همزیستی نیوز - اخیرا رییس سازمان امور استخدامی کشور گفته که از سه میلیون و 200هزار نفر بیکار رسمی در کشور تنها سه درصد یعنی 96هزار نفر امکان جذب شدن در بدنه دولت را دارند و برای 97درصد بقیه یعنی سه میلیون و 104نفر جایی در دولت نیست.
جمشید انصاری، به نقل از تسنیم، این را هم گفته که 30درصد این بیکاران رسمی(متقاضیان اشتغال) یعنی 960هزار نفر دارای تحصیلات تکمیلی فوق لیسانس و دکتری هستند و در مجموع 50درصد این بیکاران یعنی یک میلیون و 600هزار نفردارای تحصیلات دانشگاهی هستند.
این آمارها گویای حقایق تلخی است، تلخ از این نظر که مدعیان مدیریت و اصلاح دنیا امروز در قبال این آوارعظیمی که بر سر این مردم فرو نشاندند دم برنمی آورند و با فرافکنی و دادن ادرس غلط نسبت به این بحران عظیم اجتماعی بی اعتنایی می کنند، غافل از اینکه بیکاری در زیر پوست جامعه، اساس و بنیاد جامعه را در حال نابود کردن است.
اگر در بحران بیکاری صرفا به بیکاری اقشار تحصیل کرده بپردازیم و اقشار دیگر را فعلا کنار بگذاریم این سئوال را می توان مطرح کرد که آیا همان کسانی که تیشه به ریشه دانشگاه زدند مقصران اصلی بروز بحران بیکاری مخصوصا بیکاری تحصیل کردگان هم هستند؟
بطورقطع افراد و مجموعه هایی که با عملکرد خود علم و دانش را در این جامعه از محتوا خالی کردند، غیر از اینکه کیفیت تولیدات مادی و معنوی را در همه بخش ها خدشه دار کردند و مشکلات متعددی را بر مردم تحمیل کردند، به بیکاری میلیون ها نفر از جوانان این مملکت که با هر زحمتی مدرک دانشگاهی را به امید یافتن یک شغل مرتبط با مدرکشان اخذ کرده بودند، دامن زدند.
رئیس سازمان امور استخدامی کشوردر ادامه، معضل بیکاری را نتیجه برنامه ریزی غلط دانشگاه ها دانسته و گفته است: مشکل اصلی خروجی دانشگاه‌ها است؛ به طوری که تعداد دانشجویان دوره تکمیلی ایران به اندازه آمریکا است. در حالی که جمعیت ما تقریبا یک سوم این کشور است.
این مسوول یادآور شد: دولت قصد دارد تعدادی از فارغ التحصیلان دانشگاهی را با آموزش مهارت‌های کاربردی در برخی از مراکز صنعتی بکار گیرد ولی این طرح آنطور که باید جا نیفتاده است.
بیکاری در کدام رشته های تحصیلی بیشتر است؟
بیشترین نرخ بیکاری به رشته های تحصیلی حفاظت محیط زیست، علوم حیاتی، معماری و ساختمانی، علوم فیزیکی اختصاص دارد و همچنین کمترین نرخ بیکاری مربوط به گروه بهداشت است.
به گزارش تسنیم، در بین گروه های عمده رشته تحصیلی، بیشترین نرخ بیکاری به ترتیب مربوط به گروه های « حفاظت محیط زیست»(37.5 درصد)، علوم حیاتی(زیستی)،(28.4درصد) و« معماری و ساختمان (سازی)،(26.2 درصد) و « علوم فیزیکی(طبیعی)» (25.7 درصد) می باشد. همچنین کمترین نرخ بیکاری مربوط به گروه «بهداشت» (87 درصد) است.
از کل جمعیت دارای تحصیل عالی یا درحال تحصیل دوره های عالی کشور ،52.6 درصد را مردان تشکیل داده اند که از این میزان 70.7 درصد فعال (86.5 درصد شاغل و 13.5 درصد بیکار) و 29.3 درصد غیر فعال اقتصادی می باشند.
از کل جمعیت دارای تحصیلات عالی و یا در حال تحصیل دوره های عالی کشور،47.4 درصد را زنان تشکیل داده اند که از میزان 41.6 درصد فعال ( 69.61درصد شاغل و 30.4 درصد بیکار) و 58.4 درصد غیرفعال اقتصادی می باشند.
براساس همین نتایج بالاترین نرخ بیکاری جمعیت فارغ التحصیل یا در حال تحصیل دوره های عالی به ترتیب به استان های کرمانشاه (36.2 درصد)،چهارمحال و بختیاری(27.1 درصد ) و کرمان (25.7 درصد ) اختصاص دارد. همچنین کمترین نرخ بیکاری مربوط به استان قم (11.3درصد ) می باشد.
بیشترین نرخ بیکاری متعلق به کدام استان می‌باشد؟
اشتغال و بیکاری از جمله موضوع های اساسی اقتصاد هر کشور می باشد، به گونه ای که افزایش یا کاهش بیکاری، به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع تلقی می شود. نرخ بیکاری یکی از شاخص هایی است که برای ارزیابی شرایط اقتصادی کشور مورد استفاده قرار می گیرد. در چند سال اخیر به دلیل افزایش تعداد متقاضیان کار از یک سو و کاهش عرضه کار از سوی دیگر، این نرخ همواره رو به افزایش بوده است.
به گزارش تابناک، در مورخه ۱۳ آبان ۱۳۹۷ مرکز آمار ایران چکیده نتایج طرح آمارگیری نیروی کار در تابستان ۹۷ را منتشر کرد. این نتایج نشان می‌داد که در تابستان ۹۷ نرخ بیکاری با رشدی ۰.۷ درصدی در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته به ۱۲.۲ درصد رسیده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که کمترین نرخ بیکاری در تابستان ۹۷ متعلق به استان همدان بوده است.
بعد از استان همدان، در رتبه دوم کمترین نرخ بیکاری استان ها، مشترکاً دو استان سمنان و زنجان با نرخ بیکاری 7.1 درصد ایستاده اند. جایگاه سوم بدین لحاظ نیز به استان اردبیل با نرخ بیکاری 7.5 درصد تعلق دارد. بیشترین نرخ بیکاری در تابستان 97 هم به استان کرمانشاه با نرخ بیکاری 16.4درصد تعلق گرفته است. بعد از این استان، دو استان خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد به ترتیب با نرخ های بیکاری 15.6 درصد و 15.5 درصد قرار دارند. نرخ بیکاری در 14 استان کشور از میانگین نرخ بیکاری در کل کشور بالاتر و در 17 استان کشور از میانگین نرخ بیکاری در کل کشور پایین تر بوده است.
قانون کار، مانع توسعه اشتغال
اما اینکه چرا جوانان پاک طینت ایرانی در طول این چند دهه اخیر به رغم زحمات شان و داشتن علاقه و استعداد بعد از فارغ التحصیلی در پست های مناسب و با درآمد مکفی اشتغال پیدا نکردند و بهترین اوقات زندگی شان را که می توانستند هم برای خود و خانواده شان و هم برای جامعه مثمر ثمر باشند در پشت سد عظیمی به نام معضل بیکاری از دست دادند، غیر از برنامه ریزی غلط آموزشی که از سوی بالاترین نهادهای مسئول انجام شد و مراجع نظارتی هم بخصوص مجلس تنها به نظاره نشست و به وظیفه قانونی خود عمل نکرد، مهم ترین مانع توسعه اشتغال به نظر بسیاری از کارشناسان و صاحب نظران اقتصادی و اجتماعی، وجود قانونی به نام قانون کار بود که در سال های اولیه انقلاب به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و به قول معروف سنگی توسط نمایندگان وقت مجلس به درون چاهی انداخته شد که تا به امروز کسی پیدا نشده تا بتواند این سنگ را که بعد از گذشت چند دهه بزرگتر و سنگین تر شده است، از چاه بیرون بکشد.
این قانون که به علت شرایط روحی روانی خاصی که در جامعه به علت انقلاب حاکم شده بود با یک رویکرد احساسی غیرعلمی و غیر اقتصادی وضع و به اجرا گذاشته شد نه تنها محملی برای حمایت از قشر کارگرنشد بلکه به نام حمایت از کارگر زمینه تعطیلی مراکز و موسسات تولیدی و اقتصادی کشور را فراهم ساخت، همان مراکز و موسساتی که حیات و تداوم زندگی طبقه کارگر مرهون تثبیت و تداوم فعالیت آنهاست.
در همه عالم، این، یک اصل پذیرفته شده ای است که کارگر و کارفرما لازم و ملزوم یکدیگرند وهرگونه دخالت نیروی سوم جزاینکه تعادل این دو را به هم می زند نتیجه دیگری نخواهد داشت، ولی متاسفانه وضع کنندگان قانون کار، این معادله طبیعی را با دخالت دادن دولت در روابط بین این دو به هم زدند و عرصه تولید و اشتغال را از همان اول دچار تنش های بی سرانجامی کردند که تبعات وحشتناک اقتصادی و اجتماعی آنها تاکنون بر گرده ملت سنگینی می کند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.