علی‌اکبر کریمی، عضو کمیسیون نظارتی مجلس در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا گفت: مناطق آزاد تجاری و اقتصادی از اهداف پیش‌بینی شده خود در قانون منحرف شدند و در مسیر واردات‌محوری حرکت می‌کنند و در سال‌های اخیر نگرانی‌هایی درباره عملکرد این مناطق به‌وجود آمده است.

او افزود: اقلام مختلف کالا نظیر پوشاک، لوازم بهداشتی و آرایشی، مواد خوراکی و بسیاری دیگر از تولیدات خارجی از طریق مناطق آزاد وارد کشور می‌شود و واردات‌محوری در مناطق آزاد را به دنبال داشته که مغایر با سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی است و آثار و تبعات سویی را به دنبال داشته است.

وی تصریح کرد: توفیق نداشتن مناطق آزاد در توسعه صادرات، جذب نکردن مطلوب سرمایه‌گذاری خارجی با وجود تسهیلات مناسب برای این مناطق، عزل و نصب‌های متعدد مدیران ناموفق در این مناطق و رشد اقتصادی نامطلوب از مشکلات موجود و محورهای تحقیق و تفحص است.

نماینده اراک اظهار کرد: لایحه تشکیل مناطق آزاد جدید از سوی دولت در شرایطی تقدیم مجلس شده که مناطق آزادی که پیش از این در کشور تشکیل شده بود، عملکرد مثبت و قابل دفاعی نداشتند و بیش‌تر به سکوی واردات تبدیل شدند تا محلی برای توسعه صادرات و ایجاد فضای اقتصادی به نفع کشور؛ و کمیسیون اقتصادی در مجلس دهم نیز به شرط تامین شروط مشخصی با این لایحه موافقت کرده بود. از این رو تعدادی از نمایندگان با تنظیم تقاضای تحقیق و تفحص از برخی مناطق آزاد به دنبال نظارت بر عملکرد این مناطق و جلوگیری از تجربه ناموفق گذشته در لایحه جدید دولت برای تشکیل مناطق آزاد هستند.

او در پایان تصریح کرد: درخواست تحقیق و تفحص از مناطق آزاد با 10 امضا تقدیم هیات رییسه مجلس شد و تعداد زیادی از نمایندگان نیز موافقت خود را با آن اعلام کردند و به محض تکمیل مراحل قانونی آن و موافقت مجلس این تحقیق و تفحص وارد فاز اجرا خواهد شد.

به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: «این روزها هر اتفاقی در مجلس شورای اسلامی ‌می‌افتد، بخشی از جامعه و مهم‌تر از همه اصلاح‌طلبان از محمدرضا عارف انتظار دارند تا نقش پررنگی در مسائل و اتفاقات داشته باشد.

این انتظار نشان می‌دهد که عارف به عنوان رهبر در میدان اصلاحات پذیرفته شده است و جریان اصلاحات از او انتظار دارند در فضای سیاسی کشور فعال باشد و نقش تاریخی و مهم خود را بازی کند. امروز بعد از گذشت سه دوره اصلاح‌طلبان در مجلس بیش از 100 کرسی دارند. این حضور پررنگ باعث شده، رای‌دهندگان به فهرست امید انتظار تکاپوی سیاسی بیشتری از این فهرست و رییس آن یعنی محمدرضا عارف داشته باشند.

محمدرضا عارف اما از زمان آغاز مجلس دهم تا امروز نتوانسته است چهره فعالی از خود نشان دهد و همین باعث شده است سیل انتقادها به سوی او روانه شود. به نظر می‌رسد جریان اصلاحات در تعریف خود از نقش عارف دچار یک اشتباه استراتژیک شده است.

اصلاحات از عارف انتظار دارد جور تمام رهبران خود را به عنوان منتخب اول تهران در مجلس دهم به دوش بکشد. به نظر می‌رسد این انتظار از ابتدا هم اشتباه بوده است. با نگاهی به نقش عارف در سال‌های گذشته می‌توان پی به این معنا برد که او یک سیاستمدار آرام است. یا حتی می‌شود گفت نگاه او به سیاست عارفانه است نه سیاست‌ورزانه.

عارف نشان داده اهل سکوت است نه هیاهو و مشخص نیست چطور رهبران اصلاحات از او انتظار دارند در خط مقدم رقابت با اصول‌گرایان داد بزند و نقشی همچون مطهری را در مجلس دهم بازی کند.

عارف در اوج درگیری‌های سیاسی اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان در سال 88 و بعد از آن که تقریبا تمام فعالان سیاسی کشور درگیر آن بودند، روش میانه را انتخاب و بیشتر سکوت کرد و ترجیح داد وارد حوادث آن سال نشود. البته باید گفت حضور او در صحنه سیاسی کشور در این سال‌ها به ویژه بعد از 92 مدیون همین سکوت او در سال 88 بود. بسیاری از اصلاح‌طلبان به خاطر حضور در حوادث بعد از انتخابات سال 88 از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شدند.

جریان اصلاحات از عارف باید اندازه محمدرضا عارف انتظار داشته باشد. عارف «سیاستمدار – چریک» نیست و این را رای‌دهندگان به فهرست امید باید بدانند. عارف باید در مجلس دهم نقش ستون خیمه اصلاح‌طلبان را بازی کند اما رقابت میدانی با رقیب را دیگر اصلاح‌طلبان نظیر حضرتی، کواکبیان، تابش و ... بازی کنند.

شاید قبل از انتخابات از عارف چهره‌ای غیرواقعی ساخته شد. حالا اما حداقل می‌شود این نگاه را تغییر داد و از عارف اندازه عارف انتظار داشت. عارف نشان داده است، اهل معجزه نیست، چون سیاست دنیای معجزه نیست بلکه سپهر سیاست دنیای واقعیت است. پس باید باد واقعیت عارف کنار آمد.»

به گزارش ایسنا، دکتر ناصر فکوهی، استاد دانشگاه تهران و مدیر مؤسسه انسان‌شناسی و فرهنگ در روزنامه ایران نوشت: «گفتمان و رفتار سیاسی، بنا بر تعریف و پیش از ظهور نظام‌های دموکراتیک، روندهایی آمرانه و استوار بر تنبیه، تحمیل درد و عذاب و محرومیت بوده‌اند. این ساختار تنبیهی که به قول ماکیاولی مبنای خود را بر «ترس» بر پا می‌کرد، تا زمانی که قدرت‌ها مدعی بودند یا باشند که مشروعیت خود را یا از خدایان به دست می‌آورند یا از اشرافیت خون و نژاد و هر نوع برتری «طبیعی»، نیاز به شکل و محتوای دیگری از مشروعیت با عنوان «محبوبیت» و «مورد پسند بودن» نداشته و ندارند.

اما با روی کار آمدن نظام‌های دموکراتیک در کشورهای مرکزی و سپس تقلید تصنعی از آنها در کشورهای پیرامونی، ادعای مشروعیت داشتن قدرت سیاسی، به دلیل محبوبیت مردمی آن نیز مطرح می‌شود و هر چه بیشتر به عنوان یک «استدلال» و دلیلی که به خودی خود مشروعیت‌بخش است، اصل دموکراتیک و مردمی بودن را به خود نسبت داده و مشروط می‌کند.

از همین زمان است که «پوپولیسم» یا عامه‌گرایی (که لزوماً برابرنهاده مناسبی برای آن واژه نیست) به بخشی تفکیک‌ناپذیر از گفتمان و رفتار دموکراتیک تبدیل می‌شود. از این زمان است که قدرت‌های سیاسی تلاش می‌کنند روند سیاست را از واقعیت زندگی روزمره دور کرده و در جایی در دوردست، در اتوپیاهایی قرار بدهند که اغلب دست نایافتنی و حتی خیالین و ساختگی هستند و البته تقریباً همیشه با این ادعا که می‌توان آنها را، اگر مردم حاضر باشند، بهایش را پرداخت کنند، به دست آورند؛ بهایی که اغلب بسیار سنگین و بی‌رحمانه بوده اما به این صورت برای مردم تشریح نشده است و از همه بدتر، تجربه‌ای واقعی به ما نشان نمی‌دهد که پرداخت چنین بهایی لزوماً نتیجه‌ای دربرداشته باشد.

با وجود این و از آنجا که نظام‌های کنش اجتماعی و کنشگران اجتماعی عموماً بر اساس فراموشی دردها و ناکامی‌ها و به خاطر سپردن خوشی‌ها و موفقیت‌ها کار می‌کنند، نظام‌های اجتماعی نیز برای «گفتمان اتوپیایی» حتی سطحی‌نگر ارزش و قابلیت بیشتری نسبت به «گفتمان‌ها و رفتارهای واقع‌گرایانه‌ای» قائل هستند، که تلخ به نظر می‌آیند و نمی‌توانند یا نمی‌خواهند در سطح وعده‌های پیش‌پاافتاده و بدون پشتوانه باقی بمانند و بر عکس تمایل دارند با تحلیل و اندیشیدن دقیق‌تر و ژرف‌تر به راه‌حل‌هایی اساسی‌تر دست پیدا کنند.

«اتوپیا» همیشه تحقق یافتن اهداف خود را به یک «اراده‌گرایی کاذب» موکول می‌کند که مدعی است هر کسی و هر گروهی می‌تواند داشته باشد. تفکر اتوپیایی کمترین تلاش را از کنشگر اجتماعی می‌خواهد و حتی وقتی بهایی سنگین در راه است، وعده آن را می‌دهد که این بها پرداخت خواهد شد و از موانع و مشکلات عبور می‌کنیم. به عبارت دیگر مشکلات را کوچک جلوه داده و دستیابی‌ها را ساده می‌نمایاند.

شاید هم بتوانیم این گونه بگوییم که «اتوپیا» فرآیند «وعده دادن» را به یکی از سکانس‌های واقع‌گرایانه رسیدن به حقیقت و اهداف مورد نظر تبدیل می‌کند. یعنی وقتی وعده‌ای داده می‌شود بی‌شک چیزی در انتهای راه در انتظار ما است که با این وعده ارتباطی منطقی و حتی ضروری دارد و البته گفتمان اتوپیا، بیشترین انطباق را با سیستم حیاتی ما دارد و برای آن ضروری است.

این در حالی بود و هست که گفتمان واقع‌گرایانه که «اخلاق‌گرایی» را بر «اراده‌گرایی» ارجح می‌داند، بر این باور است که ترسیم چشم‌اندازهای اتوپیایی و ادعای در دسترس بودن تضمینی آنها با کمترین تلاش یا حتی با تلاش‌هایی سخت ولی لزوماً ممکن، غیر اخلاقی‌ترین کاری است که یک سیاستمدار می‌تواند انجام دهد. به همین دلیل نیز گفتمان واقع‌گرا ناچار است بیشتر بر تلاش سرسختانه (اما بدون تضمین برای دستیابی به هدف) کنشگران اجتماعی تأکید کند، بدون آن که امیدی اضافه و خیالین را بر استدلال‌های خود بیفزاید.

بنابراین شاید بدیهی به نظر برسد که «گفتمان پوپولیستی» باید همواره به صورتی طبیعی بر «گفتمان واقع‌گرا» برتری ظاهری داشته باشد، در حالی که واقعیت دو قرن دموکراسی چنین چیزی را نشان نمی‌دهد. بر عکس، آنچه با اطمینان از بررسی تاریخ معاصر ایران و جهان بیرون می‌آید، گویای نکته‌ای اساسی است: نه در هر شرایطی بلکه وقتی شرایط جامعه‌ای از «عقلانیت» فاصله بگیرد، گفتمان پوپولیستی در آن طرفداران بیشتری پیدا می‌کند.

پوپولیسم در کشــورهای توسعه‌نایافته ممکن است سبب شود فردی به سادگی با لاف و گزاف‌هایش به قدرت برسد اما در کشورهایی که دارای عقلانیت و تجربه واقعی دموکراتیک هستند، این گفتمان به‌رغم آن که ممکن است در مراحل ابتدایی خود موفقیت‌هایی به دست آورد، چون طبیعت انسان بر انتظار استوار است اما پس از این مرحله با دخالت اندیشه و عقل انسانی بازمی‌ایستد. به عنوان مثال موفقیت‌های پوپولیسم در آرژانتین دوره پرون یا در دوره‌هایی در ایران که تا رأس قدرت سیاسی هم پیش رفت.

از این رو اگر فرض عقلانی خود را ضرورت استفاده و بهره‌برداری از تجربه‌های سیاسی پیشین برای ساختن رفتارهای سیاسی آتی، بدانیم، گفتمان و رفتار دموکراتیک به هیچ عنوان نباید دچار «وسوسه پوپولیستی» شود بلکه باید در همان حال که برای کنشگران راه رسیدن درست را مبتنی بر تلاش سخت و آگاهی داشتن به همه مشکلات اعلام می‌کنند با توجه به تجربیات نشان دهد چرا گفتمان پوپولیستی جز سرابی خطرناک نیست. تــن دادن بــه عافیــت‌طلبـــی پوپولیستی که نوعی تن دادن نخبگان سیاسی به سطحی‌نگری است و هراس از این که محبوبیت مردمی را از دست دهند، خطرناک‌ترین راهکاری است که یک نظم در راه دموکراسی می‌تواند پیش گیرد.

پیروزی به قیمت درغلتیدن در گفتمان و رفتار پوپولیستی که اعتقادی هم به آن نداریم، اگر هم به دست بیاید نه فقط ناپایدار است بلکه زمینه را برای پیروزی‌های بزرگ‌تر پوپولیست‌های واقعی فراهم می‌کند.

پوپولیسم هرگز نتوانسته از شکست ناگزیر خود در راه دستیابی به اهداف مورد ادعایش جلوگیری کند و در عمل و به‌رغم هرگونه حسن نیاتی که ممکن است در آن باشد، ویرانگر بودنش همیشه به اثبات رسیده است. شکستی که یا در کوتاه‌مدت از راه می‌رسد یا در میان و دراز مدت، زیرا با اصل عقلانیت ضرورت مدیریت قدرت برای ساماندهی به زندگی اجتماعی در تضاد است.»

به گزارش ایسنا، حمیدرضا جلایی پور عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در نشستی که با عنوان« پویایی‌ها و ضرورت تداوم ائتلاف اصلاح طلبان، اعتدال‌گرایان و اصول‌گرایان میانه رو از سال 92 تا 96» از سوی سازمان جوانان و دانشجویان حزب اعتدال و توسعه در سالن اندیشگاه فرهنگی کتابخانه ملی برگزار شد، با بیان اینکه «ائتلاف میانه قبل از 92 شروع شد و در انتخابات ریاست جمهوری 92 خودش را نشان داد»، اظهار کرد: انتخابات ریاست جمهوری 92 رخداد مهمی بود که شاید چنان‌که باید دیده نشد؛ عدم تایید صلاحیت هاشمی رفسنجانی یا همان شناسنامه انقلاب، حادثه عجیبی برای فعالان سیاسی به‌شمار می‌آمد. آن ‌موقع کسی فکر نمی‌کرد روحانی رای بیاورد اما این موضوع با ائتلاف تحقق یافت.

جلایی پور با طرح این پرسش که چرا باید ائتلاف حفظ شود، خاطر نشان کرد: از قبل از مشروطه ما با یک مسئله مواجه هستیم که یکی از چالش‌های تاریخ معاصر ماست. آن زمان هم در مشروطه، جامعه ایران دچار فقر، بیماری و اقتصاد به‌هم ریخته بود. مشروطه‌خواهان دنبال سامان‌دادن به این شرایط بودند. در ایرانی که 11 درصد با سواد داشت مجلس تشکیل شد، اما رکود اقتصادی برای یک دوره 15 ساله کشور را در برگرفت.

وی ادامه داد: بعد از دوره تلخ 15 ساله، به راه حل داشتن دولت منظم نوگرا و متمرکز رسیدند که رضا شاه با وجود آن‌که حاصل کودتا بود اما به پشتوانه این خواست و این تفکر به قدرت رسید. کشور به نظم سیاسی مشارکتی قانونی مشروع مردمی نیاز داشت که در زمان رضا شاه به آن نرسید.

جلایی پور در ادامه اظهار کرد: آن نیاز ادامه پیدا کرد و به‌هر صورت تا کنون این مشکل در کشور وجود دارد. این مشکل را به دو شکل سعی داشتند حل کنند. یکی آمرانه و از حاکمیت به مردم و راه دوم به صورت مردمی و مشارکتی و قانون‌مند، اولی جواب نداد و نیاز به دومی، شدت یافت.

استادیار گروه جامعه شناسی دانشگاه تهران گفت: توسعه دستگاه اداری دولت، توسعه اقتصادی و توسعه ارتش از اتفاقات دوره رضا شاه بود. با این وجود مردم از حکومت او رضایت نداشتند و این به دلیل عدم حاکمیت قانون و مشارکت مردمی در جامعه ایران بود. به دلیل همین نارضایتی‌ها بود که انقلاب اسلامی اتفاق افتاد و مطالبات مردم اسقلال، آزادی و جمهوری اسلامی بود که بر پایه اخلاقیات و انصاف استوار باشد.

جلایی پور در تشریح شرایط سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی گفت: مردم انقلاب کردند ولی شدت بی نظمی در آن شرایط ابتدای انقلاب باعث شد مردم به جان هم افتادند و کار به جایی رسید که مجاهدین خلق به اسلحه دست بردند و سال 60 را می‌توان خشونت‌آمیزترین سال جامعه ایران دانست. اگر امام خمینی نبود و شخصیت کاریزما و نفوذ وی بر دل مردم وجود نداشت انقلاب نجات پیدا نمی‌کرد.

وی افزود: بعد از مشروطه و نهضت ملی و انقلاب اسلامی و سپس جنگ، دولت هاشمی به توسعه و سازندگی پرداخت که لازمه آن روزها بود، به این امید که توسعه سیاسی به دنبال توسعه اقتصادی حادث شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: بعد از دولت خاتمی کسی توجه نکرده بود که 10 میلیون فقیر در کشور وجود دارد. تمام کاندیداها به فکر خود بودند و اشتباه بزرگی رخ داد.

استادیار گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تهران اظهار کرد: دوره احمدی‌نژاد که به توسعه سیاسی و اقتصادی اعتقادی نداشت و بنابراین دوره او دوره ضد توسعه و ضد شایسته سالاری بود. توسعه را غربی شدن و پول مردم را دور ریختن می‌دانستند.

جلایی پور ادامه داد: همه متفکران در دولت احمدی‌نژاد یک سوال داشتند که چگونه کشور می‌تواند از این وضعیت خارج شود؟

وی افزود: ائتلاف پاسخ این سوال بود و توانست شرایط را به نفع مردم تغییر دهد. اما هنوز کشور به آن حاکمیت مشارکتی با نظم سیاسی مردمی منصفانه نرسیده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، تصریح کرد: هنوز ساماندهی سیاسی از مشروطه تا کنون خواست کشور ماست و باید تا حاکمیت مطلق قانون برای آن تلاش شود و ائتلاف بزرگترین سرمایه ما برای رسیدن به آن خواست است.

جلایی‌پور به شرایط فعلی جامعه در مسیر دموکراسی پرداخت و افزود: بسیاری از کشورها برای حاکمیت قانون تلاش کردند و تا کنون کشورهایی که برای آن تلاش کرده‌اند می‌گویند که یک فرآورده نیست، بلکه یک فرآیند سه مرحله ای است؛ مرحله اول، تمهید دموکراسی و برآورده کردن نیازهای پایه مردم است که افغانستان سالهاست در آن دست و پا میزند. مرحله دوم، گذار به دموکراسی است؛ که ایران سالهاست در این مرحله است و مرحله سوم تحکیم دموکراسی است.

وی ادامه داد: چرا ما دو دهه است چالش‌های گذار را داریم؟ زمانی مشکل حل می‌شود که طرفداران حاکمیت قانون، قدرتمند شوند. با حمایت‌های مردمی، قدرت اجتماعی کسانی که طرفدار قانون هستند باید افزوده شود. در انتخابات سال 92 دموکراسی جان تازه‌ای پیدا کرد. باید برجام ملی اتفاق بیافتد. برجام رخداد بزرگ و شاخصه دولت روحانی است.


جلایی‌پور با بیان اینکه در شرایطی که احتمال رخدادهای سخت و ناگوار برای کشور وجود دارد، باید بسیار پخته‌تر عمل شود و ائتلاف مستحکم‌تر به آینده سیاسی کمک کند، گفت: قرار گرفتن در شرایط بد اقلیمی و شرایط پرتنش خاورمیانه، نیازمند ائتلاف در کشور است که این اوضاع را مدیریت کند. همچنین برای مواجهه با افزایش جرم و جنایت و اعتیاد در کشور، نیازمند توسعه اقتصادی و تولید ثروت هستیم تا به تحکیم دموکراسی برسیم.

وی ادامه داد: مهمترین کار، کار حزبی است که برای کار سیاسی در کشور کادر می‌سازد. خوشبختانه کار حزبی در دولت روحانی رونق پیدا کرده است ولی هنوز به مرحله حزب‌یابی نرسیده‌ایم. ما شرایط ساختاری داریم، اما شرایط کارگزاری را نداریم . باید فعالیت سیاسی‌مان را بیشتر کنیم.

استادیار گروه جامعه‌شناسی دانشگاه تهران گفت: در این شرایط به عمل‌های پخته عاملیتی اعتقاد دارم. عاملیت باید ساختار دهد تا مردم هدایت شوند.

وی در خصوص دولت فعلی و مخالفانش گفت: روحانی اهل تفرق نیست و اهل توسعه است. اما مخالفان روحانی سه کار می‌کنند؛ نخست، در افکار عمومی طوری کار می‌کنند که وضع معیشت را بد جلوه دهند و دولت را تخریب کنند، دوم، اطرافیان روحانی را تحت فشار می‌گذارند، سوم، تلاش می‌کنند که روحانی را مرعوب کنند تا کاندیدا نشود؛ غافل از اینکه روحانی شخصیت مبارزی است و با این‌گونه حرکت‌ها میدان را خالی نخواهد کرد.

وی همچنین توضیحاتی در خصوص نخستین موتور توربو جت ملی هواپیما که صبح روز یکشنبه با حضور رییس جمهور رونمایی شد، ارائه کرد و افزود: ما به این سمت می‌رویم که موتورهای سنگین‌تر توربو جت را تهیه کنیم که زمان‌بندی تهیه و تولید آن برای ما تعریف شده اما به دلیل طی کردن مراحل مختلف آن نمی‌توان زمانی را برای آن مشخص کرد اما در یک برنامه حداکثر سه ساله به موتور جت سنگین نیز دست پیدا خواهیم کرد.

وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح خاطرنشان کرد: مقدمات این کار آماده شده، ظرفیت‌های داخلی در کشور شناسایی شده و برنامه کار بعدی در حال تعریف‌شدن و طراحی است و مقدمات ورود به ساخت با توجه به این ظرفیت‌ها فراهم شده است. دوستان زمان کمتری را به من قول دادند تا تولید انجام گیرد اما ما احتیاط می‌کنیم تا نگویند قول دادیم و نشد.

وی همچنین درباره جنگنده قاهر گفت: کلاس این هواپیما با صاعقه یک و دو فرق می‌کند. یک ایده وجود داشت که بتواند یک هواپیمای سبک و ارزان را تولید کند تا به صورت انبوه قابل تولید و به‌کارگیری باشد و برای ماموریت‌های رزمی در پشتیبانی نزدیک به کار گرفته شود که این ایده در قالب طراحی و تولید قاهر 313 تجلی پیدا کرد. اقداماتی در طراحی آن انجام شده و نمونه‌هایی از آن ساخته شده و پرواز هم کرده است و در حال حاضر نمونه مقیاس یک‌یکم آن نهایی شده و موتور هم روی آن نصب می‌شود تا پرواز را شروع کند البته مشکلی نیز در این رابطه داریم و آن این است که با توجه به اینکه ما هواپیمای صاعقه و T-90  را داریم جای آن در مجموعه سلاح ما تعریف نشده است که دوستان ما در نیروی هوایی سپاه سفارش این هواپیما را داده‌اند و من فکر می‌کنم ما امسال قادر هستیم این هواپیما را آماده پرواز کنیم. البته تولید انبوه آن بستگی به سفارش‌ها دارد و این پروژه بیشتر پروژه‌ای تحقیقاتی بوده است. بر این اساس تجاری‌سازی آن قطعا بر مبنای سفارش‌هایی است که گرفته می‌شود.

وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در رابطه با سامانه موشکی باور 373 نیز اظهار کرد: لازم است ابتدا این توضیح را بدهم که اکنون که بحث پدافند امنیت هوایی کشور مطرح می‌شود، ما به لحاظ مراکز و مناطقی که می‌خواهیم از طریق آن پدافند کنیم و همچنین به لحاظ نوع تهاجم هوایی یا موشکی که از طرف دشمن می‌تواند بر ما تحمیل شود بایستی بتوانیم در سطوح مختلف و در حلقه‌های مختلف پدافندی از سرزمین و مراکز حیاتی کشورمان دفاع کنیم لذا توپخانه و موشک در رنج‌های کوتاه، متوسط و بلند مورد نیاز است، به علاوه یک شبکه راداری گسترده که بتواند تمام جغرافیای کشور را پوشش بدهد و بتواند فراتر از مرزها را ببیند و به مجرد اینکه یک هواپیما یا موشک دشمن به سمت سرزمین ما می‌آید آن را همه‌جوره شناسایی کند و به نزدیک‌ترین مرکز راداری گزارش دهد.

وی ادامه داد: ما برای این کار توپخانه و موشک‌هایی داریم که می‌تواند تا 10 هزار پا را پوشش دهد و بعد سامانه‌های متوسط و برد بلند را در اختیار داریم که بالاترین برد به معنای ارتفاع موشک‌های با برد 27 کیلومتر است که طبیعتا تاکنون جای پدافند ارتفاع بلند خالی بود. زمانی که بحث خرید اس- 300 مطرح شد و روس‌ها قراردادشان را لغو کردند ما نمی‌توانستیم این بخش از دفاع هوایی کشورمان را خالی بگذاریم و سیستمی را طراحی کردیم که بتواند این ماموریت را انجام دهد.

دهقان یادآور شد: طراحی و ساخت سامانه موشکی باور 373 در پاسخ به این نیاز بوده و ما این سیستم پدافندی را در اختیار گرفتیم تا بتواند در هوا با اهدافی که در ارتفاع 27 کیلومتر پرواز می‌کنند درگیر شود و در فاصله دورتر از خود این اهداف را بزند و ماموریت باور 373 در اصل این است. در مورد تولید انبوه آن نیز ان‌شاءالله امسال تست عملیاتی کامل می‌شود و امروز آقای رییس‌جمهور خواسته‌ای را مطرح کردند و آن اینکه اولین تست را با یک موشک بالستیک انجام دهیم چرا که یکی از ماموریت‌های این سیستم مقابله با موشک‌های بالستیک است. ان شاءالله تا پایان سال این کار هم انجام می‌شود و بعد از آن در حد نیاز در خط تولید قرار خواهد گرفت.

وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح تاکید کرد: این سامانه زمین‌پایه است و سیستم روی خودرو سوار است و در اصل قابل قیاس با اس- 300 است.

دهقان همچنین در رابطه با توان موشکی کشور گفت: ما امروز می‌توانیم به ملتمان عرض کنیم که در زمینه موشک‌ها اعم از موشک‌های بالستیک، راکت‌ها و موشک‌های زمین به هوا هیچ محدودیتی نداریم و بر مبنای نیازی که نیروهای عملیاتی طرح می‌کنند قادریم سلاح متناسب را طراحی و تولید کنیم. پیش از این فاصله زمانی از ایده تا تولید بازه زمانی 5 تا 7 سال بود اما اکنون این زمان را در مواردی به 6 ماه تا نهایتا دو سال و نیم رسانده‌ایم و می‌توانیم خیلی سریع طراحی، مهندسی ساخت و تولید را داشته باشیم.

وی گفت: آنچه در این زمینه ما را محدود می‌کند، نیاز عملیاتی ماست؛ یعنی با تحلیلی که از شرایط محیطی خود داریم، تهدید را شناسایی و متناسب با آن تهدید، برد خود را مشخص می‌کنیم. در حال حاضر ما به بردهای بلند نیاز نداریم چون کاربردی برای ما ندارد لذا سیستم‌های مکملی نیز طراحی شده تا دقت اصابت این موشک‌ها نیز بالا برود.

دهقان در ادامه خاطرنشان کرد: قیاسی که بین تولیدات داخلی با نمونه‌های روسی آن انجام می‌گیرد طبیعی است چرا که سلاحی در عرصه نبرد و جنگ صلاحیت‌ها و قابلیت‌های خود را نشان داده و در ذهنیت افراد عملیاتی به نوعی به عنوان سلاح برتر شناخته شده است. چنین سلاحی می‌تواند مطلوب فرماندهان باشد و وقتی سلاحی در داخل ساخته می‌شود می‌گوییم در کلاس فلان و یا در تشابه با فلان سلاح است. بنابراین وقتی گفته می‌شود تانک کرار ما با تانک T-90 قابل مقایسه است، یعنی ویژگی‌های آن را دارد.

وزیر دفاع همچنین در رابطه با واردات سامانه موشکی اس- 300 گفت: ما در بحث پدافند ارتفاع بالا و برد بلند سیستم دیگری نیاز نداریم و وقتی سامانه باور 373 را عملیاتی و تکرار کنیم بی نیاز از خرید اس- 300 خواهیم شد و چون دانش و فناوری آن از خودمان است می‌توانیم اگر نقصی مشاهده کردیم آن را اصلاح کنیم. بنابراین نیازی به خرید سامانه دیگری مشابه اس- 300 و سلاح‌های دیگر که مطرح می‌شود نداریم و به دنبال خرید آن نیز نیستیم.

وی همچنین توضیح داد: زمانی که بحث خرید اس- 300 مطرح بود روس‌ها محدودیتی را مطرح کردند و آن اینکه چون قرارداد اس- 300 را رییس‌جمهور روسیه لغو کرده دیگر قابل احیا نیست لذا پیشنهاد دادند که ما می‌توانیم سیستم موشکی را تحت عنوان اس -400 یا آنتی 2500 از آنها دریافت کنیم که چون سیاست بر این بود که ما جز اس- 300 گزینه دیگری را انتخاب نکنیم بنابراین همین بحث را دنبال کردیم و قرارداد را به اجرا گذاشتیم و اکنون نیز طبق قرارداد پیش می‌رویم. قرار بر این بوده که ابتدا ما دو گردان را منتقل و دو گردان بعدی با یک فاصله زمانی که برای تولید مجدد لازم بود منتقل شود که آن دو گردان نیز تولید شده و بازرسی‌ها و بازبینی‌ها نیز توسط ما انجام گرفته و در حال حمل برای انتقال به ایران است.

دهقان در رابطه با برخی اخبار منتشرشده توسط یکی از اندیشکده‌ها و رسانه‌های آمریکایی مبنی بر اینکه بخشی از سامانه موشکی اس- 300 در نقطه‌ای از شرق تهران مستقر شده اظهار کرد: اولا اینکه چه ربطی به آمریکا دارد که این سیستم کجا مستقر شده؟ سیستم جایی مستقر می‌شود که نیاز به پدافند با چنین سیستمی دارد و تصمیم آن نیز بر عهده فرماندهانی است که مسئولیت امنیت هوایی کشور را بر عهده دارند. من فکر می‌کنم آمریکایی‌ها یک‌سری آدم بیکار دارند به اسم منافقین که اخیرا من اسم آنها را روسپی‌های سیاسی مزدور گذاشته‌ام. آنها یک‌سری خبرها به آمریکا می‌دهند برای اینکه پولی از آنها بگیرند. خیر، اینطور نیست. ما سامانه را جایی مستقر می‌کنیم که نیاز است چنین سیستمی را برای پدافندمان به کار بگیریم و این خبر دروغی است.

سردار دهقان در رابطه با برنامه‌های وزارت دفاع برای سامانه‌های برد کوتاه نیز گفت: ما در بحث برد کوتاه نیاز داریم که کار بیشتری انجام دهیم؛ هم کیفیت کارمان را افزایش دهیم و هم کمیت را. اینطور نیست که اکنون موشک‌های با برد کوتاه نداشته باشیم اما باید در بحث سیستم‌های هدایتی آنها و افزایش بردشان کار کنیم و امید داریم که ان‌شاءالله سیستم‌های موجودمان را طراحی و تقویت کنیم.

وی همچنین در خصوص خرید جنگنده‌های سوخو از روسیه اظهار کرد: قطعا آمریکایی‌ها علاقه‌مند نیستند ما توان نظامی بالایی داشته باشیم اما ما برای تقویت نیروی هوایی خود نیاز به تعمیر جنگنده داریم. جنگنده‌های ما نیز عمری طولانی دارند که برای جنگنده‌های موجودمان اقداماتی همچون عمردهی انجام داده‌ایم یعنی هواپیما کاملا باز و کاستی‌ها برطرف می‌شود و تقریبا تمام سیستم‌های این جنگنده‌های قدیمی به‌روزرسانی شده‌اند.

وی افزود: هواپیمای سوخو 30 نیز یکی از جنگنده‌هایی است که در کلاس جنگنده‌ها هواپیمای مناسبی است و فقط روس‌ها آن را دارند. برای خرید، با روسیه صحبت کرده‌ایم و در حال مذاکره‌ایم. پاسخ منفی از آنها نشنیده‌ایم. در حال مذاکره هستیم تا ببینیم چطور می‌توانیم با توجه به محدودیت‌ها این عملیات را انجام دهیم. ان‌شاءالله به زودی خبرهای خوبی در این رابطه به ملت بدهیم؛ گرچه معذوراتی در این زمینه وجود دارد.

سردار دهقان در ادامه درباره وضعیت زیردریایی فاتح اظهار کرد: نمونه اولیه زیردریایی فاتح ساخته شده است. ما تصمیمی را در دوره جدید در وزارت دفاع گرفتیم که زمانی یک سیستم سلاح را تمام‌شده بدانیم که بتوان آن را به کار گرفت. مثلا سال‌ها بود که گفته می‌شد ناوشکن دماوند آماده است اما من آمدم گفتم ما زمانی می‌توانیم بگوییم تمام شد که این ناوشکن در اختیار نیروی دریایی ارتش قرار گیرد و تا زمانی که این اتفاق نیفتاده به صورت رسمی اعلام نمی‌کنیم.

وی همچنین درباره ویژگی‌های زیردریایی فاتح تصریح کرد: قرار بر این شد تمامی وضعیت‌هایی که ممکن است برای آن پیش بیاید با مشارکت نیروی دریایی ارتش که قرار است کاربر آن باشد، مورد بررسی قرار گیرد و تقریبا عمده مواد آن باید قادر باشد وضعیت فشار را تحمل کند. تقریبا این مراحل پشت سر گذاشته شده است. قرار بر این بود که سوم خرداد سال جاری که گذشت از آن رونمایی شود اما من باز احساس کردم دوستان ما در نیروی دریایی ارتش ابهامات و تردیدهایی دارند که ما به این نتیجه رسیدیم این ابهامات به صفر برسد و بعد نمونه نهایی آن به کار گرفته شود.

وزیر دفاع همچنین تاکید کرد که برای زیردریایی در این کلاس واردات و خریدی نخواهیم داشت اما در کلاس‌های دیگر در صورت نیاز اگر نتوانیم بسازیم خریداری خواهیم کرد.

دهقان همچنین در خصوص اخبار منتشرشده مبنی بر حضور جنگنده‌های روسیه در پایگاه هوایی نوژه همدان توضیح داد: اساسا ورود روس‌ها به سوریه در برخی عملیات‌ها مقابل جریان تروریستی به خواست دولت سوریه انجام می‌گیرد که خواست دولت سوریه در زمینه پشتیبانی عملیات‌هایی هوایی و ماموریت‌های زمینی است. قرار اولیه بر این بود که روس‌ها تعدادی از ناوگان هوایی خود را متناسب با عملیات‌های ارتش سوریه به آنجا منتقل کنند و عملیات‌ها انجام گیرد که تاکنون این اتفاق می‌افتاد.

وی ادامه داد:‌ این ناوگان هوایی در پایگاه‌های لاذقیه مستقر بود و کارش را انجام می‌داد اما اخیرا بعد از ماجراهای به وجود آمده در حلب، آنها خواستند عملیات را در زمین شدت دهند و طبیعتا پشتیبانی عملیات‌های هوایی نیز لازم بود؛ به خصوص اینکه بعد از آتش‌بس محدودی که در سوریه برقرار شد ، آمریکا، عربستان و قطر به شدت نیروهای تروریستی را با سلاح‌های پیشرفته تقویت کردند.

سردار دهقان یادآور شد: در همین راستا قطعا ما با سوریه و روسیه همکاری کرده و می‌کنیم که صحنه‌های عملیات انجام گیرد و روسیه در این بین تصمیم گرفت حجم بیشتری از هواپیما را وارد کند و سرعت و دقت بیشتری در عملیات‌های خود داشته باشد. بر همین اساس نیاز داشتند سوخت‌گیری خود را در منطقه نزدیک‌تری به عملیات انجام دهند، به همین دلیل از پایگاه نوژه استفاده کردند اما ما قطعا به آنها پایگاه نظامی ندادیم و در هیچ شرایطی امکان استقرار به روس‌ها داده نشده است. در عین حال آنها نیامدند که بمانند بلکه برای برهه زمانی کوتاه و مشخصی متناسب با عملیات‌هایی که در زمین و در سوریه انجام می‌گیرد برای پشتیبانی این کمک را از ما خواستند و ما امکان نشست و برخاست به آنها دادیم و هیچ توافق مکتوبی صورت نگرفت بلکه فقط یک همکاری عملیاتی بوده است.

وزیر دفاع همچنین در پاسخ به اینکه چرا این خبر را طرف مقابل اعلام کرد و ما خودمان اول آن را منتشر نکردیم، گفت: طبیعتا روس‌ها علاقه‌مندند نشان دهند که یک ابرقدرت و کشور اثرگذار هستند و در تمامی روندهای امنیتی منطقه و سطح جهان حضور دارند. از طرفی علاقه دارند در  صحنه عملیات در سوریه خود را به عنوان یک عامل موثر مطرح کنند تا بتوانند سهم خود را در آینده و در مقابل آمریکا تامین کنند. البته نوعی خودنمایی و بی‌معرفتی پشت اعلام این خبر بوده است.

دهقان همچنین در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آمریکایی‌ها می‌گویند پرواز روس‌ها از پایگاه هوایی نوژه نوعی نقض قطعنامه 2231 سازمان ملل است، گفت: این موضوع هیچ ربطی به آن قطعنامه ندارد و هیچ فروش تسلیحاتی‌ای انجام نگرفته است. بنا نیست هر کاری انجام می‌شود که برخلاف منافع آنهاست بخواهند آن را غیرقانونی و غیرمنطقی جلوه دهند و قطعا این‌گونه نیست و آنها می‌توانند تحلیل‌های خود را ارائه دهند و ما قرار نیست طبق این تحلیل‌ها عمل کنیم.

وی در ادامه با اشاره به تحولات منطقه‌ای به خصوص در کشور سوریه بیان کرد: آینده روشن است. به میزانی که ملت و دولت سوریه در مواضع سیاسی و عملیاتی خود استقامت و پایمردی داشته باشند، قطعا می‌توانند انتظار پیروزی را داشته باشند اما اگر این انسجام و وحدت مردم به هم بخورد همه می‌دانیم سرنوشت چیست.

دهقان ادامه داد: امروز در سوریه فضای میدانی این‌گونه است که ملت‌، دولتش را قبول دارد و در حمایت از آن در صحنه است. مردم در عین حال همه مشکلات جنگ، اشغال و تجاوز را تحمل می‌کنند که این بزرگ‌ترین سرمایه برای دولت سوریه است. از طرفی ارتش سوریه خود را با امکاناتی که تهیه می‌کند بازیابی خواهد کرد؛ چنانکه امروز ارتش سوریه در صحنه عمل موضع تهاجمی دارد و عمل و اقدام می‌کند و همه اقداماتی که آمریکا، عربستان و قطر و حتی ترکیه انجام می‌دهند با شکست مواجه شده است.

وزیر دفاع خاطرنشان کرد: ما همیشه با آتش‌بس موافق بوده‌ایم به این معنا که جریان‌های تروریستی جدا شوند و مذاکرات سوری - سوری انجام گیرد و توقف عملیات علیه جریان‌های تروریستی نباشد و امکان کمک‌های انسان‌دوستانه را داشته باشیم.

دهقان تاکید کرد: آتش‌بس با این کیفیت انجام نشد و ما همان موقع نیز گفتیم که آمریکا و عربستان قادر نیستند به این تعهدات عمل کنند و تا زمانی که آنها آمادگی ارسال سلاح و پول دارند و حتی برای مبارزه تشویق می‌کنند، نمی‌توانند اتفاق خوبی برای آتش‌بس بیفتد اما نهایتا دولت سوریه آتش‌بس را پذیرفت و اتفاقی که ما پیش‌بینی کردیم افتاد و عناوین تروریستی خود را تغییر دادند و گروهی یکپارچه شدند.

وی همچنین تصریح کرد: در حال حاضر با توجه به حجم عملیات سنگینی که در حومه حلب انجام شد، بسیاری از تجهیزات و امکانات آنها از بین رفته و الان مجددا اعلام می‌کنند که آتش‌بس صورت گیرد. اگر اراده دولت سوریه بر این باشد که به عملیات انهدام و جمع‌آوری آنها ادامه دهد خود به خود فضای کافی و لازم برای حل سیاسی مساله به وجود می‌آید و ملت سوریه می‌تواند بدون مداخله هر قدرت و نیروی بیرونی تکلیف خود را مشخص کند که با توجه به این مسائل ما فاصله زیادی تا انهدام و نابودی داعش در سوریه نمی‌بینیم.

دهقان در خصوص شرایط عراق نیز گفت: در این کشور دولت و ارتش وضعیت نسبتا خوبی پیدا کرده‌اند و قرار است عملیات بزرگی به‌زودی انجام گیرد اما بحثی که باید در این بین به آن توجه کرد این است که دروغگویی آمریکایی‌ها در اراده و عزمشان برای مقابله با تروریسم و داعش اثبات شد. آنها خود داعش را تولید و تجهیز و تقویت کردند و تحت پوشش قرار دادند تا همین وضعیت نابسامان را در منطقه ایجاد کنند اما همین شد بلای جان خودشان و الان ادعای مبارزه با آنها را دارند اما قبول نمی‌کنند خودشان این گروه‌ها را به وجود آورده‌اند و اکنون در فکر انهدام داعش نیستند بلکه فقط می‌خواهند آن را تضعیف کنند. تاکنون نیز اقدام موثری در این رابطه از سوی آمریکایی‌ها انجام نگرفته است و تنها کاری که کردند این بود که شهر رمادی عراق را نابود کردند و تقریبا چیزی از شهر باقی نگذاشتند.

وی درباره موضع ایران در قبال مقاومت گفت: جایگاه ما با میزان دشمنی‌ای که دشمنان ما انجام می‌دهند قابل تعریف است. امروز حوزه نفوذ و تاثیر و محیط امنیتی‌ای که برای خودمان کسب کرده‌ایم جایگاه رفیع و ممتازی دارد که به طور طبیعی آمریکایی‌ها آن را نمی‌پسندند و در عین حال رقبایی نیز در منطقه داریم. البته کشورهای همسایه را دوست خود می‌دانیم و در یک مشارکت جمعی می‌توانیم امنیت منطقه را تامین کنیم. جمهوری اسلامی نیز نشان داده آنچه برایش در منطقه مهم است امنیت بوده و اینکه مردم و دولت‌های قانونی منطقه بتوانند داشته‌های خود را در خدمت توسعه مردمشان قرار دهند تا اینکه بخواهند با یکدیگر بجنگند.

وزیر دفاع در پایان تاکید کرد: سیاست ما و آنچه ما همواره اعلام کرده‌ایم این است که ما به عنوان دولتی که قربانی ترور و تروریسم بوده، از دولت‌هایی که با صهیونیست‌ها و آمریکایی‌ها مقابله می‌کنند و به دنبال استقلال و آزادی خود هستند، حمایت می‌کنیم و اگر از ما کمک بخواهند به آنها کمک خواهیم کرد. به طور طبیعی در اولین گام بحث جبهه مقاومت قرار دارد که امروز مستقیما درگیر با رژیم صهیونیستی و آمریکاست. آنچه ما انجام می‌دهیم متناسب با توانمندی‌هایمان و بر مبنای قواعد بین‌المللی پذیرفته‌شده است و آن اینکه اگر یک دولت قانونی از دولت دیگر درخواست کمک کند آن کشور می‌تواند به او کمک کند. در صحنه نیز ما در مقام مشاوره هستیم. در عین حال در زمینه تامین اقلام و امکانات آنچه داشته باشیم در اختیارشان قرار می‌دهیم.

علی مطهری در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: مصوبه امروز مجلس باعث می‌شود شورای نگهبان بعد از تائید صلاحیت نامزد و  تائید انتخابات امکان بررسی مجدد صلاحیت افراد را نداشته باشد و اگر گزارش جدیدی دریافت کند نیز باید آن را به مجلس ارجاع کند تا این موضوع در جریان بررسی اعتبارنامه ها به بحث گذاشته شود که این نوعی احترام به آرای مردم است.  

وی افزود: البته قانون هم همین می‌گوید و ابهامی نبود اما چون در ماجرای منتخب اصفها ن اختلافی بین وزارت کشور وشورای نگهبان بوجود آمده بود نیاز به این استفسار بود که خوشبختانه مجلس به آن رای داد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا شورای نگهبان مصوبه مجلس را تائید می‌کند یا خیر گفت: احتمال تائید این مصوبه وجود دارد؛ زیرا اعضای این شورا اکثرا با این نظر موافق هستند ؛ البته ممکن است که  شوری نگهبان این مصوبه را رد کند اما  در این صورت مجلس به رای خود اعلام می‌کند و موضوع را به مجمع تشخیص مصلحت ارجاع می‌دهد. البته ما امیدواریم شورای نگهبان این استدلال را بپذیرد و مصوبه را رد نکند.

نائب رئیس مجلس شورای اسلامی درباره اظهارات برخی از نمایندگان مبنی بر این‌که این مصوبه مجلس عطف با ماسبق نمی‌شود خاطر نشان کرد: این موضوع می‌تواند وضعیت مینو خالقی تغییر ایجاد کند؛ چرا که استفسارها مربوط به قبل می‌شوند و عطف به ماسبق می‌شوند و این یک قانونگذاری جدید نیست اما برای محکم کاری پیشنهادی را چاپ کردیم که در آن آمده این قانون شامل انتخابات مجلس دهم نیز می‌شود تا ابهامات از بین برود. در این صورت قطعا راه برای ورود ایشان باز می‌شود.

وی درباره اعلام وزارت کشور مبنی بر برگزاری انتخابات میان دوره ای در اصفهان نیز گفت:‌ زمانی که وزارت کشور این موضوع را اعلام کرد، هنوز این استفساریه وجود نداشت اما اگر این مصوبه به نتیجه برسد شرایط عوض می‌شود ضمن این‌که این استفسار به پیشنهاد وزیر کشور مطرح شد. ما در جایی که به ایشان اعتراض کردیم چرا اعتبارنامه خانم خالقی را به مجلس نمی‌دهند گفت که نیاز به طرح این استفساریه وجود دارد.

به گزارش ایسنا، روزنامه «شرق» در ادامه نوشت: «این اما تنها حادثه رخ‌ داده پس از اردیبهشت ٩٦ نخواهد بود. بیش از این را باید انتظار کشید. نزدیکی و اجماع بین عقلای دو جناح حاکم، موجب ریزش از منتهاالیه دو قطب سیاسی فعال شده و همزمان با انزوای جهانی بنیادگرایی، در عرصه داخلی، جنبش میان حالان و طبقه متوسط، نفسی اندوخته و نسبت به بازسازی جایگاه از دست‌ رفته خود، در کاست اجتماعی جامعه ایرانی همت می‌گمارند و این به معنای فرصت تازه‌ای است که دولت دوم شیخ برای نوسازی جامعه مدنی در ایران ١٤٠٠ به دست  می‌دهد و جز او به پشتوانه حضور تاریخی در سایه درخت سیب و کنار کارون و خطبه هفتادوهشتی و اعتماد دستگاه‌های امنیتی، یارای چنین رسالتی نیست. اینجاست که اصلاح‌طلبان با هدف‌گذاری ریاست‌جمهوری ١٤٠٠ و اصولگرایان با امید به مجلس ١٣٩٨ روی شیخ قمار صلح‌جویانه‌ای رقم خواهند زد، تا شاید «از این ستون‌ به‌ ستون‌ شدن»‌ها حاجتی روا دارند.

گو این که از تجربه تلخ و ناگزیرانه ائتلاف حداقلی امید در مجلس دهم نمی‌توان غافل شد؛ آنجا که دوربرگردان لاریجانی سرنوشت دیگری برای ماراتن عارف رقم زد و دولتیان با رهاسازی تنگه اُحد شاید اما به عمد تصویری از مجلس مستقر برآوردند که نه مرهم درد باشد و نه نمک زخم. چاقوهایی که در خاکستر کینه‌های سرنوشت مجلس دهم تیز شده اما از پیچش‌های راه آتی در اردیبهشت ٩٦ محسوب می‌شود. شیخ اما هر چه شطرنج‌باز قهاری باشد، تا حل این دلخوری‌های درون‌جناحی نمی‌تواند تمام‌ و کمال دلبسته یاران اصلاحی خویش باشد؛ هر چند فریادی از درون اردوگاه اصلاحات برخاسته باشد که عبور از شیخ ممکن نیست، لیکن سرنوشت دوگانه سوز مجلس دهم می‌تواند موضع جریان اصلاحی را از حمایتگر به تماشاگر فروکاهد و این همان چیزی است که دغدغه این روزهای شیخ است. شیخ در اندیشه رهیافتی است که هم ضمانت‌بخش اتمام وعده‌ها باشد، هم پایان‌بخش دغدغه‌ها و هم سفره‌های خالی و تنگ ملت را فربه‌تر از پیش و مطابق با انتظارات سوق دهد.

شیخ اما در این سه سال، نه حزبی به پا داشت، نه جریان سیاسی مدعی و سوار بر مطالبات اجتماعی روانه کرد و نه حتی با گروه‌های غیررسمی ‌صاحب‌نفوذ وارد چالش شد. یکی به میخ و دیگری به نعل زد. او به‌ واقع میانه احوال بود. نه بحران ساخت و نه از بحران‌ها باخت. او تصویری مجسم برساخت که نه می‌توان به پایش افتاده و تقدیسش کرد و نه از او عبور کرده و رضایت به ویرانیش داد.

زیرکی شیخ، شیبی آرام از تغییر نوع سیاست‌ورزی در جامعه ایرانی بنا نهاد که نه رفرم است، نه انقلاب و نه محافظه‌کاری. گرچه او دست علاقه‌مندان این رویکردها را در نوازش دولت خود واگشاد و کم ستیزه نشد اما تقویت قابلیت اعتماد به دولتمرد یازدهم، سرمایه اجتماعی قابل اتکایی را از لابه‌لای طبقات زخم‌ خورده این جامعه فراچنگ آورده که او را در کارزار ٩٦، جدا از حمایت عقلا و نافذان سیاسی به کار خواهد آمد.
این همه اما دقیقا همان دلایلی نیست که رأی‌دهندگان ایرانی را متقاعد به انتخاب مجدد شیخ از صندوق‌های رأی ٩٦ خواهد کرد.

اتاق تخریب دولتِ پنهان، اندیشه‌ای دیگر دارد و خرابی‌های به‌ جا مانده، آواربرداری‌های نابخردانه و مچ‌گیری‌های ناجوانمردانه اگر چه جاده همواری را سامان نداده، اما چرا معتقدم که راه شیخ را از ٩٢ هموارتر می‌نماید؟ پاسخ روشن است، در دوره انتقالی، این دولت ائتلافی است که می‌تواند از تاراج سرمایه اجتماعی بکاهد و شیخ بدون مدعای استقرار دولت ملی، با حفظ و نگهداشت سرمایه‌های عقلانی بین‌جناحی و بدون جراحی ساخت انسانی قدرت، راه را برای تعامل ملی گشود و در سایه این آرامش نسبی داخلی بود که دست بالا را در عرصه بین‌المللی گرفت و نهالی که او در جولانگاه بی‌اعتمادی بین‌المللی کاشته بی‌گمان روزی به بار می‌نشیند و این انتخاب ناگزیر دنیاست: اسلام متکی بر رأی مردم یا تلقی کوری که این روزها به نام اسلام گوش‌تاگوش غرب، خواب را از منادیان دموکراسی ستانده است؟

روزهای آتی اما خالی از رویداد و حادثه نیست. به پیش که می‌رانیم، جعبه سیاه ورود آن مرد به عرصه رقابت‌های انتخاباتی به زودی گشوده خواهد شد، فرار رو به‌ جلوی دلواپسان با کاندیداسازی از چهره‌های صالح و مورد احترام نظامی ‌رنگ خواهد باخت، تصویر تیره‌ای که سیاه‌نمایان با استفاده از بنگاه‌های خبرسازی خود از وضعیت اقتصادی امروز کشور می‌نمایند، واقعی‌سازی خواهد شد. به‌ تدریج مجال قیاس گذشته تحقیرآمیز گونی‌های لبریز از نامه و رانت‌های میلیارد دلاری و قاچاق محترمانه و بی‌بازگشت نفت و بستر فراهم کاسبی تحریم، با امروزی که دولتمردان ادب اختیار کرده‌اند، فساد سیستماتیک از هم پاشیده و عذرخواهی در برابر اشتباه رواج‌یافته و خط قرمزهای جسورانه در برابر قانون از بین رفته است، فراهم می‌آید و شاید فرصت انتخابات ٩٦، آخرین میخ بر تابوت افشای افشاگری باشد که هیچ‌گاه لیست پنهان در جیب خود را علنی نکرد.

فرصتی که با حمله گازانبری شیخ، برای همیشه شبح تهدید پوپولیسم از دامن جامعه ایرانی زدوده خواهد شد. این بت باید شکسته شود، هراسی از تندروی نیست. ایرانیان به نیکی تجارب تلخ قانون‌شکنی عده‌ای را بر فراز دیوارهای سفارت انگلیس و عربستان آزموده‌اند و این امتیاز برای شیخ و رفقا باقی خواهد ماند که دست‌کم روی کاغذ و پشت میز مذاکره، منطق ایرانی را بر کرسی نشانده‌اند و این همان چهره‌ای است که ایرانیان مسلمان مدرن مراد گرفته‌اند و بازگشت به ادبیات لولویی و بگم‌بگم را هراسناکند.

حالا اما در آستانه آغاز کورس رقابت‌های نفس‌گیر ریاست‌جمهوری ٩٦، شیخ راهی جز ادامه راه آغاز گشته ندارد. او نه در قامت قهرمانی است که با پشت‌پا زدن به صندوقچه قدرت، نیروی اجتماعی عظیمی ‌را پشتوانه یکی از نزدیکانش گسیل داشته و خود در سایه‌سار قدرت ایرانی، در انتظار معجزه باشد و نه ژنرال شکست‌خورده و مغمومی‌ را ماند که همه راه‌ها را رفته و سهمی ‌از توفیق‌ نیافته و بر زمین فرو افتاده است، تا با کناره‌گیری، پهلوان مرده را عشق باشد. او نه این است و نه آن، شیخ یک کار ناتمام دارد تا مکتب او، نسل او و راه او بر تاریخ ایرانی ثبت، حک و ضبط شود. شیخ ناتمام اما رؤیای بی‌تعبیری است که یحتمل بازی قدرت در جامعه ایرانی را به هرج‌ومرجی کنترل‌نشدنی تبدیل کرده و شرایط کنونی، تاب آن را ندارد.

کار ناتمام شیخ راستی! نه در اردیبهشت ٩٦ که همانا در گرمای تابستان ١٤٠٠ رقم خواهد خورد. شیخ پیش از آن که شوریدگی احمدی‌نژادی داشته باشد، عقلانیت دارد. این روزها او بیش از آن که در تشویش هم‌آورد ٩٦ باشد، رؤیای ١٤٠٠ را در ذهن خود می‌پروراند، او نه برای چهار سال که برای ١٢ سال آینده برنامه دارد، دستی که او در ١٤٠٠ بالا می‌برد، همان کار ناتمام شیخ است، آنچه‌هاش می‌نتوانست، خات می‌نکرد و احمدی‌نژاد نداشت، روحانی می‌تواند، می‌خواهد و دارد.»