همزیستی نیوز - حسام‌الدین آشنا، مشاور رییس‌جمهور در مواجهه با اعتراضات دانشجویان درباره هدر رفت بودجه کشور برای هزینه‌های نامعلوم برخی موسسات خاص گفته است برخی کل بودجه را به گروگان می‌گیرند تا یک ردیف بودجه متعلق به آنان تایید و تصویب شود. او در ادامه با کنایه به برخی مقاومت‌ها برای شفاف شدن بودجه و حذف بودجه‌های موسسات خاص می‌گوید که هر ردیف بودجه کشور، قبیله‌ای دارد!
به گزارش بهار نیوز این اظهارات آقای آشنا را از این نظر که دولت در تلاش است تا همچون سال گذشته موضوع بودجه را به موضوعی مهم و قابل بحث برای شهروندان تبدیل کند می‌توان قابل قبول تلقی کرد اما مشکل از جایی شروع می‌شود که به یاد بیاوریم بودجه۹۸ هفتمین لایحه بودجه است که در دوران دولت روحانی به مجلس تقدیم می‌شود و این موضوع به هیچ وجه پذیرفتنی نیست که هم‌چنان شاهد استیصال دولت در برابر فشارهای وارده برای جلوگیری از شفاف شدن بودجه باشیم.با نگاهی به بودجه کشور شاهد آن هستیم که بسیاری از اعداد و ارقام موجود در بودجه برای جامعه شفاف نیست و اکثریت قریب به اتفاق مردم با خواندن چنین بودجه‌ای نمی‌توانند درک صحیحی از حیف و میل‌های موجود در بودجه کشور داشته باشند.
موضوع جدول۱۷ بودجه که سال‌ها وجود داشت و به تازگی «حذف ظاهری» شده است و به معنای صرف منابع مالی برای موسسات ظاهرا فرهنگی است که نظارتی بر آن‌ها نیست یکی دو سالی است که در جامعه مطرح شده است. اما همین جدول ۱۷ بخش اندکی از «کوه یخ» بودجه است که دیده می‌شود تاخیر پنج ساله دولتمردان در اجتماعی کردن بودجه سبب آن شده است که هم‌چنان و با وجود گذشت شش سال از حضور روحانی و همکارانش در دولت بودجه‌نویسی به سبک گذشته در جریان باشد.
الگوی بودجه‌ریزی در ایران سال‌ها است که شفافیت را فدای منافع گروه‌های خاص می‌کند و مسئله تعارض منافع وضعیتی را رقم زده است که شاهد شکست برخی تلاش‌ها در دولت‌های گذشته و حال برای تغییر این الگو و اندکی شفاف‌تر کردن بودجه باشیم.نکته دیگر آن است که شفافیت همواره هزینه‌ساز خواهد بود. برخی بر این عقیده هستند که حتی برخی فشارهای غیر معمول به دولت احمدی‌نژاد در سال‌های پایانی آن دولت و همینطور وضعیتی که در سال گذشته برای دولت مستقر رخ داد به دلیل عزمی بود که برای شفاف‌سازی بودجه در آن روزها وجود داشت.
برخی از قدرت‌داران که در نهادهای تصمیم‌گیر نیز نفوذ دارند در برابر هر اقدام شفافیت‌آفرینی خواهند ایستاد و به همین دلیل بودجه‌نویسی به سبک ایرانی سال‌ها است که ابهام و پیچیده‌نویسی تعمدی دست و پنجه نرم می‌کند.حال باید چه کرد؟به نظر می‌آید برای پاسخ به این سوال می‌باید به دو اصل اجتماعی‌سازی بودجه و همینطور دولت مقتدر توجه نشان داد. هر دولتی اگر بخواهد بودجه را شفاف کرده و ابهامات آن را برطرف سازد پیش و بیش از هر اقدامی می‌باید حمایت مردمی را برای خود داشته باشد و این حمایت مردمی تنها زمانی به وجود می‌آید که مسئله بودجه تبدیل به بحث اصلی میان مردم شود. بودجه زمانی شفاف می‌شود که این شفافیت به مطالبه اکثریت تبدیل شود و این مطالبه‌سازی هنگامی رخ می‌دهد که شاهد گفت‌وگوهای مردمی در این باره باشیم.
موضوع دیگر به اقتدار دولت بازمی‌گردد. هنگامی که دولت در همین یک سال اخیر در موارد ساده‌تری هم عقبنشینی کرده است چگونه می‌توان شعارهای دولتمردان درباره عزم جزم برای تغییر الگوی بودجه، شفاف شدن آن و حذف نهادهای نظارت‌ناپذیری که بودجه دریافت می‌کنند را باور کرد و پذیرفت؟!
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.