

از ‌سال ۲۰۱۶ که رژیم لغو روادید مجددا بین ایران و گرجستان برقرار شد و همچنین پذیرش گرجستان به‌ عنوان عضو ناظر اتحادیه اروپا و چشم‌انداز روشن پیوستن به اتحادیه و حوزه شینگن در‌ سال ۲۰۲۰ امید ایرانیان به مهاجرت به گرجستان را افزایش داده است.

مهمترین دلایل مهاجرت ایرانیان به گرجستان را به صورت خلاصه می‌توان در این موارد خلاصه کرد: نزدیکی ایران به گرجستان، سهولت در راه‌اندازی کسب‌وکار و راحتی قوانین، حاشیه امن سرمایه‌گذاری و فساد حداقلی، هم‌سطح بودن یا حتی کمتر بودن هزینه زندگی در گرجستان در مقایسه با کلانشهرهای ایران مثل تهران، وجود روابط فرهنگی و تاریخی با گرجستان، فرصت‌های جدید در سهولت دسترسی به بازارهای اروپا، وجود شرایط اقلیمی مناسب که همان آب و خاک است و امنیت بیشتر در میان کشورهای همسایه نظیر ارمنستان، جمهوری آذربایجان و حتی ترکیه.

عموما ایرانیان پس از مهاجرت در سه زمینه وارد می‌شوند؛ بحث اول تجارت است، بخش دوم مربوط به سرمایه‌گذاری در زمینه املاک است که عموما جذابیت دارد و مورد سوم سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی و دامپروری است؛ مثلا احداث گلخانه یا استخرهای پرورش ماهی یا پرورش دام و طیور.

آمار‌ سال ۲۰۱۷ نسبت به ‌سال قبل، افزایش ۴۶۰‌درصدی بازدید توریست‌های ایرانی از گرجستان را نشان می‌دهد. در زمینه تجارت هم چنین روندی را شاهد هستیم؛ به‌ طوری که امروز تعداد ایرانیان ساکن گرجستان به حدود ۱۰‌هزار نفر رسیده است.»

به گزارش ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی این دانشگاه، "دانشگاه استکهلم"( Stochholm University)، دانشگاهی دولتی در شهر استکهلم سوئد است.

این دانشگاه در سال 1878 به عنوان یک "کالج" فعالیت خود را آغاز کرد. بنابراین می‌توان گفت دانشگاه استکهلم چهارمین دانشگاه قدیمی کشور سوئد است. گفتنی است این دانشگاه از سال 1960 به عنوان یک دانشگاه رسمی انتخاب شد.

این دانشگاه  به طور کلی دارای دو بخش "علوم طبیعی و انسانی" و "علوم اجتماعی" است.

این دانشگاه با پذیرش بیس از 34 هزار دانشجو در چهار دانشکده "حقوق"، "علوم انسانی"،"ریاضی" و "علوم طبیعی" یکی از بزرگترین دانشگاه‌های حوزه اسکاندیناوی است.

دانشگاه استکهلم در "رتبه‌بندی دانشگاه‌های جهان"(ARWU) در بین 100 دانشگاه برتر دنیا است. همچنین در رتبه‌بندی "QS" نیز رتبه 84 را در میان دانشگاه‌های جهان دارا است.

 کلاس‌های دانشگاه استکهلم از تجهیزات کاملی برخوردار است. سالن‌های سخنرانی و سالن اجتماعات این دانشگاه موسوم به "مگنا" مجهز به دستگاه‌های مدرن ترجمه همزمان است، از این رو سالنی است که سخنرانی‌های برندگان جوایز نوبل در آن برگزار می‌گردد.

دانشگاه استکهلم بیش از 70 دانشکده را در خود جای داده است که در بسیاری از آنها دوره‌های آموزشی به زبان انگلیسی برگزار می‌شود و دانشجویان بین‌المللی بسیاری در آنها به تحصیل مشغولند.

 با این وجود، بیشتر دوره‌های آموزشی با این ویژگی شامل کارشناسی ارشد و دکترا می‌شوند و بیشتر دوره‌های لیسانس در دانشکده‌های مختلف دانشگاه استکهلم به زبان سوئدی در جریان هستند.

دانشگاه استکهلم یک دانشگاه دولتی است که تصمیمات اتخاذ شده در دانشگاه کاملا دولتی است.

آموزش و پژوهش در این دانشگاه در حوزه‌های "علوم طبیعی" و "علوم انسانی" صورت می‌گیرد که در این زمینه 4 دانشکده با 70 بخش، موسسه و مرکز در حوزه‌های "علوم انسانی"، "حقوق"، "علوم طبیعی" و "علوم اجتماعی" وجود دارد.

"مرکز تحقیقات دریایی دانشگاه استکهلم"(SMF)، آزمایشگاه "آزکو" را در این دانشگاه فراهم آورده است که به بررسی و تحقیق در مورد "اکوسیستم ها"، "محیط زیست" و تاثیرات انسان بر آن‌ها می‌پردازد.

مرکز تحقیقات جانورشناسی "Tovetorp" نیز که متعلق به گروه زیست شناسی دانشگاه استکهلم است، فعالیت‌های پژوهشی و آموزشی در زمینه اکولوژی و اخلاق انجام می‌دهد و هر ساله 600 دانشجو در این مرکز به تحقیقات علمی می پردازند.

در مرکز تحقیقاتی "Tarfala" نیز که متعلق به گروه جغرافیا است، تحقیقات هواشناسی و اقلیمی انجام می‌شود.

این دانشگاه محققان بزرگی را تربییت کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به "سوانت آرنیوس" اشاره کرد.

"سوانت آرنیوس" برندۀجایزۀ "نوبل شیمی" در سال 1903 شد.  آرنیوس معتقد بود که اسیدها و بازها هنگام حل شدن در آب، به طور جزئی یا کامل تفکیک می‌شوند و ذره‌های بارداری به نام یون‌ها را پدید می‌آورند. این ایده آرنیوس، در زمان خود یک ایدۀ انقلابی بود. به طوری‌ که اغلب شیمیدان‌ها بر این باور بودند که مولکول‌ها نمی‌توانند به یون‌های مثبت و منفی شکسته شوند. 

همچنین "هانس کارل آگوست سیمون فون اوبر شلپین" بیوشیمیست آلمانی متولد سوئد است که در سال ۱۹۲۹ برای تحقیقات در عرصه تخمیر قند و آنزیم‌های تخمیرکننده موفق به دریافت جایزه "نوبل شیمی" شد. او استاد شیمی عمومی و آلی در دانشگاه استکهلم و مدیر موسسه خود در زمینه تحقیقات شیمی آلی بود.