ترامپ برنده می شود یا کلینتون؟

به گزارش جماران روزنامه نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا به نظر می رسد به سمت مراحل پایانی خود حرکت می کند. تعطیلات روز کارگر در امروز دوشنبه ابتدای این مرحله نهایی است.

در اینجا برخی از شاخص های اصلی را ارائه می کنیم که تعیین می کند آیا دونالد ترامپ در این رقابت برنده می شود و یا اینکه هیلاری کلینتون می تواند بر مزیت فعلی خود تکیه کند و پیشتاز باشد.

مناظره ها:

اولین مناظره برای 26 سپتامبر برنامه ریزی شده است. این رویداد به عنوان نزاع و جدالی بین دو نامزد است که پیش بینی می شود از آن فرصت آشکارا برای تحقیر یکدیگر بهره ببرند. هر کدام از نامزدها تلاش خواهد کرد بر دیگری چیره شود.

دو مناظره دیگر نیز برای روزهای نهم و نوزدهم اکتبر و یک جلسه در سطح معاونت ریاست جمهوری برای چهارم اکتبر برنامه ریزی شده است. تعدادی از این رویدادها همزمان با بازی لیگ ملی فوتبال آمریکا برگزار می شود که می تواند توجه مخاطبان را از انتخابات دور کند؛ احتمالی که می تواند خشم ترامپ را برانگیزد.

اگر به تاریخ نگاه کنیم، چنین رویدادهایی خطوط کلی رقابت ها را تغییر نخواهد داد. هر چند استثناهایی وجود دارد. در سال 1980، رقیب «رونالد ریگان» در مناظره یک هفته قبل از انتخابات توانست رای دهندگان را در مورد صلاحیت خود متقاعد کند.

رای دهندگان سفید پوست با تحصیلات دانشگاهی:

«میت رامنی» با 14 امتیاز - حدود یک سوم از آراء رای دهندگان - در سال 2012 در جلب حمایت این قشر پیشتاز شد. نظرسنجی ها نشان داده اند ترامپ نیز با این قشر از رای دهندگان خوب ارتباط برقرار کرده است.

او ممکن است در میان رای دهندگان سفید پوست کمتر تحصیل کرده نیز حمایتی بیش از رامنی داشته باشد. در میان سیاه پوستان نیز او گرچه با سرزنش هایی مواجه شده اما باز هم از رامنی در سال 2012 اوضاع بهتری دارد. بنابراین ترامپ نمی تواند به رای دهندگان با تحصیلات دانشگاهی بی اعتنا باشد؛ رای دهندگانی که بسیاری از آنها با طعنه ها و منفی بافی های وی از او ناامید شده اند.

کاندیداها:

اگر در بیستم اکتبر تمرکز رقابت بر ترامپ باشد، معلوم می شود که او رفتنی است؛ این وضعیت در خصوص کلینتون هم صادق است. به ندرت هر دو نامزد ریاست جمهوری منفور تلقی می شوند. بنابراین ترفند هر دو نامزد این است که تمرکز را بر روی حریف نگاه دارند.

برنامه نامزدها نیز ممکن است برخی مسائل را روشن تر کند. اگر آنها در ایالت هایی که می دانند پیروز می شوند، مبارزه انتخاباتی داشته باشند - کلینتون در «میشیگان» و ترامپ در «میسوری» - به این معنی است که پایگاهشان امن نیست.

موضوع حیاتی - هر چند ارزیابی آن سخت است - این است که هسته این پشتیبانی ها تا چه حد پر انرژی است. آیا سیاهان و اسپانیایی تبارها همانطور که به سمت اوباما رویگردان شدند، به سمت کلینتون هم خواهند آمد؟ کلینتون روی این مسئله حساب می کند که شعارهای ترامپ آنها را به سمت جبهه دموکرات ها رویگردان کنند. جوانان قاطعانه دموکراتیک خواهند بود. ترامپ آنها را از خودش بیزار کرده است. اما آیا آنها کلا از رای دادن منصرف نخواهند شد؟

«چارلی کوک» کارشناس برجسته در زمینه انتخابات آمریکا گفت: «با توجه به چنین آمار بالایی از رای دهندگان دوسوگرا یا بی انگیزه، پیش بینی میزان مشارکت مردم کار دشواری است.» او میزان مشارکت را بالا پیش بینی کرد زیرا «شدت نفرت» از هر دو نامزد در میان بسیاری از مردم بسیار زیاد است.

شگفتی اکتبر:

هر انتخابات ریاست جمهوری مملو از وعده و وعیدها در دقیقه نود است که رقابت ها را تحت الشعاع قرار خواهد داد. این اتفاق تقریبا هرگز رخ نمی دهد.

با این حال هر دو نامزد برای بروز هرگونه حمله تروریستی احتمالی، یا یک چالش در بخش بهداشت و یا یک رسوایی واقعا بزرگ آمادگی دارند. اگر هر فرددی بتواند این احتمال را پیش بینی کند، جای تعجبی ندارد.

در نهایت، باید تنها به نتیجه نظرسنجی ها بنگریم. برخی از نظرسنجی ها بسیار قابل اعتماد هستند.

اگر هر نامزدی اعلام کند تنها نظرسنجی معتبر، نظرسنجی در روز انتخابات است، «آن سیاستمدار با شکست مواجه خواهد شد.»