به گزارش ایسنا، «عصر ایران» با این مقدمه افزوده است: مجریان برنامه‌های سیاسی می‌کوشند خود را افرادی بی‌طرف نشان دهند که پیام مردم را منتقل می‌کنند اما غالبا در واقع نظرات سیاسی جبهه پایداری و مخالفان دولت را منتقل می‌کنند و این‌گونه ژست‌ها هم به دل مردم نمی‌نشیند، که اگر می‌نشست، اعتبار این دستگاه تا این حد نزول نمی‌کرد که وزیر کشور که خود روزگاری معاون رسانه رسمی بوده بگوید صداوسیما اثرگذاری خود را از دست داده است.

مجری برنامه ثریا می‌خواست با پیش کشیدن بحث پاره‌ای پرداخت‌ها دکتر قاضی‌زاده هاشمی، از موفق‌ترین وزیران دولت روحانی را به گوشه رینگ ببرد ولی وزیر بهداشت اجازه نداد و پرسید: چرا در دولت قبل ساکت بودید؟ چرا از طرح تحول سلامت سخن نمی‌گویید و مدام به تخریب دولت مشغولید؟

وقتی مجری به نظرسنجی‌های صداوسیما استناد کرد، قاضی‌زاده هاشمی بی‌درنگ پاسخ داد: نظرسنجی‌هایتان هم مثل فیش‌های ادعایی‌تان است که معلوم نیست واقعی است یا نه.

قاضی‌زاده هاشمی شعار برنامه را هم به چالش کشید و گفت: به‌جای «دیده‌بانی برای پیشرفت ایران»، در حال تخریب دولت به قصد پسرفت ایران هستید.

به‌جای این‌که وزیر گوشه رینگ برود تا مجریِ احتمالاً متمایل به جبهه پایداری بتواند با پرسش‌های سیاسی خود او را زیر ضربه بگیرد، این مجری بود که گوشه رینگ گیر افتاده و منتظر اشارتی از اتاق فرمان بود.

احتمالاً تصور می‌کردند جذابیت سوژه پرداختی‌های کلان این اجازه را می‌دهد که سخنان دیگر را هم در این چارچوب منتشر کنند اما قاضی‌زاده هاشمی چنین اجازه‌ای نداد و بارها گفت روشتان را عوض کنید.

هر گاه یک مقام مسئول با اعتماد به نفس کامل در دام این‌گونه پرسش‌ها نیفتاده توانسته از عهده برآید و هرگاه مجری صداوسیما را جدی گرفته در نهایت مغبون شده است.

ممکن است از این سطور تفسیر جانبداری صورت پذیرد اما نکته اصلی این است که تلویزیون رسمی در مقابل برخی مقامات خاضع و خاشع است و اگر هم جسارتی کند صد بار عذر می‌خواهد ولی به مردان دولت و ایضاً زنان دولت که می‌رسد نقش طلبکار به خود می‌گیرد و با تبختر به گونه‌ای صحبت می‌کنند که انگار با گماشته خود سخن می‌گویند.

منتها قاضی‌زاده هاشمی چنین اجازه‌ای نداد. کما این‌که در هفته دولت هم مجید انصاری معاون حقوقی رئیس‌جمهور چنین اجازه‌ای نداد و خطاب به مجری‌ای که می‌پرسید چرا از سه روحانی شکایت کرده‌اید، گفت: اولاً دولت از سه روحانی شکایت نکرده و تنها از یک نفر اشکایت کرده و اگر به روحانیت باشد هم آقای رئیس‌جمهور روحانی است و هم خود من. بحث بر سر شکایت از حمید زیارتی مشهور به روحانی بود که علنا به رئیس‌جمهور اهانت کرده بود.

خود ما رسانه‌ای هستیم و دوست داریم مسئولان پاسخگو باشند و پرسش‌های چالشی مطرح کنیم، اما «چالش‌بازی»های صداوسیما واقعی نیست زیرا یقه یک وزیر را می‌گیرند ولی در مقابل غیر دولت صُم بُکم می‌نشینند و به نشان تأیید سر تکان می‌دهند و در حالی از جانب مردم سخن می‌گویند که احساس نمی‌شود صدای مردم را منعکس می‌کنند. کافی است لحن گفت‌وگوکننده‌ها را مقایسه کنیم که با وزیران چگونه سخن می‌گویند و با دیگران چگونه و آیا بسیاری از پرسش‌های مطروح در جامعه و فضای مجازی را با آنان نیز در میان گذارند یا نه.

با این حال وقتی وزیر اعتماد به نفس داشته باشد و مانند دکتر هاشمی نیازی به وزارت نداشته باشد و در بخش خصوصی هم صاحب امکانات و تخصص دیگر دلیلی ندارد باج دهد. ویژگی دیگر وزیر بهداشت این است که با سیاست بیگانه نیست و در خانواده‌ای سیاسی با گرایش‌های مختلف بالیده و می‌فهمد حال و هوای سیاسی «ثریا» چگونه است.

اگر صداوسیما می‌خواهد بی‌طرفی خود را ثابت کند چرا با همه این‌گونه صحبت نمی‌کند؟ چرا در سوژه‌های دیگر جانبدار است و به دولت که می‌رسد اپوزسیون می‌شود؟ تازه نه با هر دولتی.

همین رفتارهاست که موجب می‌شود در مجادله‌هایی این‌گونه بیننده‌ای که به لحاظ سیاسی با مجری هم‌سو نیست حق را به میهمان صریح‌اللهجه بدهد.

«چرا در دولت قبل ساکت بودید، مردم حرف‌های شما را قبول ندارند، نظرسنجی‌هایتان هم مثل ادعاهای دیگرتان است، طرح تحول سلامت را چرا توضیح نمی‌دهید...» این جملات ثبت شده تا بار دیگر این گزاره به اثبات رسد در مقابل صداوسیمایی که با مجریان دولت به چشم گماشته برخورد می‌کند اگر این‌گونه سخن بگویی کوتاه می‌آیند و در غیر این‌صورت مانند یک تلویزیون حزبی می‌خواهند اعضای دولتی را که نمی‌پسندند مواخذه کنند.

وزیر، وزیر است. اما گاه در رسانه رسمی به گونه‌ای سخن می‌گویند که مدیرکل یک اداره با رئیس تدارکات. آیا دولت هزار و چند صد میلیارد تومان به این رسانه بودجه می‌دهد که با این لحن سخن بگوید؟ آیا بهتر نیست در این یک فقره از مجری پزشک استفاده می‌شد؟ تلویزیون که از این‌گونه مجریان کم ندارد و مشهورترین آنها دکتری است که در برنامه «به خانه برمی‌گردیم» درباره آشپزی و خانه‌داری صحبت می‌کند یا ناگزیر است به صحبت‌های همکاران در این‌باره گوش سپارد.

مصاحبه چالشی البته خوب است و مو را از ماست کشیدن نیز اما اولاً از جانب رسانه‌ای که واقعاً ملی باشد، ثانیاً با رعایت انصاف نه آن‌که اخبار ناموثق هم منشاء تحلیل و پرسش باشد، ثالثاً این‌که و مهم‌تر از همه در قبال دیگران نیز چنین باشند نه آن‌که تنها در برابر وزیران دولت، آن هم نه هر دولتی که تنها در مواجهه با این دولت یا دولت قبل از احمدی‌نژاد دلیر و منتقد شوند...

به گزارش ایسنا، محمود صادقی که در میزگرد "جنبش دانشجویی و گره کور مفاسد اقتصادی" در دانشگاه امیرکبیر سخن می‌گفت، با بیان اینکه نباید گرایش‌های سیاسی را در بحث فساد دخالت داد گفت: سازمان‌های عریض و طویل تا اندازه‌ای زیاد شده‌اند که هرچه می‌دویم عمق فساد بیشتر می‌شود و این مسئله در دستگاه‌های نظارتی هم قابل مشاهده است.

صادقی در ادامه با اشاره به اصل 53 قانون اساسی گفت: بر اساس این اصل تمامی دریافت‌های دولت باید در حساب خزانه‌داری کل متمرکز و تمامی پرداخت‌ها به موجب اعتبار مصوب انجام شود. بنده هم از وزیر اقتصاد سوال داشتم که موازین شرعی و قانونی چیست؟ کدام قانون شرع اجازه می‌دهد اموال مردم را مال مجهول‌المالک تلقی کنیم و اجازه دهیم به او دست‌اندازی کنند؟ بعضی‌ها کلا ملت را مجهول می‌دانند.

نماینده مردم تهران در مجلس با بیان اینکه اگر قدرت تحت نظارت باشد، از فساد جلوگیری می‌شود گفت:‌ همین قوانینی که وجود دارد کافی است به شرطی که از حالت شعار دربیاید.

این نماینده مجلس خاطرنشان کرد:‌ دغدغه مقام معظم رهبری هم در جهت مبارزه با فساد است. بنده هم قصد لاپوشانی و ریا ندارم و حاضرم تا آخرین قطره خونم در مبارزه با فساد قدم بردارم و از هیچ قدرتی جز خدا نمی‌ترسم.

نماینده مردم تهران در مجلس تصریح کرد: قوانین مصوب شده برای مبارزه با فساد داریم اما باید به درستی اجرا کنیم. التزام عملی به جمهوری اسلامی ایران همه مشکلات را حل می‌کند اما عدول از اصول مصرح در قانون اساسی، ما را دچار تباهی و فساد می‌کند.

صادقی در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به سوالی که آیا در این مدت 38 سال دولتی نبوده که قوانین را اجرایی کند گفت: اتفاقا ما قوانین بسیاری داریم. یکی از آن‌ها انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات است که این قانون در زمان رییس جمهور اسبق در دستور کار قرار گرفت که این صحبت صادقی با تشویق دانشجویان روبه‌رو شد.

وی در ادامه اظهار کرد: اخیرا سوالی را از وزیر دادگستری در مورد مداخلات نهاد قضایی نسبت به نشریات دانشجویی مطرح کردم زیرا رسیدگی به تخلفات دانشجویی در مورد موضوع نشریات در کمیته‌های مربوطه و در داخل دانشگاه بررسی می‌شود. در حالی که این روزها مکرر مواجه هستیم با جلب تعدادی از دانشجویان از طریق دادسراها و نهادهای امنیتی بنابراین این مسئله در کمیسیون قضایی مطرح شد و پاسخی که دریافت کردیم این بود که در یکی از نشریات اسم سید محمد خاتمی ذکر شده بود و حتی وزیر دادگستری در توضیحات خود فقط می‌گفت رییس جمهور اسبق. چرا یک وزیر دادگستری در مجلس نباید جرات داشته باشد اسم یک شهروند را به کار ببرد.

وی در ادامه اظهار کرد: بنده همین روزها تماسی با دادستان دیوان محاسبات داشتم و درخواست کردم که تفریغ بودجه از سال 90 تا 94 را در اختیار ما قرار دهد ا ما این کار انجام نمی‌شود و حتی این سوال برایشان عجیب است.

نماینده مردم تهران در مجلس درباره حساب سپرده قوه قضاییه گفت: حسابی است که پول‌ها به آن‌جا می‌رود و برگشت نمی‌خورد تا سودش را بگیرند. می‌گویند با اذن رهبری بوده، این دستگاه‌ها هم که عادت دارند از رهبری هزینه کنند؛ سوال اینست که اذن رهبری چه زمانی بوده؟ چه چیزی بوده؟ حد و حدود آن چیست؟ آیا مطلق است یا دائمی؟ آیا بدون قید بوده است؟ بسیار بعید است که چنین اذنی داده شده باشد.

صادقی با طرح این سوال که آیا یک نماینده مجلس حق سوال دارد یا خیر اظهار کرد: نماینده مجلس که سهل است شما هم به عنوان شهروند حق سوال دارید.

وی خاطرنشان کرد: حق دادنی نیست. ما برای احقاق حق انقلاب کردیم. تحقق آن آرمان‌ها با مبارزه به دست می‌آید و انقلاب یک فرآیند تکاملی را باید طی کند.

در این هنگام یکی از دانشجویان با صدای بلند مدعی شد: یکی می‌خواست حق بگیرد، 6 سال است که در حبس است و صادقی هم پاسخ داد همین که دل‌هایی برای او می‌تپد کافی است.

وی تاکید کرد: متاسفانه هر کاری می‌کنیم می‌گویند تشویق اذهان عمومی است. بنده برای تنویر افکار عمومی سوال کردم. نگاه ما به قانون نباید یکسویه باشد. نمی‌توان از شهروندان انتظار رعایت قانون را داشت اما خود به آن عمل نکرد.

صادقی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه دیوان محاسبات پیش از این در زیرمجموعه وزارت اقتصاد بوده گفت: بعد از اینکه قانون اساسی نهایی شد، دیوان محاسبات ذیل مجلس قرار گرفته تا بعد نظارتی مجلس تقویت شود اما چند ماه است که از دادستان برای دیوان محاسبات درخواست کردم که در مورد تخلفات 48 هزار میلیاردی دولت وقت که 12 هزار میلیاردش مربوط به رییس دولت بوده، اطلاعات در اختیار ما قرار دهند اما هنوز این کار را نکرده‌اند و مدام به هم پاس می‌دهند.

وی با اشاره به اصل 6 قانون اساسی که بر اساس آن در جمهوری اسلامی ایران همه امور به اتکای آرای عمومی است گفت: مشکل اینجاست که ساختارها و نهادهایی که پیش‌بینی شده به طرقی دور زده و عقیم شده‌اند و با انواع و اقسام فیلترها روبه‌رو می‌شویم، کاندیدایی در مجلس ثبت نام کرده که می‌گویند به او گفته شده برای تایید صلاحیتش باید دو میلیارد پول بدهد که بعد هم به 500 میلیون تومان راضی شدند که البته بنده نمی‌گویم شورای نگهبان گفته آنچه می‌گویم نقل قول است.

نماینده مردم تهران در مجلس در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه چرا در قانون چیزی به نام شکایت از قوه قضاییه یا دادسراها پیش‌بینی نشده است گفت: اتفاقا پیش‌بینی شده ما دادسرای انتظامی قضات را داریم که شکایت مربوط به آن‌ها را رسیدگی می‌کند. دادسرای کارکنان را داریم. حتی بنده نسبت به مسئله پیش آمده برای خودم روز شنبه از بازپرس متخلف شکایت کرده و آن را ثبت کردم.

وی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه اگر آزادی یک حق است آن را چگونه باید گرفت گفت: آزادی‌های یواشکی را توصیه نمی‌کنم راهش هم آن نیست. نسخه‌های غیر بومی هم راهش نیست. باید از راه درست کارها را به پیش ببریم.

وی همچنین در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه آیا رییس قوه قضاییه مستقل از بقیه مقامات است گفت:‌بر اساس اصل 19 همه مردم در برابر قانون مساوی هستند و هیچ کس مستثنی نیست.

این نماینده مجلس در مورد شکایت نماینده کاشان از خود نیز گفت: بنده برای همکارم احترام قائل هستم و بناست که 4 سال به عنوان نماینده در کنار هم باشیم. در نامه‌ای هم که به لاریجانی، رییس مجلس نوشتم همه توضیحات را ارائه کردم.

وی تصریح کرد: این مسئله مربوط به خودکشی دانشگاه کاشان است که دانشجوی دوره دکترای مهندسی شیمی بوده است. وی مشکلاتی داشته و خانواده‌اش نمی‌خواستند که به هر دلیلی موضوع خودکشی او رسانه‌ای شود اما رییس کمیسیون آموزش مجلس مصاحبه‌ای کرده و این طور مطرح شد که چون بورسیه‌ی او را قطع کردند خودکشی کرده است.

وی با اشاره به کمیته منتخب کمیسیون آموزش برای پیگیری حادثه دانشگاه کاشان گفت: زمانی که اطلاعات جمع‌آوری شد بنده دیدم آنچه گزارش می‌دهند کاملا جهت‌گیرانه و در جهت محکومیت وزارت علوم است و نسبت به این مسائل انتقاد داشتم و در آن‌جا گفته شد که کسر معدل داشته اما به دستور وزیر به وی بورس داده‌اند. بعد تقاضای جایابی کرده بود که فقط گویا دانشگاه بروجرد به وی شفاها قول داده بودند در حالی که صدور حکم بورسیه قبل از جایابی ممنوع است. دولت جدید هم که روی کار آمد ابتدا بورس‌ها را لغو  کردند اما به دلیل شرایطی که این دانشجو داشت حکم بورس او برقرار می‌شود. حتی یکی از بندهایی که در مورد استیضاح فرهادی مطرح است این است که چرا دانشجویان بورسیه را جایابی نکرده است.

صادقی افزود: بنابراین اطلاعات ناقص آورده بودند. اشتباه دیگری که وجود داشت این بود که روی گزارش نوشته شده بود، محرمانه اما بعد رسانه‌ای شد. سندش هم موجود است.

به گزارش ایسنا، رحمت‌الله حافظی عضو شورای شهر تهران نیز که در میزگرد جنبش دانشجویی در دانشگاه امیرکبیر حضور داشت، طی سخنانی گفت: بحث مبارزه با مفاسد اقتصادی، فراجناحی و مطالبه مردمی است و باید این انسجام در مبارزه با فساد روز به روز بیشتر شود.

وی در ادامه اظهار کرد: اینکه چرا از فرمایشات رهبری استفاده می‌کنند باید بگوییم جایی که آقایان احساس کنند فرمایشات رهبری به مصلحت آنها است از نقطه نظرات رهبری هزینه می‌کنند و جایی که احساس کنند به نفع آنها نیست کر، کور و ناشنوا می شوند. مسئولان باید بدانند که بر مردم نیستند و باید با مردم و برای مردم باشند.

این عضو شورای شهر افزود: اجازه ندهیم عده‌ای فرصت‌طلب تحت هر لوایی از جناح‌های چپ یا راست به سیستم‌ها نفوذ کنند و از نقاط ضعف نظارتی سوء استفاده کنند.

وی با بیان اینکه مبارزه با فساد اقتصادی مانند واکسیناسیوم است، گفت: مبارزه با مفاسد اقتصادی دردناک است اما مسئولین بپذیرند که باید آن را برطرف کنند و این وظیفه دستگاه قضا است که جایی که مشکل وجود دارد رصد و بررسی کند.

حافظی در ادامه با تاکید بر اینکه مبارزه با فساد برای نظام یک افتخار است، گفت: هر چند فساد قابل پذیرش نبوده و لکه ننگ است و کسی که در مقابل این جریان می‌ایستد و مقاومت می‌کند ناخواسته خود را در جایگاه متهم قرار می‌دهد در حالیکه آنکه پاک دست باشد نباید از مبارزه با فساد ناراحت شود.

این عضو شورای شهر در ادامه ضمن اشاره به راهکارهای عملی در جهت مبارزه با فساد، گفت: شفاف‌سازی توسط دستگاه‌ها باید پشت شیشه‌ها فعال شود نه پشت دیوارها و درهای بسته چرا که اموال مردم در میان است.*/8520

وی ادامه داد: نظارت هم باید به‌روز، لحظه‌ای و آنلاین باشد تا بتواند اشکالات موجود را برطرف کند.

حافظی در ادامه به نقش صداوسیما اشاره کرد و گفت: در کشورهای توسعه یافته صداوسیما نقش منعکس کردن مشکلات مردم را دارد. اگر مساله‌ای گفته شود که صحت نداشته باشد گوینده متن و خبر باید مسئولیت را بپذیرد. اگر هم صحت داشته باشد دستگاه‌های ما باید پاسخگو باشند لذا از رسانه ملی انتظار داریم مطالبات مردم را بدون توجه به نگرش‌های سیاسی منتقل کنند. در این هنگام دانشجویان با صدای بلند اعلام کردند که رسانه ملی بیرون!

این عضو شورای شهر در مورد املاک شهرداری نیز گفت: آقایان متخلفین را رها کردند و به کسی که این انحراف و تخلف را به افکار عمومی منعکس کرده پرداخته‌اند.

وی افزود: خطای اول در شورای دوم رخ داد که به استناد آن مصوبه چگونگی واگذاری‌های امکانات رفاهی مصوب شد البته تدوین دستورالعمل اجرایی به عهده شهردار است بر همین اساس شهردار در آیین‌نامه اجرایی اختیار 50 درصد تخفیف را در نظر گرفته است.

این عضو شورای شهر خاطرنشان کرد: در این پروژه اتفاقات و انحرافاتی که رخ داد این بود که افرادی هستند خارج از شرکت‌های تعاونی که ملک دریافت کرده‌اند. خطای دوم این است که چرا به تعاونی وزارت خارجه ملک داده نشده اما مدیران شهرداری از این مزایا استفاده کردند.

حافظی تصریح کرد: عده‌ای هم بیشتر از اختیارات تخصیص 50 درصدی دریافت کرده‌اند. تیم بازرسی در شورا مستقر شده و گزارش هم به دفتر شهردار ارجاع شد اما اینکه این گزارش به چه نحوی از سیستم خارج شده و نهایتا از سوی یاشار سلطانی هم منتشر شد. در گزارش نامه اسم چهار نفر از اعضای شورای هم بود که بقیه را رها کردند و روی این چهار نفر متمرکز شدند.

وی افزود: در مورد یکی از همکارانم که ملکی را تحویل گرفتند اینگونه بوده که پیش از اینکه عضو شورا شوند کارمند شهرداری بوده و از همان مزایا استفاده کرده اما در قوه قضاییه اینگونه احساس شد که این موضوع سازمان یافته بوده و حتی احساس می‌کردند در خارج از کشور مدیریت می شود، چوبش را هم یاشار سلطانی خورد که دو ماه زندانی شد.

حافظی تاکید کرد: قوه قضاییه باید با برخورد صحیح و شناسایی متخلفین از اعتماد از دست رفته صیانت کند.

این عضو شورای شهر افزود: باید اجازه دهیم گردش اطلاعات آزاد وجود داشته باشد و هر کسی هم حق دارد راجع به هر موضوعی اظهارنظر یا سوال کند اما تهمت زدند و دروغ گفتن را باید با برخورد جدی با آن برخورد کنیم.

وی در پاسخ به سوال یکی از دانشجویان در خصوص مدیریت شهری و نقاط ضعف آن، گفت: یکی از مشکلات این است که آقایان دچار توهم شده‌اند. شهردار منتخب شوراست و وظیفه‌اش ارائه خدمات به مردم است. شما یک نفر شهروند را پیدا کنید که از وضعیت جمع آوری زباله در سطح شهر راضی باشد. ما تا این اندازه عادت کرده ایم که اینها را نمی‌بینیم.

حافظی گفت: آقایان دچار توهم خود نظام پنداری شده اند. تا از آنها ایراد می‌گیری می گویند نظام زیر سوال رفت در حالیکه اگر تخلفی انجام شده باید مراحل قانونی طی شود. چرا با هوشیاری طوری رفتار می‌شود که اگر کسی بگوید بالای چشم شهردار ابروست می‌گویند نظام تضعیف شد.

وی افزود: مسئولین بالای کشور هم چنین احساسی برایشان ایجاد شده است. وقتی مطمئن هستم سوال از شهردار وجود دارد آن را مطرح می‌کنم اما وقتی رای نمی‌آورد چاره‌ای ندارم جز اینکه به سمت افکار عمومی بروم.

این عضو شورای شهر افزود: یکی از خواسته‌های ما این است که دیوان محاسبات شهری در زیرمجموعه دیوان محاسبات کشور ایجاد شود تا تمام گزارش‌های حسابرسی در آنجا مورد رسیدگی قرار گیرد.

محمود صادقی که در این نشست حضور داشت، در پاسخ به این خواسته وی گفت: طرحی به عنوان اصلاح ماده 2 قانون دیوان محاسبات تهیه شده است.

حافظی در مورد اینکه چرا اقدام عملی در رابطه با املاک نجومی انجام نشده، بیان کرد: به طور معمول این اتفاقات باید گزارشش در صحن شورا توسط شهردار مکتوب ارائه می‌شد اما همانطور که آقای مسجدجامعی مصاحبه داشت تا الان هیچ گزارش مکتوبی داده نشده است.

وی اظهار کرد: متاسفانه در کشور حدود 15 میلیون پرونده راکد وجود دارد و این موضوع نیاز به بازنگری در ساختار قوه قضاییه دارد.

به گزارش ایسنا، عباس عبدی، روزنامه‌نگار، در روزنامه ستون نگاه‌ روز روزنامه اعتماد نوشت: «به ظاهر ۱۶ آذر امسال قرار است كه رنگ و بوی ديگري پيدا كند و به‌ جاي نقد و تحليل سياسي و حضور در عرصه عمومي، برنامه‌هاي شاد و خنده برگزار شود و در برخي از آنها به حاضران نيز به قيد قرعه جايزه داده شود. اين اتفاق را چگونه مي‌توان تحليل كرد؟ آيا مثبت است يا منفي است؟ يكي از صاحب‌نظران از اين پديده استقبال كرده و از اين طريق خود را در شادی دانشجويان شريك دانسته است. برخي ديگر نيز آن را نشانه ابتذال و نه ليبراليسم دانستند. ولی واقعيت چيست؟ آيا اين اتفاق را مي‌توان نشانه بلوغ و تمايزيابي يا برعكس ابتذال ناميد؟

به نظر مي‌رسد كه قضاوت كردن درباره چنين پديده‌هايي در ايران قدري سخت و نيازمند گذشت زمان است. چرا؟ به اين دليل كه سخت است باور كنيم كه اين نوع برنامه‌ها صرفا بر اساس خواست و اراده مستقل و خودجوش دانشجويان شكل گرفته است و هيچ اراده‌اي از بيرون دانشگاه و فراتر از دانشجو در آن دخالت ندارد. البته در اين صورت هم نمي‌توان يكسره به چنين برنامه‌هايي برچسب زد و آنها را ناديده گرفت، بلكه بايد منتظر بود و واكنش دانشجويان را ديد. اگر با برخورد سرد يا منفي آنان مواجه شد، معلوم مي‌شود كه اين ايده نه تنها از درون دانشجويان نجوشيده، بلكه زمينه‌اي هم براي استقبال از آن وجود نداشته است ولي اگر با استقبال خوب يا نسبي دانشجويان مواجه شد، حتي اگر از سوي ديگران به دانشگاه تحميل يا برنامه‌ريزي شده باشد، باز هم محل تامل خواهد بود كه چرا و به چه دلايلي دانشجويان از آن استقبال كرده‌اند؟

فرض اوليه اين است كه اين برنامه‌ها با برنامه بيرون از دانشگاه يا دانشجويان باشد؛ به ويژه اين كه هزينه‌هايي دارد كه بدون حضور و حمايت نهادهايي فراتر از دانشجويان قابل تامين نيست. در اين حالت بايد پرسيد كه هدف اين نهادها و دست‌هاي بيرون از دانشگاه در ترويج اين برنامه‌ها چيست؟ چه نتايجي بر كارشان مترتب خواهد بود؟ جالب‌ترين نكته ماجرا اين است كه ۱۶ آذر در كنار ۱۳ آبان به نحوي نماد مبارزه با آمريكا است و اگر به ياد داشته باشيد، در سال‌هاي گذشته اصولگرايان بسيار كوشيدند كه اين روزها را زنده كنند؛ به ويژه آن كه به فضاي ضد آمريكايي نيز نيازمند بودند. اكنون هم كه در آستانه حضور ترامپ در كاخ سفيد هستيم بيش از پيش بايد بر زنده كردن اين خاطره تاريخي تاكيد كنند ولي چرا بايد به جاي آن، برنامه شادي و خنده برگزار كرد؟ يا مجوز انجام آن را داد و در عين حال خواهان ممانعت از حضور نايب‌رييس مجلس در دانشگاه شد! شايد به دليل اين كه مي‌خواهند اثرات دو ماه عزاداري محرم و صفر را جبران كنند. نمي‌دانم ولي هر دليلي داشته باشد، منجر به سياست‌زدايي از دانشگاه و دانشجو مي‌شود. امري كه پس از سال ۱۳۸۸ و حتي پيش از آن آغاز شده بود و ايرادي هم ندارد. هر چند اين سياست‌زدايي متاسفانه به بهبود وضع علمي دانشگاه منجر نشده و كاركرد دانشگاه را با خطر مواجه كرده است. ولي خطر اين سياست‌زدايي براي ارزش‌هاي رسمي مورد توجه حكومت بسيار بيشتر از خطري است كه براي اصلاح‌طلبان دارد. البته سياسي بودن دانشگاه نيز براي نگاه رسمي حكومت، هزينه‌بر است و از آن استقبال نمي‌كنند ولي سياست‌زدايي از دانشگاه نيز عوارض فرهنگي اجتماعي خاص خود را دارد كه مطلوب سياست رسمي حكومت نيست و در صورت تحقق، از مواجهه با اين عوارض گريزي ندارند. يكي از دلايل آن چه آنان وادادگي در برابر قدرت‌هاي جهاني و آمريكا مي‌دانند و به‌ شدت از اين وادادگي نگران هستند، همين سياست‌زدايي از دانشگاه و حوزه‌هاي ديگر است.

فرض ديگر اين است كه پيشنهاد اين برنامه از درون دانشجويان جوشيده باشد يا حداقل اگر هم از درون آنان نجوشيده باشد، در ادامه با استقبال آنان مواجه شود. در اين صورت نبايد نام آن را ابتذال گذاشت يا نشانه ابتذال دانست. اين حق دانشجو است كه چنين انتخابي را داشته باشد. كساني كه نسبت به اين نگرش دانشجويان انتقاد دارند، بايد خودشان هم پاسخگو باشند كه كدام‌يك از عملكردهاي‌شان موجب شده كه دانشجويان در روز ۱۶ آذر برنامه‌هاي غيرسياسي و شاد بگذارند؟ چرا بايد اصولا سياست را مبتني بر مبارزه تعريف كرد و چون مبارزه هزينه دارد...

باید دنبال يك مجموعه‌اي بود كه اين هزينه را تقبل كند و چه گروهي بهتر از دانشجويان؟ سياستمداران بايد سياست را به صورت يك كنش حرفه‌اي و اصلاح‌طلبانه تعريف كنند تا نيازي به سياهي‌لشگر دانشجويي نداشته باشند. آنان بايد به جاي حضور سنتي در دانشگاه وارد حوزه‌هاي ديگر جامعه شوند و از ميان آنان يارگيري كنند. تجربه ۶ دهه مبارزات دانشجويي به اين شكل را بايد مرور كرد و دستاوردها و هزينه‌هاي احتمالي آن را ليست و در نهايت با يكديگر مقايسه كرد. قرار نيست كه يك فرض قطعي مبني بر تاييد و دفاع همه‌جانبه از فعاليت سياسي دانشجويي داشته باشيم و هر اقدام مغاير با آن را رد كنيم. دانشجو نيز يك شهروند است، نه بيشتر و نه كمتر. در عرصه سياست بايد به او نه به عنوان دانشجو كه به عنوان شهروندي فراتر از موقعيت تحصيل او نگاه كرد.

متاسفانه برخي از گروه‌هاي سياسي از بس به حضور در دانشگاه عادت كرده‌اند، علاقه‌اي ندارند كه اين عرصه را براي صاحبانش خالي كنند. اگر چريك‌ها و راديكال‌ها در دانشگاه بذرهاي سياسي كاشتند، در موقع مناسب محصول خود را درو كردند ولي سياست اصلاح‌طلبانه و مبتني بر كنش سياسي حرفه‌اي و مدني، با بذرِ بادی كه در دانشگاه مي‌ريزد، توفان درو خواهد كرد. همچنان كه در گذشته درو كرد.»

به گزارش ایسنا، علی مطهری در مراسم «نمایندگان مردم در پیشگاه دانشگاه» که از سوی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف برگزار شده بوددرباره محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید، گفت:ایشان فراکسیون امید را به خوبی اداره می‌کنند و فعالیت‌هایشان آثاری داشته است از جمله این‌که سه نفری که به عنوان عضو شواری عالی نظارت بر انتخابات شوراها از مجلس انتخاب شدند هر سه از فراکسیون امید بودند و این افراد می‌توانند بر بررسی صلاحیت کاندیداهای انتخابات شوراها نظارت کنند. مجموعاً آقای عارف فعالیت خوبی داشتند اگرچه ظهور و بروزشان خوب است، کمتر موضع می‌گیرند و کمتر طرح و نامه‌ای امضا می‌کنند.

وی افزود: مثلاً روحیه آقای عارف با من فرق می‌کند. من اگر احساس کنم ظلمی صورت می‌گیرد و تا شب چیزی در این رابطه نگویم خفه می‌شوم و شب خوابم نمی‌برد ولی بعضی‌ها تحملشان بیشتر است یا دوراندیشی بیشتری دارند و به هر حال روحیه‌ها متفاوت است.

وی در ادامه درباره شخصیت مهدی کروبی، رئیس مجلس ششم نیز گفت: ایشان فرد صاف و روراستی بود و شجاعت و مردانگی‌اش نیز خوب بود. آقای کروبی بعضی جاها در مجلس در مقابل تندروی‌ها ایستاد و خودش را فدا کرد. مثلاً در مورد طرح اصلاح قانون مطبوعات که از سوی رهبری دستور دادند مطرح نشود اکثریت مجلس با این مضوع مخالف بود اما آقای کروبی یک‌تنه ایستاد و گفت این حکم حکومتی است و حتی اگر آن را قبول نداشته باشیم باید اجرا کنیم. در قضایای سال 88 نیز ایشان فکر می‌کرد تقلب شده، البته من شخصاً این را تأیید نمی‌کنم. ممکن است بگوییم در مبادی آرای آقای احمدی نژاد اشکالاتی وجود داشته که مصداق خرید رأی بوده اما اینکه در شمارش تقلب شده باشد برای من ثابت نشد اما ایشان روی اعتقاد خود ایستاد و حالا هم چوبش را می‌خورد.

نایب رئیس مجلس درباره غلامعلی حداد عادل، رئیس مجلس هفتم نیز اظهار کرد: آقای حداد عادل کلاً فرد ملاحظه‌کار و محافظه‌کاری است. ایشان فرد عاقل و حکیمی است و البته روح لطیفی دارد و اهل ادب است که با توجه به دوستی نزدیکی که با من دارد بیش از این نمی‌توانم درباره‌اش بگویم.

وی درباره علی لاریجانی،‌ رئیس مجلس نیز گفت: آقای لاریجانی در سن 25 سالگی ظرف یک سال مدیرعامل صداوسیما شد و بعد به سمت وزارت ارشاد و دبیری شورای عالی امنیت ملی رسید و در روز اول ورودش به مجلس، رئیس مجلس شد. این نشان می‌دهد که ایشان انصافاً توانایی‌هایی دارد و فرد باهوشی است که در این مدت پخته شده است. البته شاید همنشینی ما هم با ایشان اثر داشته است و حریت و آزادگی و گاهی انصاف هم در ایشان وجود دارد.

مطهری در پاسخ به اصرارهای دانشجویان برای اظهارنظر در مورد شخصیت آیت‌الله آملی لاریجانی، رئیس قوه قضائیه با بیان این مزاح که «علی آقا بین اینها از همه بهتر است»، ادامه داد: ایشان قدری کم‌تحمل است و انصافاً اصلاً تحمل انتقاد را ندارد. تاکنون به ‌آقای آملی دوبار علیه من اعلام جرم کرده‌اند؛ اخیراً ایشان را در جلسه‌ای دیدم و گفتم مدتی است اعلام جرم نمی‌کنید. ایشان گفت هنوز خیلی وقت داریم!

وی اضافه کرد: مثلاً موضوع اعلام جرم علیه ‌آقای صادقی نماینده تهران واقعاً معنی نداشت. نماینده بر حسب وظیفه خود سوالی ا مطرح می‌کند و حداکثر می‌توانند در جلسه کمیسیون توضیحی بدهند و مثلاً بگویند حساب شخصی نیست. دیگر این همه سروصداکردن و فرستادن مأمور درب منزل کار درستی نیست. قانون هم می‌گوید که هر احضاری باید به هیأت نظارت بر رفتار نمایندگان ارجاع شود تا این هیأت تشخیص دهد که خارج از وظایف نمایندگی بوده یا خیر و فرد باید به دادسرا مراجعه کند یا نه. آقای صادقی هم احساس کرد که می‌خواهند آشوب درست کنند و مصلحت دید که به دادسرا مراجعه کند، دیگر نیازی به این کارها نبود.

نایب رئیس مجلس با تأکید بر لزوم پاسخ‌گویی قوه قضائیه خاطرنشان کرد: مشکل کشور ما این است که مقامات قضایی راجع به همه چیز از برجام گرفته تا سبک زندگی اسلامی صحبت می‌کنند جز آن چیز که باید درباره‌اش صحبت کنند. مثلاً می‌گویند 21 سال زندان برای آقای احمد منتظری در نظر گرفته شده است البته ما در نهایت باید حکم قوه قضائیه را چه سختگیرانه بدانیم چه خیر و چه آن را قبول داشته باشیم یا نه بپذیریم اما گاهی هم باید در این رابطه توضیح بدهند.

وی با اشاره به مناسب 16 آذر روز دانشجو، تصریح کرد: اهمیت کار دانشجویان در سال 32 این بود که آن کار را در خفقان انجام دادند. در شرایطی که چند ماه از کودتای 28 مرداد گذشته بود و ظلمت و تاریکی کشور را فرا گرفته بود. این حاکی از روشن‌بینی، شجاعت و فداکاری دانشجویان است و همواره این حرکت‌ها ارزش بیشتری پیدا می‌کنند.

این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس ادامه داد: مثال اعلای این واقعه، واقعه کربلا است که توده مردم خطر را درک نمی‌کردند که فقط ظاهر و قالبی از اسلام باقی مانده است. ممکن است صدای اذان بلندتر شنیده شود، نماز جماعت و جمعه پرشورتر و مراسم حج باشکوه‌تر برگزار شود اما امام و پیشوای جامعه و مصلحان جامعه که درک قوی دارند، متوجه هستند که محتوا دارد از بین می‌رود و پوسته‌ای باقی می‌ماند که نمی‌تواند پایدار باشد. اهمیت کار دانشجویان در سال 32 نیز بیادماندنی است.

وی رسالت دانشجویان را مبارزه با استعمار خارجی و استبداد داخلی عنوان و خاطرنشان کرد: در  آن دوره استعمار خارجی دولت انگلیس بود و استبداد داخلی حکومت پادشاهی که تردیدی در استبدادی بودنش وجود نداشت. در دوره ما اما وضعیت به گونه‌ دیگری است. استعمار خارجی بیشتر شامل آمریکا، اسرائیل و تا حدودی کشورهای اروپایی می‌شود و در مورد جمهوری اسلامی نمی‌توان گفت که یک حکومت استبدادی است زیرا همه ارکان نظام بر اساس رأی مردم است اما گاهی هم مظاهر استبداد در کشور پیدا می‌شود.

ناب رئیس مجلس یادآور شد: ما قائل به این هستیم که شکل حکومت جمهوری و محتوای آن اسلامی است اما در سال‌های گذشته دولتی بر سر کار بود که به صراحت می‌گفت فلان قانون را قبول ندارم و اجرا نمی‌کنم یا می‌گفت من تنها قانونی که شخصاً مبتنی بر قانون اساسی بدانم را اجرا می‌کنم و مابقی را اجرایی نمی‌کنم. اینها مظاهر استبداد و عدم تمکین نسبت به قانون است یا در بخشی که مظهر اسلامیت نظام است مثل قوه قضائیه، شورای نگهبان و ائمه جمعه گاهی حرکت‌های استبدادی می‌بینیم. وظیفه مجلس این است که با هر دوی این استبدادها مبارزه کند، وظیفه قشر دانشجو هم به عنوان یکی از دیدبان‌های جامعه مبارزه با هر دو نوع استبداد است.

مطهری با بیان اینکه خطر استبداد دینی برای انقلاب‌های مذهبی زیاد است، گفت: وقتی حرف خدا به میان می‌آید عده‌ای می‌گویند ما سمت خدا هستیم و بقیه آن طرف قرار دارند. کاری که داعش می‌کند ریشه‌اش همین است یا خشونت‌های قرون وسطی در اروپا که جنایت‌های داعش در مقابل آن کم است. در کشور ما گاهی رگه‌هایی از این موضوع احساس می‌شود و ما که حکومتمان مذهبی است و آن را اسلامی می‌دانیم باید خیلی مراقب باشیم.

نماینده مردم تهران در مجلس اضافه کرد: در مجلس نهم موضوع ستار بهشتی که به قتل رسید مطرح شد. او جوانی بود که در وبلاگ خود چند جمله انتقاد و احیاناً ‌توهین نوشته بود و طبق گزارش پلیس فتا در طول روز بیش از هشت بازدیدکننده نداشت. شاید اگر او را فرا می‌خواندند و با او حرف می‌زدند و دو کیسه برنج به او می‌دادند مشکلی نداشت اما او را گرفتند و مأمور خطاکاری با تفکر حفظ نظام این جنایت را انجام داد. آن زمان در مجلس برخی نمایندگان مخالف احضار وزیر برای پاسخگویی در این رابطه بودند و می‌گفتند به هر حال او مخالف نظام بوده است، مگر ما باید مخالف را بزنیم و بکشیم. ما هم برای نظام جمهوری اسلامی قداست قائلیم اما این قداست به معنی غیرقابل انتقاد بودن نیست.

مطهری درباره موضوع قتل‌های زنجیره‌ای نیز اظهار کرد: در آن زمان هم می‌گفتند به خاطر حفظ نظام و برای ترساندن روشنفکران این کار را کردیم. در حالی که رهبری در نماز جمعه گفتند فروهر از افراد معتدل بوده، چرا او را کشتید. ما گاهی خود را موظف به برخی کارها می‌دانیم که خلاف عدل است و باید دقت کنیم که از تجربه قرون وسطی در اروپا پرهیز کنیم.

وی در پاسخ به این پرسش دانشجویان که اگر شهید مطهری زنده بود امروز چه جایگاهی داشت، گفت: ایشان متولد سال 1298 بودند و اگر شهید نشده بودند امروز 97 ساله بودند که بعید بود با این فشارهایی که در جمهوری اسلامی است تا 97 سالگی دوام می‌آوردند. اگر ایشان امروز بودند به تعبیر خود رهبری قطعاً رهبر بودند. ما یک سال پس از دوره رهبری خدمت آیت‌الله خامنه‌ای رسیدیم، اولین جمله‌ای که ایشان گفتند این بود که اگر مطهری زنده بود الان رهبر بود، این موضوع روشنی است. زیرا ایشان نزدیکترین فرد به امام (ره) بودند و فاصله‌شان با سایر یاران امام (ره) زیاد بود. قطعاً شهید مطهری با خیلی از روش‌های امروزی و سخت ‌گیری‌های غیرلازم مثل خیلی از رد صلاحیت‌ها مخالف بودند.

نایب رئیس مجلس ادامه داد: نباید در کشور کار خلاف قانون انجام شود. ما باید سعی کنیم مسأله حصر را با همدلی و گفت‌وگو حل کنیم. نظر شخصی من این است که این کار خلاف اصول 32 تا 37 قانون اساسی است و ما نمی‌توانیم کسی را به این شکل حصر، زندان و یا بازداشت کنیم بلکه باید ظرف 24 ساعت او را تفهیم اتهام کنیم و در دادگاه صالح به اتهامش رسیدگی کنیم. اما اینکه کسانی مدت طولانی در حصر باشند و تکلیفش هم معلوم نیست که آیا قرار است تا زمان مرگشان در این شرایط باشند یا نه قابل توجیه نیست. البته در یک حرکت اجتماعی، شورش و آشوب ممکن است رهبران یک حرکت را برای مدتی محدود کنند تا ارتباط‌شان با اطراف قطع و جامعه آرام شود اما ادامه این کار نمی‌تواند قانونی باشد و خلاف قانون اساسی است. اگر شهید مطهری هم بود قطعاً با هر کاری که خلاف قانون است مخالفت می‌کرد.

مطهری درباره اقدامات صورت گرفته در مجلس برای احقاق حق مینو خالقی، منتخب اصفهان نیز گفت: ما استفساریه‌ای در مجلس تنظیم کردیم که خوب جلو رفت و با توجه به ایراد شورای نگهبان اگر مجلس بر نظرش اصرار کند موضوع به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارجاع خواهد شد. در واقع ما این باب را بستیم که شورای نگهبان نتواند بعد از انتخاب مردم رد صلاحیت کند.

وی درباره حکم جلب محمود صادقی، نماینده تهران نیز اظهار کرد: بعضی وقت‌ها افراد شاکی خصوصی دارند و وظیفه قوه قضائیه است که فرد را احضار کند اما بحث ما درباره احضار و جلب نماینده بود که راه درستی نیست و این کار باید از طریق هیأت نظارت بر نمایندگان انجام شود.

وی لغو برخی کنسرت‌ها و سخنرانی‌ها از جمله سخنرانی خودش در مشهد را نیز برخلاف قانون عنوان و خاطرنشان کرد: برنامه‌ای که مجوز دارد نباید لغو شود. این اختیار صرفاً در حیطه کار شورای تأمین شهرستان یا استان است و اگر عده‌ای احساس خطر می‌کنند باید به شورای تأمین بگویند تا اگر نظر شورا لغو یک مراسم بود آن را لغو کنند. اما اینکه دادستان شخصاً بگوید من احتمال جرم می‌دادم و مراسم را تعطیل کردم به صرف احتمال جرم نمی‌توان جلسه‌ای را تعطیل کرد.

نماینده مردم تهران در پاسخ به سوال یکی از دانشجویان درباره رویکرد رئیس مجلس به حکم جلب محمود صادقی، نماینده تهران با اشاره به نسبت خانوادگی خود با علی لاریجانی به مزاح، گفت‌: شما می‌خواهید دعوای خانوادگی برای ما درست کنید.

وی ادامه داد: به نظرم آقای لاریجانی باید حکم جلب نماینده را به آن شکل و در آن ساعت از شب تقبیح می‌کردند. اگر چنین بود نطق ایشان منصفانه‌تر بود. اما بقیه مطالب نظر ایشان بود و من نمی‌توانم درباره  آن اظهار نظر کنم.

وی در پاسخ به سوال دیگری در مورد مصوبه اخیر کنگره آمریکا، گفتم: هیچ کس تاحال به آمریکا اعتماد نکرده است، همه ما آمریکا را می‌شناسیم اما نباید در دام اینها بیفتیم. آنها می‌خواهند کاری کنند که ایران خودش برجام را نقض کند. این نشان می دهد که برجام امری مثبت و به نفع کشور بوده که می‌ترسند و درصدد این هستند که آن را نقض کنند. در مجموع برجام به نفع ما بوده و آمریکایی‌ها آن را موجب قدرت یافتن ایران می‌دانند و می‌خواهند ایران آن را نقض کند تا بهانه‌ای برای نقض آن داشته باشند، اما ما باید صبر کنیم حتی  اگر قرار است برجام نقض شود از طرف آنها نقض شود.

مطهری تأکید کرد: ایران حسن نیت خود را نشان داد، مذاکره کرد و توافق را به انجام رساند و به آن پایبند بود اما اینکه آمریکا و گروه 1+5 آن را برهم بزنند موضوعی است که اگر محقق شود جایگاه ما باز هم با قبل از برجام تفاوت خواهد داشت. ما نباید احساسی شویم و نپخته تصمیمی بگیریم و کاری کنیم که آنها از آن سوء اسفتاده کنند.

نایب رئیس مجلس در بخش دیگری از اظهارات خود در پاسخ به سوال دانشجویی درباره اعدام‌های دهه 60 نیز خاطرنشان کرد: بعد از انتشار فایل صوتی آیت‌الله منتظری که حدود یک ماه در رسانه‌ها مطرح بود و سوالاتی وجود داشت، ما از دست‌اندرکاران خواستیم توضیحی در این رابطه بدهند البته ما تأیید نکردیم که اعدام‌هایی گسترده‌ای وجود داشته یا نداشته است. بلکه خواستیم به مردم توضیح دهند داستان چه بوده است. آیا این یک حکم فقهی بوده که اگر کسانی مسلحانه علیه حکومت قیام کنند و توبه نکنند حکم آنها اعدام است یا حکم کسانی که در زمان عملیات مرصاد از داخل زندان اعلام حمایت کردند چیست. گفتیم باید توضیح دهند که نهایت دقت، عدالت و انصاف را در این‌باره داشته‌ایم و مردم را قانع کنند و به شکلی عمل کنیم که بگوییم حتی حاضر نیستیم به منافقین ظلم کنیم. متأسفانه نامه من باعث آشوب شد و گفتند شما از منافقین دفاع کردید و در واقع از نامه من سوء استفاده شد.

مطهری در پاسخ به سوال دیگری رد صلاحیت‌های سلیقه‌ای در انتخابات را موجب نقض حقوق مردم و کاندیداها عنوان کرد و درباره موضوع بازداشت خبرنگاران نیز گفت: البته گاهی سختگیری‌هایی است اما نمی‌شود گفت که همه اینها بی‌مورد و برای ایجاد خفقان بوده است. به هر حال گاهی نگاه ما به مسأله حفظ نظام نگاه درستی نیست و فکر می‌کنیم نظام موجود لرزانی است که با یک باد این طرف و آنطرف می‌رود. ضمن اینکه اکثریت مردم نظام را دوست دارند و اینکه بگوییم گروه دیگری جایگزین شوند به این سادگی نیست.

نایب رئیس مجلس تصریح کرد: واقعاً‌ نظام در خطر نیست. سال 88 هم همین اشتباهات را می‌کردیم. در آن زمان راهپیمایی آرامی انجام شد و عده‌ای واقعاً فکر می‌کردند تقلب شده است و حتی به خاطر دفاع از نظام و رهبری وارد شدند اما متأسفانه از این حرکت ترسیدند و برخورد نظامی و خشونت‌هایی انجام شد و کار بالا گرفت. در حالی که اگر همان ایام اجازه می‌دادند تجمع کنند و تلویزیون هم آن را پخش کند آن هیجان پایین می‌آمد و این مسأله درست نمی‌شد. متأسفانه گاهی مسأله‌ای که باید به وسیله سیاستمداران حل شود به دست نیروهای امنیتی می‌افتد و کار خراب می‌شود.

نایب رئیس مجلس در پاسخ به سوال دانشجویی درباره نظرات فرهنگی خود نیز گفت: مفروض شما این است که اگر کسی در موضوع تفکر و بیان معتقد به آزادی است باید در سایر حوزه‌ها هم معتقد به آزادی باشد در حالی که اینطور نیست. اگر ما می‌گوییم فکر و بیان باید آزاد باشد با این ملاک است که قوای انسانی مثل تفکر، اراده و اخلاق باید شکوفا شود اما قوای حیوانی انسان باید تحت کنترل عقل و اراده قرار گیرد و لزوماً نباید آزاد باشد.

این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با بیان اینکه نباید مسائل مربوط به عفاف را کم‌اهمیت تلقی کرد، گفت: این اشتباهی بود که در اروپا رخ داد که مسائل مربوطب به غریضه جنسی را پیش پا افتاده می‌دانند و حتی ممکن است بگویند آن را حل کرده‌ایم. راهی جز آنچه اسلام گفته نیست. قرآن هم می‌گوید که مسائل مربوط به عفاف و روابط زن و مرد خیلی مهم است. البته سخت‌گیری در این مسائل هم درست نیست اما فلسفه حجاب باید رعایت شود.

مطهری تصریح کرد: به هر حال زن قدرت تحریک و افسونگری زیادی دارد و نباید به گونه‌ای در جامعه ظاهر شود که موجب تحریک غریضه جنسی شود چرا که التذاذ جنسی منحصر به خانواده است و این نظریه اسلام است. اگر ما سیستم اسلامی داریم باید به این شکل عمل کنیم. در اسلام بهترین نوع ازدواج تک‌همسری و ازدواج دایم است اما تعدد زوجات هم برای حل یک معضل اجتماعی و در جای خود پیش‌بینی شده است.

نایب رئیس مجلس در پاسخ به پرسش دیگری درباره اقدامات عملی خود در مورد رفع حصر، تأکید کرد: ما در خیلی جاها گفت‌وگو و صحبت کرده‌ایم. من حتی موضوع حصر را خدمت رهبری مطرح کردم و ایشان هم جوابی دادند که بعداً این جواب را می‌گویم. به هر حال ما یا باید نطق کنیم و تذکر بدهیم یا اینکه نامه بنویسیم. نمی‌توانیم درب خانه این افراد برویم!

مطهری در واکنش به اظهارات دانشجویی درباره لغو کنسرت‌ها و برجسته کردن این موضوع، تصریح کرد: ما گفتیم که اگر این راه باز شود و کنسرت ممنوع شود ممکن است فردا هر استان برای خود موضوع دیگری را مطرح کند. چه اشکالی دارد اگر در قم هم یک کنسرت سنگین، متین و شرعی برگزار شود.

وی در واکنش به اظهارات یکی از دانشجویان مبنی بر اینکه مسأله اصلی مردم موضوع معیشت و اقتصاد است، تأکید کرد: مسائل معیشتی مهم است اما نباید مغالطه کنیم و مثل کیهان باشیم. هر کدام از این مسائل در جای خود مهم است. اگر آزادی بیان باشد و تخلفات مالی و اختلاس‌ها بیان شود کسی جرأت این اقدامات را به خود نمی‌دهد و مسائل معیشتی هم بهتر حل می‌شود. همچنانکه هرگاه رسانه‌ها ‌آزاد بودند کمتر فساد انجام شده است. ضمن اینکه در هیچ کشوری اینچنین نیست که مسائل معیشتی وجود نداشته باشد.

مطهری درباره اظهارات یکی از دانشجویان مبنی بر اینکه رفع حصر حکم حکومتی بوده، تصریح کرد: حکم حکومتی در جایی است که ما به بن‌بست برسیم و ما قانونی نداشته باشیم و لازم باشد امر فراقانونی حاکم شود. ضمن اینکه من نگفته‌ام آن دو نفر خطا نکرده‌اند بلکه شخصا معتقدم طولانی کردن اعتراضات که باعث سوء استفاده دشمن شد خطا بود و باید موضوع را زودتر جمع می‌کردند. اما اگر هم خطایی کرده‌اند آیا 6 سال حبس کافی نیست، یعنی باید آنها را بکشیم؟ ما باید به طرف‌های مقابل هم توجه کنیم و نقش رئیس جمهور سابق، برخی اعضای شورای نگهبان و نهادهای حکومتی و سهم هر کدام را مشخص کنیم. به هر حال اگر همین حرف‌ها گفته نمی‌شد امروز فضا خیلی بدتر بود و به نظرم سخن گفتنم درباره این موضوع بی‌فایده نیست.

وی در پایان اظهار کرد: به هر حال رد صلاحیت سلیقه‌ای هم وجود داشته است. مثلاً در مورد آقای هاشمی که سن ایشان به نصاب نرسیده بود اما ایشان را رد صلاحیت کردند. یا در مورد برخی کاندیداها که دلیل رد صلاحیتشان را به آنها اعلام نمی‌کنند و این درست نیست.

به گزارش ایسنا، روزنامه «اعتماد» آورده است: حسین لقمانیان حالا ٦٣ ساله است. ١٤ سال پیش به دنبال نطقی كه در مجلس اصلاح‌طلب ششم داشت به مدت سه هفته بازداشت شد تا نخستین نماینده‌ای باشد كه در طول دوره نمایندگی‌اش روانه زندان شد. نخستینی كه می‌رفت تا دو شب گذشته با بازداشت محمود صادقی، نماینده تهران، دومین را هم داشته باشد و نشد.

حالا لقمانیان ١٤ سال بعد از مجلس ششم و درست در روزهایی كه از او به عنوان تنها نماینده بازداشت شده نام برده می‌شود حرف‌ها و خاطرات مهمی برای گفتن دارد؛ حرف‌هایی كه حتی ١٤ سال بعد هم شنیدنی است. حسین لقمانیان، نماینده مردم همدان در مجلس ششم در گفت‌وگو با «اعتماد» از بازداشت ٢١ روزه‌اش می‌گوید:

با توجه به اتفاقاتی كه در خصوص نماینده مردم تهران رخ داد و احضار ایشان به دادسرا، خوب است كه روایتی هم از آنچه مشابه همین رفتار در مجلس ششم و در ارتباط با شما روی داده، داشته باشیم.

داستان طولانی است...

با توجه به اتفاقات چند روز گذشته جالب است بدانیم.

حقیقت این است كه به محض اینكه من به عنوان نماینده راهی مجلس شدم، در همان هفته‌های ابتدایی آقای مهدی كروبی كه ریاست مجلس ششم را برعهده داشتند من را صدا زدند و چند سوال از من پرسیدند و من هم پاسخ دادم. ما آن موقع جوان بودیم. به من گفت شما نماینده جوان همدان هستی؟ گفتم بله. [...] گفت كه بقیه را هم دیگر خودت می‌دانی؟ گفتم نه نمی‌دانم. گفت كه چطور نمی‌دانی؟ فكر نكنم بگذارند تو نماینده باشی. پرسیدم چرا؟ گفت: خودت می‌دانی دلیلش چیست؟ گفتم نه نمی‌دانم. گفت: این همه در همدان در مورد منتظری سخنرانی كردی. گفتم كه من منتخب مردم هستم. خندید[...] ما هم وقتی به مجلس رفتیم، جرأت نمی‌كردیم بیاییم پشت تریبون و صحبت كنیم. در حوزه انتخابیه خودم نیز مردم از من می‌پرسیدند كه تو كه آن‌گونه پیش از انتخاب شدن حرف می‌زدی الان كه مجلس رفته‌ای چرا حرف نمی‌زنی؟ من هم می‌گفتم كه صبر داشته باشید. كم‌كم به نمایندگان گفتم وضعیت من اینگونه است شما هم بدانید كه اگر من را گرفته‌اند نه كلاهبردارم و نه پول كسی را خورده‌ام. بالاخره زمینه را آماده كرده بودم.

اینها همه در دو هفته اول آغاز مجلس ششم روی داد؟

بله. بعد از آن هم تا سه ماه همچنان ادامه یافت. تا سه ماه من سخنرانی نكردم تا یك روز پس از آنكه مراجعات زیادی به دادگاه داشتم و قوه قضاییه پشت‌سر هم ما را احضار می‌كرد، گفتم هرچه می‌خواهد بشود، بشود و برای نطق به پشت تریبون رفتم.

رفت و آمد شما به دادگاه برای سخنرانی‌ پیش از نمایندگی بود؟

بله. بنابراین در آن روز نطقی كردم كه طی آن خطاب به آقای شاهرودی كه در زمان ورود به قوه قضاییه گفته بودند «من از آیت‌الله یزدی ویرانه تحویل گرفتم»، گفتم شما كه ویرانه را ویرانه‌تر كرده‌ای. [...] این را كه من گفتم آقای كروبی صدایم زد و گفت تو چنین كلماتی را به‌كار برده‌ای؟ گفتم: بله. گفت: دیگه كارت تمام شد. خلاصه وضعیت همچنان ادامه پیدا كرد تا نطق دیگر بنده، كه از سوی دادگاه من را احضار كردند. تا زمانی كه ماجرا بیخ پیدا كرد و آقای كروبی هم تصمیم داشتند به حج مشرف شوند، شرایط برای بازداشت من فراهم شد. من را گرفتند[...] آن موقع من حرف مردم را می‌زدم. حقوق مردم را تقاضا می‌كردیم كه به مذاق خیلی‌ها خوش نمی‌آمد. دوست داشتند مجلسی باشد فرمایشی و نمایشی كه فقط اسمش مجلس باشد. اما شخصیت من جوری نبود كه خیلی مطیع باشم.

بازداشت شما چگونه بود؟ كجا توانستند شما را دستگیر كنند؟

تعداد مراجعات من به دادگاه زیاد بود. آخرش خسته شدم، گفتم من به دادگاه نمی‌آیم، هر كاری می‌خواهید بكنید. اول می‌خواستند بیایند مجلس من را دستگیر كنند كه نتوانستند. بالاخره ما همه مراحل قانونی و قضایی را طی كردیم تا اینكه پرونده به دیوان عالی كشور رفت. بالاخره یك روز در خیابان توانستند من را دستگیر كنند.

عناوین اتهامی شما چه بود؟

اتهام نشر اكاذیب و توهین. ما می‌گفتیم حرف‌های من در چارچوب وظایف نمایندگی است البته من توهینی نكرده بودم. آن زمان یادم می‌آید كه آقای خاتمی نامه نوشته بودند و ١٧ حقوقدان برجسته هم نطق من را شنیده بودند و اعلام كردند كه چنین جرمی اتفاق نیفتاده است.

چند روز در بازداشت بودید؟

سه هفته.

در اوین؟

بله در اوین بودم.

آن زمان چه كسانی پیگیر حل مشكل شما بودند؟

مجلس ششم بود و همه نمایندگان یكپارچه. همه پشتم ایستادند و نزدیك بود كه مجلس به تعطیلی كشیده شود. بنابراین تصمیم گرفتند كه من را آزاد كنند. البته این را هم بگویم كه ١٣ ماه زندانی برای من حكم داده بودند. گفتند باید برود مدت زندانی خود را طی كند. اما پس از شلوغی فضا، من را آزاد كردند و گفتند تو را بخشیده‌ایم.

در روزهای بازداشت، شما از رایزنی‌ها باخبر بوده‌اید؟

زیاد بود. بعضی‌ها پیغام می‌دادند كه معذرت‌خواهی كن. اما من حرفم این بود كه جرمی مرتكب نشدم تا بخواهم عذرخواهی كنم. بعد گفتند حداقل پرونده‌ات را بگیر و بخوان كه گفتم آن را هم نمی‌خواهم. گفتند حداقل یك نامه‌ای بنویس، گفتم نه نمی‌خواهم همین جا در بازداشت جایم راحت است. دیگر مسئولیتی ندارم و در قبال مردم هم پاسخگو نیستم؛ جای خوبی من را آورده‌اید. كم‌كم دیدند كه ماندن من در بازداشت نتیجه‌ای جز ضرر ندارد خودشان گفتند بفرمایید بیرون. من به مجلس بازگشتم و همچنان ادامه دادم.

در روزهای بازداشت ملاقاتی هم داشتید؟

نه نداشتم.

برخوردها با شما چگونه بود؟

نماینده بودم و هوای ما را داشتند.

در سلول انفرادی كه نبودید؟

دو روزی در انفرادی بودم و بعد از آن من را به ‌بندی بردند كه عمادالدین باقی و اكبر گنجی در آن حضور داشتند.

خود آقای كروبی برای آزادی شما چه اقداماتی انجام دادند؟

آقای كروبی نقش خیلی مؤثری داشت. فكر نمی‌كنم الان دیگر كسی بتواند آن نقش را به‌خوبی ایفا كند.

روایت‌هایی كه از تلاش وی برای آزادی شما می‌شد، چه بود؟

خیلی تلاش كرد. مدیریت مجلس را ترك كرد. اداره مجلس خیلی سخت شده بود. خودش به من گفت كه دفاع از شما باعث شد كه من سیبل واقع شوم. خدا ان‌شاءالله شرایط مثبتی را برای او فراهم كند.

آن زمان ٤٠ نفر از نمایندگان نامه‌ای را برای آزادی شما امضا كردند و از آیت‌الله شاهرودی درخواست داشتند كه از رهبری عفو شما را بخواهند...

آن موقع جناح راست این كار را كرد. آن هم چون چاره‌ای نداشتند و تنها برای خالی نبودن عریضه. ولی من چنین چیزی را از دیگران نمی‌خواستم.

پس از آزادی صحبتی با نمایندگان جناح راست داشتید؟

نه. آنها كه از ابتدا میانه‌شان با ما خوب نبود. حرف می‌زدیم با هم ولی آنها از من خوششان نمی‌آمد.

نكته جالبی از آن زمان در خاطر دارید؟

قبل از اینكه نمایندگان زمینه‌ساز آزادی ما باشند مطبوعات و مردم و همشهری‌ها تلاش‌های زیادی كردند. نقش اول و آخر را در تحولات و جریانات مردم می‌زنند. مردم اگر بخواهند همه‌چیز به خوبی شكل می‌گیرد.

الان مشغول چه كاری هستید؟

دچار بیماری شده‌ام و در خانه خوابیده‌ام.

ان‌شاءالله كه سالم و سرحال باشید.

به گزارش ایسنا، «امید ایرانیان» نوشته است: مدتی است که بیش از گذشته درباره اشتراکات دو جریان سیاسی صحبت می‌شود. در واقع جناح‌های سیاسی کشور بیش از آنکه از تفاوت‌ها بگویند از اشتراکات می‌گویند.

قبل از انتخابات مجلس دهم شورای اسلامی بود که محمدرضا عارف پیشنهاد ائتلاف نسبی با اصولگرایان را مطرح کرد اما با اقبال اصولگرایان مواجه نشد. اما بعد از انتخابات گویی اصولگرایان، با توجه به شرایط روز کشور، بیشتر لزوم همگرایی بین اصلاح‌طلبان و اصولگرایان را درک کنند و طی اظهارنظرهای متفاوتی از اشتراکات دو جریان سخن گفتند. در نهایت نیز سیدمحمد خاتمی، پیشنهاد تشکیل یک کمیسیون مشترک بین اصولگرایان و اصلاح‌طلبان برای پیگیری موضوعات کلان کشور داد. پیشنهادی که از آن در رسانه‌ها، بسیار صحبت شد و مورد استقبال عقلای دو جریان قرار گرفت. اما در عین حال استقبال از این پیشنهادات در حد اظهار نظرهای رسانه‌ای باقی ماند و هیچ کس، چراغ اول را برای آغاز گفت‌وگوهای مشترک، روشن نکرد. این در حالی است که هنوز هم خیلی اصولگرایان و حتی اصلاح طلبان بر این باورند که تنها راه حل ریشه کن کردن، مشکلات ریشه‌ای در کشور چون فسادهای سازمان‌یافته، با گفت‌وگوی مشترک میان دو جریان و همچنین فعالیت مضاعف نهادهای مدنی حل خواهد شد.

عباس سلیمی‌نمین، تحلیلگر اصولگرا نیز معتقد است اصولگرایان و اصلاح‌طلبان اشتراکات زیادی دارند که می‌توانند بر سر آنها گفت‌وگو کنند تا مشکلات عمیق و ریشه‌ای را حل کنند اما با این حال عده‌ای سد راه شکل‌گیری این گفت‌وگوها می‌شوند؛ گروهی که خود را میان جریان‌های مختلف پنهان کرده‌اند.

او در گفت‌وگو با «امید ایرانیان» به تشریح چگونگی شکل‌گیری این گفتمان مشترک و همچنین نقش نهادهای مدنی و دولت در از بین بردن مسائلی عمده‌ای چون فساد می‌پردازد که مشروح آن در پی می‌آید.

آقای سلیمی‌نمین فکر می‌کنید که تا چه اندازه اصولگرایان و اصلاح‌طلبان نقاط مشترک دارند؟

اینکه بگوییم آنها هیچ نقطه مشترکی ندارند، بی انصافی است. چراکه من بر این باروم، آن‌ها نقاط مشترک فراوانی دارند.

چندی پیش پیشنهادی مطرح شد، مبنی بر اینکه اصولگرایان و اصلاح‌طلبان کمیسیون مشترکی برای حل مشکلات ریشه‌ای کشور تشکیل دهند، به نظر شما این پیشنهاد تا چه اندازه قابلیت اجرایی داد؟

اولاً اینکه این بسیار پیشنهاد خوبی است. اما خیلی‌ها مایل نیستند که این کار صورت بگیرد و مانع ایجاد می‌کنند.

این خیلی‌ها چه کسانی یا ارگان‌هایی هستند؟

منظورم عناصر فاسدی است که در زیر لوای باند بازی، گروه گرایی و قبیله گرایی مأوا گرفته‌اند. در واقع منظورم افراد متخلف است که برای اینکه مصونیت پیدا کنند خودشان را در چتر جریانات مخفی می‌کنند.

فکر نمی‌کنید که این کار نیازمند یک کار فراجناحی مانند همان، تشکیل کمیسیون مشترک است؟

بله. این اقدام فراجناحی را می‌طلبد اما آقایان حاضر نیستد. من در نامه نگاری که با آقای کرباسچی داشتم همین موضوع را گفتم که اگر می‌خواهید با فساد مقابله کنید، کار فراجناحی کنید. شما که الان بحث شهرداری را مطرح می‌کنید، بیایید در این زمینه شهرداری امروز را بررسی کنید و حتی نمی‌خواهیم که مسائل دوره خود را بگویید.  شما که کارشناس هم هستید، بیایید و کمک کنید. اگر این کار را بکنید، بعد می‌توانیم تخلفات را در جاهای دیگر هم  بررسی کنیم و با این کار وجه اشتراکی به وجود بیاوریم. اما آنها این کار را نکردند. به نظر شما چرا نمی‌آیند؟ پاسخ این است که می‌ترسند،  بعداً به مسائل خود آنها پرداخته شود.

اصولگرایان از تشکیل این کمیسیون مشترک استقبال می‌کنند؟

بله. چرا نمی‌کنند؟ اصولگرایان، خودشان در این راستا پیشگام شدند و حتی خطاهایی که در زیر مجموعه‌شان هم صورت گرفته را به نقد کشیدند و حتی از قوه قضائیه تندتر عمل کردند. کاری که مجموعه آقای توکلی در ارتباط با شهرداری تهران انجام داد، به مراتب دقیق‌تر، مستندتر، عادلانه‌تر و بی‌طرفانه‌تر بود که حتی برخی اصلاح‌طلبان هم بسیار استقبال کردند.

پس چرا اقدامی نمی‌کنند؟ آقای عارف هم سال گذشته، پیشنهادی مشابه داد که دو جریان باید بر سر اشتراکات، صحبت کنند.

آقای عارف در این زمینه یک ویژگی قابل توجه دارد که قابل ارزیابی است اما تشکیلات اصلی اصلاح طلبان دست عارف نیست. من قبول دارم که برخی نیروهای اصلاح طلب، بسیار ارزشی هستند و می‌توان با آنها در مسیر اصلاح گام برداشت چون هیچ جریانی به تنهایی نمی‌تواند سلامت را در جامعه پاسداری کند. باید وجدان عمومی شکل بگیرد. در این صورت حالا که نیروهای فاسد امکانات و تشکیلات دارند و نیرو در مکان‌های مختلف کاشته‌اند، در این سو هم باید برابر فساد، اشتراکاتی به وجود آید و از اشتراکات بهره گرفته شود؛ اما شاهدیم که عده‌ای با تمام توان برابر این امر ایستاده‌اند و نمی‌گذارند که اجماع به وجود آید. اسلام می‌گوید، نظارت عمومی. نظارت عمومی در کنار نظارت رسمی، لازمه سلامت جامعه است و بدون نظارت عمومی، نمی‌توانیم از سلامت در جامعه پاسداری کنیم.

بحث تشکلات نیست. شما فکر کنید که آقای عارف به عنوان یک فرد اصلاح طلب، این پیشنهاد را داد و حاضر شد که پا پیش بگذارد اما اصولگرایان سکوت کردند.

خب، این بسیار خوب است و من هم معتقدم که دو جریان باید به هم نزدیک شوند و کار مشترک کنند. تا نتوانیم نسبت به مسائل مشترک و در مسیر منافع مشترک گام برداریم، افراد فرصت طلب از اختلافات، استفاده می‌کنند. چراکه یکسری افراد مایل نیستند در جامعه یک هم آوایی به وجود آید. این‌ها از اختلافات بهره می‌گیرند و مصونیت پیدا می‌کنند. در حالی که همه دلسوزان سلامت جامعه باید با هم در مورد برخی پرونده‌ها، تخلفات کار کنند. شما فکر می‌کنید که واقعاً در مورد برخی مسائل نمی‌توانند عناصر اصلاح‌طلب و اصولگرا با هم کار کنند؟ من به عنوان یک اصولگرا می گویم که قطعاً می‌توانند. چراکه آدم‌های سالم و خوبی در اصلاح‌طلبان و اصولگرایان داریم اما چرا اینها در این زمینه‌های مشترک با هم کار نمی‌کنند؟ چون عناصر فرصت طلب میدان دار هستند و نمی‌گذارند. من سه تا نامه به آقای کرباسچی نوشتم و گفتم که نمی‌گذارید در کنار قوه قضائیه نهادهای مدنی هم شکل بگیرد که حاصل اتفاق جامعه باشد.

یعنی فکر می‌کنید که تشکیل نهادهای مدنی تأثیرگذار است؟

قطعاً هست. اگر نهادهای مدنی که سالم باشد، هیچ‌کس نمی‌تواند فرار کند.

بنابراین دولتی که مدعی مبارزه با فساد است باید دست نهادهای مدنی را باز بگذارد؟

بله اما نمی‌کند. این در حالی است که می‌تواند، این کار را انجام دهد. وقتی من فسادی را می‌بینم و نامه می‌نویسم بی‌اعتنایی می‌کند. در حالی که باید جواب دهد و مسئول دفتر رئیس جمهور استقبال کند ولی این کار را نمی‌کنند. چراکه نمی‌خواهند بابی باز شود که این باب مستقل از دستگاه قضا، ارزیابی‌هایی ارائه کند. این در حالی است که هر زمان نهادهای مدنی همراه با قوه قضائیه یک موضوع را دنبال کردند، اجماع ایجاد شده است و افراد نمی‌توانند جو سازی کنند که برخورد سیاسی می‌شود. آقای احمدی‌نژاد در مورد اطرافیانش مدام می‌گفت که قوه قضائیه با ما برخورد سیاسی می‌کند و از موضوع فرار می‌کرد. حالا اگر نهاد مدنی هم بود، دیگر نمی‌توانست با این ترفند، به اطرافیانش مصونیت بدهد. بنابراین باید با این ترفند مقابله کرد. به خصوص اینکه الان افراد متخلف ده‌ها رسانه و سایت دارند و نمی‌گذارند نهاد مدنی شکل بگیرد.

گفتید که نهادهای مدنی در کنار قوه قضائیه بسیار مؤثر خواهند بود. بنابراین قوه قضائیه هم باید از شکل گیری نهادهای مدنی حمایت کند.

ببینید، این تصور غلط است که قوه قضاییه به تنهایی می‌تواند سلامت را به جامعه برگرداند. چراکه به راحتی می‌توانند یک قاضی را بخرند و یا فردی را در نهادهای نظارتی و نهادهای بازدارنده، آلوده کنند و جلوی برخورد ناهنجاری‌ها را بگیرند. آنجا ما قادریم که مقابله جدی کنیم که نظارت رسمی در کنار نظارت عمومی، با هم به صورت موازی حرکت کنند. وقتی موازی حرکت کردند. اگر کسی آلوده شد، قابل تشخیص خواهد بود. در جایی اگر نهاد رسمی نظری داد که مغایر با نظارت عمومی بود، این شاعبه ایجاد می‌شود که چه شده این خطا نادیده گرفته شده است؟ در اینجا جامعه به تأمل دعوت می‌شود و می‌فهمد که کجا عدم سلامت وجود دارد.