همزیستی نیوز – انتقاد تند آیت الله نورمفیدی نماینده ولی فقیه در استان گلستان درباره وضعیت کشت پنبه دراین استان، نگارنده را که 15سال قبل در این خصوص گزارش مفصلی را تهیه و در خروجی خبرگزاری ایرنا مرکز گلستان گذاشته بودم، واداشت تا مقدمه یا به عبارت تخصصی تر "لید" آن گزارش را بدون هیچ توضیحی در خروجی همزیستی نیوز بگذارم .
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
گرگان ، خبرگزاري جمهوري اسلامي 81/07/21
از : تاج محمد كاظمي
كاهش بي سابقه سطح زير كشت پنبه در سرزمين طلاي سفيد (گرگان و دشت ديروز
و گلستان امروز) كه سفيدي پنبه با سفيدي دل پنبه كاران پيوند خورده است
معنا و مفهومي ديگر دارد.
پنبه كار گلستاني كه درآن سالها تا چشمش كار مي كرد در پنبه زار خود سفيدي
پنبه را مي ديد امروز بجاي سفيدي رنگهاي ديگر را مي بيند.
اين پنبه كار كه سالها، از زمان كشت تا برداشت پنبه، بسان فرزند خود
عاشقانه با آن زندگي مي كرد و دلش با پنبه و براي پنبه مي تپيد، امروز
مانند پدري كه فرزند خود را گم كرده، سرگردان و آواره است.
علي محمد رضايي، پنبه كار گلستاني كه در سال 1353 جواني 25 ساله بود
امروز در سن 53 سالگي در كنار زمين كشاورزي براي فرزند 20 ساله اش، حسين
محمد از گذشته هاي دور سخن مي گويد:
"فرزندم ! زماني كه تو به دنيا آمدي، اين زمين كه امروز خشك و سياه به
نظر مي آيد، سفيد سفيد بود، به سفيدي بدن تو در هنگام تولدت ! در آن زمان
همه، هر كس و هر چيز كه در اين زمين بود، سفيد بود.
علي محمد كه سعي مي كند نم چشمهايش را پنهان كند ادامه مي دهد: آن روزها
يادش بخير! ما محصولي مي كاشتيم به نام پنبه، پنبه بركت بود و با خود حركت
مي آورد، هيچكس در روستاي ما بيكار نبود، همه از صبح زود به سر زمين
مي رفتند، دختر، پسر، زن، مرد، كودك و سالمند، چه زيبا بود آن روزها و چه
سفيد بود دل همه ما ...
حسين محمد، با تعجب به حرفهاي پدرش گوش مي داد، آن چه كه پدر از آن
مي گويد برايش افسانه اي بيش نيست، از پدر مي خواهد اين افسانه را ادامه
دهد.
پدر نگاهش را به دوردستها مي دوزد، تا چشم كار مي كند صحراست و خشكي و
سياهي، دست پسرش را مي گيرد و ادامه مي دهد: پسرم آنچه مي گويم افسانه نيست
تاروپود پنبه با تاروپود همه ما درهم آميخته بود.
هضم سخنان پدر براي پسر بسيار دشوار است.
پدر و پسر بسوي روستاي خود برمي گردند، اين دو در سال هاي اخير دوش بدوش
هم با مشكلات زندگي دارند مبارزه مي كنند.
پدر كه با سقوط تدريجي قيمت پنبه و صعود هزينه هاي كشت، داشت و برداشت
در سالهاي گذشته، پنبه زار خود را به كشت محصولات ديگر اختصاص داده و هر
سال نسبت به سال قبل متضرر شده بود، سرانجام تنها قطعه زمين كشاورزي اش را
فروخته و قرض و قوله اش را پرداخته بود.
او چندين سال است كه بيكار است، اخيرا پسرش نيز كه خدمت سربازي اش را
تمام كرده به او پيوسته است، آن دو هر روز صبح به ميداني در نزديكترين
شهر خود مي روند به اين اميد كه كاري هر چند با حداقل دستمزد پيدا كنند
ولي غالبا با دست خالي به روستاي خود بازمي گردند.
آنچه كه شرحش رفت سرنوشت غمبار نه تنها يك پنبه كار گلستاني كه سرنوشت
اكثر آنها و در واقع سرنوشت غمبارتر خود پنبه است.
سطح زير كشت پنبه در سرزمين طلاي سفيد در طول 28 سال گذشته 750 درصد يا
به عبارتي 7/5برابر كاهش يافته است.
در اين سرزمين كه زماني گرگان و دشت ناميده مي شد و امروز گلستان
مي خوانند در سال 1353 سطح زير كشت پنبه به بالاترين حد خود در تاريخ اين
سرزمين، يعني 188 هزار هكتار رسيد.
اين رقم با 7/5 برابر كاهش به 25 هزار هكتار در سال 81 رسيده است.
امروز، پنبه در استان گلستان غريب افتاده است، چه به روز پنبه در اين
سرزمين كه بخاطر وفور پنبه، زماني طلاي سفيد مي خواندندش، آمده است ؟
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.