به گزارش ایسنا و به نقل از "ال پاییس"، مریم میرزاخانی، ریاضیدان ایرانی، سال گذشته در اثر سرطان از دنیا رفت. او، نخستین زنی بود که موفق شد مدال فیلدز که بالاترین مدال در رشته ریاضی است، به دست آورد.

مدال فیلدز هر چهار سال یک بار در "کنگره بین‌المللی ریاضی" به ریاضیدان‌های برجسته زیر 40 سالی اعطا می‌شود که دستاورد قابل‌توجهی در علم ریاضیات داشته‌اند. در حال حاضر نیز میرزاخانی، تنها زن در فهرست 56 برنده این مدال است.

مریم میرزاخانی، بینش جدیدی را نسبت به ریاضیات به ما نشان داد. نبوغ، این بار خود را در قالب یک زن ایرانی به جهان نشان داد که روی برگه‌های نامحدود، نظریاتی را ارائه می‌داد.

مجله "Nature"، میرزاخانی را به عنوان یکی از تاثیرگذارترین دانشمندان سال 2014 معرفی کرد و او را "پیشگام سطح" نامید. میرزاخانی در کار ناتمام خود، با موضوعاتی چون سیستم‌های پویا و هندسه سروکار داشت اما تخصص او، در مورد درک تقارن سطح بود. او، سطوح را مدلی برای درک اشیایی با ابعاد بالا می‌دانست.

میرزاخانی برای انجام تز دکتری خود، به "دانشگاه هاروارد"(Harvard University) آمریکا رفت. سپس، در دانشگاه‌های "پرینستون"(Princeton University) و "استنفورد" (Stanford University) مشغول به کار شد و تا هنگام مرگ نیز استاد دانشگاه استنفورد بود.

مطالعات اصلی میرزاخانی، در مورد انواع مسائل مربوط به "هندسه هذلولی"(Hyperbolic) بود که در واقع، سطوحی شبیه به یک "چیپس" یا انحناهای یک "کلم بروکلی" را مورد مطالعه قرار می‌دهد اما این اشکال بر خلاف چیپس یا سبزیجات، دارای سوراخ‌هایی در انتها هستند. اگر تجسم چنین اشکالی سخت است دلیل خوبی برای آن وجود دارد؛ سطوحی که میرزاخانی آنها را بررسی می‌کرد، محدود به دنیای واقعی نبودند.

در دنیای ریاضی، یک میز نباید لزوما مسطح و مستطیل شکل، بلکه می‌تواند هر سطحی باشد. قسمت بیرونی کره یا قسمت بیرونی دونات، مثال‌های بارزی از سطوح ریاضی هستند. میان این دو نوع سطح، یک تفاوت قابل توجه وجود دارد؛ یکی از آنها دارای سوراخ است.

ما نمی‌توانیم شکل یک گوی را بدون ایجاد تغییرات ناگهانی که در DNA آن تغییر ایجاد می‌کنند، عوض کنیم؛ بنابراین می‌توان گفت که این دو شیء، از نظر توپولوژی متفاوت هستند. توپولوژی، تغییر شکل اشیاء و هندسه، چگونگی اندازه‌گیری آنها را بررسی می‌کند.

ریاضی‌دانان اغلب این سطوح را با مطالعه منحنی‌هایی که روی آنها قرار می‌گیرند، درک می‌کنند. حلقه‌های ساده، دسته مهمی از این سطوح هستند (در این دسته منظور از کلمه "ساده" حلقه‌هایی است که خود را قطع نمی‌کنند).

میرزاخانی در تز دکتری خود مسئله‌ای را حل کرد که در نگاه اول ساده به نظر می‌رسد، اما در واقع پاسخ به آن بسیار دشوار است؛ در یک سطح هذلولی مشخص، چند حلقه ساده که کمتر از یک طول مشخص هستند، وجود دارد؟

"کورتیس مک‌مولن" (Curtis Tracy McMullen)، استاد راهنمای تز دکتری میرزاخانی که استاد ریاضیات دانشگاه "هاروارد" نیز بود، عنوان کرد که میرزاخانی پس از چند هفته از رسیدن به جواب این سوال با یک خبر غافلگیرکننده نزد وی رفته است. میرزاخانی از راه‌حل و کارهای خود برای اثبات فرضیه "Witten" استفاده کرده و با روش جدیدی آن را اثبات کرده بود که یک نتیجه مهم در نظریه این رشته بود.

میرزاخانی در سال‌های تحصیل در مقطع دکترا، بررسی مسئله سطوح دارای سوراخ‌های بیشتر را بررسی کرد و با نتایج این بررسی توانست در سال 2014 مدال فیلدز را به دست آورد.

به گزارش ایسنا، این روزها در «باغ کتاب تهران» نمایشگاهی با نام «هیچ و همه» از مجسمه‌های پرویز تناولی و ۴۰ نفر از شاگردانش برپاست و تا ۱۲ مرداد ماه ادامه دارد.

تناولی در این باره توضیح داده است «من و ۴۰ نفر از شاگردانم در این نمایشگاه حضور داریم. شاگردان جاافتاده‌ای که هرکدام هنرمند هستند و در بازار هنر حضور دارند و هیچ‌کدام تازه‌کار نیستند. این‌ها شاگردان منتخب هستند و ۴۰ شخصیت کاملا متفاوت دارند؛ هر کدام با شخصیت خودش کارش را انجام داده‌ است. من حداقل سهم را دارم و با سه، چهار کار از مجموعه «هیچ» در این نمایشگاه شرکت کرده‌ام تا شاگردانم دور هم جمع شوند و نمایشگاهی برگزار کنند.»

محرومیت مدارس سیستان و بلوچستان در قاب یک عکاس

نمایشگاه عکس‌های فاطمه گشانی با عنوان «میان من و تو شهری است بی‌پنجره» جمعه ۲۲ تیرماه در خانه هنرمندان ایران افتتاح می‌شود.

محرومیت آموزشی مدارس دشت یاری سیستان و بلوچستان محوریت این نمایشگاه است که در گالری بهار خانه هنرمندان روی دیوار می‌رود و تا سوم مرداد میزبان علاقه‌مندان است.

همچنین در همین روز نمایشگاه خوشنویسی پویان مکوندی با نام « از میر تا میر» در گالری تابستان خانه هنرمندان ایران روی دیوار می‌رود و تا ۲ مرداد برقرار است.

۴۰۵ فریم عکس روی دیوارهای موزه امام علی(ع)

دهمین نمایشگاه عکس‌های برتر سال «دوربین. نت» ۲۲ شهریور ماه در موزه هنرهای دینی امام علی(ع) برگزار می‌شود، در این نمایشگاه، ۴۰۵ فریم عکس منتخب سال ۹۶ از ۴۰۵ عکاس در اندازه ۴۰ در ۳۰ سانتیمتر به نمایش درمی‌آید.

این نمایشگاه جمعه، ۲۲ شهریور ماه ساعت ۱۷ تا ۲۰ افتتاح می‌شود و تا سه شنبه (دوم مرداد ماه) در خیابان حضرت ولی عصر (عج)، روبه‌روی بزرگراه هاشمی رفسنجانی (نیایش)، بلوار اسفندیار، موزه هنرهای دینی امام علی(ع) برقرار خواهد بود. ساعت کار موزه شنبه تا پنجشنبه ساعت ۹ تا ۱۸ است.

هنرمندی که به افتتاحیه نمایشگاهش نمی‌رسد

نمایشگاه آثار نقاشی پری سیف‌اله‌زاده با نام «درختان سیال من» روز جمعه ۲۲ تیر در حالی افتتاح می‌شود که خالق این آثار به دلیل تصادف و آسیب به دنده‌هایش امکان حضور در افتتاحیه را ندارد.

نمایشگاه «درختان سیال من» تا روز چهاشنبه (۲۶ خرداد ماه) از ساعت ۱۶ تا ۲۰ در گالری شکوه برپا خواهد بود.

«معرق»کاری‌ها در فرهنگسرای ارسباران

یک نمایشگاه گروهی با ارائه آثار معرق ۲۲ تیر ماه ساعت ۱۶ در گالری یک فرهنگسرای ارسباران به سبک تفکیک رنگ با شباهت زیاد به نقاشی و برش‌های دقیق انواع چوب‌های طبیعی در رنگ‌های متفاوت برگزار می‌شود.

علاقه‌مندان برای بازدید از نمایشگاه می‌توانند ساعت ۱۴ تا ۲۰ به فرهنگسرای ارسباران به نشانی خیابان شریعتی، بالاتراز سیدخندان، خ جلفا مراجعه کنند.

بار دیگر «دوست خیالی من»

نمایشگاه «دوست خیالی من۲» با آثاری از هنرمندان تصویرگر و نقاش ۲۲ تیرماه در گالری فردا برپا می‌شود.

در این نمایشگاه بیش از ۲۰۰ اثر روی دیوار خواهد رفت و در استیتمنت آن آمده است: «خیال پردازی امریست عادی که  در همه ما وجود دارد  این رویا پردازی ها باعث می‌شوند در خلوت خود موجوداتی  را ببینیم که دیده نمی‌شوند اما وجود دارند و همیشه مانند یک دوست خیالی کنار ما قرار می گیرند. این دوست می‌تواند تصویری از خوشی‌ها و ناخوشی‌های ما باشد و یا می‌تواند کودک درونی ما باشد که سالهاست آن را از دیگران پنهان کرده‌ایم...»

این نمایشگاه از ۲۲ تا ۲۸ تیرماه در گالری فردا برپا خواهد شد و علاقه‌مندان برای دیدن آن می‌توانند از ساعت ۱۶ تا ۲۰ به گالری فردا واقع در خیابان کریمخان زند، زیر پل کریم‌خان، خیابان حسینی، کوچه اعرابی ۶، پلاک ۲ واحد ۲ مراجعه کنند. گالری روزهای پنجشنبه از ساعت ۱۶ تا ۱۸ میزبان بازدیدکنندگان است.

روز آخر یک نمایشگاه

نگاه به پرتره‌نگاری معاصر و توجه به رویکرد جوان به پرتره سازی موضوعی است که این روزها گالری ایده با نمایشگاه «هر هنرمند یک صورت» به آن پرداخته است. در این نمایشگاه بیش از ۲۰ هنرمند به ارائه آثاری با موضوع پرتره پرداخته‌اند.  این آثار توسط سحر امینی گردآوری شده است.

در این نمایشگاه ۲۸ اثر در ابعاد مختلف توسط ۲۲ هنرمند به نمایش گذاشته شده است و علاقه‌مندان برای بازدید از آن  می‌توانند تا ۲۱ تیرماه همه روزه از ساعت ۱۰ تا ۱۹ به گالری ایده واقع در میدان هفت تیر، خیابان قائم مقام، میدان شعاع، خیابان هجدهم، پلاک۲۶ مراجعه کنند.

بازدید روانشناختی ـ ادراکی نجواهای شخصی یک هنرمند

آثار نقاشی افسانه مسگرزاده با عنوان «شرابه‌های یک ذهن رنگی» روی دیوار می‌رود. به عقیده او، مخاطب در این مجموعه به بازدید روانشناختی ـ ادراکی نجواهای شخصی، هنری من  که طی دو سال اخیر از شخصیت‌ها، فیگورها و رنگ‌های روایت‌گر انتزاعی و اشکال شاعرانه در سبک اکسپریوفوویسم (سبک ابداعی هنرمند) که از تلفیق سبک و کنش اکسپرسیونیسم و فوویسم است، خواهد رفت.

نمایشگاه «شرابه‌های یک ذهن رنگی» روز جمعه ۲۲ تیرماه از ساعت ۱۷ تا ۲۱ افتتاح می‌شود. علاقمندان برای بازدید از این نمایشگاه می‌توانند تا ۲۷ تیرماه از ساعت ۱۱ تا ۲۰ به گالری سایه واقع در خیابان کریمخان، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم پلاک ۲۱ مراجعه کنند.

در تاریکی ...

نمایشگاه نقاشی‌های مینا فشنگچی با نام «در تاریکی» ۲۲ تیرماه در گالری ویستا برگزار خواهد شد.

این هنرمند در توضیح این نمایشگاه آورده است «این مجموعه شامل سه گروه نقاشی است که می‌توان گفت ارتباط مضمونی با یکدیگر دارند. پرتره زن و ریشه گیاهان سال‌هاست که در نقاشی‌هایم حضور دارند، و همچنین اندام‌های داخلی  بدن که از نظرماهیتی برایم مانند ریشه‌ها هستند، مخفی  اما مهم. شاید بتوانم بگویم که در این مجموعه بیشتر به دنبال چیزهای نادیده و نادیده گرفته شده بودم. ریشه‌ها را از گوشه و کنار خیابان و طبیعت پیدا می‌کردم و ساعت‌ها از آنها عکاسی و سپس نقاشی می کردم...»

علاقه‌مندان می‌توانند برای بازدید از این نمایشگاه تا اول مردادماه به خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچه ۱۲، پلاک ۱۱ مراجعه کنند. گالری روزهای شنبه تعطیل است.

به یاد قهرمانان فوتبال دهه‌ ۴۰ و ۵۰

نمایشگاه انفرادی «ایران ناسیونال» از مجموعه آثار علی آل‌حسینی برگزار شده که عکس‌هایی از قهرمانان ملی فوتبال دهه‌های ۴۰ و ۵۰ خورشیدی را با مِتد چاپ دستی روی پارچه به تصویر کشیده است.

علاقمندان برای بازدید از این نمایشگاه می‌توانند تا بیست و ششم تیر ماه، به گالری فرشته واقع در شریعتی، پایین‌تر از پل صدر، جنب شهر کتاب فرشته، شماره ۱۶۷۱ مراجعه کنند.

چه کردیم؟ چه می‌کنیم؟

گالری سایه پلاس میزبان نمایشگاه انفرادی آثار نقاشیِ شیما شوقی بیگی، با نام «چه کردیم؟ چه می کنیم؟» است.

مسگرزاده در این باره گفته است: «چه کردیم چه میکنیم؟ به اسم اعتقاد و رسم و سنت، با وجود ظاهری زیبا و بامحبت یکدیگر را حذف و دفن می کنیم ...»
افتتاح این نمایشگاه در روز جمعه ۲۲ تیرماه است که علاقه‌مندان می توانند از ساعت ۱۷ الی ۲۱ در مراسم افتتاحیه نمایشگاه حضور داشته باشند. گالری سایه در خیابان کریمخان، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم پلاک ۲۱، تا ۲۷ تیرماه همه روزه از ساعت ۱۱ تا ۲۰  پذیرای علاقه مندان و هنردوستان خواهد بود.

نمایشگاه «در ستایش زوال»

گالری فرمانفرما، از ۲۲ تیر ماه تا ۷ مرداد ماه سال ۱۳۹۷، نمایشگاهِ انفردی میترا سلطانی را برگزار می‌کند. این هنرمند که دانش آموختۀ مقطع کارشناسی ارشد رشته گرافیک دانشگاه هنر تهران است، با پیشینه‌ای که در دورۀ کارشناسیِ رشتۀ نقاشیِ دانشگاهِ شاهد، اخذ کرده؛ آماده است تا جهان بینی اش نسبت به هنر را در مجموعۀ اخیرِ نقاشی هایش ارائه دهد.
«در ستایش زوال» نام این مجموعه از آثار اوست که بیانگرِ نگرشِ این هنرمند به جهان پیرامونش است. نقاشی‌های میترا سلطانی، معرفِ فلسفه‌ای است مبتنی بر ناپایداری و نقصان. او در دنیای اطرافش به دنبال ردِّ پایِ زمان می‌گردد و همواره درصدد است تا حس زیبایی شناسیِ نابش را درون عیب و نقص و در نهایت سادگی ببیند.
گالری فرمانفرما به آدرس خیابان کریمخان زند، خیابان خردمند شمالی، کوچه اعرابی ۲ همه روزه  به غیر از دوشنبه ها از ساعت ۱۲ الی ۲۰ و روزهای جمعه از ساعت ۱۶ تا ۲۰ پذیرای بازدیدکنندگان است.

به گزارش ایسنا، «جعفر محمدی» در «عصر ایران» نوشت: «مائده نوجوان ۱۷ ساله‌ای است که در خانه‌اش می‌رقصید و ویدئوی رقص‌هایش را در صفحه اینستاگرامش منتشر می‌کرد. رقص‌های این دختر نوجوان اما چندان ادامه‌دار نشد. پلیس او را شناسایی و دستگیر کرد، صفحه‌اش را بست و صداوسیما هم بیکار ننشست و با دوربین سراغش رفت و فیلمی از اعترافاتش (!) گرفت و منتشر کرد. دخترک - که البته در تصویر تلویزیون صورتش معلوم نبود - با بغض و ترس می‌گفت که از جایی خط نگرفته و فقط می‌خواسته جلب توجه کند.

مائده البته تنها فعال اینستاگرام نیست که پلیس سراغش رفته است. دست کم سه نام دیگر نیز در روزهای اخیر به عنوان «شاخ‌های اینستا» مطرح شده که با رقص، دنبال‌کننده (فالوور) جذب می‌کردند و به همین اتهام بازداشت شده‌اند.

این که پلیس یک دختر نوجوان - که نه دزدی کرده، نه مرتکب قتل شده، نه کلاهبرداری می‌کرده، نه مرتکب پولشویی یا اقدامات تروریستی شده و تنها جرمش رقصیدن بوده - را بگیرد و صداوسیمای کشور نیز تصویر و صدای گریان او را روی آنتن رسانه ملی بفرستد تا درس عبرتی باشد برای مردم که نرقصند و اگر هم رقصیدند، فیلمش را منتشر نکنند، حتماً سابقه خوبی برای تاریخ معاصر ایران نخواهد بود.

بله! رقص زن و انتشار فیلم رقص در جمهوری اسلامی ممنوع است و مائده و دیگران نیز باید به عنوان شهروندان این کشور، به قوانین و مقررات آن پایبند می بودند، حتی اگر آنها را قبول نداشتند. اما آیا تمام کسانی که قوانین و مقررات این کشور را نقض می‌کنند، به این سرعت و قاطعیت دستگیر می‌شوند و جلوی دوربین‌های تلویزیون اشک‌شان را درمی‌آورند؟

چگونه است که در ماجرای صندوق‌های مالی و اعتباری غیر مجاز، هزاران میلیارد تومان از پول مردم توسط چند نفر رسماً و علناً بالا کشیده می‌شود، خانواده‌های زیادی به خاک سیاه می‌نشینند، کار به اعتراضات خیابانی و بزن و بگیر و ببند می‌کشد ولی حتی یک نفر از مدیران این صندوق‌ها را کت‌بسته به تلویزیون نمی‌آورند و مانند آن دختر نوجوان اشکش را درنمی‌آورند که با این همه پول چه کرده‌ای؟

چگونه هیچکس هنوز نمی‌داند کسانی که دکل‌های نفتی را دزدیدند، چه کسانی هستند و پشت‌شان به که گرم است؟

مردم چگونه شب در تلویزیون اشک‌های مائده که در گرماگرم نوجوانی و بی‌تجربگی، رقصیده و در صفحه‌اش منتشر کرده را ببینند و صبح در روزنامه بخوانند که هزاران خودروی لوکس توسط برخی دولتی‌ها به طور غیر قانونی ثبت سفارش و وارد کشور شده است و این دو خبر را با هم مقایسه نکنند و نگویند چگونه دختر نوجوان را سکه یک پول می‌کنید ولی حتی از معرفی اسامی این دزدهای چند هزار میلیارد تومانی خودداری می‌کنید؟

چگونه عوامل قاچاق ۱۵ الی ۲۰ میلیارد دلاری در سال، زمین‌خوارانی که هزاران هکتار از اراضی ملی را تصاحب کرده‌اند، از ما بهترانی که مجوزهای خاص صادرات نفت گرفتند و معلوم نشد که پولش را چه کردند، دلالانی که با ارز دولتی اختصاص یافته برای دارو خودورهای لوکس وارد کردند، کسانی که با دستکاری در تعرفه قیر، موبایل و خودرو، یک‌شبه هزاران میلیارد تومان به جیب زدند، آنان که با تأسیس شرکت‌های چند روزه، قراردادهای میلیاردی با بخش‌های دولتی بستند و ... معرفی و رسوا نشدند ولی چند دختر و پسر نوجوان و جوان که در برابر آن تبهکاران، بچه‌هایی بیش نیستند و کاری نکرده‌اند سوژه برنامه تلویزیونی می‌شود که آی مردم! بشتابید که چه مجرمانی را گرفته‌ایم!

این همه مردم گفتند که غارتگران بیت‌المال را بگیرید و معرفی‌شان کنید، نتیجه‌اش این شد که چند دختر و پسر را به جرم رقص بگیرند و در تلویزیون به ملت نشان دهند؟ آیا شنیدن و درک صدای مردم، این قدر سخت است یا تجاهل می کنند؟

اگر اسلام به خطر می‌افتد، اگر اخلاق جامعه فاسد می‌شود، اگر نظام تهدید می‌شود، اگر منافع ملی آسیب می‌بیند، اگر فقر در جامعه گسترش می‌یابد، اگر مردم امید و اعتمادشان را از دست می‌دهند، اگر دشمان خارجی ایران دندان طمع برای این آب و خاک تیز می‌کنند، ریشه این‌ها، رقص فلان دختر نوجوان در صفحه اینستاگرامش نیست، علت اصلی‌اش این است که ما، امور مهم را واگذاشته‌ایم و به جای پرداختن به موضوعات اصلی کشور و حل بحران‌هایی که موجودیت‌مان را تهدید می‌کنند، دل خوش کرده‌ایم که چند نوجوان و جوان اینستاگرامی را دستگیر و در برابر مردم، خردشان کردیم؛ بی‌توجه به آن که همین رفتار نیز مجدداً حس تبعیض و بی‌عدالتی را در جامعه گسترش می‌دهد.»