همزیستی نیوز - وقتی برای اولین بار شیوع بیماری ناشی از ویروس کرونا در کشورمان با مبدا شهر قم بطور رسمی اعلام شد کمتر کسی باور می کرد که این بیماری تا این حد خطرناک و مهلک و سرعت انتشارش تا این حد سریع و گسترده باشد.
گرچه، پیشتر، مسئولان کشور چین که میزبان اصلی و اولیه این ویروس هستند با دست زدن به اقدامات قاطع، علمی، دقیق و گسترده که مهم ترین آن قرنطینه کردن شهر ووهان با 11میلیون نفر جمعیت و همچنین استان هوبی با 57میلیون نفر جمعیت است، ثابت کردند که این خصوصیات کرونا ویروس را به خوبی می شناسند.
البته در نحوه برخورد با این بیماری، مقایسه ایران با کشوری مانند چین که با یک میلیارد و 400میلیون نفر جمعیت در سایه مدیریت صحیح در طول دو دهه اخیر به قدرت برتر اقتصاد جهان تبدیل شد، یک قیاس مع الفارق است، اما این موضوع دلیل نمی شود که ما چشم مان را بر اقدامات کسانی که قرعه مدیریت کشورمان به نام آنها رقم خورده است درخصوص مواردی که مستقیما با جان و زندگی مردم سر و کار دارند، ببندیم.
در مورد کرونا ویروس که امروز به بزرگترین، مهلک ترین، فوری ترین و حیاتی ترین موضوع جهان و البته ایران تبدیل شده است، بطور منطقی طرف حساب مردم، دولت و وزارت بهداشت است، یعنی تنها حامی مردم در برابر این غول بی شاخ و دم منطقا وعرفا متولیان بهداشت و درمان جامعه است که در قالب دولت به عنوان بالاترین مرجع تصمیم گیر و وزارت بهداشت به عنوان بالاترین مرجع اجرایی نمود پیدا می کند.
گرچه ممکن است گفته شود که بهداشت و سلامتی از امور شخصی و خصوصی افراد جامعه محسوب می شود و دولت ها و وزارت بهداشت تنها زیرساخت ها، امکانات و تجهیزات پزشکی را برای جامعه فراهم می آورند ولی تا خود مردم اصول و موازین بهداشت را رعایت نکنند این مهم قابل دستیابی نیست، که البته شاید این نظر درباره امور کلی بهداشت و سلامت در هر جامعه صدق پیدا کند، اما در مواردی مانند بروز یک اپیدمی به هیچ عنوان قابل قبول نیست که توپ به زمین مردم انداخته شود و دولت و وزارت بهداشت پای خود را از این ماجرا بیرون بکشند.
به این معنی که در یک اپیدمی مانند اپیدمی کنونی کرونا ویروس که می تواند نمونه ای ملموس از رابطه بین مردم و متولیان بهداشت کشورباشد برای مقابله با این ویروس مهلک، جدا ازاینکه مردم بطور فردی وظایف خطیری برعهده دارند، وظایف دولت و عمدتا وزارت بهداشت در این خصوص نه تنها خطیر که حیاتی و تعیین کننده نیز است.
با این تفاصیل، این سئوال قابل طرح است که آیا در معادله شیوع کرونا ویروس در کشور، دو طرف به وظایف خود عمل کرده اند یا اینکه یک طرف به وظیفه خود عمل نکرده است.
تکوین فاجعه ای که تا زمان نگارش این مقال افزون بر 43 قربانی و 593 مبتلا در ایران برجای گذاشته و عملا همه ابعاد زندگی ایرانیان را تحت تاثیر قرار داده و سایه ترس و نگرانی را برکل کشور انداخته است، نشانه ای بارز از بی تدبیری متولیان بهداشت کشور، چیز دیگری نمی تواند باشد.
وزارت بهداشت و در راس آن وزیر بهداشت باید پاسخ بدهند که چرا در برابر ورود و انتشار این ویروس منفعل عمل کردند و اولا مانع ورود آن به کشور نشدند و ثانیا از انتشار این ویروس مهلک در کل کشور جلوگیری نکردند.
پرواضح است که هیچ بهانه و دلیلی نمی تواند برای مردم قابل قبول باشد چرا که اولا موضوع مستقیما با جان مردم سر و کار دارد، ثانیا یک فرد، یک گروه ، یک قشر و یک منطقه درگیر این موضوع نیست بلکه کل کشوررا در بر گرفته است، ثالثا موضوع کاملا تخصصی و علمی است و هیچ فرد یا گروه غیر متخصص و غیر مرتبط نمی تواند و نباید درآن دخالت کند، رابعا وزارت بهداشت و در راس آن وزیر بهداشت چون از ابتدا قانونا، منطقا و شرعا مسئولیت حفظ سلامت مردم را بعهده گرفته است اگر قادر به ایفای وظیفه خود نبوده و نیست باید بطور شفاف در مقابل مردم شریف ایران به ضعف خود اعتراف کرده و از مسئولیت کناره گیری کند.
طبیعی است دولت باید به عنوان بالاترین مرجع رسمی تصمیم گیر از همان ابتدا مانند همه دولت ها در دیگر کشورها، وزارت بهداشت را مکلف به اجرای مقررات سخت در برابر ورود این ویروس به کشور می کرد، اما چون این مهم حاصل نشد، قاعدتا دربرابر انتشار آن در کل کشور با اعمال قرنطینه در شهر مبدا آن، مانع بروز این فاجعه در کل کشور می شد که متاسفانه غفلت شد و شد آنچه که نباید می شد.
منبع: هفته نامه همزیستی10/12/98
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.