یک تحلیلگر مسائل سیاسی با تاکید بر اینکه در شرایط فعلی مردم به اینکه فردی در برابرشان بنشیند و به آنها دلداری بدهد نیازی ندارند، اظهار کرد که اگر دولت و شخص رئیس‌جمهوری برنامه‌ای برای بیان طرح‌ها و ایده‌های اجرایی تصمیمات خود برای حل مشکلات به مردم را ندارند، بهتر است این کار را انجام ندهد.
عباس عبدی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره ضرورت گفت‌وگوی اعضای دولت و شخص رئیس جمهوری با مردم در شرایط فعلی اظهار کرد: در شرایط فعلی مردم به این نیاز ندارند که فردی در برابر آنها بنشیند و با آنها صحبت کند و به آنها دلداری و امید بدهد. نه تنها که فکر می‌کنم این گونه سخن گفتن نتیجه‌ای به همراه نداشته باشد، بلکه معتقدم این‌گونه سخن گفتن با مردم اثراتی منفی در پی خواهد داشت.
وی گفت: امروز جامعه نیازمند این است که فردی که از طرف دولت یا رئیس‌جمهوری قصد صحبت کردن با مردم را دارد، طرح‌ها و ایده‌های کاملا مشخص اجرایی را اعلام کند و بگوید دولت در مورد تک تک مسائل پیش روی کشور چه تصمیماتی گرفته و چگونه می‌خواهد آنها را حل کند؟ اگر دولت چنین برنامه‌ای نداشته باشد و با این وجود بخواهد با مردم صحبت کند، به نظرم بهتر است این کار را انجام ندهد؛ چراکه اثرات تخریبی و نا امید کنندگی آن بیشتر از زمانی است که گفت‌وگویی میان دولت و مردم وجود نداشته باشد.
وی همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا گفت‌وگوی دولت با متخصصان امور اقتصادی و اجتماعی و کارشناسان این عرصه نمی‌تواند کمکی به حل مشکلات بکند؟ خاطرنشان کرد: معتقدم دولت نیاز چندانی به ایجاد گفت‌وگوی مستقیم با متخصصان اجتماعی و اقتصادی ندارد، بلکه باید کسانی را در مسند امور اقتصادی و مسائل اجتماعی قرار دهد که معتقد به استفاده از نظرات کارشناسان باشند و خود را در برابر مجموعه کارشناسی کشور و دانشگاهیان پاسخگو بدانند.
این فعال سیاسی اصلاح طلب با اشاره به برخی اظهار نظرها درباره لزوم ترمیم تیم اقتصادی دولت و ریاست سازمان برنامه و بودجه اظهار کرد: وقتی رئیس‌جمهوری با وجود اینکه تعداد زیادی از اقتصاددانان کشور به هر دلیل میگویند آقای نوبخت در سازمان برنامه و بودجه نباشد، ایشان را در این سازمان منصوب می‌کنند، نتیجه آن می‌شود که این تعداد زیاد اقتصاددان روابط فکری و حتی عاطفی خود را با دولت قطع می‌کنند. نمی‌خواهم بگویم که لزوماً آقای نوبخت مدیری خوب یا بد است و صحبت در این باره موضوع دیگری است، اما من اگر جای رئیس جمهوری بودم، حتما به نظرات این تعداد کارشناس که از دولت هم حمایت می‌کردند، احترام می‌گذاشتم.
وی با بیان اینکه «درحوزه سیاست باید به نظرات حامیان احترام گذاشت و مشارکت آنها را جلب کرد»، خاطر نشان کرد: حتی اگر یقین داشته باشیم فردی را که منصوب می‌کنیم صلاحیت کافی دارد یا گمان داریم سیاستی را که اجرا می‌کنیم درست است، وقتی می‌بینیم تعداد قابل توجهی از کارشناسان با این اقدام مخالفند، باید به آن نظر احترام گذاشت و برای جلب مشارکت و حمایت با آنها همراهی کرد و اگر نه، اینکه که ما اقدامی را انجام دهیم که تعداد زیادی از حامیان با آن مخالفت کنند، به هیچ عنوان از اصول سیاست نیست. بنابراین نیاز خاصی به گفت و گوی مستقیم دولت با متخصصان و کارشناسان احساس نمی‌شود، بلکه کافیست مدیرانی که برای حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی منصوب می‌شوند، باید از افرادی باشند که در میان کارشناسان صاحب نفوذ هستند و به حسن مدیریت و گرفتن مشاوره مشهورند؛ همین برای متخصصان و کارشناسان کفایت می‌کند.
وی در ادامه در پاسخ به پرسش دیگری در باره شکل‌گیری برخی تجمعات اعتراضی در تهران و سایر شهرستان‌ها طی روزهای اخیر و ماهیت این تجمعات با تاکید بر اینکه «با توجه به اطلاعات موجود با قاطعیت نمی‌توان در مورد تجمعات اعتراضی اخیر و جزئیات آن نظر نهایی داد و مجبوریم با ظن و گمان و شبیه سازی در این باره نظر بدهیم»، گفت: این اعتراضات کمابیش در ادامه اعتراضات دی ماه گذشته و تا حدودی با همان وضعیت است، اما این احتمال وجود دارد که در مقایسه با اعتراضات دی‌ماه، سازمان یافته‌تر و با مقدمات بیشتری رخ داده باشد. بنابراین اعتراضات اخیر، ترکیبی از نارضایتی‌های مردم و برنامه ریزی‌هایی است که توسط گروه‌های سیاسی از خارج طراحی و اجرا می‌شود.
این تحلیلگر مسائل سیاسی خاطرنشان کرد: در نهایت برای اینکه تصویر بهتری از ماهیت تجمعات اعتراضی اخیر پیدا کنیم، بهتر است که بیش از آنکه به یک عامل خارجی و مسائلی از این قبیل تاکید کنیم، به همان نارضایتی‌ها و تامین نشدن مطالبات مردم در داخل تکیه کنیم و آن را عامل اصلی بدانیم و تلاش کنیم که به این مطالبات پاسخ دهیم؛ چراکه توطئه‌ها همواره از قدیم بوده، هست و خواهد بود، اما آنچه که تغییر یافته چگونگی و ضعف در پاسخ دادن به این مطالبات و تامین خواسته‌های مردم است.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.