همزیستی نیوز - سخنان رييس‌جمهور درباره آنها كه حاضر به دفاع از دولت در انتخابات نبودند، چه كساني را هدف قرار مي‌دهد؟
روزنامه اعتماد با اشاره به انتشار بخش سانسور شده سخنان حسن روحاني مبنی بر این که «برخي از دولتي‌ها اهل سينه سپركردن نبودند»، نوشت: «وزيران؟ معاونان يا استانداران و فرمانداران؟ پاشنه گيوه كدام‌يك از «آنان» خوابيده بود؟ «آنان» كه اين قسمت از سخنان رييس‌جمهور براي‌شان گران تمام مي‌شد كه اقدام به حذف آن كرده‌اند؟ يا «آنان» كه مصلحت‌شان از سوي برخي همكاران در نظر گرفته شده تا مجبور به چشم‌پوشي از مهم‌ترين بخش از سخنان رييس‌جمهور منتخب شوند؟
حسن روحاني در ضيافت افطاري كه ميهمانانش وزيران، معاونان و استانداران بودند، از انتخابات گفت و از اهدافي كه مردم در پي دنبال كردن آن بودند. از عملكردها و دستاوردهاي دولت گفت و از نيمه راهي كه با انتخاب مردم به عقب بازنگشت اما در همين بين و در اقدامي قابل توجه، دسته‌بندي‌هايي كه هيچگاه مقيد به آن نبود را به كار بست و مديران خود را به دو دسته تقسيم كرد. آنجا كه عنوان كرد «همه يك جور نبودند»، مي‌خواست از دو دستگي‌ها يا چند دستگي‌هايي بگويد كه در حساس‌ترين مرحله از عمر هر دولتي براي او اتفاق افتاد.
روحاني راست مي‌گويد كه «در ٤ سال دولت يازدهم، به دلايلي يك خرده سخت‌گيري نكرديم.» شكوه‌هايي كه همواره به برخي از مديران غير همسوي دولت مي‌شد، آنان را نهايتا به چند جابه‌جايي وادار مي‌كرد كه باز هم نمي‌توانست رضايت منتقدان حامي دولت را جلب كند. رييس‌جمهور منتخب كه زمان را، بهانه كرده تا در خصوص دسته‌بندي مديران خود سخني نگويد و هر چند عنوان مي‌كند كه همه افراد در دولت بدون استثنا زحمت كشيده‌اند و كسي نيست كه زحمت نكشيده باشد و از دولت دفاع نكرده باشد اما حرف دل خود را در ادامه صحبت‌هايش مي‌زند. آنجا كه مي‌گويد «همه هم يك جور نبودند، مختلف بودند. بعضي‌ها با همه توان آمدند. ما روستايي هستيم. به قولي بعضي‌ها گيوه را بركشيدند و به ميدان آمدند، آستين‌ها را بالا زدند و به ميدان آمدند. اما بعضي‌ها پاشنه گيوه‌شان خوابيده بود و برنكشيدند. لخ‌لخ كردند. يك مقدار راه آمدند و مسير را آمدند و زحمت كشيدند. سعي آنان مشكور.»
اما اشاره حسن روحاني به زمان همين انتخابات برمي‌گردد نه دوره‌اي كه همه نالان از عدم معرفي دستاوردهاي دولت از سوي مديران دولتي بوده‌اند. او با محور قرار دادن حمله‌هايي كه به دولت مي‌شده و در برشمردن اقداماتي كه از سوي دور و بري‌هاي او انجام شده عنوان مي‌كند: «يك عده وقتي به دولت حمله مي‌شد، با همه قدرت آمدند، دفاع كردند. با همه وجودشان دفاع كردند. چون دفاع از دولت، دفاع از ملت است. اشتباه نشود. اين بحث وكيل‌الدوله و... لاطائلات است. دولت منتخب ملت است. ما چيزي نداريم جز راي مردم. دولت و ملت نداريم، ملت است كه دولت را انتخاب مي‌كند. همه چيز براي ملت است. كسي كه از دولت دفاع مي‌كند، از راي مردم دفاع مي‌كند، از اكثريت دفاع مي‌كند، از ملتش دفاع مي‌كند.»
مخاطب بعدي روحاني كساني بودند كه به تعبير او «سخت‌شان بود دفاع كنند، خيلي نرم حرف مي‌زدند و آرام. اگر در تنگناي ٣٠ خبرنگار قرار مي‌گرفتند، در آن تنگنا يك كلمه‌اي مي‌فرمودند. حرف نمي‌زدند و سينه سپر نمي‌كردند.» اما اين عملكرد، براي روحاني يك تجربه مي‌شود؛ تجربه‌اي كه باعث مي‌شود او اين بار از كساني كه آماده همكاري هستند، دعوت كند و بگويد: «هر كسي كه آماده است كه اين بار را بر دوش بگيرد بايد داوطلب باشد.»
چه كساني سخت‌شان بود دفاع كنند؟
با سخنان حسن روحاني نخستين سوالي كه به ذهن مي‌رسد، اين است كه مخاطبان اين سخنراني چه كساني هستند و در چه پست‌هايي بوده‌اند كه سخت‌شان مي‌آمد اقدامي در جهت معرفي دستاوردهاي دولت كنند؟ يقينا پست اين افراد آن قدر قابل اعتنا بوده كه اين انتظار براي حسن روحاني به وجود آمده باشد كه آنان در دفاع از عملكرد دولت برآمده و به گفته او، سينه سپر كنند. با نگاهي گذرا به روزهايي كه تنور انتخابات با مناظره‌هاي ٦ نامزد رياست‌جمهوري داغ‌تر و داغ‌تر مي‌شد، مي‌توان به اسامي حاميان سينه سپر روحاني پي برد. وزيران، معاونان و حتي استانداراني كه بازوهاي اجرايي رييس‌جمهوري در سراسر كشور بودند، از جمله افرادي هستند كه مي‌توانند در اين موضوع، مورد خطاب قرار گيرند. هر چند هم بخواهيم از اسحاق جهانگيري به عنوان كانديداي پوششي ياد كنيم كه وارد عرصه شد تا دفاع كند و با اعداد و ارقام از دستاوردهاي دولت بگويد اما، انتظارات از ساير وزيران هم سر جاي خود باقي بود. در اين ميان اعضاي كابينه هم بايد خودي نشان مي‌دادند و حداقل در مقام دفاع از حسن روحاني و در برابر اتهاماتي كه به او و در حقيقت به كل كابينه يازدهم زده مي‌شد، به تعبيري گيوه‌هاي خود را برمي‌كشيدند و به ميدان مي‌آمدند تا قبول مسووليت پاسخگويي تنها بر دوش رييس‌جمهور مستقر و معاون اول او نباشد. با نگاهي به اظهاراتي كه در فاصله ١٠ روز مانده تا انتخابات رياست‌جمهوري، صورت گرفته، به خوبي كاشف به عمل مي‌آيد كه كدام‌يك از وزيران در تمام ايام تبليغات انتخاباتي دغدغه‌اي جز معرفي دستاوردهاي دولت يازدهم نداشته‌اند.
سفرهايي كه براي بعضي از وزيران و معاونان حسن روحاني در دهه آخر ارديبهشت تنظيم شده بود، نشان از تلاش‌هاي آنان براي تداوم دولت تدبير و اميد داشت. حضور افرادي همچون ظريف، زنگنه و قاضي‌زاده هاشمي در استان‌هاي مختلف نشان از تلاش آنها براي اعتماد دوباره ملت به دولت روحاني بود. هر چند آمار معاونان رييس‌جمهوري در دفاع از عملكرد حسن روحاني بهتر از وزيران كابينه است اما باز هم تعداد كساني كه همواره در دفاع از روحاني خود داوطلبانه اقدام به سخنراني مي‌كردند، قابل توجه است. حال مي‌ماند تعدادي از اين افراد كه به گفته روحاني، به زور خبرنگاران بايد كلمه‌اي در حمايت از دولت مي‌گفتند كه البته استانداران را هم بايد به آنها اضافه كرد. كساني كه هنوز هم در برخي از استان‌هاي تحت مديريت آنان، خيلي از اصلاح‌طلبان حامي روحاني اجازه سخنراني ندارند، مي‌توانند مخاطب سخنان روحاني باشند. هر چند روي سخنان روحاني را وزيران كابينه مي‌دانيم و طرح مبحث تغيير ٥٠ درصد از اعضاي كابينه از سوي محمدعلي نجفي، مشاور اقتصادي او را بر مبناي همين استدلال قرار مي‌دهيم، اما باز هم بايد منتظر مرداد ماهي بمانيم كه براي هر دولتي زمان تسويه‌حساب براي اعضاي كابينه در دوره دوم استقرار است. اين كه روحاني با چند نفر از گيوه‌كشان، مسير دولت دوازدهم را آماده حركت مي‌كند، به بسياري از گمانه‌زني‌ها در خصوص رفتارهاي يك ماه اخير دولتمردان يازدهم پاسخ خواهد داد. وزيران كشاورزي، اقتصاد، نفت، بهداشت، دفاع، امور خارجه، اطلاعات و چندين معاون و سخنگوي دولت از كساني بودند كه در صف حاميان روحاني حضوري به ياد ماندني داشته‌اند.»
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.