سوهان روح

همزیستی نیوز - در شماره دهم اسفند 1398 همزیستی یعنی درست در آغاز همه گیری ویروس کرونا در کشورمان که بطور رسمی تعداد کل قربانیان بیماری کووید19 در ایران تا آن روز بالغ بر 43 نفر اعلام شده بود در مطلبی تحت عنوان «جولان کرونا در فقدان قرنطینه» نوشتیم: «وزارت بهداشت و در راس آن وزیر بهداشت چون از ابتدا قانونا، منطقا و شرعا مسئولیت حفظ سلامت مردم را بعهده گرفته است اگر قادر به ایفای وظیفه خود نبوده و نیست باید بطور شفاف در مقابل مردم شریف ایران به ضعف خود اعتراف کرده و از مسئولیت کناره گیری کند.»

اما امروز بعد از گذشت بیش از  14 ماه از آن تاریخ که طبق آخرین آمار اعلام شده از سوی سخنگوی ستاد ملی کرونا تعداد قربانیان این همه گیری جهانی در کشورمان از مرز 74 هزار نفر یعنی چیزی حدود بیش از 1700برابرآمار روزهای اولیه، فراتر رفته است، نه تنها آقای وزیر استعفا نداده بلکه با زبانش، بیانش و اعمالش کاری کرده که بسیاری از مردم با زبان بی زبانی می گویند با کرونا می توانند کنار بیایند ولی با وزیر کرونا نه!

گرچه این همه گیری دامن همه کشورها را گرفته و کمتر کشوری را می توان یافت که از آسیب های جانی، مالی، روانی، اجتماعی و دهها موارد دیگر آن در امان مانده باشد، اما شوربختانه کشور ما شاید تنها کشوری در جهان باشد که در کنار این همه آسیب های وحشتناک ناشی از این همه گیری با پدیده ای به نام سوهان روح هم مواجه است، سوهانی که دم به دم از تریبون های عمومی انحصاری و یک طرفه با حرف های خود روح مردم خسته را می آزارد.

البته تعداد این سوهان ها در کشور ما کم نیست و ما مجبوریم با انواع و اقسام این سوهان ها بسازیم و بسوزیم چرا که به قول معروف خودکرده را تدبیر نیست.

*سوهان یا پدیده ای به نام نمکی!*

درباره این پدیده آنقدر حرف و حدیث است که ترجیح می دهیم خودمان چیزی درباره آن ننویسیم و شما را ارجاع می دهیم به برخی نوشته های دیگران در رسانه ها تا خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل:           

 صادق خرازی سفیر و معاون سابق نمایندهٔ دائم ایران در سازمان ملل متحد و دبیرکل حزب ندای ایرانیان درگفتگویی با « خبرفوری » گفته است: من نمی‌دانم اسم وزیر بهداشت را چه می‌توان گذاشت. اگر صحبت‌های نمکی را به کامپیوتر بدهید منفجر می‌شود. او تناقض گوست. اگر در بهمن ماه مسئولین بهداشت نمی‌دانستند که کرونا به ایران رسیده تحقیقاً اشتباه می‌کنند. یک حکمران شرافتمند تصمیمی نمی‌گیرد که در این حد مردم تکه – تکه شوند. هر خانواده‌ای امروز یک داغ را شاهد است. معتقدم ظرف ۳ ماه کشور را می‌توان واکسینه کرد. البته نه با این آقایان که واکسن را در دستمال ابریشمی می‌گذارند و نزد بالاترین مقامات کشور می‌برند.

محمد مهاجری هم گفته است: اگر جای آقای حسن روحانی بودم اجازه می دادم آقای نمکی که در یک سال گذشته بدترین عملکرد را داشته از وزارت بهداشت منفک و به شغل شریف گذشته خود برگردد.

به گزارش خبرآنلاین، محمد مهاجری فعال سیاسی اصولگرا در کانال تلگرامی خود نوشت: او در اولین روزهایی که خطر کرونا مطرح بود در جلسه دولت به یکی از وزرا که در باره ورود کرونای چینی اعلام خطر کرد پریده بود و گفته بود هرگز چنین ویروسی وارد کشور نمی شود و آن عضو دولت را به بیسوادی متهم کرده بود.

حالا بعد از ۱۴ماه معلوم شده که بیسواد و البته ناکارآمد کسی نبوده است جز خودش.

و باز اگر جای روحانی بودم برای جبران ناکارآمدی مدعیان ناتوان مبارزه با کرونا به‌جای وزیرشعار(آقای نمکی)  همین سه چهارماه آخر وزارت بهداشت را دوباره می سپردم به دکتر حسن قاضی زاده هاشمی تا جامعه خسته از وعده ها و خالی بندی ها نجات یابد و کرونا بیش از این داغ بر دل هامان نگذارد.

*فاصله بسیار بین نام ها*

روزنامه آفتاب یزد هم در مطلبی تحت عنوان تفاوت های وزیر کاربلد و التماسی در تاریخ 1400/01/18 نوشت: با نگاهی به صدر تا ذیل فهرست وزرای بهداشت در دولت های پیشین به اصطلاح «جگر» آدم را می سوزاند؛ ایرج فاضل، سیدعلیرضا مرندی، رضا ملک زاده، محمد فرهادی، مسعود پزشکیان، کامران باقری لنکرانی، مرضیه وحید دستجردی و در نهایت سید حسن قاضی زاده ی هاشمی؛ روی کاغذ نیز می تواند متوجه شد که بین سعید نمکی و نام هایی که بدان اشاره شد، فاصله بسیار است هم از بُعد مدیریتی هم از دیدگاه جامعه پزشکی.

میرزایی نیکو، نماینده سابق مجلس به طعنه می گوید:« در این که دولت او را نمی خواهد شکی وجود ندارد من بعید می دانم حتی جامعه ی پزشکی او را قبول داشته باشد!» این گونه به ذهن می رسد، می توان از اطرافیان او نیز متوجه شد که کسی حاضر نیست با این وزیر کار کند وزیری که الفبای وزارت و مدیریت را نمی داند. قاسم میرزایی نیکو می گوید:«اطراف او هیچ کس نیست چون هرکه آمد خیلی زود فهمید سرِ کار است. کسی قرار نیست از تخصص ها و قابلیت ها بهره ببرد.»

اینکه خواهش می کنم، التماس می کنم، حضرت عباسی، به حرف من گوش نمی دهند، من دیگر کاری نمی توانم انجام دهم بشود شیوه ی مدیریت و وزارت یعنی خودِ «سعیدِ نمکی» هم خودش را به عنوان وزیر قبول ندارد و یا شاید جایگاه وزیر در کابینه و قدرت مدیریتی و وجهه حقوقی پستی که در اختیار دارد نمی داند.

مدت ها است حرف های نمکی، تکیه کلام های او و ادعاهای او آویزان فضای مجازی است؛ یا آن را گاف می دانند یا تضاد و تناقض! و این یعنی یک وزارتخانه را به ناکارآمدترین فرد ممکن سپرده ایم!

*آقای نمکی اگر به حرفتان گوش نمی دهند چرا کنار نمی روید؟*

می گویند وزیر بهداشت گفته است که:« با یکی از سهمگین‌ترین امواج کرونا مواجه هستیم. » اما رفتارها به قدری عادی است که ممکن است فهم ما از«سهمگین ترین» نیز تغییر کند! روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: وزیر بهداشت می‌گوید که کسی به حرف من درباره مدیریت سفرها در ایام عید گوش نداد! دکتر سعید نمکی در جلسه کمیسیون بهداشت مجلس افزود: پیش از عید به روسای دانشگاه‌های علوم پزشکی تاکید کردم که تلاش زیادی را برای کنترل کرونای انگلیسی داشته باشند و همه آماده‌باش بودند اما متاسفانه در مورد کنترل سفرها کسی به حرف من گوش نداد و امروز با گرفتاری بسیار سنگینی مواجه هستیم. وزیر بهداشت به این نکته که وقتی مسئولین ستاد کرونا و تصمیم‌گیرندگان کشور به حرف شما گوش نمی‌دهند، چرا این مسئولیت را ترک نمی‌کنید تا اعتراض خود را نشان دهید، نپرداخته است.

این که سعید نمکی می گوید:«کسی به حرف من گوش نمی کند» سخن چندان عجیبی نیست چون اطراف او خالی است از آدم های باتدبیر و کار بلد و استخوان خورد کرده در گرداب های سهمگین بیماری و بحران، این که می بینیم در حوزه ی پزشکی، وزیری که باید نگران سلامت مردم باشد دغدغه ی صندلی بعدی و فردای مدیریتی خود دارد دیگر فاتحه ی هرچه علم مدیریت است را باید خواند وقتی مدیرانی که باید گوش به فرمان وزیر بهداشت باشند حرف او را به پشیزی نمی خرند، از مردم چه انتظاری می توان داشت؟

نوشتن دیدگاه