همزیستی نیوز: پیکهای نوروزی یک تکلیف عیدانه بود که قرار بود کارکرد تثبیت یادگیری داشته باشد. اما این یادگیری زمانی نتیجهبخش است که بچهها تکالیف را با علاقه انجام دهند و روی آن تمرکز کنند و وقت بگذارند.
به گزارش ایرنا٬ روزنامه روزان در یادداشتی به قلم رضوان حکیمزاده کارشناس آموزشوپرورش، نوشت: ولی ما در انجام پیکهای شادی بیشتر شاهد این بودیم که خانواده و اقوام آن را پر میکردند یا اینکه درنهایت یکروزه و نصفه و نیمه توسط خود دانشآموز حل میشد.
دلیلش هم این بود که شرایط عید به خاطر مسافرت و دیدوبازدیدها بهگونهای نیست تا بچهها بتوانند فرصت کنند و تمرکز داشته باشند و تمرینهای عیدانه را حل کنند. بررسیهای ما نشان میدهد که پیک نوروزی برای دانشآموزان یکروند فرسایشی داشته است.
در سال 92 و 93 هم برای حذف پیک نوروزی گامی برداشته شد. بهجای اینکه پیک بهصورت متمرکز توزیع شود قرار شد معلمها تکالیفی را به دانشآموزان بدهند و حتی به معلمها هم برای نوع این تکالیف آموزشهایی هم داده شد.
اما بازهم بهخاطر تنوع و شرایط نابرابر در کلاسهای آموزشی مانند پرجمعیت بودن و یا شرایط آموزشی در شهرستان و روستاها معلمان فرصت نداشتند که تکالیف خوب و متناسب برای دانشآموزان تعیین کنند. نتیجه همان رونویسی، مشق و تکرار تمرینهایی بود که فایدهای نداشت.
برای همین تصمیم گرفته شد که امسال داستان خوانی، داستانگویی و داستاننویسی را بهعنوان یک فعالیت تربیتی جایگزین کنیم. از فرصت عید میخواستیم متناسب با نیازهای دوران کودکی استفاده کنیم. تا همزمان که بچهها از عید خود لذت می برنند، همراه با کتاب مهارتهای زندگی را یاد بگیرند.
در طول سال تحصیلی به دلیل حجم برنامههای درسی فشرده، امکان آموزش برخی از مهارتهای پرورشی وجود ندارد و هیچگاه فرصت آموزش آنها هم پیش نمیآید. درصورتیکه ما باید به مهارت گفتاری، شنیداری، مهارت خواندن و نوشتن، همچنین مهارت پروراندن خلاقیت و تخیل مجالی بدهیم تا دانشآموزان آن را فرا بگیرند.
این طرح، قالب متنوعی دارد و محدودیتی برای آن نیست. اینکه در کل ایام عید دانشآموزان میتوانند فقط یک داستان بنویسند یا روایت کنند مطلوب نیست. بچهها حق انتخاب هر نوع کتابی را که به آن علاقهمند هستند دارند. این انتخاب هم فقط باید توسط بچهها صورت گیرد و بزرگترها اصلا دخالتی در آن نداشته باشند. بهتر است بزرگترها درک کنند که همیشه نباید در دنیای کودکان سرک بکشند و دخالت کنند.
بر اساس این طرح کودک میتواند با تخیل خود داستانی بنویسد یا اینکه داستانی بخواند و خلاصه آن را نقل کنند. حتی میتواند پای داستانهای مادربزرگ و پدربزرگ بنشیند و آن را بشنود و بعد خود آن را بنویسد. همچنین دانشآموزان میتوانند داستان شنیدهشده یا خواندهشده را روایت کنند.
داستان بهترین روش برای انتقال مفاهیم است. خداوند هم برای آموزههای دین از قالب داستان استفاده کرده است. ما بهترین داستانها را در قصص قرآنی داریم. حالا این روش برای دوران کودکی کاربرد دوچندان دارد. طبق تحقیقات گفته میشود که بازی و داستان بهترین روش تربیتی در دوران کودکی است. میتوان هر آموزش و مفاهیم اخلاقی را از طریق داستان منتقل کرد. ما داستان را انتخاب کردیم، چون انعطافپذیری بسیاری دارد و متناسب با سن و نیازهای دوران کودکی است.امسال خاطرات مشترک همه دانشآموزان تا دو سال گذشته پیک نوروزی با ایام عیدشان گره خورده و تبدیل به یک نوستالژی تکرار نشدنی شد.
چون پیک نوروزی برای همیشه به تاریخ تکالیف مدرسه پیوست. آموزشوپرورش امسال در کنار خبرهای متنوعی که برای مقاطع تحصیلی داشت، در روزهای آخر سال از حذف پیک نوروزی خبر داد.پیک نوروزی رفت و بهجای آن داستان خوانی، داستانگویی و داستاننویسی آمد.
این طرح هرچند مخالفانی هم دارد اما بیشتر اهالی فرهنگ و هنر و البته کارشناسان امور تربیتی از آن استقبال کردند. کارشناسان معتقدند پیک نوروزی یک فعالیت خشک درسی بود که اکثر دانشآموزان، یکروزه میخواستند آن را سیاه کنند و از شر آن خلاص شوند. اکنون نوشتن و پرداخت داستان رفتار جذابی است که دانشآموزان میتوانند با آن تجربههای خوبی به دست آورند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.