به گزارش ایسنا، بیش از ۱۵ ساعت از آغاز انتخابات نماینده مدیران مسوول در هیات نظارت بر مطبوعات باقی مانده است و آخرین خبرها از تعداد نامزدهای نهایی برای شرکت در انتخابات فردا، حاکی از شرکت ۱۱۶ مدیر مسوول رسانه است.

این انتخابات به صورت الکترونیکی و از طریق سامانه جامع رسانه‌های کشور از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۶ فردا سه شنبه ۲۰ آبان‌ماه برگزار می‌شود و مطابق قانون در صورت عدم احراز اکثریت مطلق مدیران مسوول در مرحله اول، نوبت بعدی آن پس از دو هفته در روز سه شنبه چهارم آذرماه برگزار خواهد شد.

سیدعلاءالدین ظهوریان ـ دبیر هیات نظارت بر مطبوعات ـ آخرین فرصت اعلام انصراف نامزدهای هجدهمین دوره انتخابات نماینده مدیران مسوول در هیات نظارت بر مطبوعات را پایان وقت اداری دوشنبه، ۱۹ آبان‌ ماه اعلام کرده بود.

همچنین طبق اعلام محمد خدادی، معاون مطبوعاتی، پلیس فتا و مرکز ماهر هم در برگزاری این انتخابات همکاری می‌کنند و به صورت مجازی نظارت دارند تا تخلفی صورت نگیرد.

در مجموع ۴ هزار و ۴۴ نفر از مدیران مسوول، حائز شرکت در انتخابات برای رای‌دهی و تعیین نماینده مدیران مسوول رسانه‌ها در هیات نظارت بر مطبوعات بودند که در ثبت نام اولیه ۲۱۴ نفر شرکت کردند و در نهایت با انصراف ۹۸ نفر، تعداد شرکت کنندگان نهایی به ۱۱۶ مدیر مسوول رسیده است.

بر اساس این گزارش، حسین انتظامی از سال ۱۳۸۳ تاکنون، نماینده مدیران مسوول در هیات نظارت بر مطبوعات بوده است و پس از هشت بار نمایندگی، امسال از شرکت در این دوره از انتخابات انصراف داد.

به گزارش ایسنا، روزنامه دنیای‌ اقتصاد نوشت: «در مورد حق پخش تلویزیونی به دفعات صحبت شده است. صداوسیمای ایران مثل همه جای دنیا باید پول پخش مسابقات فوتبال را به برگزارکنندگان بپردازد اما زیر بار این تکلیف نمی‌رود. در این شرایط فوتبال برای تلویزیون نقش دکان دو نبش بسیار سودآور را بازی می‌کند؛ از یک طرف صداوسیما با پخش مسابقات مهم مخاطب جذب می‌کند، از سوی دیگر به واسطه پخش آگهی‌های تبلیغاتی درآمد نجومی کسب می‌کند و از همه مهم‌تر این که از هزینه‌های برنامه‌سازی برای این ساعات معین معاف می‌شود. تمرکز گزارش پیش رو، روی همین مورد سوم است. قصد داریم مقایسه کنیم و ببینیم اگر تلویزیون ناچار بود به جای پخش مسابقات پرسپولیس و استقلال، سریال بسازد و روی آنتن ببرد چقدر باید خرج می‌کرد.

هزینه‌های سریال‌سازی در تلویزیون ایران همیشه یک بحث داغ و جذاب بوده است. این موضوع مربوط به امروز و دیروز هم نیست. سریال امام علی(ع) در فاصله سال‌های ۷۰ تا ۷۵ با بودجه تقریبا ۲۷۰ میلیون تومانی ساخته شد. تولید سریال یوسف پیامبر در سال ۸۷ حدود شش‌ونیم میلیارد تومان هزینه داشت. سریال در چشم باد که تولید آن از سال ۸۳ تا ۸۷ طول کشید، ۱۲ میلیارد تومان خرج روی دست مدیران تلویزیون گذاشت و ساخت سریال مختارنامه بین سال‌های ۸۲ تا ۸۸ هم ۲۰ میلیارد تومان هزینه داشت. خب شاید بگویید اینها سریال‌های فاخر هستند که تولید هر کدام‌شان چند سال طول کشیده است؛ بنابراین جالب می‌شود اگر بدانید سریال پایتخت ۶ که به خاطر شیوع کرونا نیمه‌تمام باقی ماند، با هزینه ۲۳ میلیارد تومانی روانه آنتن شد. همچنین فصل دوم سریال «نون‌خ» ۱۵ میلیارد تومان هزینه داشت که سه میلیارد تومان آن توسط استانداری پرداخت شد. گفته می‌شد هزینه تولید سریال‌های عادی در تلویزیون بین دقیقه‌ای ۳ تا ۱۰ میلیون تومان است. این البته برآورد دو سال قبل بوده که حتما تا الان تغییر زیادی کرده است. همین برآورد به ما می‌گوید ساخت یک سریال آپارتمانی ساده با بازیگران متوسط، حداقل دقیقه‌ای سه میلیون تومان خرج دارد. حالا برویم سراغ لیگ برتر. شبکه سه در طول هر فصل فوتبالی ۵۸ مسابقه پرسپولیس و استقلال را به‌صورت زنده پخش می‌کند. ۵۸ تا ۹۰ دقیقه می‌شود ۵۲۲۰ دقیقه و این عدد ضرب‌در سه میلیون تومان (کف هزینه تولید سریال) ما را به عدد ۱۵ میلیارد و ۶۶۰ میلیون تومان می‌رساند. حالا اگر هزینه ۱۰ میلیون تومانی مربوط به تولید هر دقیقه از سریال پربیننده را در نظر بگیریم، تنها پخش مسابقات سرخابی‌ها ۵۲ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان در حوزه برنامه‌سازی به سود تلویزیون است.

بدون در نظر گرفتن هر ثانیه آگهی چند میلیونی که خودش سر به فلک می‌کشد، تلویزیون بابت پخش مسابقات سرخابی‌ها در لیگ برتر بین ۱۵ تا ۵۰ میلیارد تومان از هزینه برنامه‌سازی معاف می‌شود. این تازه غیر از مسابقات حذفی، سوپرجام و آسیایی دو تیم است. تازه مخاطب دائمی و قطعی مسابقات فوتبال هم تضمین‌شده است؛ بر خلاف بسیاری از سریال‌های تلویزیونی پرهزینه که شکست می‌خورند. همچنین تلویزیون چندین برنامه ترکیبی و تحلیلی جانبی هم با خوراک همین مسابقات روی آنتن می‌برد. حالا حساب کنید ببینید بدهی واقعی صداوسیما به فوتبال چقدر است. انصافا خدا را خوش می‌آید باشگاه‌های ما به خاطر فقر مالی شاهد جدایی مهم‌ترین ستاره‌های‌شان باشند، بعد تلویزیون چنین سود هنگفتی از قبل آنها ببرد؟»

به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، چیزهای زیادی در مورد رایانه های کوانتومی گفته می شود و محققان ادعا می کنند که آنها قادر به انجام همه چیز از رمزگشایی دستگاه های رمزگذاری شده گرفته تا معکوس کردن زمان هستند، اما رایانه های کوانتومی هنوز استفاده اصلی خود را نیافته اند و دلیل این امر این است که آنها هنوز عملی و کاربردی نشده اند.

اکنون دانشمندان شرکت گوگل با استفاده از یک رایانه کوانتومی برای شبیه سازی یک واکنش شیمیایی، هر چند یک نمونه ساده از آن، گامی در پیشبرد عملی محاسبات کوانتومی برداشته اند. این شرکت برای دستیابی به این کار شگرف از رایانه موسوم به "سیکامور"(Sycamore) ساخته خود استفاده کرد.

شما ممکن است "سیکامور" را از سال ۲۰۱۹ به خاطر بیاورید؛ زمانی که این رایانه در مدت زمان ۲۰۰ ثانیه کاری را انجام داد که گوگل ادعا می کرد انجام آن توسط یک ابر رایانه ۱۰ هزار سال طول می کشد و گوگل با دستیابی به این نقطه عطف، ادعا کرد که به "برتری کوانتومی" دست یافته است.

در محاسبات کوانتومی، برتری کوانتومی توانایی بالقوه دستگاه‌ها برای حل مشکلاتی است که رایانه های  کلاسیک عملاً از انجام آن ناتوان هستند.

در واقع این شبیه سازی واکنش شیمیایی جدید احتمالاً برای "سیکامور" مناسبتر است، زیرا اتم ها و مولکول ها توسط مکانیک کوانتومی اداره می شوند و این امر باعث می شود رایانه های کوانتومی بهترین راه برای شبیه سازی دقیق آنها باشند.

در این مطالعه، دانشمندان یک مولکول دیازن را طی فرآیندی شبیه سازی می کنند که اتم های هیدروژن خود را در اطراف نیتروژن مستقر و تنظیم می کنند.
محققان برای بررسی اینکه شبیه سازی جدید آنها دقیق است یا نه، همان واکنش را روی رایانه های کلاسیک اجرا کردند. "رایان بابوش" از گوگل گفت که علیرغم اینکه این واکنش یک واکنش ساده است، این کار گامی بزرگ در راه محاسبات کوانتومی است.

وی افزود: اکنون ما محاسبات کوانتومی شیمی را در مقیاس کاملاً متفاوتی انجام می دهیم. کار قبلی شامل محاسباتی بود که شما اساساً می توانستید با مداد و کاغذ و به صورت دستی انجام دهید، اما مطمئناً برای انجام نمایشی که اکنون شاهد آن هستیم، به یک رایانه احتیاج دارید.

وی ادامه داد: از این پس مقیاس گذاری الگوریتم برای انجام واکنش های پیچیده تر باید تقریبا ساده باشد. تمام آنچه که مورد نیاز است تعداد بیشتری کوبیت(کوچکترین واحد کوانتومی) و تغییرات کوچک در محاسبه است.

به گزارش ایسنا، تلگرام که بدون شک یکی از محبوب‌ترین اپلیکیشن‌های پیام‌رسان در جهان به شمار می‌رود، قابلیت و امکانات منحصر به فردی دارد که آن را از بسیاری دیگر از رقبای قدرتمند خود همچون واتس‌اپ و فیس‌بوک مسنجر متمایز می‌کند. تنها نقطه ضعفی که این اپلیکیشن نسبت به رقبای خود دارد، عدم امکان برقراری تماس تصویری است که حالا بر اساس تازه‌ترین گزارش‌های منتشر شده در وب سایت Gizchina به نظر می‌رسد که تلگرام قصد دارد در نسخه آزمایشی خود در سیستم عامل آی او اس تماس تصویری را نیز اضافه کند.

این بدان معناست که احتمالاً در آینده‌ای نزدیک تلگرام قصد دارد این قابلیت رو به نسخه رسمی و نهایی این اپلیکیشن نیز اضافه کند تا کاربران بتوانند با استفاده از آن به برقراری ارتباط با اعضای خانواده، دوستان و همکاران خود بپردازند.

همچنین تعدادی از کاربران آیفون در توییتر نیز مدعی شدند که تماس تصویری به صورت آزمایشی در نسخه بتا تلگرام فعال سازی شده و با تغییر چند گزینه می‌توانند به آن دسترسی پیدا کنند. در واقع کاربران آیفون برای دسترسی به این قابلیت باید نسخه تلگرام بتا ۶.۳ را از طریق TestFlight فروشگاه آنلاین اپ استور اپل دریافت کنند.

گفته می‌شود در حال حاضر تنها امکان تماس بین دو کاربر وجود دارد که هر دو نفر آنها باید این قابلیت را فعال کرده باشند.

از زمان شیوع گسترده و پاندمی ویروس خطرناک و مرگبار کرونا که منجر به اعلام وضعیت اضطراری و قرنطینه از سوی دولت کشورهای مختلف شد استقبال کاربران در سراسر جهان از اپلیکیشن‌های پیام‌رسان که میزبان قابلیت‌های متعددی همچون برقراری تماس تصویری و صوتی بودن چند برابر شد.

در روزهایی که یکی از توصیه‌های مهم روانشناسان به مردم، دورشدن از دیدن یا شنیدن اخبار است، آنها یعنی ادمین‌ها مجبورند سخت‌تر از روزهای عادی کار کنند. حجم زیادی از اخبار مربوط به کرونا را بخوانند، چشمشان به عکس‌ها و ویدئوهای زیادی بیفتد و در حالی که شاهد تفاوت قیمت سکه و دلار نسبت به روز قبل هستند، خبر را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کنند. فشار روحی و روانی زیادی را تحمل می‌کنند بدون آنکه ارتقاء یا پیشرفت کاری خاصی داشته باشند یا حقوق و مزایای آنچنانی دریافت کنند.

فارغ‌التحصیل رشته ارتباطات و روزنامه‌نگاری است و حدود چهار سالی می‌شود که ادمین شبکه‌های اجتماعی یکی از رسانه‌هاست. زمانی که بحث دغدغه‌های شغلی‌اش وسط می‌آید، چند بار می‌گوید: «خیلی سخت است».

«زینب» می‌گوید: «به نظر من ادمین‌ها همیشه در معرض آسیب روحی و روانی‌اند چون با همه‌ نوع اخباری به شکل مستقیم در ارتباطند. برای مثال خبرنگاران حوزه‌های مختلف زمانی که پوشش یک رویداد ویژه یا ترافیک خبری را پشت سر می‌گذارند، امکان اینکه برای مدتی به مرخصی بروند و بعد از چند روز استراحت به کارشان برگردند وجود دارد اما ما به عنوان ادمین مجبوریم همه اتفاقاتی که در هر حوزه خبری پیش می‌آید را رصد کنیم و در شبکه‌های اجتماعی بازنشر دهیم. در برخی از شبکه‌های اجتماعی مثل تلگرام که رقابت تنگاتنگ است،‌ سرعت عمل نقش زیادی دارد و این موضوع کار را خیلی سخت‌تر می‌کند. این اتفاق موجب می‌شود حجم استرسی که پشت سر می‌گذاریم خیلی بالا برود. برای مثال بعد از اتفاقات ناگواری که اخیرا در ایران پشت سر گذاشتیم، میزان استرس من بسیار بالا رفته است و شب‌ها خواب‌های آشفته می‌بینم. شیفت کاری من در آخر هفته یعنی روزهای پنجشنبه و جمعه خیلی فشرده و سخت است و باید ۱۷ ساعت چشمم به همه سایت‌ها باشد.»

او ادامه می‌دهد: «از طرفی ادمین‌بودن هیچ پیشرفت کاری‌ای ندارد. حتی ادمین‌ها امنیت شغلی هم ندارند و زمانی که تلگرام فیلتر شد، من و همکارانم نگران آینده کاری‌مان بودیم.»

«اوایل که ازدواج کرده بودم، عملا وقت آشپزی نداشتم. به همین دلیل مادرم زحمت آشپزی‌کردن را می‌کشید و برایم دو وعده غذا درست می‌کرد و می‌فرستاد. حتی گاهی اوقات که حجم کار بالاست، وقت شستن ظرف‌ها یا انجام کارهای خانه را ندارم. گاهی هم مجبورم از خیر بسیاری از مهمانی‌هایی که دعوت می‌شوم بگذرم چون همیشه تبلت بدست هستم و باید اخبار را رصد کنم.»

زینب برای معرفی شغلش اصلا از واژه ادمین استفاده نمی‌کند و همیشه خودش را به عنوان کارمند یک رسانه می‌داند که در بخش سوشال مدیا یا همان شبکه‌های اجتماعی فعالیت می‌کند. فشار کاری در برخی مواقع موجب شده که او هم به تغییر شغل فکر کند اما چون برای کاری که انجام می‌دهد زحمت بسیاری کشیده، هر بار که به تغییر شغل فکر کرده، نتوانسته با ترک کارش کنار بیاید؛ گرچه حقوقی که برای این کار دریافت می‌کند بسیار پایین است و به زور به سه میلیون تومان می‌رسد. این ادمین گاهی آنقدر از استرس و حجم بالای کار خسته می‌شود که دلش می‌خواهد فقط مرخصی بگیرد و در خانه استراحت کند بدون اینکه حتی سفر برود.

این روزها شبکه‌های اجتماعی منبع درآمد بسیاری از افراد شده است و نحوه کار کردن با آن یک امتیاز بزرگ محسوب می‌شود. به همین دلیل هر فرد جویای کاری که در هر رشته‌ای تحصیل کرده باشد اگر با نحوه کار کردن در شبکه‌های اجتماعی آشنا باشد، بیکار نمی‌ماند؛ گرچه این کار هم دشواری‌های خاص خودش را دارد.

«سپیده» لیسانس مدیریت تبلیغات تجاری دارد و حدود پنج سالی می‌شود که ادمین شبکه‌های اجتماعی یکی از خبرگزاری‌های بزرگ ایران است: «هر شغلی یکسری ویژگی‌های خوب و یکسری ویژگی‌های بد دارد. همه فکر می‌کنند ادمین‌ها صرفا کپی‌کننده یکسری اخبار هستند در حالی که این طرز فکر اشتباه است و اتفاقا کارمان خیلی هم وقت‌گیر است. برای مثال آماده‌کردن یک پستِ اینستاگرام حدود یک ساعت وقت می‌گیرد. به عقیده من کار ادمینی بسیار حساس است زیرا شبکه‌های اجتماعی ویترین رسانه‌ها محسوب می‌شوند. من به عنوان ادمین مدام در حال بروز کردن اخبار هستم و همین کار موجب می‌شود در جریان اخبار و اطلاعات روز قرار بگیرم گرچه در روزهای حساس مثل حادثه هواپیمای اوکراینی یا روزهای اوج کرونا من و همکارانم مدام در حال رصدکردن اخبار بودیم و این موضوع باعث آسیب روانی ما می‌شد. بارها در دورانی که ترافیک اخبار است یا شاهد رویدادهای ناخوشایند بودیم به فکر تغییر شغل یا  مرخصی طولانی‌مدت افتادم چون خواندن زیاد اخبار، استرس و اضطرابمان را زیاد می کند. برای مثال در دوران کرونا به واسطه کاری که دارم آنقدر اخبار مربوط به این موضوع را می‌خوانم که متوجه خطر آن شدم و وسواس گرفتم و بیش از اندازه از وسایل ضدعفونی استفاده می‌کنم.»

اما صحبت‌های او به همین جا ختم نمی‌شود. سپیده به خاطر شغلش در چند سال اخیر از جمع خانوادگی و دوستانه دور شده است چون زمان کافی که با آنها وقت بگذراند، ندارد و مجبور است شب و روزش درگیر کار و اخبار باشد به همین دلیل ناخودآگاه دایره ارتباطش محدودتر و کوچک‌تر می‌شود.

او می‌گوید: «شاید ادمین‌بودن برای افرادی که مجردند خوب باشد اما برای افراد متاهل بسیار دشوار است. از طرفی به جز آسیب‌های روانی، به جسم هم آسیب می‌زند و چون مجبورم مدام تبلت یا گوشی به‌دست باشم کتف، دست و از همه مهم‌تر چشم‌هایم در معرض آسیب است. مثلا یکی از انگشتانم مشکل حرکتی پیدا کرده است. حتی احساس می‌کنم فرم صورتم تغییر می‌کند چون سرم ساعت‌ها رو به پایین و چشمم به صفحه تبلت است. به همین دلیل فکر می‌کنم حقوق ادمین‌ها باید آنقدری باشد که انگیزه‌ای برای ادامه کار بماند، در حالی که حقوق من اصلا خوب نیست. در ثانی هر بار که خبر فیلترینگ یکی از شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌شود، این دغدغه فکری را دارم که باید دنبال شغل دیگری باشم.»

«علی» هم پنج سالی می‌شود که کارش ادمینی است. با اینکه از حقوق کارش راضی نیست و حدود سه میلیون تومان می‌گیرد اما ادمین‌بودن را خیلی دوست دارد. گرچه زیاد نگاه‌کردن به تبلت چشمانش را ضعیف کرده است اما به کارش عشق می‌ورزد و همه جا با افتخار می‌گوید ادمین است. اما از اینکه آخر هفته مجبور است وقتش را به جای آنکه برای همسرش بگذارد، روی ارسال اخبار در شبکه‌های اجتماعی بگذارد، احساس خوبی ندارد.

او معتقد است حساسیت کارش بالاست و اگر مرتکب اشتباهی شود ممکن است برای همه کارکنان مجموعه‌ای که در آن کار می‌کند مشکل درست کند. یک بار هم ناخواسته به جای عکس یکی از شخصیت‌های سیاسی، عکس صحنه جرم را با خبر منتشر کرده است که البته مشکل سریع برطرف می‌شود و قضیه به خیر می‌گذرد.

«سیمین» هم به تازگی این کار را شروع کرده است. کارش را اصلا دوست ندارد اما برای آنکه به کار نیاز دارد مجبور است آن را انجام دهد. او هم در یکی از رسانه‌ها کار می‌کند و حقوق خوبی دریافت نمی‌کند. آخر هفته‌ها ساعت‌های طولانی خیره به تبلت می‌ماند و همین باعث سردردهای شدید او شده است. به هین دلیل هم برای تمام‌شدن ساعت کاری‌اش لحظه‌شماری می‌کند.

او هم لیسانس ارتباطات دارد و درباره دغدغه‌های کاری‌اش می‌گوید: «بسیاری از مردم وقت کافی برای خواندن گزارش‌ها و اخبار ندارند و فقط به خواندن تیتر خبر اکتفا می‌کنند. بعد در قالب کامنت، سوال‌های مختلفی می‌پرسند. بعد از آنکه برداشت خودشان را از خواندن تیتر یک خبر یا گزارش می‌کنند، برای ادمین فحش می‌نویسند و حتی خانواده‌ام را نفرین می‌کنند. هر وصله ناجوری به من و همکارانم می‌چسبانند در حالی که ما فقط یک کارمند محسوب می‌شویم که با کمترین حقوق سعی می‌کنیم مثل همه مردم زندگی  خود و خانواده‌مان را بگذرانیم. مثلا بعد از گران‌شدن بنزین وقتی اخبار مربوط به اعتراضات را منتشر می‌کردم برخی برایم پیام تهدید به مرگ ارسال می‌کردند. جدا از این موضوع، روزهای پنجشنبه و جمعه مجبورم در عین حال که کار می‌کنم، به زندگی شخصی خودم مثل خریدکردن هم برسم. به همین دلیل مجبورم با تبلتی که اموال خبرگزاری محسوب می‌شود و برای دریافت آن تعهد داده‌ام از خانه خارج شوم و استرس دزدیده‌شدن تبلت هم همراهم باشد. بارها برایم پیش آمده که به مهمانی دعوت شده‌ام و مجبور بوده‌ام با تبلت بروم و با مشکل اینترنت روبه‌رو شوم و استرس کار باعث شود از خیر مهمانی بگذرم و برگردم. در کل ادمین‌بودن هم مشکلات روانی زیادی دارد و هم مشکلات جسمی و تا زمانی که کسی این کار را انجام ندهد متوجه مشکلات و دغدغه‌های  آن نمی‌شود. وقتی از بیرون به آن نگاه می‌کنند فکر می‌کنند کار راحتی است».

منبع: ایسنا

به گزارش ایسنا، آلفابت، شرکت مادر گوگل به تازگی گزارش مالی جدیدی را از سه ماهه نخست سال ۲۰۲۰ میلادی منتشر کرده که نشان می‌دهد درآمدهای این شرکت بر خلاف شیوع گسترده ویروس کرونا نسبت به مدت مشابه سال گذشته بیشتر از پیش بینی ها بوده و ۱۳ درصد رشد و افزایش یافته است.

درآمد این شرکت در سه ماهه منتهی به مارس ۲۰۲۰ میلادی، ۴۱ میلیارد دلار بوده که نسبت به مدت مشابه سال قبل ۱۳ درصد بیشتر ثبت و گزارش شده است.

همچنین درآمد خالص آلفابت در این بازه زمانی ۶.۸ میلیارد دلار بوده که در مقایسه با سه ماهه نخست سال ۲۰۱۹ حدود ۲.۶ درصد رشد یافته است. سود عملیاتی این شرکت در نخستین فصل و سال جاری میلادی ۱۹ درصد رشد را تجربه کرده است.

به عقیده بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران فعال در حوزه فناوری بر این باورند که شیوع و همه گیری ویروس کرونا در سه ماهه نخسال سال جاری میلادی تاثیر قابل توجهی بر میزان درآمدزایی و سودآوری این غول تکنولوژی ایجاد نکرده است و پیش بینی می شود که تبعات منفی آن بیشتر در سه ماهه دوم سال ۲۰۲۰ گریبانگیر آلفابت شود.

بر اساس گزارش وب سایت ۹to۵google، ساندار پیچای، مدیر ارشد اجرایی شرکت گوگل در این خصوص خاطرنشان کرده است: در زمان شیوع گسترده ویروس کرونا و خانه نشینی شهروندان در کشورهای مختلف جهان، مردم بیش از هر زمان دیگری به خدمات و سرویس های ما (گوگل) نیاز دارند.

روث پورات، مدیر ارشد مالی گوگل نیز عنوان کرد: بیشترین بخش های درآمدزای این شرکت در مدت زمان بحران کرونا، درآمدهای ناشی از جستجوهای گوگل، یوتیوب و سرویس فضای ابری (کلاد) بوده که منجر به رشد ۱۳ درصدی درآمد آلفابت شده است.

وی البته در ادامه اظهارات خود افزود: در کنار همه این موارد، گوگل در بخش تبلیغات با کاهش قابل توجهی در میزان درآمدزایی خود روبرو شده است.

به گزارش ایسنا، این برنامه زنده‌ی تلویزیونی که شامگاه گذشته با حضور پرویز فتاح، رییس بنیاد مستضعفان و با اجرای محمد دلاوری از شبکه تهران پخش شد، حدود ۳۰ دقیقه بعد از پخش و پس از پشت سر گذشتن مباحثی درباره عملکرد بنیاد مستضعفان و معرفی اقدامات اخیر و همچنین دارایی‌های این نهاد، به موضوع آزادراه تهران شمال رسید که در ادامه طرح پرسش‌های چالشی مجری درباره نرخ عوارض این آزادراه و مدت زمان ساخت و بهره‌برداری آن، اعتراض جدی مهمان را در پی داشت.

سوال مجری درباره نرخ عوارض اینگونه شروع شد: خیلی‌ها پیام داده‌اند که عوارض بزرگراه تهران ـ شمال که در روزهای تعطیل ۳۵ و در روزهای عادی ۲۵ هزار تومان است سنگین است و شما که بنیاد مستضعفان هستید آنجا را برای ثروتمندان ساختید نه مستضعفان!

مهمان برنامه که گویا اصلا انتظار چنین پرسشی را نداشت، به تندی واکنش نشان داد و صراحتا اعلام کرد شما که صداوسیما هستید نباید این را بگویید!

در ادامه‌ی این تنش ایجادشده، پرویز فتاح در واکنش به مجری که توضیح داد این سوالات مردم است که مطرح می‌شود، گفت: آن‌ها می‌توانند بپرسند اما در ذهن شما نباید باشد و وقتی مجری در دفاع از این پرسش چنین عنوان کرد که به عنوان نماینده مردم این سوال را می‌پرسد، فتاح گفت: شما نماینده مردم نیستید!

رییس بنیاد مستضعفان همچنین در پایان صحبت‌های اعتراضی‌اش خطاب به سازندگان «تهران بیست»، گفت: در شب ولادت مرا اینجا آورده‌اید که زیر سوال ببرید؟! دوربین شما باید این افتخار را هم زیر سوال ببرد؟ برای این مرا خواسته‌اید شما؟!

در ادامه‌ی طرح این دیالوگ اعتراضی از سوی فتاح، مجری برنامه تلاش کرد فضا را مدیریت کند. او با لبخند و دعوت مهمان به آرامش، مخاطبان را به تنفسی کوتاه دعوت کرد. و البته در ادامه‌ این گفت‌وگو در فضایی آرام و بدون تنش با موضوع اموال و دارایی‌های بنیاد مستضفان ادامه یافت.

اما از شامگاه گذشته که ویدئوی این درگیری لفظی در فضای مجازی دست به دست می‌شود، محل بحث عده‌ای شده که پرسش‌هایی از این دست را مطرح می‌کنند: آیا مجری و خبرنگار صداوسیما نماینده مردم محسوب نمی‌شود؟ وظیفه صداوسیما در قبال افکار عمومی جامعه چیست؟ چرا پرویز فتاح انتظار داشته است که صداوسیما صرفا برای تعریف و تمجید او را مقابل دوربین‌هایش بنشاند و در مجموع اگر مسوولان خود را در مصاحبه‌ها موظف به پاسخ‌گویی به سوالاتی که مطرح می‌شود نمی‌دانند پس چرا حضور در گفت‌وگوهای زنده را می‌پذیرند و آیا آنها می‌آیند تا برنده گفت وگویی از پیش تعیین شده باشند؟

خبرنگار ایسنا برای رسیدن به پاسخ این پرسش‌ها گفت‌وگویی داشته است با علی‌اکبر عبدالرشیدی ـ از مجریان قدیمی تلویزیون ـ که در ادامه این گفت‌وگو را می‌خوانید:

عبدالرشیدی درباره‌ی رسالت و وظیفه رسانه در برابر افکار عمومی به ایسنا گفت: رسانه نمی‌تواند نسبت به سوالاتی که میانگین افراد یک جامعه دارند بی‌تفاوت باشد. اصطلاحی در دنیای رسانه است که می‌گوید، سوال تند و چالشی می‌تواند پاسخ پراطلاع و چالشی به دنبال داشته باشد.

او در این زمینه افزود: یکی از وظایف رسانه دیده‌بانی و انتقال سوال از جانب مردم به مقامات و مسوولان و انتقال اطلاعات از جانب مقامات به مردم است. اگر رسانه بتواند وظیفه خودش را به عنوان سخنگو و نماینده مردم به خوبی انجام دهد و افکار عمومی بتوانند خودشان را در آیینه رسانه ببینند، می‌توانند به رسانه اعتماد کنند و اعتماد به رسانه، آن هم یک رسانه فراگیر در یک کشور معادل ایجاد یک کانون همبستگی و همسوسازی است.

این مجری درباره نحوه طراحی و طرح پرسش‌ها در گفت‌وگوهای زنده تلویزیونی، گفت: «اگر سوالات خنثی باشند و محتاطانه مطرح شوند، طبعا پاسخ‌های قوی و جذابی دریافت نخواهد شد و افکار عمومی را اقناع نخواهد کرد.

ما در رسانه اصل بسیار مهمی داریم به نام اقناع که اگر افکار عمومی از طریق اطلاعاتی که از طریق رسانه دریافت می‌کنند قانع شوند، جلوی شایعه و توسعه اطلاعات نادرست در فضای مجازی و تبلیغات منفی در رسانه‌های غیرخودی گرفته می‌شود.»

او روند برنامه‌های صداوسیما در سال‌های اخیر در زمینه طرح سوالات و شبهات مردم از مقامات را نسبتا چالشی‌تر از گذشته دانست و عنوان کرد: در سال‌های گذشته بعضی از مقامات در برابر یک سوال ساده هم گاهی مقاومت می‌کردند و فکر می‌کردند نباید سوال بشود و سوالات باید به‌گونه‌ای باشد که آن‌ها را از اشتباه مبرا کند و باعث تقویت جایگاهشان بشود؛ در صورتی که پرسیدن آن سوال و جواب دادن آن به نفع افکار عمومی و مسوولان و جامعه است. چون رسانه کارش بعد از اقناع، همسوسازی و همگرا کردن افکار عمومی در جامعه حول محکر منافع ملی است که منجر به وحدت نظر و همبستگی می‌شود. اما در چند سال اخیر صدا و سیما از رویه گذشته کمی فاصله گرفته و سوالات و استدلال‌های مناسب تری مطرح می‌کند که این اتفاق خوبی است. تصور اینکه همیشه در رسانه خبر خوب داده بشود تصوری غیرحرفه‌ای است.

او ضمن تاکید بر اینکه یک شبکه مدیریتی، اجرایی و تصمیم‌گیری در کشور باید در یک ساختمان شیشه‌ای بنشیند و خودش را در معرض قضاوت افکار عمومی قرار بدهد، افزود: اگر این کار را نکند افکار عمومی از راه‌های دیگری به قضاوت می‌نشینند که ضررش بیشتر است.

عبدالرشیدی درباره نحوه‌ برخورد مسوولان با سوال‌های چالشی مجری و خبرنگار، خطاب به آنها گفت: اگر فکر می‌کنید که سوال مطرح‌شده، سوال مردم نیست می‌توانید پاسخ ندهید اما اگر تصمیم گرفتید که پاسخ دهید، پاسخ شما باید پر از اطلاعات و قانع کننده باشد.

او در این‌ زمینه افزود: پاسخ دادن به سوال خبرنگار یکی از هنرها، فنون و ماموریت‌های شخصیت‌های مدیریتی، اجرایی و تصمیم‌گیر کشور است.

عبدالرشیدی همچنین مجری و خبرنگار هر رسانه‌ای را بالفعل نماینده مردم خطاب کرد و گفت: مجری در تلویزیون یا خبرنگار در هر رسانه‌ای نماینده مردم است و چون نماینده افکار عمومی است، طبعا نباید نفع شخصی داشته باشد. جایگاهش جایگاه سوال کردن و آن هم طرح سوال به صورت محترمانه است و دریافت پاسخ بدون دخالت در ضریب پاسخگویی طرف مقابل. خبرنگار باید به دعنوان نماینده مردم آرامش و صلابت خودش را حفظ کند و به عنوان نماینده افکار عمومی محترمانه رفتار کند و طرح سوالات را زیرکانه و محترمانه دنبال کند و به پاسخ برسد.