ایران در صدر برنامه‌های ترامپ قرار دارد. او می‌خواهد بر هر شکل ممکن تمام بال‌های ایران در منطقه خاورمیانه و جهان را قیچی کند و ایران را تبدیل به کشوری آرام را در غرب آسیا کند. تصمیمات ترامپ اما مخالفان جدی دارد. مخالفانی که از داخل آمریکا تا قلب اروپا و آسیا صدای خود را علیه ترامپ بلند کرده‌اند.
فاصله‌ای که امروز میان سران کشورهای جهان و رییس جمهور آمریکا ایجاد شده است در طول تاریخ بی سابقه بوده است. کشورهای جهان به ترامپ بی‌اعتماد هستند و تصمیمات آن را حاصل بی‌تجربگی سیاسی او می‌دانند.
نگرانی سران کشورهای جهان در مورد آینده برجام نمونه بارز این معناست. ترامپ می‌خواهد برجام را ملغی یا حداقل در آن تغییراتی ایجاد کند. در این میان سران کشورهایی که برجام را امضا کرده‌اند به رییس جمهور مو بور آمریکا توصیه می‌کنند که به امضای اوباما پای برجام پایبند باشد.
نشستن در ایران و حرف زدن قطعا نمی‌تواند نوشداروی زهر ترامپ باشد. به نظر می‌رسد ظریف باید سفرهای جهانی خود را برای مذاکره و گفت‌وگو با سران کشورهای جهان آغاز کند.
ترامپ می‌گوید ایران غیرقابل اعتماد است و مخل امنیت جهان. ظریف باید در این سفرها پیام صلح ایران را به جهان منتقل کند. سفر به کشورهای جهان باعث می‌شود مردم صدای ایران در برابر ترامپ را بشنوند. ظریف با سران کشورها دیدار کند. به دانشگاه برود. در مجلس با نمایندگان صحبت کند.
ایران باید عقلانیت خود را در برابر دیوانگی‌های ترامپ فریاد بزند. دیپلماسی فعال می‌تواند تمام توپ‌هایی که ترامپ به سمت ایران شوت کرده است دوباره به سمت او بازگردانیم.
برجام مهم‌ترین دستاورد روحانی است. دستاوردی که باید به هر شکل ممکن حفظ شود. این حفظ شدن هم تنها از طریق دیپلماسی فعال شکل می‌گیرد. نه تنها ظریف بلکه حسن روحانی هم باید سفرهای خارجی را در دستور کار خود قرار دهد.
پذیرش ایران از سوی کشورهای جهان پیام مهمی را برای ترامپ مخابره خواهد کرد. دیگر جهان به ساز آمریکا نخواهد رقصید. در زمانی نه چندان دور به خاطر سیاست‌های بسته ایران، آمریکا توانست اتحاد جهانی را علیه ایران ایجاد کند.
دیپلماسی فعال تنها پادزهر ترامپ است. بهتر است برای حفظ منافع ملی کشور، چند ماهی ظریف را در تهران نبینیم بلکه همچون زمان مذاکرات هسته‌ای عکس‌های او را در پایتخت کشورهای اروپایی مشاهده کنیم.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.