b_300_300_16777215_00_images_997_sha.jpg

 چه بپذیریم، چه نپذیریم شجریان و شجریان ها در جامعه امروز ما نه تنها یک قهرمان که یک اسطوره اند، قهرمانند به این علت که هرگز خود را از صف ملت جدا نکردند و با ملت ماندند، اسطوره اند به این علت که اثری عمیق و ماندگار در فرهنگ همان ملت از خود باقی گذاشته یا می گذارند که هرگز زدودنی نیست.

شجریان کی بود؟ یک انسان هنرمند مثل هزاران هنرمند دیگر، اما چرا از میان همه این هنرمندان، شجریان، شجریان می شود؟ چرا وقتی در 80سالگی از دنیا می رود نه تنها در کشورش که بسیاری در دنیا هم به احترامش تمام قد می ایستند و صفحات اجتماعی در فضای مجازی به عنوان تنها ابزار انعکاس نظرات و خواسته های واقعی مردم، مملو از ابراز عشق و علاقه میلیون ها انسان با هر گرایش، عقیده، قومیت و جنسیت نسبت به او می شود؟

تردیدی نیست که شجریان متفاوت از دیگر هنرمندان بود، هنرمندانی که در صدها رشته هنری در جای جای این سرزمین و در سرزمین های  دیگر به سهم خود برای اعتلای فرهنگ ایرانی و انسانی تلاش کرده و می کنند، اما چرا پای در جای شجریان و شجریان ها نمی توانند بگذارند؟

راقم این سطور با طرح این پرسش ها نه به دنبال بردن شجریان به عرش و گذاشتن دیگرهنرمندان در فرش است و نه به دنبال یافتن قوای ماوراء قوای انسانی در شجریان است و نه قوای دیگر هنرمندان را نادیده می گیرد، بلکه تنها می خواهد به این پرسش ها پاسخ بدهد که چگونه شجریان بزرگ شد، بزرگ زیست، بزرگ ماند و بزرگ رفت!

شجریان بزرگی را با بزرگ شمردن هنرش یعنی موسیقی اصیل ایرانی آغاز کرد. او هرگز اجازه نداد که این موسیقی  اصالت خودش را از دست بدهد، گرچه نیمی از عمرش را در قبل و نیمی دیگر را در بعد از انقلاب سپری کرد، اما در هر دو دوران با کسانی که در کسوت مسئول و متولی موسیقی کشور در پی آلودن موسیقی اصیل ایرانی به سیاست و ایدئولوژی بودند، مبارزه کرد و همین خصوصیت او کافی بود که بزرگ بماند.

او بزرگی دیگری نیز داشت و آن این بود که هنر را تنها برای هنر نمی خواست، هنری که وضعیت زندگی، شرایط روحی و غم و شادی مردم را بازتاب ندهد از نظر شجریان هنر نبود و با این ایده در همه دوران زندگی اش با انتخاب اشعارمناسب حال مردمش و با صدای مردمی اش وحتی با موضعگیری سیاسی در کنار مردم بزرگ ایران، بزرگ باقی ماند.

اصل بزرگی که در وجود شجریان ریشه دوانده بود و او را یک سر و گردن از دیگران مجزا می کرد روح بلند، نگاه عمیق و جامع، منش و کنش انسانی و در یک کلام استقلال و آزادگی او بود. هنرمندی نبود که هنرش را وجه المصالحه قدرت، ثروت و پست ومقام کند بلکه با پشت کردن به همه این ارزش های پوشالی، صاحب شخصیتی بزرگ بود که بزرگی های دیگرش را نیز بزرگ تر می کرد.

تمام این بزرگی های شجریان از او بزرگمردی ساخت که امروز حتی با آرمیدن جسمش، چیزی از بزرگی های او نه تنها کم نشده است بلکه با تبدیل او به اسطوره، نام و یادش همچنان مانند همه بزرگان تاریخ این سرزمین و دنیا، بزرگ باقی مانده و خواهد ماند.

روحش شاد!

تاج محمد  کاظمی

نوشتن دیدگاه

نظراتی که حاوی توهین یا افترا می باشند، منتشر نخواهند شد.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی یابند.


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

پیشخوان

آخرین اخبار