b_300_300_16777215_00_images_9911_IMG__---Copy.jpg

خونه ای کاهگلی توی یک کوچه بن بست قدیمی تمام دنیای ما بود. عاشق این بودیم که کف حیاط و دیوارهایش را با آفتابه آب بپاشیم تا بوی کاه گل تمام فضا را پر کند و بعد نفس های عمیق بکشیم تا بوی کاه گل را به اعماق جان مان بفرستیم و لذت ببریم.

خانه پر بود از بوها و صداهایی که پر از زندگی بود.

بوی علف های تازه توی دالان. صدای گاوهای داخل طویله. بوی گل های باغچه. بوی شیر تازه که روی اجاق گاز قل قل می کرد و بوی گردوهای پوست سبز کنار حیاط و صدای خنده ها و بازی های ما بچه ها. انگار خونه مادربزرگ آهنربایی بود که همه ما رو گرد هم جمع می کرد. تا صدای دعای قبل از اذان از بلندگوهای امامزاده به گوش می رسید مادربزرگ چادر گل گلی اش را دور سرش می بست و با سطل قرمزش به سراغ گاوها می رفت تا شیرشان را بدوشد. سفره های ما پر بود از ماست و سر شیر و ... که مادربزرگ با مهارت تمام درست کرده بود.

روزها از پی هم می آمدند و می رفتند و گردش روزگار هر بار چیزی را از گردونه خاطراتمان بیرون می کرد. گاوها فروش رفتند و علف های توی دالان هم به دنبالش جمع شدند.

دیگر شیری روی اجاق گاز قل قل نمی کرد واز سطل های ماست توی آشپزخانه خبری نبود.

خانه کاه گلی روز به روز فرسوده تر می شد و ما روز به روز بزرگ تر و پر مشغله تر.

و دیگر حیاط پر گل و حوض از صدای بازی ها و شادی های ما کر نمی شد. اما در این بین این پدر بزرگ و مادربزرگ  بودند که روز به روز پیرتر و کم توان تر می شدند.

آخرین باری که دیدمشان پدربزرگ ساکت و آرام روی تختش خوابیده بود و مادربزرگ سوپش را می خورد. چقدرغم انگیز بود. ماه محرم بود و مداح امام حسین دیگر صدایی برای نوحه سرایی نداشت و مادربزرگ در هزار توی آلزایمر ما را از یاد برده بود. ولی لبخند همیشگی اش چهره پیر و چروک شده اش را معصوم تر کرده بود.

 مادربزرگ عزیز که همیشه یار و غمخوار پدربزرگ  بود و مثل پروانه گرد شمع وجود پدربزرگ می چرخید دراوایل پاییز  همراه با برگ های خزان زده زندگی زمینی اش را بدرود گفت و به سوی ابدیت پر کشید.

و خاطرات و عکس های زیبایش را برای ما به یادگار گذاشت.

مادربزرگ ها می روند ولی همیشه رد پاهای شان در زندگی های مان و یاد های شان در قلب های ماست. روزی ما خود نیز پدربزرگ و مادربزرگ می شویم و گردانه زمان جوانی و طراوت مان را به یغما می برد، اما ای کاش ما هم بتوانیم خاطره ای شیرین در ذهن نسل های مان به جا بگذاریم....

هاجر مظاهری

نوشتن دیدگاه

نظراتی که حاوی توهین یا افترا می باشند، منتشر نخواهند شد.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

پیشخوان

آخرین اخبار